Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B., przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2008r. (data wpływu 11 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie uznania czy kupujący nieruchomość zabudowaną związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą odpowiada za zaległości podatkowe sprzedającego, powstałe z tytułu wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, czy nabywca nieruchomości zabudowanej odpowiada za zaległości podatkowe zbywcy z tytułu podatku VAT, który zbywca jest zobowiązany odprowadzić z tytułu tej transakcji oraz czy w zaświadczeniu wydanym na rzecz nabywcy - w trybie art. 306g ustawy Ordynacja podatkowa - zostaną ujawnione zaległości powstałe na skutek działalności gospodarczej zbywcy oraz zaległości podatkowe powstałe na wskutek wydania decyzji o odpowiedzialności osób trzecich i czy w takim zaświadczeniu zostaną ujawnione zaległości z tytułu składek ZUS - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy kupujący nieruchomość zabudowaną związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą odpowiada za zaległości podatkowe sprzedającego, powstałe z tytułu wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, czy nabywca nieruchomości zabudowanej odpowiada za zaległości podatkowe zbywcy z tytułu podatku VAT, który zbywca jest zobowiązany odprowadzić z tytułu tej transakcji oraz czy w zaświadczeniu wydanym na rzecz nabywcy - w trybie art. 306g ustawy Ordynacja podatkowa - zostaną ujawnione zaległości powstałe na skutek działalności gospodarczej zbywcy oraz zaległości podatkowe powstałe na wskutek wydania decyzji o odpowiedzialności osób trzecich i czy w takim zaświadczeniu zostaną ujawnione zaległości z tytułu składek ZUS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarzą jako osoba fizyczna. Obecnie jest zainteresowany nabyciem nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta nr KW 15858. Nieruchomość jest własnością Pana D.S., prowadzącego działalność gospodarczą. Pan D.S. nabył ww. nieruchomość w dniu 27 września 2006r., na podstawie aktu notarialnego od Pana A.C., prowadzącego działalność gospodarczą. Nieruchomość była wykorzystywana przez zbywającego do prowadzenia działalności gospodarczej, a fakt jej sprzedaży został potwierdzony wystawieniem faktury VAT nr S7/01/06 z dnia 27 września 2006r. na kwotę netto 1.110.000 zł, podatek VAT 22% 244.200,00 zł.

Ponieważ Pan A.C. nie uregulował swoich zobowiązań wynikających z deklaracji VAT-7, składanych za różne okresy w latach 2004-2006 powstała zaległość podatkowa w łącznej wysokości 82.463,12 zł (72.636,19 zł - należność główna, 3.669,93 zł - koszty egzekucyjne, 6.157,00 zł - odsetki). Nie został również odprowadzony przez zbywcę podatek VAT z ww. faktury S7/01/06. Z uwagi na zaległości podatkowe Pana A.C., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zabrzu w dniu 10 kwietnia 2007r. wydał decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej Pana D.S. jako nabywcy składników związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Pana A.C. Decyzja ta nie obejmowała podatku VAT z faktury nr S7/01/06.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:
Odnośnie pytania 1: Zgodnie z art. 112 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa nabywca przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.000 zł, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W myśl § 2 tego artykułu składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych.

Należy jednak zaznaczyć, że zakres odpowiedzialności ograniczony jest do zaległości powstałych do dnia nabycia, a wartościowo - do wartości nabytej nieruchomości.Wnioskodawca wskazał, iż pogląd taki ugruntowany jest w orzecznictwie np. w wyroku z dnia 19 września 2002r. sygn. I SA/Po 629/2001, w którym Naczelny Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził: Zgodnie z przepisem art. 112 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa nabywca przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Bez znaczenia jest, czy przeniesienie prawa własności następuje odpłatnie czy też pod tytułem darmym, jak również to, że nabywca później rozporządził nabytym majątkiem w taki sposób, że obecnie już go nie posiada. Dla odpowiedzialności za zaległości podatkowe podatnika obojętne jest również to, że nabywca nabył majątek w dobrej wierze. O odpowiedzialności tej decyduje sam fakt nabycia majątku od podatnika po powstaniu zaległości podatkowej z ograniczeniem do wysokości wartości nabytego majątku."

W związku z rygorystycznym podejściem ustawodawcy do odpowiedzialności nabywcy, szczególnie ważne jest, aby nabywca zorientował się w sytuacji podatkowej zbywcy. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż w ordynacji podatkowej z 1934r. nabywca nieruchomości mógł zwrócić się do organów podatkowych z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o zaleganiu (bądź nie) zbywcy ze świadczeniem podatkowym. Wartość takiego zaświadczenia była o tyle ważna, że ograniczała odpowiedzialność nabywcy jedynie do kwoty w nim podanej. Podobne rozwiązania przewiduje ordynacja podatkowa. Nabywający przedsiębiorstwo, za zgodą zbywającego, może zwrócić się do organów podatkowych właściwych miejscowo i rzeczowo dla zbywającego o wydanie zaświadczenia o wysokości jego zaległości podatkowych oraz innych należności, za które odpowiada nabywca (odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych należne do dnia nabycia, koszty postępowania egzekucyjnego oraz niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz ich oprocentowanie należne na dzień nabycia). W zaświadczeniu tym organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, jak również za zaległości podatkowe, które powstały po dniu wydania zaświadczenia, a przed nabyciem przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składnika majątku, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia upłynęło mniej niż 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i 3 dni w przypadku zbycia składnika majątku.

Przyszły nabywca może więc ograniczyć swoją odpowiedzialność tylko do zaległości ujawnionych w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g ustawy Ordynacja podatkowa. Wnioskodawca wskazał, iż takie stanowisko potwierdził NSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 18 czerwca 2003 sygn. akt SA/Bd 1591/03.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że osoba trzecia nie jest dłużnikiem równorzędnym z podatnikiem, gdyż nie występuje w stosunku prawnym zobowiązania podatkowego w trakcie jego kształtowania. Pojawia się ona w zobowiązaniowych stosunkach prawnych w trakcie ich realizacji to dopiero wówczas, gdy nie dochodzi do dobrowolnego ich wykonania, zaś konieczność zabezpieczenia tego wykonania daje organowi podatkowemu prawo do poszerzenia kręgu podmiotów odpowiedzialnych obok podatnika za zobowiązanie. Jednak zgodnie z art. 108 § 4 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej może być wszczęta dopiero wówczas, gdy egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna. Dopiero wydanie przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej zgodnie z cytowanym wyżej art. 108 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa będzie skutkowało obowiązkiem spłaty przez osobę trzecią zaległości podatkowych pierwotnego dłużnika.

Ponieważ ustawodawca wyraźnie rozróżnił pojęcia podatnik" oraz osoba trzecia" i dodatkowo odpowiedzialność podatkową osób trzecich uregulował w oddzielnym rozdziale (15), dlatego zdaniem Wnioskodawcy, zaległości podatkowych powstałych poprzez decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej nie można przenosić na kolejne" osoby trzecie.

W związku z powyższym, kupując wyżej opisaną nieruchomość Wnioskodawca nie będzie odpowiadał za zaległości podatkowe, przeniesione na obecnego właściciela nieruchomości na podstawie decyzji o odpowiedzialności osób trzecich, a jedynie ewentualnie za te, które powstały na skutek prowadzenia przez niego działalności gospodarczej i nieuregulowania zobowiązań podatkowych.

Odnośnie pytania 2: Wnioskodawca zauważa, iż zgodnie z art. 19 ustawy o podatku VAT Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Mając na uwadze treść przepisów regulujących tę materię ewentualna zaległość podatkowa powstaje dopiero po dokonaniu zbycia środka trwałego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą a tym samym w świetle powyżej powołanych przepisów odpowiedzialność podatkowa osoby trzeciej nie obejmuje zaległości podatkowych z tego tytułu.

Odnośnie pytania 3: Wnioskodawca zauważa, iż w myśl art. 306g Ordynacji podatkowej, w celu uzyskania pewności co do sytuacji podatkowoprawnej zbywcy, nabywca może, za zgodą zbywcy, wystąpić do właściwych dla niego organów podatkowych o wydanie zaświadczenia o wysokości zaległości podatkowych zbywcy i innych obciążeń potencjalnie objętych odpowiedzialnością osoby trzeciej. Uzyskane w ten sposób zaświadczenie określa wysokość tych zaległości na dzień jego wydania. Zaległości nie wykazane w zaświadczeniu nie mogą być objęte odpowiedzialnością nabywcy - art. 112 § 6 Ordynacji podatkowej. Przy czym zgodnie z § 7 ww. artykułu, nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe zbywcy powstałe po dniu wydania zaświadczenia, o którym mowa powyżej, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa, jego części lub składników majątku, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia:

1. upłynęło 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego części,
2. upłynęły 3 dni - w przypadku zbycia składników majątku.
   
   

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g powinny być wykazane wszystkie zaległości przyszłego zbywcy, łącznie z tymi wynikającymi z decyzji orzekającej o odpowiedzialności osób trzecich.

Jednocześnie z art. 2 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wynika, że przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe. Natomiast z definicji organu podatkowego wynika, że dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie jest organem podatkowym, a w związku z tym przepisy dotyczące płatności składek z tytułu ZUS nie są regulowane ustawą Ordynacja podatkowa. Dlatego zaświadczenie wydane w trybie art. 306g ww. ustawy nie będzie odejmowało ewentualnych składek z tytułu ZUS.

Wnioskodawca zauważa również, że w art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) wymieniono przepisy ordynacji podatkowej które stosuje się do należności z tytułu składek. Przepis ten nie przywołuje jednak przepisu art. 306g ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że zaświadczenie o braku zaległości w płatności składek ubezpieczeniowych powinien wydać właściwy organ, w trybie art. 217 ustawy kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98 poz. 1071).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad.1.
Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich zawarte zostały w rozdziale 15 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z art. 107 § 1 ww. ustawy w przypadkach i w zakresie przewidzianych w tym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji (art. 108 § 1 Ordynacji podatkowej).

Osoby trzecie objęte są odpowiedzialnością, gdy podatnik dopuści się do powstania zaległości podatkowej. Decyzja orzekająca o odpowiedzialności osoby trzeciej ma charakter konstytutywny, gdyż tworzy nowe stosunki prawne, zarówno gdy chodzi podmiot jak i przedmiot. Podmiotami tych stosunków są bowiem osoby trzecie, zaś przedmiotem odpowiedzialność, która odnosi się nie do obowiązku świadczenia dłużnika, lecz pokrycia długu. Odpowiedzialność tę należy więc wyraźnie oddzielić od powinności świadczenia (długu podatkowego), wynikającej z zobowiązaniowego stosunku prawnego, zaś wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej należy wiązać z brakiem realizacji przez podatnika obciążających jego obowiązków materialnoprawnych lub proceduralnych. Stroną tego postępowania jest osoba trzecia, zaś jego przedmiotem są wyłącznie zagadnienia związane z jej odpowiedzialnością.

Szczególny charakter odpowiedzialności osoby trzeciej wynika wyraźnie z treści § 4 ww. artykułu, zgodnie z którym egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej może być wszczęta dopiero wówczas, gdy egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna.Tak więc dopiero wydanie przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej zgodnie z cytowanym wyżej art. 108 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa będzie skutkowało obowiązkiem spłaty przez osobę trzecią zaległości podatkowych dłużnika.

Natomiast art. 109 Ordynacji podatkowej dotyczy stosowania przepisów tej ustawy w sprawach odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.

Przepis art. 112 umożliwia orzeczenie o odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa jako osoby trzeciej.
Zgodnie z art. 112 § 1 nabywca:

1. przedsiębiorstwa,
2. zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
3. składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość jednostkowa w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.000 zł

- odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl ww. przepisu przesłanką odpowiedzialności jest zatem nabycie majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 112 § 2 ww. ustawy składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych.W myśl § 3 ww. artykułu zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składników majątku.
Zgodnie z art. 112 § 4 ww. ustawy zakres odpowiedzialności nabywcy nie obejmuje:

1. należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;
2. odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania, o którym mowa w art. 107 § 2 pkt 3, powstałych po dniu nabycia.
   
   

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, zamierza nabyć nieruchomość należącą do Pana D.S., również prowadzącego działalność gospodarczą. Pan D.S. nabył ww. nieruchomość w dniu 27 września 2006r. od Pana A.C., który wykorzystywał ww. nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej, a fakt jej sprzedaży został potwierdzony wystawieniem faktury VAT S7/01/06. Z uwagi na zaległości podatkowe Pana A.C., właściwy organ podatkowy wydał decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej Pana D.S. jako nabywcy składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Pana A.C. Decyzja ta nie obejmowała podatku VAT z ww. faktury.

Ponieważ organ podatkowy wydał decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej Pana D.S. jako nabywcy składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Pana A.C. nastąpiło zatem przeniesienie odpowiedzialności za zaległości podatkowe Pana A.C. na osobę trzecią zgodnie z art. 112 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej orzeczonej w wydanej przez właściwy organ podatkowy decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności na osobę trzecią nie można przenieść na inny niż wskazany w decyzji podmiot. Decyzja ta bowiem została wydana w określonym stanie faktycznym dla konkretnego podmiotu (osoby trzeciej) za konkretne zaległości podatkowe podatnika związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowej.Odpowiedzialność nabywcy ma charakter osobisty i solidarny. Dotyczy ona jedynie nabywcy majątku od podatnika, a zatem nie jest możliwe rozciągnięcie - na podstawie art. 112 Ordynacji podatkowej - odpowiedzialności na kolejnego nabywcę.

Z treści art. 112 § 1 ww. ustawy wynika, że nabywca majątku, o którym mowa w tym przepisie, w związku z tym nabyciem, odpowiada za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli zatem na zbywcy, w chwili zbycia przedmiotowej nieruchomości, ciąży zaległość podatkowa, powstała wskutek nałożenia przez organ podatkowy drogą decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, zatem w zakresie tych właśnie zaległości na następnego nabywcę nie może być przeniesiona odpowiedzialność za te zaległości podatkowe.

Nie można bowiem uznać zaległości powstałych wskutek wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości związane z prowadzona działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca kupując od zbywającego (Pana D.S.) przedmiotową nieruchomość, nie będzie odpowiadał za zaległości podatkowe, przeniesione na dotychczasowego właściciela nieruchomości (zbywającego) na podstawie decyzji właściwego urzędu skarbowego orzekającej o odpowiedzialności właściciela (jako osoby trzeciej) za zaległości podatkowe podatnika (Pana A.C.) związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ad.2.
Za zaległość podatkową, zgodnie z art. 51 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, uważa się podatek niezapłacony w terminie płatności.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a w przypadku, gdy transakcje te winny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4). W myśl art. 99 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do przepisu art. 103 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy mały podatnik (definicja małego podatnika została zawarta w art. 2 pkt 25 ww. ustawy) może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy powstaje z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później niż 90-go dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2, 5 i 6, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej metodą kasową. Uregulowanie należności w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy). Ponadto zgodnie z art. 103 ust. 2 tej ustawy mali podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego.

Zobowiązanie podatkowe w podatku VAT, które powstanie z tytułu zbycia przedterminowej nieruchomości zabudowanej będzie stanowić element rozliczenia podatkowego podatku VAT za miesiąc, w którym wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu ww. transakcji. Termin dokonania tego rozliczenia upływa z 25 dniem miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), w którym powstał obowiązek podatkowy tj. miesiąca, w którym zbyto ww. nieruchomość.

Z treści art. 112 § 1 ww. Ordynacji podatkowej wynika, że nabywca majątku w związku z tym nabyciem odpowiada za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, w momencie zbycia ww. nieruchomości nie powstanie zaległość podatkowa bowiem zaległość podatkowa z tego tytułu powstanie dopiero wtedy gdy zbywający ww. nieruchomość nie uiści w wyznaczonym terminie należnego podatku. A zatem w terminie późniejszym niż termin nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Zatem w ocenie tut. organu nabywca nieruchomości zabudowanej nie odpowiada za zaległości podatkowe zbywcy z tytułu podatku VAT, który zbywca jest zobowiązany odprowadzić z tytułu tej transakcji.

Ad.3.
Ustawodawca w celu zabezpieczenia potencjalnych nabywców przed nieświadomym nabyciem przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, obciążonych zaległościami podatkowymi zbywającego, wprowadził uregulowania zawarte w art. 112 § 6 w związku z art. 306g Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 306g § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa organy podatkowe, za zgodą zbywającego, wydają na wniosek nabywcy, o którym mowa w art. 112 § 1, zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia (art. 306 § 2 ww. ustawy).Natomiast w myśl art. 112 § 6 ww. ustawy nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g.

Należy jednak zwrócić uwagę na art. 112 § 7 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zgodnie, z którym nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe i inne należności zbywcy, wymienione w art. 107 § 2 pkt 2-4, z zastrzeżeniem § 4 pkt 2, powstałe po dniu wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306g, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa, jego części lub składników majątku, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia:

• upłynęło 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego części;
• upłynęły 3 dni - w przypadku zbycia składników majątku.
  
  

Reasumując, nabywca, o którym mowa w art. 112 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w myśl art. 112 § 6 nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306 g ustawy Ordynacja podatkowa (zaświadczenie wydawane na wniosek nabywcy, za zgodą zbywcy informujące o wysokości zaległości podatkowych zbywającego), o ile od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia nie upłynęły terminy, o których mowa powyżej.

Powyższe przepisy wyraźnie wskazują, iż w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g tej ustawy, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia.W myśl art. 2 § 1 Ordynacji podatkowej przepisy tej ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.

Z przepisu tego można wyprowadzić normę, zgodnie z którą przepisy Ordynacji podatkowej mają zastosowanie do wszystkich należności budżetowych ustalanych lub określanych przez organy podatkowe.

Ordynacja podatkowa normuje zobowiązania podatkowe w rozumieniu art. 5 tej ustawy, tzn. wynikające z obowiązku podatkowego (art. 4 § 1 ww. ustawy) zobowiązania podatnika do zapłacenia podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast podatek nie zapłacony w terminie płatności, zgodnie z art. 51 ww. ustawy, uważa się za zaległość podatkową.

Reasumując, w zaświadczeniu o którym mowa w art. 306g tej ustawy, organ podatkowy określa jedynie wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia. Z przepisu art. 306g Ordynacji podatkowej nie wynika zatem, że w zaświadczeniu, o którym mowa w tym przepisie, określa się zaległości z tytułu składek ZUS.

Dodatkowo należy zauważyć, iż Wnioskodawca we wniosku powołuje się na przepisy ustawy z dnia 13 października 1998r. (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) o systemie ubezpieczeń społecznych). Przedmiotem wniosku może być natomiast wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przedmiotem wniosku może być wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego.

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Ponieważ zagadnienia dotyczące interpretacji przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wybiegają poza uprawnienie Ministra Finansów do wydawania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w związku z powyższym tut. organ nie może wypowiedzieć się w tym zakresie w niniejszej interpretacji.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.