Zasadność korekty informacji PIT-11 oraz PIT-4R w związku z opłaceniem w latach 2017-2020 składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w niższej wysokości.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasadności korekty informacji PIT-11 oraz PIT-4R. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 listopada 2023 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Są Państwo polskim rezydentem podatkowym i prowadzą działalność gospodarczą w zakresie (...).

W wyniku przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli wydanych zostało szereg decyzji dotyczących płatności składek na ubezpieczenie społeczne za lata 2017-2020. Organ ustalił bowiem, że czynności wykonywane w ramach umowy zlecenia zawartej z innym podmiotem (powiązanym osobowo) były wykonywane na Państwa  rzecz - podmiotu, z którym osoby te jednocześnie łączył stosunek pracy. Z tego powodu ZUS orzekł, iż powinni Państwo przyjąć wyższą podstawę wymiaru składek niż przedtem przyjęte.

Decyzje w przedmiotowej sprawie zostały wydane 20 kwietnia 2023 r.

W związku z powyższym powstała wątpliwość co do obowiązku korekty dokumentów rozliczeniowych (informacji PIT-11 i PIT-4R).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wniosek dotyczy składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W decyzjach ZUS nie zostali Państwo wprost zobowiązani do dokonania korekt dokumentów rozliczeniowych ZUS, jednak dokonali Państwo korekty oraz zapłaty zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za lata 2017-2020, przy czym obecnie toczy się postępowanie z wniosku o umorzenie części składek z tego tytułu.

W odpowiedzi na pytanie organu dotyczące tego czy w wyniku ustaleń ZUS dokonano przekwalifikowania dla celów ubezpieczeniowych umów zlecenia osób zatrudnionych u innego podmiotu (powiązanego osobowo) na umowy o pracę świadczone na Państwa rzecz wyjaśnili Państwo, że ZUS uznał, że osoby, których dotyczyły decyzje „wykonując jednocześnie zawartą ze spółką A umowę o świadczenie usług, faktycznie wykonywały pracę na rzecz swojego pracodawcy. Kwota wynagrodzenia uzyskana z tytułu wykonywania zlecenia na rzecz własnego pracodawcy stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu zatrudnienia przez Państwa jako pracodawcę i o kwotę tego wynagrodzenia powinna być podwyższona podstawa wymiaru składek z tytułu zatrudnienia”.

W wyniku ustaleń ZUS okazało się, że w latach 2017-2020 opłacali Państwo od ww. umów składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w niższej wysokości.

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu zobowiązani są Państwo do złożenia korekty informacji PIT-11 i PIT-4R?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem nie zachodzi obowiązek dokonania korekty dokumentów rozliczeniowych (informacji PIT-11 i PIT-4R).

Zgodnie z art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego roczną deklarację, według ustalonego wzoru, zaś zgodnie z art. 39 ww. ustawy płatnicy są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2022 r. (a więc w okresie, w którym składane były przedmiotowe dokumenty) podatek dochodowy w pierwszej kolejności ulegał obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Określona w art. 81 § 1 ustawy Ordynacji podatkowej możliwość skorygowania złożonej uprzednio deklaracji, w sposób bezpośredni odnosi się do uprawnienia do skorygowania błędów popełnionych przy uprzednim jej sporządzaniu.

W zakreślonej sytuacji nie można mówić o popełnieniu błędu w uprzednio złożonych informacjach PIT-11 i PIT-4R albowiem odnosiły się one do ówczesnego stanu faktycznego tj. faktycznie pobranych przez płatnika zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie. Zmiany nastąpiły dopiero w wyniku wydanych decyzji ZUS (co miało miejsce w 2023 r.).

PIT-11 oraz PIT-4R służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego. Zgodnie z tym, we wskazanej sytuacji wystawione informacje określają zaistniały w tamtym czasie rzeczywisty stan rzeczy, czyli wysokość pobranych przez Państwa zaliczek na podatek i wysokości składek na ubezpieczenie. Wobec tego brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Podobna opinia została wyrażona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT2-3.4011.536.2020.JŚ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie  z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uchylonym ustawą z 9 czerwca 2022 r. (Dz. U. z 2022 r., poz. 1265), która weszła w życie 1 stycznia 2023 r.:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na mocy art. 32 ust. 2 tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym w latach 2017-2020:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Na mocy zaś art. 32 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 2017-2020 – zaliczkę obliczoną zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

W myśl art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Z treści art. 39 ust. 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., wynika, że:

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Ww. przepis w brzmieniu obowiązującym w latach 2019 – 2020 stanowił, że:

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wynika, że:

Podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

‒obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. – art. 27b ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji podatnika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli wydanych zostało szereg decyzji dotyczących płatności składek na ubezpieczenie społeczne za lata 2017-2020. Decyzje w przedmiotowej sprawie zostały wydane 20 kwietnia 2023 r. W decyzjach ZUS nie zostali Państwo wprost zobowiązani do dokonania korekt dokumentów rozliczeniowych ZUS, jednak dokonali Państwo korekty oraz zapłaty zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za lata 2017-2020, przy czym obecnie toczy się postępowanie z wniosku o umorzenie części składek z tego tytułu. ZUS uznał, że osoby, których dotyczyły decyzje „wykonując jednocześnie zawartą ze spółką A umowę o świadczenie usług, faktycznie wykonywały pracę na rzecz swojego pracodawcy. Kwota wynagrodzenia uzyskana z tytułu wykonywania zlecenia na rzecz własnego pracodawcy stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu zatrudnienia przez Państwa jako pracodawcę i o kwotę tego wynagrodzenia powinna być podwyższona podstawa wymiaru składek z tytułu zatrudnienia”. W wyniku ustaleń ZUS okazało się, że w latach 2017-2020 opłacali Państwo od ww. umów składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w niższej wysokości. W związku z powyższym powstała wątpliwość co do obowiązku korekty dokumentów rozliczeniowych (informacji PIT-11 i PIT-4R).

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Treść art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, wskazuje zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Informacje i deklaracje podatkowe, w tym PIT-11 i PIT-4R, służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do jego kreowania. Zatem w informacji PIT-11 składanej za dany rok podatkowy płatnik winien wykazać między innymi takie kwoty potrąconych w roku podatkowym ze środków podatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktyczne pobrane w tym roku podatkowym. Deklaracja PIT-4R jest natomiast deklaracją roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku, w której płatnik wykazuje zaliczki od faktycznie uzyskanego w danym roku dochodu (pomniejszone – w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. – o pobrane ze środków podatnika składki na ubezpieczenie zdrowotne).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia nie mają Państwo możliwości dokonania korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R wystawianych za lata 2017-2020 w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy. Wystawione informacje i deklaracje odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika – Państwa – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych, a także wysokość faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W konsekwencji Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.