Temat interpretacji
Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę:
Zakład pracy w dniu 10.03.2005 r. otrzymał decyzję naczelnika urzędu skarbowego zwalniającą z obowiązku pobrania zaliczek na podatek dochodowy w wysokości odpowiadającej kwocie 19% wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe przez pracownika. Przedmiotowa decyzja nie została jednak uwzględniona przez pracodawcę, który pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłaconego za kwiecień, maj i czerwiec 2005 r.
Stanowisko płatnika:
Pracodawca powinien sporządzić korekty deklaracji PIT-4 za miesiące IV, V i VI 2005 r. oraz dokonać zwrotu zaliczki na podatek pobranej pracownikowi.
Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:
Zgodnie z art. 22 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy w drodze decyzji na wniosek podatnika może dokonać zwolnienia płatnika z obowiązku pobrania podatku w sytuacji gdy podatnik uprawdopodobni, że pobrany podatek byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do podatku należnego za rok podatkowy. Powyższy przepis odnosi się do poszczególnych podatników stwarzającmożliwość indywidualizowania rozstrzygnięć dokonywanych przez organy podatkowe w zależności od konkretnej sytuacji, w której znajduje się wnioskodawca.Ze złożonego pisma w
sprawie interpretacji wynika, że pracodawca pomimo otrzymania w terminie decyzji organu podatkowego zwalniającej z obowiązku pobrania zaliczek na podatek dochodowy, pobrał zaliczki od wynagrodzeń wymienionego w sentencji decyzji pracownika za trzy kolejne miesiące 2005 r. Pracownik, którego dotyczyła przedmiotowa decyzja wystąpił do pracodawcy o zwrot pobranych zaliczek na podatek.Instytucja stwierdzenia nadpłaty jest ściśle związana z techniką postępowania podatkowego opartą na samoobliczaniu podatkowym lub obliczaniu podatku przez płatnika i odnosi się m.in. do przypadków powstania nadpłaty w następstwie błędów i wadliwego postępowania zarówno podatników, jak i płatników oraz inkasentów. Płatnik lub inkasent w myśl art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jeżeli:
1/ w złożonej deklaracji wykazał oraz wpłacił podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2/ w złożonej deklaracji wykazał oraz wpłacił podatek w
wysokości większej od należnej,
3/ nie będąc obowiązanym do składania deklaracji, wpłacił podatek w wysokości większej od należnej.
W przypadku wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty przez płatnika jest on zobowiązany na podstawie art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej do złożenia skorygowanej deklaracji, zgodnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. W każdym przypadku badania zasadności wniosku o stwierdzenie nadpłaty organ podatkowy musi nie tylko stwierdzić, czy faktycznie występuje stan noszący znamiona nadpłaty w rozumieniu art. 72 cytowanej ustawy oraz czy w przypadku jej istnienia prawidłowo określono jej wielkość we wniosku, lecz również, czy w sprawie nie zachodzi negatywna przesłanka do stwierdzenia nadpłaty jaką jest przedawnienie prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.
Reasumując rozpatrywaną sprawę należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji (wydania decyzji na podstawie art. 22 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej) pracodawcy jako płatnikowi podatku dochodowego od
osób fizycznych przysługuje prawo złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanymi deklaracjami PIT-4 oraz dokonania zwrotu podatnikowi niesłusznie pobranej zaliczki na podatek.