Temat interpretacji

Czy Spółka miała obowiązek złożenia deklaracji PCC-3 i zapłaty podatku?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2017 r. (data wpływu 31 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 11 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 11 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 6 października 2016 r. został zawarty akt notarialny dotyczący zawiązania Wnioskodawcy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w którym wskazano, iż kapitał zakładowy wynosi 5 tys. zł. W akcie notarialnym istnieje zapis, że 5 tys. zł dzieli się na 5 równych i niepodzielnych udziałów. Gmina obejmuje wszystkie 5 udziałów i pokrywa je wkładem pieniężnym.

Spółka zajmuje się głównie wykonywaniem zadań własnych gminy o charakterze użyteczności publicznej. Jej celem jest bieżące i nieprzerwalne zaspokojenie zbiorowych potrzeb
z uwzględnieniem działalności sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji działalności pod
nr PKD 36.00.Z, PKD 37.00Z, PKD (38), PKD 39.00.Z PKD (49) itp. Spółka zajmuje się poborem, uzdatnianiem i dostarczaniem wody, odprowadzeniem i oczyszczeniem ścieków, transportem dzieci do szkół, utrzymaniem i naprawą dróg. W akcie notarialnym z 6 października 2016 r. istnieje zapis, iż kapitał zakładowy może być podwyższony w drodze uchwały Zgromadzenia Wspólników. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki do wysokości 30.000.000 zł w terminie do 2020 roku nie stanowi zmiany umowy Spółki.

W dniu 28 grudnia 2016 r. Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego o 100.000 zł. W związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółka złożyła deklarację PCC gdzie wykazała podstawę opodatkowania 100.000 zł i zapłaciła 500 zł podatku od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 20 stycznia 2017 r. Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym z kapitałem zakładowym 105.000 zł. W dniu 6 kwietnia 2017 r. uchwałą Zgromadzenia Wspólników podwyższono kapitał zakładowy o 550.000 zł przez utworzenie 550 nowych udziałów o wartości nominalnej po 1000 zł każdy. Nowo utworzone udziały zostały lub zostaną pokryte wkładem pieniężnym (10 kwietnia 2017 r. 275.000 zł, 10 maja 2017 r. 275.000 zł. Nowo utworzone udziały obejmuje w całości Gmina.

Kolejną uchwałą z 6 kwietnia 2017 r. Zgromadzenie Wspólników postanowiło o podwyższeniu kapitału zakładowego o wartość 752.000 zł poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki w postaci prawa własności pojazdów i urządzeń. Wkład niepieniężny nastąpi w 3 transzach (10 kwietnia 2017 r. 231.000 zł, 1 sierpnia 2017 r. 238.000 zł, 2 listopada 2017 r. 238.000 zł). W związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego (aportu) tworzą się 752 udziały o wartości nominalnej po 1000 zł każdy. Nowo utworzone udziały obejmuje w całości wspólnik Gmina.

W związku z podwyższeniem kapitału 18 kwietnia 2017 r. została złożona deklaracja PCC-3 przez Wnioskodawcę, w której wykazano 550.000 zł jako podstawę naliczenia podatku, następnie deklarację skorygowano w dniu 26 kwietnia 2017 r. wykazując również podwyższenie kapitału w formie niepieniężnej, tj. aportu w kwocie 752.000 zł w związku z czym spółka zapłaciła 6.510 zł podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka miała obowiązek złożenia deklaracji PCC-3 i zapłaty podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna skorygować deklarację PCC-3 i zwrócić się do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 223, ze zm., Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi temu podlegają umowy spółki oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Za zmianę umowy spółki według art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy uważa się przy spółce kapitałowej podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty.

W myśl przepisu art. 1a pkt 2 tej ustawy spółka kapitałowa oznacza spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, natomiast w myśl pkt 2 ww. przepisu przy dokonywaniu czynności związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną i stosownie do art. 4 pkt 9 ww. ustawy ciąży on na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) cyt. ustawy, przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego podstawę opodatkowania stanowi wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Czynność taka opodatkowana jest stawką 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego (art. 10 ust. 2 ww. ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że czynność podwyższenia kapitału zakładowego stanowi zmianę umowy spółki i w związku z tym podlega co do zasady obowiązkowi zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 9 pkt 11 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku umowy spółki i ich zmiany, jeżeli przedmiotem działalności spółki kapitałowej jest świadczenie usług użyteczności publicznej w zakresie transportu publicznego, zarządzania portami i przystaniami morskimi, zaopatrzenia ludności w wodę, gaz, energię elektryczną, energię cieplną lub zbiorowego odprowadzania ścieków i w wyniku zawarcia umowy spółki Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego obejmuje co najmniej połowę udziałów lub akcji w tej spółce albo w chwili zmiany umowy spółki Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego posiada już co najmniej połowę udziałów lub akcji w tej spółce.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z o.o., w której 100% udziałów ma Gmina. Wnioskodawca wykonuje zadania własne Gminy o charakterze użyteczności publicznej, tj. zajmuje się poborem, uzdatnianiem i dostarczaniem wody, odprowadzeniem i oczyszczeniem ścieków, transportem dzieci do szkół, utrzymaniem i naprawą dróg.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że opisane we wniosku zmiany umowy spółki kapitałowej związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 11 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Spełnione są bowiem przesłanki warunkujące wskazane zwolnienie, tj. świadczenie przez Spółkę usług użyteczności publicznej, o których mowa w tym przepisie oraz wymagane ustawą posiadanie udziału przez Gminę w Spółce.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu opisanych we wniosku podwyższeń kapitału zakładowego stanowiących na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zmianę umowy spółki.

To oznacza, że w analizowanej sprawie wystąpiła nadpłata.

Zgodnie bowiem z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokonania przez Wnioskodawcę korekty złożonej deklaracji PCC-3 oraz możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wskazać należy, że zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Z kolei na podstawie art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy wskazać należy, że każdy podatnik ma możliwość złożenia korekty deklaracji. W przypadku analizowanej sprawy w celu odzyskania nienależnie zapłaconego podatku Wnioskodawca winien wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej