Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych skanami faktur przechowywanymi w formie elektronicznej

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 25 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) z 17 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 346/19 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) z 9 czerwca 2022 r., sygn. akt II FSK 2799/19;

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych skanami faktur przechowywanymi w formie elektronicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) jest prawidłowe.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1, 2, 3) został rozpatrzony odrębnie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych skanami faktur przechowywanymi w formie elektronicznej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa towary i usługi dokumentowane fakturami, fakturami korygującymi, paragonami oraz innymi dokumentami otrzymywanymi od dostawców w formie papierowej (dalej: „Dokumenty zakupowe” lub „Dokumentacja zakupowa”) lub elektronicznej.

W związku z dużą skalą prowadzonej działalności. Spółka otrzymuje znaczne ilości Dokumentów zakupowych, w tym w szczególności faktur, których archiwizacja i przechowywanie wiąże się z wysokimi kosztami. W ramach planowanych działań mających na celu usprawnienie procesu archiwizacji i przechowywania dokumentów, Spółka planuje wdrożenie systemu umożliwiającego przechowywanie Dokumentów zakupowych wyłącznie w formie elektronicznej. W tym zakresie Spółka rozważa możliwość zlecenia procesu skanowania i przechowywania Dokumentów zakupowych przez wyspecjalizowany w tym zakresie podmiot zewnętrzny (dalej: „Usługodawca”) zgodnie z poniższą procedurą.

Procedura elektronicznego przechowywania Dokumentów zakupowych.

Zgodnie z planowaną procedurą:

  - Dokumenty zakupowe (w formie papierowej) dostarczane będą przez dostawców Spółki zasadniczo bezpośrednio Usługodawcy, jako podmiotowi upoważnionemu przez Spółkę do odbioru w imieniu i na rzecz Spółki Dokumentacji zakupowej (jakkolwiek nie można wykluczyć sytuacji, w których pojedyncze Dokumenty zakupowe, w tym faktury, przekazane zostaną przez kontrahenta w pierwszym kroku pracownikowi Spółki, który następnie przekaże je niezwłocznie Usługodawcy),

   - wybrani pracownicy Spółki, nabywając towary i usługi w ramach obowiązków służbowych (np. w trakcie delegacji), będą dostarczać skany bądź fotografie otrzymanych Dokumentów zakupowych za pośrednictwem dedykowanego oprogramowania lub aplikacji. W takim przypadku oryginał Dokumentu zakupowego nie będzie przekazywany Usługodawcy.

Usługodawca dokonywać będzie następnie całości prac związanych z elektroniczną archiwizacją dokumentacji, polegających w szczególności na sortowaniu zgromadzonych dokumentów, nadawaniu im odpowiednich numerów referencyjnych (kodów) oraz skanowaniu dokumentów do wybranego formatu elektronicznego (co do zasady pdf lub tiff), indeksowaniu i umieszczaniu w archiwum elektronicznym należącym do Usługodawcy lub Spółki. Z uwagi na fakt, iż za pełen zakres prac związanych z archiwizacją Dokumentacji zakupowej odpowiedzialny będzie Usługodawca, generalnie całość Dokumentacji zakupowej (z zastrzeżeniem powyższych uwag) przekazywana będzie przez dostawców Spółki bezpośrednio do Usługodawcy (tj. z pominięciem Spółki). Spółka powiadomi swoich dostawców o zmianie adresu, na jaki powinni dostarczać faktury za nabyte przez Spółkę towary i usługi.

Dostęp do zeskanowanych w ramach niniejszej procedury Dokumentów zakupowych będzie możliwy wyłącznie przez upoważnionych pracowników działu księgowości Spółki lub pracowników podmiotu do tego upoważnionego. Wybrani pracownicy będą mogli ponadto wyszukiwać elektroniczne obrazy Dokumentów zakupowych (dalej: „skany Dokumentów zakupowych”) przy wykorzystaniu m.in. numeru referencyjnego, NIPu dostawcy czy daty wystawienia faktury. Planowany przez Spółkę sposób archiwizacji przewiduje przechowywanie skanów Dokumentów zakupowych w sposób umożliwiający ich szybką lokalizację i dostęp do dokumentów, przykładowo za wybrany okres rozliczeniowy. W tym zakresie Spółka będzie mieć zatem możliwość szybkiego zlokalizowania i pobrania skanów Dokumentów zakupowych dotyczących danego okresu rozliczeniowego.

W efekcie wdrożenia powyższego rozwiązania w każdym momencie służby finansowo-księgowe Spółki będą miały dostęp przez dedykowany system do skanu danego Dokumentu zakupowego. W ramach obowiązujących przepisów prawa podatkowego, na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, Spółka będzie więc w stanie zapewnić bezzwłoczny dostęp do przechowywanych w formie elektronicznej Dokumentów zakupowych, a także danych z nich wynikających. Ponadto, wykorzystywane w tym celu oprogramowanie uniemożliwiać będzie nanoszenie jakichkolwiek zmian w treści zeskanowanego dokumentu tworząc tym samym wierną elektroniczną kopię danego Dokumentu zakupowego. Powyższe zapewniać będą przeprowadzane przez Spółkę kontrole biznesowe, które umożliwiać będą ustalenie wiarygodnej ścieżki audytu pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Sposób przechowywania dokumentów w elektronicznym archiwum zapewniać będzie bezpieczeństwo danych/możliwość ich odtworzenia również w przypadku awarii (w przypadku prowadzenia archiwum przez wyspecjalizowany podmiot zewnętrzny, okoliczność taka zostanie uregulowana w umowie zawartej z tym podmiotem).

Ponadto, proces archiwizacji i przechowywania dokumentów (w tym ich skanowania) zapewniony przez Usługodawcę odbywać będzie się w sposób umożliwiający zachowanie autentyczności pochodzenia, integralności treści, kompletności i czytelności Dokumentów zakupowych, w tym w szczególności faktur. Treści zamieszczone na elektronicznym obrazie faktury nie będą zatem w żaden sposób odbiegać od treści zawartych na ich papierowych odpowiednikach, a planowany przez Spółkę sposób zabezpieczenia tak sporządzonej dokumentacji uniemożliwi ingerencję w ich treść przez cały okres począwszy od momentu zarchiwizowania elektronicznych kopii faktur zakupowych przez Usługodawcę, aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Dokumentacja zakupowa w formie elektronicznego archiwum przechowywana będzie przez Usługodawcę na serwerach znajdujących się na terytorium Polski lub poza jej granicami.

W przypadku przechowywania przedmiotowej dokumentacji poza granicami Polski, Spółka zapewni, iż sposób jej przechowywania w formie elektronicznej umożliwi dostęp on-line do tej dokumentacji odpowiednim organom (zgodnie z art. 112a ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”)).

Spółka pragnie wskazać również, iż zgodnie z opinią uzyskaną od firmy audytorskiej rozważana przez Spółkę procedura elektronicznego przechowywania Dokumentów zakupowych jest zgodna z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 1994 Nr 121, poz. 591 z późn. zm., dalej „Ustawa o rachunkowości”), a zatem – na gruncie regulacji przedmiotowej ustawy – nie ma przeciwwskazań, aby faktury zakupowe były przechowywane przez Spółkę jedynie w sposób elektroniczny.

Po dokonaniu wszystkich wskazanych powyżej działań mających na celu stworzenie elektronicznych wersji Dokumentów zakupowych a następnie zapisaniu i zabezpieczeniu ich w wewnętrznym systemie księgowym, Spółka w celu ograniczenia kosztów związanych z przechowywaniem faktur papierowych planuje ich utylizację. Wydatek będzie ujęty w księgach Spółki (zaksięgowany) na podstawie skanu Dokumentów zakupowych.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, Spółka chciałaby potwierdzić wybrane implikacje podatkowe związane z wprowadzeniem opisanej procedury archiwizacji dokumentów.

Pytanie

Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturami zakupowymi otrzymanymi od dostawców w formie papierowej, które następnie będą przechowywane jedynie w formie elektronicznej, zgodnie z przedstawioną w ramach niniejszego wniosku procedurą elektronicznego przechowywania dokumentów zakupowych – przy założeniu, że spełnione zostaną warunki zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. w szczególności wydatki poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie będą stanowić kosztów wskazanych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)?

Państwa stanowisko w sprawie:

Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturami zakupowymi otrzymanymi od dostawców w formie papierowej, które następnie będą przechowywane jedynie w formie elektronicznej, zgodnie z przedstawioną w ramach niniejszego wniosku procedurą elektronicznego przechowywania dokumentów zakupowych – przy założeniu, że spełnione zostaną warunki zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. w szczególności wydatki poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie będą stanowić kosztów wskazanych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Uzasadnienie.

Ogólne warunki zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 1992 Nr 21, poz. 86 z późn. zm., dalej: ustawa o PDOP, winno być: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle powyższego przepisu oraz ugruntowanej praktyki organów podatkowych, aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do koszów uzyskania przychodów, niezbędne jest łączne spełnienie następujących warunków:

   - wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

   - wydatek nie może znajdować się w katalogu wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP;

   - wydatek musi być poniesiony przez podatnika (tzn. w ostatecznym rozrachunku powinien zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika) oraz mieć charakter definitywny (tzn. wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona); oraz

   - wydatek powinien być właściwie udokumentowany.

Udokumentowanie wydatku poniesionego przez podatnika.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie regulują sposobu/wymogów formalnych dotyczących prawidłowego dokumentowania wydatków, spełniających przesłanki wskazane w art. 15 ustawy o PDOP, celem uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

W opinii Spółki, obowiązek właściwego dokumentowania wydatków, o którym mowa powyżej, należy odczytywać powołując się na brzmienie art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z treścią tego artykułu, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębne przepisy do których referuje art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, to przepisy Ustawy o rachunkowości oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. Tym samym, Ustawa o PDOP nie reguluje technicznych zasad prowadzenia ewidencji rachunkowej, w tym wymagań stawianych dokumentom, potwierdzającym zaistnienie określonych zdarzeń gospodarczych, wpływających na określenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym.

Dowód księgowy jako podstawa zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z art. 20 ust. 2 Ustawy o rachunkowości podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1) zewnętrzne obce – otrzymane od kontrahentów;

2) zewnętrzne własne – przekazywane w oryginale kontrahentom;

3) wewnętrzne – dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Z kolei zgodnie z ustępem 3 ww. regulacji podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1) zbiorcze – służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;

2) korygujące poprzednie zapisy;

3) zastępcze – wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego;

4) rozliczeniowe – ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.

Dodatkowo, na mocy ust. 5 ww. regulacji, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne z dowodami źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych, wprowadzane automatycznie za pośrednictwem urządzeń łączności, informatycznych nośników danych lub tworzone według algorytmu (programu) na podstawie informacji zawartych już w księgach, przy zapewnieniu, że podczas rejestrowania tych zapisów zostaną spełnione co najmniej następujące warunki:

1) uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodów księgowych;

2) możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby odpowiedzialnej za ich wprowadzenie;

3) stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzenia odnośnych danych oraz kompletności i identyczności zapisów;

4) dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposób zapewniający ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywania danego rodzaju dowodów księgowych.

Jednocześnie, art. 21 zawiera wyliczenie minimalnego zakresu danych, których ujęcie w dowodzie księgowym jest niezbędne. W świetle ww. regulacji dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Dokument spełniający wskazane powyżej warunki stanowił będzie zatem dowód księgowy w rozumieniu Ustawy o rachunkowości.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z opinią uzyskaną od firmy audytorskiej, rozważana przez Spółkę procedura elektronicznego przechowywania Dokumentów zakupowych jest zgodna przepisami Ustawy o rachunkowości, a zatem – na gruncie regulacji przedmiotowej ustawy – nie ma przeciwwskazań, aby faktury zakupowe były przechowywane przez Spółkę jedynie w sposób elektroniczny.

W tym kontekście, w opinii Spółki, jeżeli dowód księgowy jest wystarczający do zaewidencjonowania kosztu w księgach rachunkowych, będzie również wystarczającym dokumentem dla celów rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na gruncie Ustawy o PDOP (przy założeniu spełnienia określonych warunków, wskazanych w Ustawie o PDOP w szczególności art. 15 ust. 1).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. W szczególności, w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-241/12-4/GJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że „Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych (...)”. Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 września 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-695/ll/CzP).

Spółka pragnie także zauważyć, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Zgodnie natomiast z art. 181 Ordynacji podatkowej „dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe”. Użyty w powołanym przepisie zwrot „w szczególności” implikuje, że katalog dowodów w postępowaniu podatkowym ma charakter otwarty. Ponadto ani ustawa o PDOP ani ustawa o rachunkowości nie zawiera szczegółowych regulacji dotyczących sposobu przechowywania dowodów księgowych – przepisy w tym zakresie zostały natomiast wskazane w ustawie o VAT.

W tym kontekście Spółka pragnie podkreślić, iż – jak wskazała w treści stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego) – będzie przechowywała otrzymane Dokumenty zakupowe, w tym faktury, w formie elektronicznej przy spełnieniu wymogów określonych w art. 112a ustawy o VAT, tj. w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Podsumowując, fakt, że Spółka będzie przechowywała dokumenty źródłowe w sposób wskazany w ustawie o VAT, nie powinien mieć wpływu na możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów dla celów PDOP. Brak posiadania dokumentu źródłowego w formie papierowej nie powinien powodować kwestionowania możliwości ujęcia przedmiotowych wydatków jako koszt dla celów podatkowych.

Powyższe stanowisko zostało przykładowo potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-1139/12-3/RS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż: „kwestię przesyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej normują odrębne przepisy. A zatem, jeżeli faktury wystawione i przesyłane/udostępniane przez kontrahentów będą spełniały wymogi formalne, o których mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz wydanych na jej podstawie rozporządzeniach, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uprawnienia Spółki do zaliczenia wynikających z nich kwot do kosztów uzyskania przychodów w myśl regulacji zawartych w art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie Spółka pragnie zauważyć, że nawet w przypadku, gdyby faktura lub jej elektroniczna wersja uznane zostały za dokument niespełniający wszystkich wymogów określonych w Ustawie o rachunkowości, fakt ten nie powinien skutkować automatycznym wyłączeniem wydatku z kosztów uzyskania przychodów dla celów PDOP.

Jak bowiem przykładowo wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-953/12/PC): „(...) zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnej transakcji, które nie spełniają wszystkich wymagań określonych w art. 21 Ustawy o rachunkowości, nie mogą być automatycznie pominięte jako dowody świadczące o poniesionych kosztach. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy uchybienia formalne są niewielkie np. brak jest elementów, które mogą być uzupełnione, a fakt dokonania transakcji nie budzi wątpliwości i może być potwierdzony przez kontrahenta”.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż przechowywanie jedynie w formie elektronicznej faktur zakupowych dokumentujących wartość poniesionych wydatków zgodnie z przedstawioną w ramach niniejszego wniosku procedurą elektronicznego przechowywania Dokumentów zakupowych nie powinno wpłynąć na możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodu - przy założeniu, że spełnione zostaną warunki zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. w szczególności wydatki poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie będą stanowić kosztów wskazanych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych – 17 grudnia 2018 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB2-3.4010.349.2018.3.APA o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie Państwa wniosku z 25 października 2018 r. – w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Postanowienie nie zostało przez Państwa odebrane, w związku z czym zostało uznane za doręczone 2 stycznia 2019 r.

Pismem z 8 stycznia 2019 r. (wpływ 10 stycznia 2019 r.) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 14 lutego 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.349.2018.4.MK utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 21 lutego 2019 r.

Skarga na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Pismem z 1 marca 2019 r. (wpływ 6 marca 2019 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Wnieśli Państwo m.in. o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia I instancji w całości.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny (...) uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie wyrokiem z 17 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 346/19.

Pismem z 6 września 2019 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 czerwca 2022 r. sygn. akt II FSK 2799/19 oddalił skargę kasacyjną.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) wpłynął do mnie 30 września 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

  - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraziły Wojewódzki Sąd Administracyjny (...) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

  - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.