Temat interpretacji
Ustanowienie hipoteki.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania ustanowienia hipoteki jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania ustanowienia hipoteki.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Bank planuje zawierać ze swoimi klientami umowy kredytu, których zabezpieczenie stanowić będzie hipoteka. Hipoteka zabezpieczać będzie określony w umowie kapitał kredytu wraz z odsetkami, odsetkami karnymi oraz innymi należnościami wskazanymi w umowie, których wysokości w chwili zawarcia umowy nie można określić. Oświadczenie o ustanowieniu hipoteki składać będzie bank, zatem zgodnie z art. 4 pkt 8 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na banku ciążył będzie obowiązek podatkowy w związku z ustanowieniem hipoteki.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku ustanowienia przez bank hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieoznaczonej, na którą składa się oznaczony w umowie kapitał kredytu wraz z odsetkami, odsetkami karnymi oraz innymi należnościami wskazanymi w umowie kredytowej, których wysokości nie można określić w chwili zawarcia umowy, należy uiścić podatek w kwocie 19 zł...
Zdaniem Wnioskodawcy, przysługująca mu wierzytelność wynikająca z umowy kredytu, na którą składa się wskazany w umowie kredytowej kapitał kredytu (w wysokości oznaczonej) wraz z odsetkami, odsetkami karnymi oraz innymi należnościami, których sposób naliczania określony jest w umowie kredytowej, a których wysokości nie można określić w chwili zawarcia umowy - stanowi łącznie wierzytelność w wysokości nieokreślonej. Ustanowienie przez bank hipoteki tytułem zabezpieczenia kredytu oraz odsetek, jako wierzytelność w kwocie nieokreślonej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w kwocie 19 zł.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 65 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 20 lutego 2011 r., w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka). Hipoteka zabezpiecza wierzytelność pieniężną, w tym również wierzytelność przyszłą (art. 68 ww. ustawy).
Brzmienie powyższych przepisów określone zostało ustawą z dnia 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131 poz. 1075). Przepisy te wprowadziły tylko jeden rodzaj hipoteki.
Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlega ustanowienie hipoteki.
Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy z tytułu ustanowienia hipoteki powstaje z chwilą złożenia oświadczenia o ustanowieniu hipoteki lub z chwilą zawarcia umowy ustanowienia hipoteki. W myśl art. 4 pkt 8 ustawy obowiązek podatkowy przy ustanowieniu hipoteki ciąży na składającym oświadczenia woli o ustanowieniu hipoteki.
Podstawę opodatkowania zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy, stanowi kwota zabezpieczonej wierzytelności.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 stawki podatku od ustanowienia hipoteki wynoszą:
- na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1%,
- na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej 19 zł.
W świetle powyższych przepisów, zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki, lecz od tego, czy wierzytelność zabezpieczona hipoteką istnieje i jej wysokość jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można (czyli od rodzaju zabezpieczonej wierzytelności). W związku z tym, zmiana przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, w powyższym zakresie nie wpłynęła zasadniczo na stosowanie przepisów ustawy podatkowej.
Zasady pobierania podatku od czynności cywilnoprawnych od ustanowienia hipoteki na podstawie obecnie obowiązujących przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, znajdują zastosowanie także do ustalenia stawki podatku po wejściu w życie ustawy z 2009 r.
W związku z powyższym, skoro ustanowiona przez bank hipoteka będzie zabezpieczała wierzytelności o wysokości nieoznaczonej, należy zastosować stawkę podatku w wysokości 19 zł.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu