Temat interpretacji

skutki podatkowe zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 listopada 2017 r. (data wpływu 27 listopada 2017 r.) uzupełnionym 19 i 24 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 9 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.380.2017.1.APA oraz znak: 0111-KDIB4.4014.407.2017.2.MCZ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 19 stycznia 2018 r. (opłata od wniosku) i 24 stycznia 2018 r. (pozostałe braki wniosku).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 9 marca 2010 r. została zawarta Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz przeniesienia w formie aktu notarialnego, w wyniku którego Wnioskodawczyni wraz z mężem stali się właścicielami lokalu mieszkalnego o łącznej powierzchni 35,84 m² (wspólność majątkowa małżeńska).

W dniu 28 marca 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni.

Dnia 24 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła pełną własność lokalu mieszkalnego na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego.

Małżonkowie nie posiadali potomstwa.

Wnioskodawczyni zamierza przekazać wyżej opisaną nieruchomości (lokal mieszkalny) na rzecz niespokrewnionego z nią Sz. K. na podstawie umowy dożywocia (art. 908 ustawy Kodeks cywilny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym przez Wnioskodawczynię zbyciem nieruchomości (przed upływem 5 lat od śmierci męża) w zamian za opiekę, na podstawie umowy o dożywocie Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych i podatek od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z zamiarem zbycia przeze nią ww. nieruchomości w drodze umowy dożywocia nie będzie musiała uiszczać podatku dochodowego od osób fizycznych nie nastąpi wzbogacenie z jej strony, nadal będzie zamieszkiwać w tym samym mieszkaniu. Zbycie mieszkania ma na celu zabezpieczenie jej potrzeb w kolejnych latach.

Natomiast w przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych będzie konieczne poniesienie konsekwencji finansowych na poziomie 2 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji zgodnie z wolą Wnioskodawczyni, określoną w uzupełnieniu wniosku jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta wyłącznie na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych powstałych dla niej z tytułu zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy dożywocia.

Stosownie do art. 4 pkt 5 tej ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie dożywocia na nabywcy własności nieruchomości.

Umowa dożywocia uregulowana jest w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Zgodnie z art. 908 § 1 ww. Kodeksu jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Stosownie do art. 908 § 2 Kodeksu cywilnego jeżeli w umowie o dożywocie nabywca nieruchomości zobowiązał się obciążyć ją na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku, użytkowanie, służebność osobista oraz uprawnienie do powtarzających się świadczeń należą do treści prawa dożywocia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę dożywocia z osobą niespokrewnioną.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że umowa dożywocia co do zasady, podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże mając na uwadze treść art. 4 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy dożywocia na Wnioskodawczyni jako osobie, która w ramach umowy dożywocia będzie stroną przenoszącą własności nieruchomości na nabywcę osobę z nią niespokrewnioną Sz. K., nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek podatkowy będzie bowiem ciążył na nabywcy własności nieruchomości. To oznacza, że z tytułu tej umowy Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do poniesienia żadnych konsekwencji finansowych w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej