Temat interpretacji
Skoro otrzymana przez Wnioskodawcę pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.), uzupełnionym 7 i 10 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 30 listopada 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4014.354.2020.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 7 i 10 grudnia 2020 r. poprzez rozszerzenie zakresu wniosku o podatek od towarów i usług i uiszczenie od tego wniosku stosownej opłaty.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
A spółka komandytowa (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Powołana Spółka, jako pożyczkodawca, zawarła w dniu 29 lipca 2020 r. z Wnioskodawcą jako pożyczkobiorcą umowę pożyczki pieniężnej (odpłatnej) w rozumieniu art. 720 i nast. Kodeksu cywilnego. Powyższa pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółki jak i Wnioskodawcy, który również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy opisana we wniosku pożyczka pieniężna nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako czynności (odpłatne świadczenie usług), co do których przynajmniej jedna ze stron czynności korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w przytoczonym w treści wniosku stanie faktycznym umowa pożyczki pieniężnej nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.
Art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Przywołując dodatkowo treść art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca wskazał, że w związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.
W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku
od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z
wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona,
Udzielenie pożyczek jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak z uwagi na fakt, że powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy to tym samym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.
Objęcie tych czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Reasumując, skoro otrzymana przez Wnioskodawcę pożyczka pieniężna jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to stosunku do niej będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie interpretacja indywidualna z 23 grudnia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.973.2020.1.AB.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ((Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.
Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna
ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu
dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
W przypadku umowy
pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od
czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy
posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww.
wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że czynność zawarcia umowy
pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jedna
ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z
podatku od towarów i usług.
W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o
podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie
podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w
rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz.U. z 2020 r., poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej
pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach
członkowskich.
W związku z tym podkreślić należy, że
jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania zawartych z
pożyczkodawcą umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to
jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy
transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług,
bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej
podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Objęcie tej czynności
regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje
wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności
cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych.
Z przedstawionego we wniosku stanu
faktycznego wynika, że A. spółka komandytowa, jako pożyczkodawca,
zawarła w dniu 29 lipca 2020 r. z Wnioskodawcą jako pożyczkobiorcą
umowę pożyczki pieniężnej (odpłatnej) w rozumieniu art. 720 i nast.
Kodeksu cywilnego. Powyższa pożyczka została udzielona w ramach
prowadzonej działalności gospodarczej Spółki jak i
Wnioskodawcy.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej
Informacji Skarbowej z 23 grudnia 2020 r., znak:
0111-KDIB3-1.4012.973.2020.1.AB wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie
podatku od towarów i usług Organ wskazał, że czynność udzielenia
pożyczki odpłatnej przez Pożyczkodawcę (Spółkę), stanowi czynność
mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie
z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że
usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43
ust. 1 pkt 38 tejże ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie
usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy,
korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na
podstawie tego przepisu.
A zatem, skoro otrzymana przez
Wnioskodawcę pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie
przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej
sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku
od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy z tytułu
zawarcia ww. umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od
czynności cywilnoprawnych.
Na marginesie zaznaczyć należy, iż
ww. wyłączenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy pożyczka udzielona
jest przez wspólnika spółce osobowej, bowiem zgodnie z treścią art. 1
ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy pożyczka udzielona spółce osobowej przez jej
wspólnika traktowana jest jako zmiana umowy spółki. Jak wynika z treści
wstępnej przepisu art. 2 pkt 4 cyt. ustawy wyłączenia z opodatkowania
nie mają zastosowania do umowy spółki oraz jej zmiany. Z treści wniosku
jednakże nie wynika, aby pożyczkodawca był wspólnikiem pożyczkobiorcy.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać
za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu
faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie
faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki
prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej
przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym
przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w
przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku
opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art.
14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe
będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element
czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem
art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym
mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne
korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli
korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest
skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej,
interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2
Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać
łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych
innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje
intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia
skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu
jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie,
bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem
skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325,
ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww.
ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,
43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej
Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:
/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni
od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o
którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku
pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego
odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia
skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu
epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem
systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a
ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego
wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania
opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie
naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub
niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd
administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą
prawną.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej