Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zobowiązany będzie zapłacić 2% podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym znajdzie zastosowanie postanowienie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłączenie przedmiotowe w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług i w rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), uzupełnionym 22 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki &− jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 15 września 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.210.2017.1.MD, 0111-KDIB3-1.4012.386.2017.2.IK, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 22 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako podmiot będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność w zakresie transportu lądowego miejskiego (komunikacja miejska) planuje pożyczyć od Przedsiębiorstwa (Sp. z o.o.) kwotę 600.000,00 zł. Przedsiębiorstwo jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Strony zawrą umowę pożyczki określającą warunki usługi. Pożyczka będzie oprocentowana (WIBOR 6M +2,75%), zabezpieczona hipoteką i wekslem, spłata rozłożona na 2 lata.

Pożyczkodawca prowadzi działalność w zakresie poboru, uzdatniania i dostarczania wody (36.00.Z), odprowadzania i oczyszczania ścieków (37.00.Z). Jest to działalność główna. Jako działalność dodatkową, Przedsiębiorstwo ma wpisaną w statucie działalność pozostałe formy udzielania kredytów PKD.64.92.Z. Działalność ta jest prowadzona przez Przedsiębiorstwo w niewielkim zakresie. Pożyczka udzielona będzie ze środków własnych Przedsiębiorstwa, zgromadzonych w ramach prowadzonej działalności. Przedsiębiorstwo wystawi dla Wnioskodawcy faktury za każdy miesiąc spłacania odsetek.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w związku z pożyczką Pożyczkodawca (Przedsiębiorstwo) będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zobowiązany będzie zapłacić 2% podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym znajdzie zastosowanie postanowienie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłączenie przedmiotowe w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług i w rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym nie zachodzi konieczność płacenia przez niego podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawową zasadą prawa podatkowego jest to, że dana czynność podlega tylko jednemu opodatkowaniu. Pożyczka udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolniona z tego podatku.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, zasadą jest powszechność opodatkowania podatkiem od towarów i usług, więc wszelkie czynności gospodarcze podejmowane przez czynnego płatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej powinny być uznane za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Więc w przypadku udzielenia pożyczki objętej podatkiem od towarów i usług stosować należy wyłączenie, którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, iż zgodnie z wolą Wnioskodawcy przedmiotem rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie jest wyłącznie opodatkowanie umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie oczekuje interpretacji w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje pożyczyć od Przedsiębiorstwa (Sp. z o.o.) kwotę 600.000,00 zł. Przedsiębiorstwo jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Strony zawrą umowę pożyczki określającą warunki usługi. Pożyczka będzie oprocentowana (WIBOR 6M +2,75%), zabezpieczona hipoteką i wekslem, spłata rozłożona na 2 lata. Pożyczka udzielona będzie ze środków własnych Przedsiębiorstwa, zgromadzonych w ramach prowadzonej działalności. Przedsiębiorstwo wystawi dla Wnioskodawcy faktury za każdy miesiąc spłacania odsetek. Wnioskodawca wskazał, iż w związku z pożyczką Pożyczkodawca (Przedsiębiorstwo) będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jakkolwiek przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych, to w opisanej sytuacji w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy o podatku od towarów i usług lub czy przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności. Ocena ta ma bowiem zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Skoro zatem jak wskazał Wnioskodawca &− opisana we wniosku pożyczka podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej