Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m Ordynacji podatkowej w związku ze zmianą interpretacji.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14b § 6a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 1 pkt 1 i § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do dokonywania niektórych czynności w zakresie interpretacji indywidualnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2351) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu wezwania z 1 sierpnia 2016 r. (data otrzymania 5 sierpnia 2016 r.) do usunięcia naruszenia prawa w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 29 lipca 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4518-8/16/MM dotyczącej Ordynacji podatkowej, w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa zmienia ww. interpretację indywidualną stwierdzając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 2 maja 2016 r.), przesłanym zgodnie z właściwością do tut. BKIP (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 7 i 12 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m Ordynacji podatkowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. wpłynął do BKIP w Lesznie (8 czerwca 2016 r. do tut. BKIP) ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m Ordynacji podatkowej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 1 lipca 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4518-8/16/MM, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 7 i 12 lipca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terytorium RP. Wnioskodawczyni 19 sierpnia 2015 r. wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku o interpretację przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terytorium RP. Wnioskodawczyni posiada wraz z inną osobą fizyczną, udziały w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która ma swoją siedzibę na terytorium RP (Spółka 1). Kapitał zakładowy Spółki 1 dzieli się na 197 udziałów o równej wartości nominalnej. Wnioskodawczyni posiada 10 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1, drugi wspólnik posiada 187 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1. Udziały w Spółce 1 nie są uprzywilejowane co do głosu.

W najbliższym czasie Wnioskodawczyni planuje wnieść do innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która również ma swoją siedzibę na terytorium RP (Spółka 2) w drodze wkładu niepieniężnego 10 udziałów w Spółce 1 w zamian za co otrzyma udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2. Wkład niepieniężny w postaci 187 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1 na podwyższony kapitał zakładowy Spółki 2 wniesie równocześnie drugi wspólnik Spółki 1, który również w zamian za wkład niepieniężny otrzyma udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2. Wnioskodawczyni nie otrzyma jakiejkolwiek dopłaty w gotówce w zamian za udziały w Spółce 2.

W wyniku całej transakcji Spółka 2 nabędzie 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1. Udziały w Spółce 1 zostaną wniesione w całości na kapitał zakładowy Spółki 2. Wszystkie podmioty biorące udział w transakcji podlegają w Polsce podatkowi dochodowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Na gruncie tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni chciała ustalić, czy w związku z objęciem nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2, na pokrycie, których wniesie wkład niepieniężny w postaci 10 udziałów w Spółce 1, osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wyraziła stanowisko, że w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym w związku z objęciem nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2, na pokrycie których Wnioskodawczyni wniesie wkład niepieniężny w postaci udziałów w Spółce 1, nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy art. 24 ust. 8a i następne u.p.d.o.p. (winno być: u.p.d.o.f.).

W indywidualnej interpretacji z 12 października 2015 r. Znak: ILPB2/4511-1-806/15-2/JK Minister Finansów uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe w pełnym zakresie. Interpretacja została doręczona na adres pełnomocnika w październiku 2015 r. W dniu 26 lutego 2016 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki 2 podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki 2. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2 objęła Wnioskodawczyni i drugi wspólnik Spółki 1. W zamian za udziały Spółki 2 w podwyższonym kapitale zakładowym, Wnioskodawczyni, na podstawie umowy przeniesienia udziałów w Spółce 1 zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółką 2, wniosła do Spółki 2 10 udziałów posiadanych przez Wnioskodawczynię w kapitale zakładowym Spółki 1. W zamian za 10 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1 Wnioskodawczyni objęła 32 udziały w Spółce 2 o łącznej wartości nominalnej 32.000 zł (trzydzieści dwa tysiące złotych). Jednocześnie drugi wspólnik, w zamian za udziały Spółki 2 w podwyższonym kapitale zakładowym, wniósł do Spółki 2 187 udziałów posiadanych przez niego w kapitale zakładowym Spółki 1. Wskutek powyżej opisanych transakcji Spółka 2 nabyła 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1. Postanowieniem z 22 marca 2016 r. Sąd zarejestrował podwyższenie kapitału zakładowego w Spółce 2.

Reasumując, transakcja z 26 lutego 2016 r. w pełni odpowiada opisowi zdarzenia przyszłego przedstawionemu we wniosku o interpretację z 19 sierpnia 2015 r.

W dniu 6 kwietnia 2016 r. Minister Finansów wydał wobec Wnioskodawczyni indywidualną interpretację Znak: DD9.8220.2.104.2016.BRT, którą zmienił indywidualną interpretację z 12 października 2015 r. Znak: ILPB2/4511-1-806/15-2/JK. Minister Finansów w zmienionej interpretacji uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, stwierdzając, że transakcja wniesienia przez Wnioskodawczynię 10 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1 do Spółki 2 w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2 nie spełnia warunków wymiany udziałów neutralnej podatkowo, uregulowanej w art. 24 ust. 8a-8b u.p.d.o.p. (winno być u.p.d.o.f.), a zatem na moment dokonania tej transakcji u Wnioskodawczyni powstanie przychód z kapitałów pieniężnych. Interpretacja Ministra Finansów została doręczona na adres pełnomocnika 11 kwietnia 2016 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

Czy w związku z przeprowadzeniem ww. transakcji u Wnioskodawczyni powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z przeprowadzeniem ww. transakcji u Wnioskodawczyni powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym z uwagi na brzmienie art. 59 § 1 pkt 10 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. dalej: O.p.) zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie ona zwolniona z zapłaty podatku wynikającego z powyższej transakcji na podstawie art. 14m O.p.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma ona obowiązku rozliczenia ww. transakcji zbycia udziałów w rocznym zeznaniu podatkowym za 2016 r.

Zgodnie z art. 14k § 1 O.p. zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Z kolei zgodnie z § 3 ww. przepisu w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

Stosownie do art. 14l O.p. w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku.

Zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej (art. 14m § 1 ww. ustawy).

W myśl art. 14m § 2 pkt 1 O.p. zwolnienie, o którym mowa w § 1, obejmuje w przypadku rozliczenia rocznego podatków okres do końca roku podatkowego, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności.

Stosownie do art. 14m § 3 O.p. na wniosek podatnika, który zastosował się do interpretacji, w decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego organ podatkowy określa również wysokość podatku objętego zwolnieniem, o którym mowa w § 1, albo w przypadku uiszczenia podatku w zakresie objętym tym zwolnieniem określa wysokość nadpłaty.

Jak wynika z powyżej zaprezentowanych przepisów O.p. oraz mając na uwadze stan faktyczny sprawy przedstawionej przez Wnioskodawczynię należy dostrzec, że ustawodawca określił sytuacje, gdy po doręczeniu interpretacji indywidulanej nastąpi jej zmianą w postaci wydania tzw. interpretacji indywidualnej zmienionej. Należy na wstępie zaakcentować, że ustawodawca w sposób kategoryczny i jednoznaczny opowiedział się za stosowaniem ochrony dla podatnika, który zastosował się do interpretacji, a która później została zmieniona. Ochrona ta polega na tym, że zastosowanie się do takiej interpretacji nie może szkodzić wnioskodawcy (vide: art. 14k O.p.). Należy wskazać, że zmiana interpretacji indywidualnej (w omawianym przypadku) następuje w trybie art. 14e § 1 pkt 1 O.p., zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. (...) Stosownie do art. 14e § 2 O.p. zmiana interpretacji indywidualnej następuje w odniesieniu do opisanego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, na podstawie którego wydana została zmieniona interpretacja. W myśl art. 14e § 4 O.p. zmianę interpretacji indywidualnej oraz postanowienia, o którym mowa w § 3, doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie została wydana interpretacja indywidualna lub postanowienie, albo jego następcy prawnemu.

Opierając się na powyżej zacytowanych przepisach ustawowych należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Minister Finansów dokona zmiany z urzędu interpretacji indywidualnej, to prawidłową staje się wówczas interpretacja nowa, która kreuje właściwą wykładnię przepisów w danej sytuacji faktycznej i prawnej. Oznacza to, że poprzednia (stara) interpretacja nie była prawidłowa, a zatem i postępowanie adresatów (wnioskodawców, podatników), którzy się do niej zastosowali, również nie było w świetle interpretacji nowej prawidłowe. Ale ponieważ działali oni w zaufaniu do poprzedniej interpretacji, ustawodawca przyznaje im za ten okres ochronę wskazując, że zastosowanie się do interpretacji nie może szkodzić. Wnioskodawca, który otrzymał interpretację indywidualną powinien o jej zmianie zostać zawiadomiony.

Przyjmuje się w piśmiennictwie, że indywidualna interpretacja prawa podatkowego jest swego rodzaju wzorcem wykładni prawa podatkowego (wydawanym na indywidualny wniosek), który zawiera reguły wykładni i rozumienia pojęć i zwrotów obowiązującego prawa dla konkretnej sytuacji faktycznej lub prawnej, istniejącej lub mogącej zaistnieć w przyszłości. Pismo zawierające interpretację indywidualną potwierdza tylko istnienie lub nieistnienie określonych uprawnień i obowiązków ze sfery prawa podatkowego. Nie ma natomiast charakteru aktu stanowienia prawa. Należy podkreślić, że nie istnieje żadna norma zawierająca powinność stosowania interpretacji, ani w samych interpretacjach, ani też jako norma zewnętrzna. Istnieje natomiast powiązanie między wzorcem, jakim jest interpretacja a skutkiem w postaci zastosowania albo niezastosowania tego wzorca. Można to zobrazować w ten sposób, że jeśli w świetle interpretacji, którą podatnik respektował, zapłacił on za mało albo powinien zapłacić mniej, to przepisy prawa traktują cześć niedopłaconą jako zwolnienie (art. 14m O.p.). Charakter tego zwolnienia, polega na tym, że jest następstwem zachowania się podatnika i działania przepisu stanowiącego o odpowiedzialności za zachowanie się podatnika jako zgodnego lub niezgodnego z interpretacją.

Oznacza to, że w okresie działania (przed zmianą) interpretacji gdy podatnik zachowuje się zgodnie z nią, ale jej zmiana powoduje uznanie, że wcześniej w okresie jej działania (przed zmianą), zobowiązanie podatkowe powinno być wyższe, to w świetle nowej interpretacji wystąpiła zaległość, natomiast gdy wedle nowej interpretacji powinno być niższe wówczas powstaje nadpłata podatku. Dzięki art. 14m § 1 O.p. adresat nie ma obowiązku zapłaty podatku stanowiącego różnicę między interpretacją nową a interpretacją starą, ponieważ wnioskodawca postąpił zgodnie z interpretacją starą i przysługuję mu ochrona, która polega na zwolnieniu od zapłaty podatku wynikającego z zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 14m § 2 pkt 1 zwolnienie to rozciąga się do końca okresu rozliczeniowego, w tym wypadku rocznego, ze względu na to, że Wnioskodawczyni jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych składa zeznanie roczne, w którym uwzględnia roczny przychód, koszty uzyskania przychodów i podatek do zapłaty za dany rok podatkowy.

Przesłankami warunkującymi skorzystanie z tego zwolnienia jest nieprawidłowe wykonanie zobowiązania podatkowego, będące następstwem zastosowania się do interpretacji oraz nie wystąpienie stanu faktycznego będącego przedmiotem interpretacji w momencie doręczenia, interpretacji podatkowej. Mają one charakter kumulatywny, a zatem muszą być spełnione łącznie. Skutkiem natomiast tak sformułowanego art. 14m § 1 jest wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w takim zakresie, w jakim interpretacja stała się przyczyną sprawczą powstania stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu. Warto zwrócić uwagę, że skutki prawne analizowanej interpretacji nie powinny być wiązane z niepowstaniem zobowiązania podatkowego, a z wykonaniem zobowiązania podatkowego (jego wygaśnięciem). Oto bowiem art. 59 § 1 pkt 10 O.p. stanowi, że zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m O.p.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni w październiku 2015 r. otrzymała indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, w której Minister Finansów uznał, że transakcja wniesienia przez Wnioskodawczynię 10 udziałów posiadanych przez nią w kapitale zakładowym Spółki 1 na kapitał zakładowy Spółki 2 w zamian za udziały w kapitale zakładowym Spółki 2 spełnia warunki pozwalające na uznanie jej za transakcję wymiany udziałów w rozumieniu art. 24 ust. 8a-8b u.p.d.o.f., a zatem u Wnioskodawczyni nie powstanie przychód w związku z tą transakcją. Następnie Wnioskodawczyni, stosując się do indywidualnej interpretacji z 12 października 2015 r. i działając w przekonaniu, że zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tej transakcji nie powstanie, 26 lutego 2016 r. przeprowadziła opisaną w zdarzeniu przyszłym transakcję. W dniu 6 kwietnia 2016 r. Minister Finansów zmienił interpretację z 12 października 2015 r. i przyjął, że transakcja wniesienia przez Wnioskodawczynię 10 udziałów w kapitale zakładowym Spółki 1 do Spółki 2 w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 2 nie spełnia warunków wymiany udziałów neutralnej podatkowo uregulowanej w art. 24 ust. 8a-8b u.p.d.o.f., a zatem na moment dokonania tej transakcji u Wnioskodawczyni powstanie przychód z kapitałów pieniężnych. Interpretacja ta została doręczona na adres pełnomocnika Wnioskodawczyni 11 kwietnia 2016 r. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, a także opisany powyżej stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, że:

1. w niniejszej sprawie powstanie u Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., przy czym z uwagi na brzmienie art. 59 § 1 pkt 10 O.p. zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m. Zgodnie bowiem z art. 4 O.p. obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Zauważyć należy, że wydanie interpretacji indywidualnej, czy też interpretacji zmieniającej uprzednio wydaną interpretację, nie przesądza o powstaniu obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 4 O.p. Wskutek wydania interpretacji indywidualnej realizowane są funkcje ochronna i gwarancyjna. Samo zaś wydanie interpretacji nie implikuje powstania obowiązku podatkowego. W przypadku przyjęcia odmiennej interpretacji należałoby stwierdzić, że w sytuacji braku wydania interpretacji indywidualnej obowiązek podatkowy nigdy by nie powstał. Dlatego też na pytanie zadane w pkt 1 należało odpowiedź twierdząco, przy czym biorąc pod uwagę treść art. 59 § 1 O.p. regulującym sposoby wykonania zobowiązań podatkowych, należy przyjąć, że zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku;
2. zostały w niniejszej sprawie spełnione wszystkie warunki określone w art. 14m O.p., a zatem Wnioskodawczyni będzie zwolniona z zapłaty podatku wynikającego z opisanej powyżej transakcji. Zdarzenie powodujące powstanie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc rodzące określone konsekwencje podatkowe, miało miejsce już po doręczeniu interpretacji indywidualnej, a przed doręczeniem interpretacji zmienionej;
3. w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie ma obowiązku rozliczenia ww. transakcji w rocznym zeznaniu podatkowym za 2016 r. Gdyby przyjąć, że Wnioskodawczyni powinna rozliczyć ww. transakcję w zeznaniu rocznym za 2016., a więc wykazać podatek do zapłaty, bez możliwości wykazania w deklaracji, że jest to podatek zwolniony od zapłaty, ponieważ deklaracja PIT-38 nie umożliwia wpisania wartości, która byłaby zwolniona na podstawie art. 14m od zapłaty podatku, to wówczas należałoby również przyjąć, że jest zobowiązana do zapłaty tego podatku, a organy podatkowe zyskałyby możliwość dochodzenia kwoty wykazanej w deklaracji w drodze postępowania egzekucyjnego, ponieważ zeznanie stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego. Ochrona wynikająca z interpretacji byłaby wówczas iluzoryczna.

W wyniku rozpatrzenia ww. wniosku z 27 kwietnia 2016 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał 29 lipca 2016 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-2-2/4518-8/16/MM, w sentencji której uznał stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m Ordynacji podatkowej za nieprawidłowe.

Jednakże w uzasadnieniu interpretacji Organ uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe i stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny jej stanowiska.

Interpretacja została skutecznie doręczona 29 lipca 2016 r.

Pismem z pismem z 1 sierpnia 2016 r. (data nadania w placówce pocztowej 1 sierpnia 2016 r., data otrzymania 5 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawczyni wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę ww. interpretacji indywidualnej.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa podniesiono, że w sentencji interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2016 r. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Z uzasadnienia interpretacji wynika jednak, że w istocie Organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawczyni w pełnym zakresie, na co wskazuje skorzystanie przez Organ z możliwości przewidzianej w art. 14c Ordynacji podatkowej, umożliwiającej organowi odstąpienie od uzasadnienia interpretacji, w sytuacji w której podziela stanowisko podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że w rozstrzygnięciu interpretacji doszło do oczywistej omyłki, polegającej na uznaniu stanowiska Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, mimo że Organ w pełnym zakresie zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni zaprezentowanym we wniosku. Z uwagi na powyższe okoliczności, Wnioskodawczyni wzywa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa poprzez uznanie stanowiska Wnioskodawczyni za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Organ dokonał ponownej analizy wniosku z 27 kwietnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m Ordynacji podatkowej, w wyniku której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie Ordynacji podatkowej. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Stosownie do przywołanego art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach