Temat interpretacji
Stan faktyczny:
Spółka jawna, której wspólnikiem jest podatnik w ramach struktury grupy przedsiębiorców - pełniąca funkcje centralne, koordynacyjne i dystrybutora, angażującej wartości niematerialne i prawne - od 1 maja 2004r. wprowadziła nową strukturę współpracy w zakresie produkcji. W ramach tej struktury, zleca produkcję wyrobów oznaczonych znakami towarowymi grupy w oparciu o technologie należące do spółki, czterem powiązanym podmiotom działającym w specjalnych strefach ekonomicznych. Z dostarczonych materiałów i komponentów przez dystrybutora, producenci wykonają usługę według otrzymanej od spółki receptury i technologii z wykorzystaniem własnych komponentów.
Ponadto podatnik przedstawia przykładową kalkulację ceny sprzedaży produktu i usług od poszczególnych producentów oraz określił rynkowy narzut zysku.
Ocena prawna stanu faktycznego:
Stosownie do art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Jak wynika z literalnego brzmienia powyższego przepisu obowiązek udzielenia informacji został ograniczony:
Po pierwsze - do zakresu stosowania przepisów,
Po drugie - wyłącznie przepisów prawa podatkowego,
Po trzecie - do indywidualnych spraw podatników, płatników, inkasentów, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Pojęcie "zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego" nie zostało zdefiniowane jak również nie zostały sprecyzowane reguły, których przestrzegania świadczy o spełnieniu obowiązku udzielenia informacji, a przede wszystkim przepis ten nie przewiduje żadnych wyjątków od językowego rozumienia tych pojęć. Dlatego należy przyjąć, że chodzi tu o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego - w sensie potocznym, językowym.
Pomijając nieistotne w tej sprawie pojęcie przepisów prawa podatkowego - gdyż bezsprzecznie chodzi tu o akt prawa podatkowego jakim jest ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, i uwzględniając potoczne rozumienie pojęć: "zakres" i "stosowanie", spełnieniem obowiązku wynikającego z powyższego przepisu będzie wskazanie jakie normy prawa podatkowego mają zastosowanie (stosuje się) do przedstawionego stanu faktycznego, jakie czynności prawne i faktyczne są tymi normami uregulowane i jakie są skutki podatkowe naruszenia tych norm, uwzględniając przy tym reguły wykładni legalnej ustawodawcy i inne wykładnie prawa (gramatyczną, językową, sądową).
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie ma art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
Jednakże wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, iż stanowi on nie dla podatnika a wyłącznie dla organu podatkowego samodzielną podstawę prawa materialnego do oszacowania dochodów podatnika, jeżeli wystąpią przesłanki wymienione w tym przepisie.
Zatem nie jest możliwa ocena stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i z jego inicjatywy.
Jedynie (co najwyżej) w przypadku gdy zostanie wszczęte postępowanie podatkowego i w ramach tego postępowania organ podatkowy przystąpi do oszacowania dochodów, może na podstawie § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników (Dz. U. Nr 128, poz. 833, z późn. zm.) dokonać ustalenia wartości rynkowej przedmiotu transakcji stosując metodę przyjętą uprzednio przez podatnika, chyba że użycie innej metody, w świetle przepisów rozporządzenia oraz posiadanych danych, jest w sposób oczywisty bardziej właściwe.