Temat interpretacji

Skoro zatem jak wskazał Wnioskodawca &− opisane we wniosku pożyczki od Spółki podlegać będą uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione będą z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.), uzupełnionym 23 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki od spółki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania pożyczki od spółki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 9 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.148.2017.1.JKU wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 23 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 4 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca, będący osobą fizyczną i jednocześnie prezesem zarządu spółki C. Sp. z o.o. (dalej: Spółka), zawarł ze Spółką umowę pożyczki, na mocy której Spółka będąca pożyczkodawcą udzieliła Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej w kwocie 350.000 zł. Z warunków umowy wynika m.in., że pożyczka została udzielona pożyczkobiorcy na okres do 31 grudnia 2018 r., a za okres wykorzystania pożyczki pożyczkodawcy należą się odsetki liczone według stałej stawki procentowej w wysokości 5%. Spółka udzielająca pożyczki jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Spółka udzieliła pożyczki Wnioskodawcy ze środków pieniężnych wygenerowanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Wcześniej Spółka nie udzielała pożyczek i nie prowadziła działalności w tym zakresie. Jednakże, z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że w przypadku posiadania nadwyżki środków finansowych Spółka zakłada możliwość udzielania w przyszłości kolejnych odpłatnych pożyczek.

Spółka, zarówno w umowie Spółki, jak i we wpisie w Krajowym Rejestrze Sądowym, w zakresie swojej działalności nie ma wpisanego do przedmiotu działalności udzielania pożyczek ani też innej podobnej działalności finansowej. Udzielane przez Spółkę pożyczki (jak również ewentualne pożyczki mające być udzielone w przyszłości) stanowią dla Spółki działalność mającą charakter poboczny względem działalności podstawowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że czynność udzielenia pożyczek stanowi dla Spółki działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż udzielanie pożyczek stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. W konsekwencji czynność udzielenia przez Spółkę pożyczki na rzecz innego podmiotu gospodarczego będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, będąc jednocześnie zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla celów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy przyjąć, iż pożyczka otrzymana przez Wnioskodawcę, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisu art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt otrzymania pożyczki, o jakiej mowa w opisanym powyżej zaistniałym stanie faktycznym, nie będzie nakładał na niego obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu otrzymanej pożyczki.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku otrzymania pożyczki od Spółki nie był on zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie wyłączenia wynikającego z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż Spółka udzielająca pożyczki działała w ramach tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Przepis art. 2 pkt 4 ww. ustawy wskazuje, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki ma charakter usługi. Ustawodawca jak wynika z treści art. 8 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym.

W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Jak zauważył Wnioskodawca, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Wynagrodzenie od usługi udzielenia pożyczki stanowią odsetki od kwoty pożyczki. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. W przedstawionym zdarzeniu pożyczki udzieli podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia i są one ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez Pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Spółkę pożyczki na rzecz innego podmiotu gospodarczego będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, będąc jednocześnie zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na fakt. że udzielenie pożyczki na rzecz Wnioskodawcy będzie usługą świadczoną przez Spółkę odpłatnie (za wynagrodzeniem w formie odsetek), w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stwierdził, że udzielenie przez Spółkę pożyczki na rzecz innego podmiotu gospodarczego (Wnioskodawcy) jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczka udzielona Wnioskodawcy przez Spółkę nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w związku z tym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągnięcia takiej pożyczki.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący osobą fizyczną i jedocześnie prezesem zarządu spółki C. Sp. z o.o. zawarł ze Spółką umowę pożyczki, na mocy której Spółka będąca pożyczkodawcą udzieliła Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej w kwocie 350.000 zł. Z warunków umowy wynika m.in., że pożyczka została udzielona pożyczkobiorcy na okres do dnia 31 grudnia 2018 r., a za okres wykorzystania pożyczki pożyczkodawcy należą się odsetki liczone według stałej stawki procentowej w wysokości 5%. Spółka udzielająca pożyczki jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wcześniej Spółka nie udzielała pożyczek i nie prowadziła działalności w tym zakresie. Jednakże z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że w przypadku posiadania nadwyżki środków finansowych Spółka zakłada możliwość udzielania w przyszłości kolejnych odpłatnych pożyczek. Spółka, zarówno w umowie Spółki, jak i we wpisie w Krajowym Rejestrze Sądowym, w zakresie swojej działalności nie ma wpisanego do przedmiotu działalności udzielania pożyczek ani też innej podobnej działalności finansowej. Udzielane przez Spółkę pożyczki (jak również ewentualne pożyczki mające być udzielone w przyszłości) stanowią dla Spółki działalność mającą charakter poboczny względem działalności podstawowej. Czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, będąc jednocześnie zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro zatem istotnie jak wskazał Wnioskodawca &− opisane we wniosku pożyczki podlegają uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej