Temat interpretacji

Czy umowa pożyczki zawarta poza granicami Polski nie podlega opodatkowaniu podatkiem na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2013 r. (data wpływu 28 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). Pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r., Nr IPTPB2/436-65/13-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 14 sierpnia 2013 r. (skutecznie doręczono 19 sierpnia 2013 r.). W dniu 2 września 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data nadania 21 sierpnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, mającą siedzibę w Polsce. Udziały w spółce przysługują m.in. nierezydentowi, w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, który dysponuje 51 % głosów w zgromadzeniu wspólników. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Spółka kupuje, sprzedaje towary zarówno na terytorium kraju jak i zagranicą.

Spółka nie jest postawiona w stan likwidacji, ani nie została ogłoszona jej upadłość.

Spółka w dniu 23 października 2012 r. zawarła umowę pożyczki środków pieniężnych z osobą prawną mającą siedzibę na Seszelach (dalej pożyczkodawca).

Do zawarcia umowy doszło w ten sposób, że pożyczkodawca przesłał Spółce projekt umowy pożyczki zawierający wszystkie istotne warunki umowy (kwota pożyczki, wysokość oprocentowania termin zwrotu), który treścią odpowiadał zawartej umowie. Wobec przyjęcia oferowanych warunków umowy przez Spółkę, telefonicznie ustalono, że pożyczkodawca prześle Spółce właściwą umowę pożyczki, sporządzoną na Seszelach, według prawa niemieckiego.

W umowie, jako miejsce jej zawarcia, wskazano kraj siedziby pożyczkodawcy - Republika Seszeli i miejscem zawarcia umowy jest ten kraj. Podpisaną przez prezesa Spółki umowę odesłano do siedziby pożyczkodawcy.

W chwili zawierania umowy pożyczki, środki pieniężne znajdowały się poza graniami Polski, na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank na Łotwie. Po zawarciu umowy pożyczki, środki, pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki, prowadzonym przez bank w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa pożyczki, w okolicznościach wyżej przedstawionych, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym nie dojdzie po jej stronie do powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej PCC).

Zgodnie z przepisem art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (K.c.), przez umowę pożyczki należy rozumieć umowę w ramach której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić te samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki jest umową konsensualną dochodzącą do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli stron umowy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym umowa pożyczki podlegałaby PCC, jeżeli w chwili jej zawarcia przedmiot pożyczki, tj. pieniądze znajdowałyby się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co w przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca, ponieważ w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank na Łotwie).

Pomimo znajdowania się pieniędzy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udzielona pożyczka podlegałaby PCC wówczas, gdyby pożyczkobiorca miał siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz równocześnie czynność cywilnoprawna (umowa pożyczki) została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W zaistniałym stanie faktycznym, choć pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski, to nie można stwierdzić, aby czynność prawna została dokonana na terytorium Polski.

Fizyczne podpisanie umowy przez jedną ze stron miało miejsce na terenie Polski, dlatego miejsce podpisania umowy może budzić wątpliwości. Jednakże w takiej sytuacji zastosowanie ma art. 70 § 2 K.c, zgodnie z którym: w razie wątpliwości umowę poczytuje się za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej pojęciu nie jest wymagane albo oferta jest składana w postaci elektronicznej - w miejscu zamieszkania albo siedziby składającego ofertę w chwili zawarcia umowy. Jak wynika z podstawionego stanu faktycznego, oferta, zawierająca wszystkiej istotne postanowienia umowy - projekt umowy pochodziła od pożyczkodawcy (składający ofertę) i została przesłana Spółce pocztą. Po zaakceptowaniu przez Spółkę warunków umowy, oświadczenie w tym zakresie Spółka telefonicznie przekazała składającemu ofertę. W wyniku tego, pożyczkodawca przesłał spółce pocztą właściwą umowę pożyczki, która po podpisaniu przez prezesa Spółki, została odesłana pożyczkodawcy. Zgodnie z treścią umowy, miejscem jej zawarcia była Republika Seszeli. Miejscem zawarcia umowy, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, była Republika Seszeli.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, ponieważ środki pieniężne w chwili jej zawarcia znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie m.in w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby w Warszawie z dnia 28 marca 2013 r., Nr IPPB2/436-53/13-4/AF, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszcz z dnia 10 kwietnia 2013 r., Nr ITPB2/436-15/13/DSZ, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2013 r., Nr IPTPB2/436-200/12-2/KK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę.

Przy czym, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku, gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowy te podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę zawarto poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, mającą siedzibę w Polsce. Spółka w dniu 23 października 2012 r. zawarła umowę pożyczki środków pieniężnych z osobą prawną mającą siedzibę na Seszelach (dalej pożyczkodawca). Do zawarcia umowy doszło w ten sposób, że pożyczkodawca przesłał Spółce projekt umowy pożyczki zawierający wartkie istotne warunki umowy (kwota pożyczki, wysokość oprocentowania termin zwrotu), który treścią odpowiadał zawartej umowie. Wobec przyjęcia oferowanych warunków umowy przez Spółkę, telefonicznie ustalono, że pożyczkodawca prześle Spółce właściwą umowę pożyczki, sporządzoną na Seszelach, według prawa niemieckiego. Miejscem zawarcia umowy była Republika Seszeli. Podpisaną przez prezesa Spółki umowę odesłano do siedziby pożyczkodawcy.

W chwili zawierania umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się poza graniami Polski, na rachunku bankowym pożyczkodawcy, prowadzonym przez bank na Łotwie. Po zawarciu umowy pożyczki, środki, pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki, prowadzonym przez bank w Polsce.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce. Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w chwili zawarcia umowy pieniądze będą znajdowały się za granicą. Zatem, opisana we wniosku umowa pożyczki, zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Organ wydając pisemną indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), opiera się na przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W przypadku, gdy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie objętym niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 397 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi