A zatem, przyjmując za Wnioskodawczynią, że umowa przechowania przybrała postać umowy depozytu prawidłowego, powyższa czynność nie podlega opodatkow... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 13.10.2015, sygn. IPPB2/4514-329/15-4/MZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

A zatem, przyjmując za Wnioskodawczynią, że umowa przechowania przybrała postać umowy depozytu prawidłowego, powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 30 września 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data wpływu 7 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 24 września 2015 r. Nr IPPB2/4514-329/15-2/MZ (data nadania 24 września 2015 r., data doręczenia 28 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy przechowania (depozytu prawidłowego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy przechowania (depozytu prawidłowego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Syn przekazał Wnioskodawczyni na przechowanie pieniądze w formie gotówkowej. Przekazane środki, stanowiły jego własność. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami pomiędzy stronami, Wnioskodawczyni nie mogła nimi rozporządzać, jak również oddać ich do korzystania osobom trzecim. Następnie syn Wnioskodawczyni zwrócił się o wydanie środków stanowiących przedmiot przechowania, celem ich przekazania na rachunek sum depozytowych właściwego Sądu tytułem wpłaty poręczenia majątkowego w jego sprawie.

Zwrot oddanej na przechowanie kwoty nastąpił w dniu 17 czerwca 2015 r. Jednakże z uwagi na przebywanie syna Wnioskodawczyni w tymczasowym areszcie oraz brak możliwości osobistego odebrania przez niego całej kwoty znajdującej się w dyspozycji Wnioskodawczyni i jej wpłaty na konto Sądu, Wnioskodawczyni, zgodnie z poleceniem Syna dokonała przedmiotowej wpłaty ww. dniu, na odpowiedni rachunek bankowy Sądu.

Pismem z dnia 24 września 2015 r. Nr IPPB2/4514-329/15-2/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

Uzupełnienie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wskazanie, czy czynność przekazania przez syna na rzecz Wnioskodawczyni środków pieniężnych przybrała postać depozytu nieprawidłowego...
Ponownie sprecyzowanie pytania we własnej indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tak aby wniosek dotyczył zapytania o wykładnię przepisów i ich zastosowania w opisanym stanie faktycznym, aby w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b Ordynacji Podatkowej - interpretacji przepisów prawa podatkowego,
Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych adekwatnego do opisanego zdarzenia przyszłego i sformułowanego pytania.

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie, informując, że:

Syn przekazał Wnioskodawczyni na przechowanie pieniądze w formie gotówkowej. Przekazane środki stanowiły jego własność. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami pomiędzy stronami, Wnioskodawczyni nie mogła nimi rozporządzać, jak również oddać ich do korzystania osobom trzecim. Przez cały okres trwania umowy przechowania, Wnioskodawczyni nie dysponowała przekazaną jej kwotą pieniędzy. Zatem zawarta przez strony umowa miała charakter umowy przechowania rzeczy. Następnie syn Wnioskodawczyni zwrócił się o wydanie środków stanowiących przedmiot przechowania, celem ich przekazania na rachunek sum depozytowych właściwego Sądu tytułem wpłaty poręczenia majątkowego w jego sprawie. Zwrot oddanej na przechowanie kwoty nastąpił w dniu 17 czerwca 2015 r. Jednakże z uwagi na przebywanie syna Wnioskodawczyni w tymczasowym areszcie oraz brak możliwości osobistego odebrania przez niego całej kwoty znajdującej się w dyspozycji Wnioskodawczyni i jej wpłaty na konto Sądu, Wnioskodawczyni, zgodnie z poleceniem Syna dokonała przedmiotowej wpłaty ww. dniu, na odpowiedni rachunek bankowy Sądu. Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że Wnioskodawczyni na podstawie ustaleń poczynionych z synem przy przekazaniu środków pieniężnych na przechowanie, nie mogła i nie dysponowała swobodnie przekazaną na przechowanie kwotą pieniędzy. Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność przekazania przez syna na jej rzecz środków pieniężnych nie miała zatem postaci depozytu nieprawidłowego, czy też pożyczki. Była to umowa przechowania (depozytu prawidłowego).
Sprecyzowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego można uznać, że pomiędzy Wnioskodawczynią a jej synem istniał stosunek prawny o cechach istotnych dla depozytu nieprawidłowego określonego w art. 845 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) i czy w związku z powyższym, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 626 j.t.), zawarta pomiędzy wnioskodawczynią a jej synem umowa podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako depozyt nieprawidłowy, a zatem czy na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek zapłaty podatku od ww. czynności zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie ze stawką określoną w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (powoływanej dalej również jako ustawa o PCC) podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
umowy darowizny w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności w części dotyczącej spłat lub dopłat,
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Z treści wskazanych powyżej regulacji wynika, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu PCC jest zamknięty. Oznacza to, iż opodatkowaniu PCC podlegają tylko i wyłącznie czynności enumeratywnie wymienione w tym przepisie.

Mając powyższe na uwadze, opodatkowanie PCC umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej synem byłoby dopuszczalne wyłącznie w sytuacji, gdyby mieściła się ona w zakresie czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC.

Należy wskazać, że w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym, zawarta umowa przechowania depozytu prawidłowego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowa ta, miała wszystkie cechy umowy o przechowanie określone w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Z uwagi na zawarty w niej zapis o zakazie rozporządzania powierzonym na przechowanie przedmiotem, umowa zawarta pomiędzy stronami nie miała charakteru depozytu nieprawidłowego, nie była to również umowa pożyczki, które zgodnie z art. 1 ust. 1 podlegają PCC.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu: przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Ustalenia pomiędzy stronami, dotyczące przechowania środków pieniężnych, nie zawierały cech depozytu nieprawidłowego - wyraźnie określono, że Wnioskodawczyni nie ma prawa rozporządzać środkami pieniężnymi oraz określono warunki odebrania przedmiotu przechowania. Nie można więc stwierdzić, że przechowanie środków pieniężnych na rzecz syna przez Wnioskodawczynię miało cechy depozytu nieprawidłowego, określone w art. 845 Kodeksu cywilnego i wobec tego nie podlega ono obowiązkowi opodatkowania zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
(uchylona),
umowy darowizny w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności w części dotyczącej spłat lub dopłat,
(uchylona)
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Przechowawca nieprawidłowy nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 392 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie