Temat interpretacji

1.Czy Spółka musi po otrzymaniu zmienionej interpretacji Ministra Finansów dokonać korekty CIT-8 za 2009 r. i wystąpić o stwierdzenie nadpłaty za 2009 rok oraz dokonać korekty zeznania CIT-8 za 2010 r. i 2011 r., ponieważ w latach 2010 i 2011 rozliczała koszty opłaty wstępnej na skutek zastosowania się do interpretacji, która będzie zmieniona?
2.Czy korekta zeznania podatkowego za lata 2009, 2010 i 2011 powinna obejmować także samochód ciężarowy, który nie był przedmiotem interpretacji?
3.Czy w przypadku złożenia korekty deklaracji CIT-8 za 2010 r. i 2011 r. trzeba uiścić odsetki?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (), przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości skorygowania deklaracji podatkowych CIT-8 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości skorygowania deklaracji podatkowych CIT-8.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 listopada 2009 r. Spółka otrzymała interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IBPBI/2/423-944/09/MO z dnia 19 listopada 2009 r, a mianowicie dotyczącą wykładni przepisów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów pierwszej raty leasingowej.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - podatnik podatku dochodowego od osób prawnych zawarła umowę leasingu operacyjnego na koparko-ładowarkę od dnia 22 maja 2009 r. do dnia 21 maja 2012 r. Zawarta umowa spełniała warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z umowy leasingu operacyjnego na koparko-ładowarkę wynika, iż pierwsza rata leasingowa wynosi 40% wartości netto. Pierwsza rata została wpłacona przed otrzymaniem pojazdu, ponieważ to było warunkiem otrzymania pojazdu. W umowie nie ma określeń opłata wstępna czy czynsz inicjalny.

Spółka zadała pytanie, występując z wnioskiem o wydanie interpretacji do organu podatkowego: Czy pierwszą ratę z tytułu zawarcia umowy leasingu na koparko-ładowarkę należy potraktować jak opłatę wstępną i rozliczać w czasie w podatku dochodowym od osób prawnych, czy można ją zaliczyć jednorazowo do kosztów podatkowych, pomimo iż pozostałe raty leasingowe są niższe od pierwszej raty....

Zdaniem Spółki opłata ta powinna być rozliczona w momencie poniesienia. Na poparcie swojego stanowiska Spółka przytoczyła liczne orzecznictwo Sądów Administracyjnych. Izba Skarbowa w swojej interpretacji stwierdziła, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe i pierwszą ratę leasingową Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Spółka zastosowała się do interpretacji i koszty opłaty wstępnej koparko-spycharki rozliczała międzyokresowo na czas trwania umowy.

Tak samo czyniła w odniesieniu do umowy leasingu operacyjnego zawartej w dniu 18 czerwca 2009 r. na samochód ciężarowy Citroen Jumper. Warunkiem zawarcia tej umowy była też wpłata 40% wartości sprzedaży. W odniesieniu do tego przedmiotu leasingu Spółka nie występowała o interpretację.

Na powyższą interpretację Spółka złożyła w dniu 1 grudnia 2009 r. wezwanie do usunięcia naruszenia przepisów prawa. W odpowiedzi na to wezwanie Spółka otrzymała odpowiedź w dniu 8 stycznia 2009 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał swoje stanowisko pomijając argumenty Spółki.

W dniu 29 czerwca 2010 r. WSA w () uchylił wspomnianą interpretację powołując się na liczne orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie uznał, że pierwsza opłata jest opłatą samoistną, bezzwrotną, niezależną od rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. W rezultacie należy ją wiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia.

Dyrektor Izby Skarbowej w () w dniu 9 sierpnia 2010 r. złożył skargę kasacyjną do NSA, więc wyrok był nieprawomocny i Spółka nie mogła złożyć korekty, bo Naczelny Sąd Administracyjny mógł uchylić wyrok WSA w ().

NSA w dniu 25 maja 2012 r. oddalił skargę kasacyjną (II FSK 2003/10). Spółka zdążyła już do maja 2012 r. rozliczyć tę pierwszą ratę leasingową koparko-ładowarki a do czerwca 2012 r. koszty leasingu samochodu ciężarowego proporcjonalnie do okresu trwania umowy, a więc w latach 2009, 2010, 2011 i 2012 r., a nie jednorazowo w koszty. Spółka nie otrzymała jeszcze zmiany interpretacji od organu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka musi po otrzymaniu zmienionej interpretacji Ministra Finansów dokonać korekty CIT-8 za 2009 r. i wystąpić o stwierdzenie nadpłaty za 2009 rok oraz dokonać korekty zeznania CIT-8 za 2010 r. i 2011 r., ponieważ w latach 2010 i 2011 rozliczała koszty opłaty wstępnej na skutek zastosowania się do interpretacji, która będzie zmieniona...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka nie powinna korygować swoich deklaracji podatkowych za rok: 2009, 2010 i 2011, ponieważ zastosowała się do błędnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w (). Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () był nieprawomocny i Spółka nie mogła dalej się do niego zastosować i złożyć korekty deklaracji CIT-8 za 2009 r., a nie mogła przewidzieć, że NSA wyznaczy termin postępowania dopiero w 2012 r.

W momencie otrzymania z Krajowej Informacji Podatkowej zmienionej - w wyniku wyroku NSA - interpretacji indywidualnej, zdaniem Spółki, zastosowanie znajdzie art. 14k i art. 14l Ordynacji podatkowej, ponieważ wydana interpretacja dotyczyła stanu faktycznego, który zaistniał przed jej doręczeniem. Zgodnie z tym przepisem zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy. W zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się. Nie nalicza się odsetek za zwłokę. Naczelny Sąd Administracyjny ostatecznie uznał za błędne stanowisko organów podatkowych, które uważały, że opłatę leasingową należałoby rozliczyć w czasie. Sąd uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym pierwsza opłata leasingowa mogła być rozliczona w kosztach jednorazowo.

Jednocześnie w sytuacji opisanej w pytaniu mamy do czynienia z sytuacją o tyle szczególną, że w międzyczasie podatnik zdążył się już zastosować do niekorzystnego dla siebie stanowiska organów podatkowych i rozliczył koszty w prawidłowy (ówczesnym zdaniem organów) sposób.

Teraz - zmiana tego sposobu rozliczenia - w związku z wyrokiem sądowym, łączyłaby się z dalszymi obciążeniami, np. w postaci odsetek za zwłokę oraz koniecznością dodatkowej pracy. Czy Spółka może w związku z tym nie dostosowywać swoich rozliczeń podatkowych dla korzystnego dla Siebie wyroku sądowego, który (paradoksalnie) w tej sytuacji jest dla Niej niekorzystny...

Zdaniem Spółki tak. Uważa Ona, że organy podatkowe nie powinny teraz kwestionować rozliczeń podatkowych podatnika (za lata następne, w których rozliczono w kosztach części pierwszej opłaty leasingowej). Biorąc bowiem pod uwagę, że Spółka postąpiła w sposób wówczas pożądany i zalecany przez organy podatkowe, to teraz nakładanie na Nią niekorzystnych dla Niej skutków wyroku sądowego (kwestionującego wcześniejsze stanowisko organów podatkowych) wydaje się naruszeniem zasady zaufania.

Prowadziłoby to do sytuacji, w której organy podatkowe wywodziłyby korzyści dla fiskusa z faktu, że Spółka zastosowała się do stanowiska polecanego przez fiskusa, które następnie zostało uznane przez Sąd za nieprawidłowe. Tak, czy inaczej - jedynym podmiotem odnoszącym korzyść z przegranej przez siebie sprawy byłby fiskus. Jak już wskazywano - wydaje się to naruszać zasadę zaufania do organów podatkowych.

W związku z tym Spółka uważa, że może nie dokonywać korekt w sytuacji opisanej w pytaniu. Oczywiście pojawia się wówczas ryzyko sporu z organami podatkowymi, jednakże - jak już Spółka wskazywała - uważa, że jeśli organy podatkowe będą próbowały kwestionować Jej rozliczenia podatkowe (w zakresie związanym z wyrokiem, o którym mowa), to naruszą wówczas zasadę zaufania, a to powinno prowadzić do uchylenia ewentualnej decyzji organów podatkowych w tym przedmiocie.

Wnioskodawca wskazał, iż podobne stanowisko w tej sprawie zawarł dr Adam Bartosiewicz znany doradca podatkowy w odpowiedzi na pytanie Spółki na łamach Dziennika Rzeczpospolita z dnia 3 sierpnia 2012 r. w artykule Co zrobić gdy wygrana w NSA zwiększy obciążenie spółki.

W podobnej sprawie ale dotyczącej PIT 4-R Spółka uzyskała interpretację indywidulną IPBPII/415-880/09/MK z dnia 11 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w () stwierdził, że z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej pozycji o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; może więc ona dotyczyć błędów rachunkowych, oczywistych pomyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem korekty. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja nie upoważnia płatnika do dokonania korekt deklaracji PIT-4 za minione lata, tj. od 2007 r., bowiem wystawione przez wnioskodawcę deklaracje sporządzone było prawidłowo, odzwierciedlały one zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Ad. 2

Sytuacja opisana w wyroku SN dotyczy także samochodu ciężarowego, ale zdaniem Spółki nie trzeba dokonywać korekty deklaracji CIT-8 za 2009 r., 2010 r. i 2011 r., podobnie jak w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie 1.

Ad. 3

Od tych korekt nie należy wpłacać odsetek na podstawie (art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej). Na wstępie należy wyjaśnić, iż zasadą jest, że zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed doręczeniem organowi podatkowemu prawomocnego orzeczenia sądu o jej uchyleniu nie może szkodzić podatnikowi. Zasada ta obejmuje zarówno odpowiedzialność karnoskarbową jak i odsetki za zwłokę (art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej). Nie funkcjonuje jednak już regulacja pozwalająca na niestosowanie, ze względu na uchyloną interpretację, do przepisów obowiązujących podatnika w danym stanie faktycznym.

Zastosowanie się jednak podatnika do uchylonej interpretacji zwalnia go z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, przy czym zwolnienie to obowiązuje, w zakresie podatku dochodowego, do końca roku podatkowego, w którym doręczono organowi odpis orzeczenia sądu (art. 14m Ordynacji podatkowej).

Jak określić okres chroniony nienaliczaniem odsetek za zwłokę - w przypadku, gdy interpretacja została zmieniona w wyniku wyroku sądu administracyjnego - wyjaśnia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 23 listopada 2011 r., Nr IPPB1/415-92/10/11-7/S/KS (...) okres ochrony wydanej interpretacji indywidualnej rozpoczyna się od dnia doręczenia interpretacji. Natomiast w przypadku uchylenia interpretacji indywidualnej przed sąd administracyjny, po prawomocnym wyroku organ podatkowy wyda nową interpretację indywidualną, której okres ochrony rozpoczyna się od dnia jej doręczenia. (...) z treści art. 14k oraz 14m Ordynacji podatkowej wynika, że doręczenie organowi prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną powoduje ustanie skutków ochronnych interpretacji indywidualnej. Treść powyższych przepisów wskazuje, że na skutek wyeliminowania z obrotu interpretacji indywidualnej prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego ustają skutki jakie ustawodawca wiąże z wydaniem interpretacji, w tym w szczególności skutek ochronny. Ustawodawca nie przewidział jednak, że w takim przypadku zakres ochrony kształtowany treścią prawomocnego wyroku - właściwy organ podatkowy zobowiązany jest do wydawania kolejnej interpretacji, uwzględniającej na mocy art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazania i wytyczne sądu. Dopiero wprowadzenie do obrotu prawnego nowej interpretacji poprzez jej doręczenie, powoduje powstanie skutków ochronnych, o których mowa w art. 14k, 14l i 14m (...).

Spółka objęta jest zatem ochroną m.in. z tytułu odsetek za zwłokę za okres od dnia otrzymania interpretacji (23 listopada 2009 r.) do dnia doręczenia organowi podatkowemu (w tym przypadku właściwemu Dyrektorowi Izby Skarbowej, która interpretację wydała) odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 263 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi