Temat interpretacji

Zawarcie umowy sprzedaży zarejestrowanego w Polsce samochodu w Niemczech, przez dwóch obywateli Polski, podczas chwilowego pobytu w celu dokonania przeglądu technicznego

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Niemiec jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Niemiec.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lutego 2018 r. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego. Ze sprzedającą Wnioskodawca umówił się na oględziny w miejscowości G. w Niemczech na parkingu przed warsztatem E.G. Była to najbliższa miejsca zamieszkania/zameldowania sprzedającej możliwość przetestowania diagnostycznego pojazdu, którą mógł wykonać w niedzielę ktoś znajomy. Ponieważ samochód okazał się być bez większych usterek, na miejscu została spisana umowa, nastąpiło wydanie pojazdu Wnioskodawcy, a Wnioskodawca przekazał ustaloną kwotę (35.000 zł) sprzedającej. Po zakończeniu transakcji Wnioskodawca wrócił bezpośrednio do domu, a żona Wnioskodawcy odwiozła sprzedającą do domu pojazdem, którym wcześniej z Wnioskodawcą dotarła do G. Na powyższe wydarzenia Wnioskodawca nie ma żadnych fizycznych dowodów, oprócz zdjęcia w telefonie z 4 lutego, przedstawiającego drogowskaz w G., na którym sprzedająca miała skręcić w prawo. Dowodów tych Wnioskodawca nie posiada, bo w momencie zakupu nie miał wiedzy, że dokonanie transakcji za granicą różni się czymś od tych zawartych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Samochód był zarejestrowany w Polsce. Sprzedająca i Wnioskodawca są obywatelami Polski. Wszystkie czynności dotyczące kupna/sprzedaży odbyły się na terenie Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy konieczna jest zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych i konieczne jest wypełnienie formularza PCC-3?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zostały spełnione warunki z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tzn.:

rzecz nie znajdowała się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
czynność cywilnoprawna nie została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na wszelki wypadek podatek 2% (700 zł) został zapłacony.

Zdaniem Wnioskodawcy, nakaz zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w tym wypadku nie obowiązuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym, określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

Stosownie do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym (art. 4 pkt 1 ustawy).

Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
2. innych praw majątkowych 1%.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 4 lutego 2018 r. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego. Samochód był zarejestrowany w Polsce. Sprzedająca i Wnioskodawca są obywatelami Polski. Wszystkie czynności dotyczące kupna/sprzedaży odbyły się na terenie Niemiec.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż z uwagi na treść art. 1 ust. 4 ustawy, w zaistniałej sytuacji nie należy uiszczać podatku od czynności cywilnoprawnych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można bowiem uznać, iż umowa sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż spełniony został warunek położenia rzeczy za granicą.

Należy zauważyć, iż samochód będący przedmiotem umowy sprzedaży był zarejestrowany w Polsce. Zarówno sprzedająca, jak i kupujący mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co do zasady, samochód był wykorzystywany. O jego miejscu położenia nie powinien przesądzać incydentalny charakter czynności polegającej na wyjeździe za granicę w celu dokonania sprawdzenia stanu technicznego pojazdu. Trudno zatem podzielić pogląd, że chwilowe przemieszczenie samochodu będącego ze swej istoty przedmiotem mobilnym za granicę jest równoznaczne z położeniem samochodu jako rzeczy za granicą.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy ciążył obowiązek zapłaty podatku oraz złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3) z tytułu zawarcia umowy sprzedaży samochodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej