Temat interpretacji

Obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku wykorzystania przez kupującego limitu pomocy de minimis.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura 19 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży gospodarstwa rolnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym, o obszarze 23,6549 ha we własności. Grunty będące własnością podatnika w ewidencji gruntów i budynków określone są jako grunty orne, łąki trwałe, sady i rowy.

Podatnik zamierza kupić od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością niezabudowaną nieruchomość (własność) o obszarze 112,6532 ha użytków rolnych (w ewidencji gruntów i budynków grunty orne, pastwiska trwałe), która stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Cena za nabywane grunty wynosi 6.125.000,00 zł.

Podatnik zamierza przeznaczyć nabyte grunty na powiększenie prowadzonego gospodarstwa rolnego oraz zamierza prowadzić gospodarstwo rolne przez okres 5 lat od dnia nabycia powyższej nieruchomości.

Podatnik w ciągu trzech ostatnich lat podatkowych w całości wykorzystał pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

Średni kurs euro, zgodnie z Tabelą A ogłoszoną przez Narodowy Bank Polski, w dniu zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wynosi 1 EUR 4,4135 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od opisanej sprzedaży nieruchomości podatnik (kupujący) powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych...
2. Czy niewykorzystanie pomocy de minimis jest jednym z warunków zwolnienia sprzedaży własności gruntów od podatku od czynności cywilnoprawnych...W przypadku odpowiedzi twierdzącej w jaki sposób obliczyć podatek...
3. Czy Wnioskodawca (notariusz), jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, przy stosowaniu zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powinien zajmować się kwestią pomocy de minimis...

Zdaniem Wnioskodawcy, kupujący zwolniony jest w całości od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że:

• następuje sprzedaż nieruchomości (własność gruntów),
• sprzedawana nieruchomość jest niezabudowana,
• sprzedawane grunty stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym grunty sklasyfikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne (grunty orne, łąki trwałe, sady i rowy) oraz mają powierzchnię przekraczającą 1 ha,
• w wyniku dokonania czynności sprzedaży zostanie powiększone gospodarstwo rolne, a jego powierzchnia po nabyciu gruntów będzie mieściła się pomiędzy 11 ha a 300 ha,
• podatnik (kupujący) w umowie sprzedaży złoży oświadczenie, że tak powiększone gospodarstwo rolne będzie prowadził przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Wnioskodawca zaznaczył, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych jako warunki zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych przy sprzedaży gruntów wskazuje wyłącznie powołane wyżej warunki, które podatnik (kupujący) spełnia.

Wnioskodawca podkreślił, że w art. 9 pkt 2 ww. ustawy pojawia się po średniku zwrot zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Średnik, zgodnie z regułami języka polskiego, jest zamiennikiem kropki. Powyższy zwrot stanowi zatem samodzielną całość, którą trudno odnieść do początku przepisu art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że gdyby ustawodawca chciał, aby podatnik mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych tylko w granicach limitów pomocy de minimis, to zawarłby to postanowienie bezpośrednio w warunkach zwolnienia od podatku. Ponieważ jednak tak się nie stało, a wątpliwości należy interpretować na korzyść podatnika, to zdaniem Wnioskodawcy, dopisek, że zwolnienie stanowi pomoc de minimis w rolnictwie należy traktować wyłącznie informacyjnie dla organów stosujących pomoc de minimis, że uprawniony z tytułu tej pomocy wykorzystał ją w określonym zakresie.

Wnioskodawca wskazał, że z przepisu nie wynika, iż wykorzystanie pomocy de minimis niweczy pozostałe warunki zwolnienia od podatku i powoduje obowiązek zapłaty podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca uważa, że niewykorzystanie pomocy de minimis nie jest warunkiem zwolnienia sprzedaży własności gruntów od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nawet gdyby przyjąć, że niewykorzystanie pomocy de minimis jest jednym z warunków zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, to ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera wytycznych w jaki sposób obliczyć ten podatek w przypadku całkowitego bądź częściowego wykorzystania tej pomocy.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby jednak przyjąć, że pomoc de minimis jest jednym z warunków zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek należałoby obliczyć w następujący sposób: od pozostałej do wykorzystania pomocy de minimis (na oświadczenie podatnika, według średniego kursu euro) należałoby odjąć kwotę podatku. Jeżeli kwota podatku nie przekroczy kwoty niewykorzystanej pomocy de minimis, to sprzedaż jest zwolniona z tego podatku, w przeciwnym wypadku podatnik, musiałby zapłacić podatek od nadwyżki ponad kwotę niewykorzystanej pomocy de minimis.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że notariusz nie ma dostatecznych kompetencji i możliwości faktycznych oraz prawnych, które umożliwiałyby mu zajmowanie się na etapie sporządzenia umowy sprzedaży gruntów kwestią pomocy de minimis, gdyby oczywiście przyjąć, że w ogóle stanowi ona warunek zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych. Notariusz w szczególności nie jest podmiotem udzielającym pomocy de minimis. Ponadto rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie pobierania i zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych nie wskazuje, aby na notariuszu ciążył obowiązek zajmowania się kwestią pomocy de minimis, a w szczególności nie wskazuje procedury de facto jej udzielania przez notariusza.

W opinii Wnioskodawcy, nawet gdyby przyjąć, że niewykorzystanie pomocy de minimis stanowi warunek zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, kwestię przełożenia tej pomocy na wymiar podatku należałoby pozostawić organom podatkowym, ponieważ kwestia ta przekracza możliwości notariuszy jako płatników.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powołanymi powyżej przepisami należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w powołanym powyżej art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, a w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niedotrzymania któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków następuje utrata zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że podatnik prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym, o obszarze 23,6549 ha we własności. Podatnik zamierza kupić na własność za 6.125.000,00 zł niezabudowaną nieruchomość o obszarze 112,6532 ha użytków rolnych, która stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Kupujący zamierza przeznaczyć nabyte grunty na powiększenie prowadzonego gospodarstwa rolnego oraz zamierza prowadzić gospodarstwo rolne przez okres 5 lat od dnia nabycia powyższej nieruchomości. Kupujący w ciągu trzech ostatnich lat podatkowych w całości wykorzystał pomoc de minimis w rolnictwie.

W analizowanym powyżej przepisie, określającym warunki zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ustawodawca wyraźnie wskazał, że zwolnienie stanowi pomoc de minimis. Zatem warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest aby omawiane zwolnienie zostało przyznane w ramach przysługującego kupującemu limitu pomocy de minimis w rolnictwie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sformułowanie zawarte w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (po średniku), iż zwolnienie stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, należy traktować wyłącznie informacyjnie dla organów stosujących pomoc de minimis. Jego zdaniem powyższy zwrot dotyczący pomocy de minimis stanowi samodzielną całość, którą trudno odnieść do początku przepisu art. 9 pkt 2 ww. ustawy. W opinii Wnioskodawcy z powyższego przepisu nie wynika, że wykorzystanie pomocy de minimis niweczy pozostałe warunki zwolnienia od podatku i powoduje obowiązek jego zapłaty.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić.

Należy zwrócić uwagę, że preferencje w postaci zwolnienia w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowią pomoc publiczną w rolnictwie. Kwotą pomocy przyznanej jest więc kwota ulgi podatkowej. Przy jej udzielaniu powinno się stosować przepisy rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Stosownie do art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013, całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych.

W myśl art. 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku, tj. 225.700.000 EUR. Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu (art. 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Zgodnie z treścią pkt 8 preambuły do rozporządzenia Komisji, okres trzech lat brany pod uwagę do celów rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły. Zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

Art. 3 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 stanowi jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis pułap określony w ust. 2 lub górny limit krajowy, o którym mowa w ust. 3, zostałby przekroczony, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli w okresie dwóch poprzednich lat podatkowych oraz bieżącego roku podatkowego z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis danemu przedsiębiorstwu zostałby przekroczony pułap 15.000 EUR lub łączna kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom przekroczyłaby górny limitu krajowy określony w załączniku, pomocy nie udziela się.

Odnosząc się zatem do wywodów Wnioskodawcy, z których wynika, że zapis art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczący udzielenia pomocy de minimis nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż ma charakter tylko informacyjny, należy stwierdzić, że w świetle powołanych powyżej przepisów są one bezpodstawne.

Skoro zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 ustawy stanowi pomoc de minimis, co wynika jasno z tego przepisu, to do skorzystania ze zwolnienia, koniecznym jest zmieszczenie się przez beneficjenta w limitach określonych rozporządzeniem Komisji nr 1408/2013. Zapis ten nie ma więc charakteru informacyjnego; stanowi on warunek, którego spełnienie jest niezbędne dla skorzystania z ww. zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym należy wskazać, że z uwagi na fakt wykorzystania przez kupującego w całości pomocy de minimis w latach poprzednich oraz z uwagi na fakt, iż kwota podatku, która winna być naliczona od opisanej transakcji przekracza kwotę limitu pomocy określonej dla jednego beneficjenta nie zostanie spełniony jeden z warunków determinujących skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. To oznacza, że na Wnioskodawcy jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży obowiązek pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych od opisanej we wniosku umowy sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, że w przypadku niewykorzystania w całości przysługującej pomocy de minimis (jeżeli jest to warunek konieczny do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) podatek od czynności cywilnoprawnych należałoby obliczyć w następujący sposób: jeżeli kwota podatku od czynności cywilnoprawnych przekroczy kwotę niewykorzystanej pomocy de minimis to podatnik musiałby zapłacić podatek od nadwyżki ponad kwotę niewykorzystanej pomocy de minimis.

Z powyższym sformułowaniem Organ podatkowy nie może się jednak zgodzić.

Jak już wskazano powyżej kwotą przyznanej pomocy de minimis w rolnictwie jest kwota ulgi podatkowej. Warunkiem koniecznym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest aby obliczony podatek mieścił się w ramach przysługującego podatnikowi limitu pomocy de minimis. Z powyższego wynika zatem, że jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis zostałby przekroczony w okresie 3 lat podatkowych limit, o którym mowa w art. 3 ust. 2 lub art. 3 ust. 3 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013, pomocy nie udziela się.

Odnosząc powyższe do zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska należy wskazać, że w przypadku niewykorzystania przez kupującego całego limitu pomocy de minimis w rolnictwie, udzielenie nowej pomocy, tj. zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, będzie możliwe jedynie wówczas gdy cała kwota obliczonego podatku od czynności cywilnoprawnych będzie mieściła się w pozostałym do wykorzystania limicie pomocy de minimis. Natomiast w przypadku, gdy wyliczona kwota podatku przekroczyłaby niewykorzystany przez podatnika limit pomocy de minimis, to omawiane zwolnienie nie będzie przysługiwało, tj. wyliczony podatek będzie podlegał zapłacie w całości.

Organ podatkowy nie może również podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że na notariuszu jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych nie ciąży obowiązek zajmowania się kwestią pomocy de minimis.

Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Notariusz zatem jest płatnikiem, który stosowanie do przepisów Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany do obliczenia, pobrania od podatnika i wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu podatku od czynności cywilnoprawnych należnego od określonych czynności cywilnoprawnych dokonywanym w formie aktu notarialnego.

Jeżeli na wysokość należnego podatku mają wpływ określone w przepisach prawa podatkowego wyłączenia albo zwolnienia od podatku, w celu ich zastosowania płatnik odbiera od podatnika oświadczenie o spełnieniu przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego.

W kontekście obowiązków wynikających z Ordynacji podatkowej notariusz jako płatnik nie jest zobowiązany i uprawniony do kwestionowania deklarowanych przez podatników okoliczności dokonywanych czynności.

Wnioskodawca w związku ze sporządzeniem aktu notarialnego jest natomiast obowiązany do pobrania od podatnika (strony sporządzanej umowy) stosownego oświadczenia o spełnianiu bądź też niespełnianiu warunków określonych w konkretnym zwolnieniu przedmiotowym. Tym samym zakres obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika podatku w omawianej sprawie jest uzależniony od okoliczności przedstawionych mu przez podatników.

Należy zaznaczyć, że organem podatkowym właściwym rzeczowo w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych jest naczelnik urzędu skarbowego i to on jest właściwy do zweryfikowania podstaw do udzielenia ulgi i wystawienia stosownego zaświadczenia w tym dotyczącego pomocy de minimis).

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że planowana umowa sprzedaży nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie zostaną bowiem spełnione wszystkie warunki niezbędne do skorzystania z tego zwolnienia. Obliczony podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu omawianej umowy sprzedaży nieruchomości nie będzie się bowiem mieścił w limicie pomocy de minimis w rolnictwie przysługującym kupującemu. Warunek niewykorzystania pomocy de minimis w rolnictwie jest warunkiem koniecznym do skorzystania z omawianego zwolnienia określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy (notariuszu) jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży obowiązek badania spełnienia przez podatnika warunku dotyczącego pomocy de minimis. Do jego obowiązków w tym zakresie należy bowiem odebranie od podatnika oświadczenia o spełnieniu przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego, w tym oświadczenia o wykorzystanej pomocy de minimis.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/17, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach