Temat interpretacji

Podatek od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółka z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

A Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Pożyczkobiorca) z siedzibą w Polsce zawarła w dniu 13 maja 2011 r. umowę pożyczki z podmiotem należącym do grupy kapitałowej Pożyczkobiorcy B z siedzibą we Francji (dalej: Pożyczkodawca).

Pożyczkodawca nie jest udziałowcem Pożyczkobiorcy i nie jest również bankiem. Pożyczkodawca jest zagranicznym przedsiębiorcą z siedzibą we Francji, a jego statutową i faktycznie wykonywaną działalność stanowi m.in. udzielanie pożyczek oraz kredytowanie, co potwierdza art. 2 umowy spółki Pożyczkodawcy w brzmieniu: Udzielać spółkom, w których posiada bezpośrednio lub pośrednio udziały lub które należą do tej samej grupy co Spółka, wszelkiego wsparcia, pożyczek, zaliczek lub gwarancji, pożyczać z lub bez gwarancji.

Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w momencie podpisania umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

Działalność Pożyczkodawcy polegająca na udzielaniu pożyczek oraz kredytowaniu znajduje swoje odzwierciedlenie również w aktywach bilansu Pożyczkodawcy w pozycji udzielone pożyczki, stanowiąc jedno z głównych aktywów Pożyczkodawcy. Udzielanie pożyczek przez Pożyczkodawcę z uwagi na częstotliwość oraz rozmiary i zaangażowanie kapitału stanowi stały element działalności usługowej Pożyczkodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożyczka udzielona Spółce przez Pożyczkodawcę jako przedsiębiorcę niemającego na terytorium Polski siedziby zarządu prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka otrzymana przez Spółkę od Pożyczkodawcy jako udzielona przez przedsiębiorcę niemającego na terytorium Polski siedziby lub zarządu prowadzącego jednocześnie działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: UPCC) zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. W związku z powyższym, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 9 pkt 10 lit. a) UPCC, aby pożyczka, jaką otrzymała Spółka, była zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1. pożyczkodawca musi posiadać siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. pożyczkodawca musi prowadzić działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Przesłankę zawartą w punkcie (1) Pożyczkodawca wypełnia, gdyż nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski i posiada swoją rejestrową i statutową siedzibę we Francji. Potwierdzają to stosowne postanowienia zawarte w umowie spółki Pożyczkodawcy, a mianowicie art. 4 umowy spółki, zgodnie z którym: Siedziba spółki została ustanowiona przy ul. () Paryż.

Przesłanka opisana w punkcie (2) jest również przez Pożyczkodawcę spełniona, gdyż kredytowanie oraz udzielanie pożyczek stanowi jego statutową i faktycznie wykonywaną działalność. Potwierdzają to stosowne postanowienia zawarte w umowie spółki Pożyczkodawcy, a mianowicie art. 2 umowy spółki Pożyczkodawcy w brzmieniu: Udzielać spółkom, w których posiada bezpośrednio lub pośrednio udziały lub które należą do tej samej grupy co Spółka, wszelkiego wsparcia, pożyczek, zaliczek lub gwarancji, pożyczać z lub bez gwarancji.

Działalność Pożyczkodawcy polegająca na udzielaniu pożyczek oraz kredytowaniu znajduje swoje odzwierciedlenie również w aktywach bilansu Pożyczkodawcy w pozycji udzielone pożyczki, stanowiąc jedno z głównych aktywów Pożyczkodawcy.

Art. 9 pkt 10 lit. a) nie przewiduje innych przesłanek, które powinny być spełnione, aby czynność cywilnoprawna, jaką jest udzielenie pożyczki przez zagranicznego pożyczkodawcę, korzystała ze zwolnienia z PCC. Stanowisko to podzielają organy podatkowe w interpretacjach prawa podatkowego.

W interpretacjach wydanych przez Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w dniu 5 marca 2007 r. (sygn. ZP/436-43/06) oraz 7 listopada 2005 r. (sygn. ZP/436-15/05) czytamy, że: Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, stosownie do przepisu art. 9 pkt 10 lit. a), zwalnia z opodatkowania pożyczki udzielane przez przedsiębiorców nie mających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Przepisy te, nie wskazują dodatkowych przesłanek do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. Wystarczy, aby pożyczkodawca nie posiadał siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadził działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Udzielona przez niego pożyczka jest wówczas zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko to podtrzymują również interpretacje wydawane w późniejszym okresie, a mianowicie:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2011 r. (sygn. IPPB2/436-43/11-2/MZ);
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r. (sygn. IPPB2/436-526/09-4/AF);
• Interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Bielany z dnia 29 sierpnia 2007 r. (sygn. 1432/PMiCC/436/8/07KZ) oraz
• Interpretacja wydana przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 24 sierpnia 2007 r. (sygn. 1471/DC/436-45/07/BANA).

Podsumowanie.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że pożyczka udzielona Spółce przez Pożyczkodawcę - przedsiębiorcę nie mającego na terytorium Polski siedziby lub zarządu prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 13 maja 2011 r. Spółka jako pożyczkobiorca zawarła z podmiotem powiązanym (nie będącym jej udziałowcem) mającym siedzibę we Francji umowę pożyczki. Umowa została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w dniu jej zawarcia również jej przedmiot, tj. pieniądze znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

W analizowanej sprawie nie został spełniony kumulatywnie zapis art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowa pożyczka korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należało uznać za nieprawidłowe. Wskazać bowiem należy, iż przywołany przez Spółkę przepis, według którego zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek ma zastosowanie wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tymczasem jak wskazano powyżej zaciągnięta przez Spółkę w dniu 13 maja 2011 r. umowa pożyczki w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu