Wskazane powyżej obszary odpowiedzialności Dyrektorów oraz Dział Zarządzania Projektami i Procesami łącznie pokrywały całą działalność Spółki.

Każdemu obszarowi działalności zapewnione zostały odpowiednie zasoby wymagane do jej prowadzenia, w tym środki trwałe, wyposażenie, prawa własności intelektualnej itd.

Zmiany w strukturze organizacyjnej Spółki

W celu pełnego sformalizowania faktycznej struktury organizacyjnej, jak również odzwierciedlania polityki Grupy w zakresie oddzielenia określonych obszarów działalności, w dniu … 2021 r. w Spółce została podjęta uchwała zarządu Spółki dot. organizacji Spółki (dalej jako: „Uchwała”). Uchwała ta ustanowiła w ramach Spółki dwa działy, w których ramach działają wyżej wskazane obszary – komórki organizacyjne:

W wyniku podjętej Uchwały wyodrębnienie Działalności Podstawowej przejawia się i znajduje odzwierciedlenie w formalnym wyodrębnieniu działu obejmującego Działalność Podstawową.

Dział A8 obejmuje funkcje obszaru nieruchomości i ekspansji (z ewentualnymi modyfikacjami, które mogą wynikać w szczególności z ewentualnego przypisania niektórych pracowników Spółki pełniących uprzednio obowiązki związane z nieruchomościami do Działalności Podstawowej). Dział Działalności Podstawowej zasadniczo zawiera w sobie wszystkie pozostałe obszary (tj. inne niż A8) i ciągle jest podzielony na takie obszary. W konsekwencji podział na Dział Działalności Podstawowej i Dział A8 generalnie jest podziałem dychotomicznym (z dodatkowym podziałem Działalności Podstawowej na ww. obszary).

Dział A8 jest odpowiedzialny w szczególności za:

Na Dział A8 składa się kilkudziesięciu pracowników Spółki obszaru A8. Jest on zarządzany przez Dyrektora A8 pod nadzorem zarządu Spółki.

Dział Działalności Podstawowej jest odpowiedzialny za prowadzenie podstawowej działalności Spółki, tj. Sklepów oraz skupia wszystkie funkcje bezpośrednio związane z tą działalnością (np. takie jak organizacja sprzedaży, asortyment, łańcuchy dostaw czy marketing), jak i funkcje wsparcia (np. usługi wspólne, zasoby ludzkie). Osobą odpowiedzialną za Dział Działalności Podstawowej jest zarząd oraz podlegający mu Dyrektorzy poszczególnych obszarów.

Na Dział Działalności Podstawowej składają się generalnie wszyscy pozostali pracownicy Spółki, tj. podlegający innym Dyrektorom niż Dyrektor A8.

Rachunkowość zarządcza

Spółka dla celów zarządczych jest w stanie i przygotowuje analizy finansowe dotyczące wyników finansowych Spółki z Działalności Podstawowej (bez uwzględnienia kosztów dotyczących nieruchomości, w szczególności kosztów ich nabycia i amortyzacji). Funkcjonujący w Spółce system finansowo-księgowy pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do Działalności Podstawowej, a także sporządzanie odrębnego planu finansowego dla poszczególnych Sklepów. Możliwe jest wydzielenie dla Działalności Podstawowej kluczowych dla jej funkcjonowania kont bilansowych, takich jak zapasy, zobowiązania czy należności. Prowadzona przez Spółkę ewidencja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pozwala na oddzielenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z poszczególnymi miejscami prowadzenia działalności (Sklepami) i pozwala na ich przypisanie do poszczególnych działalności.

Spółka sporządza również specyficzne analizy finansowe i inne raporty finansowe, dotyczące prowadzonej Działalności Podstawowej, przykładowo dotyczące marży na sprzedaży towarów w Sklepach. Wiele spośród podstawowych wskaźników finansowych, kalkulowanych w ramach analizy finansowej przedsiębiorstwa Spółki, w istocie dotyczy Działalności Podstawowej, wskazując jedynie przykładowo wskaźnik rentowności, wskaźnik rotacji zapasów, wskaźnik cyklu zapasów itd.

Spółka sporządzi dla celów zarządczych uproszczony rachunek zysków i strat oraz uproszczony bilans dla Działalności Podstawowej i Działalności A8 za 2021 rok. Przygotowany zostanie również rachunek zysków i strat przewidujący transakcje wewnętrzne pomiędzy obydwoma Działami (np. hipotetyczny koszt najmu nieruchomości przez Dział Działalności Podstawowej od A8 czy hipotetyczne koszty świadczenia usług, np. w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi przez Dział Działalności Podstawowej na rzecz A8).

W związku z podjętą przez Grupę decyzją Spółka rozważa reorganizację, w której ramach dojdzie do rozdzielenia Działalności Podstawowej oraz A8. Powyższe zostanie dokonane poprzez wniesienie Działalności Podstawowej w ramach wkładu niepieniężnego (dalej jako: „Transakcja” lub „Aport”) do Spółki Operacyjnej. W zamian za Aport Spółka otrzyma udziały w Spółce Operacyjnej.

Głównymi motywami reorganizacji, której elementem jest Aport Działalności Podstawowej do Spółki Operacyjnej, są:

Spółka Operacyjna będzie kontynuować Działalność Podstawową w zakresie, w jakim działalność ta jest i będzie prowadzona przez Spółkę do momentu Aportu.

Działalność Podstawowa będzie prowadzona przez Spółkę Operacyjną również w nieruchomościach, które pozostaną własnością Spółki lub w użytkowaniu wieczystym Spółki – w tym zakresie spółki zawrą umowy najmu nieruchomości, które wejdą w życie z chwilą dokonania Aportu.

Spółki zawrą również umowę/umowy, na których podstawie Spółka będzie świadczyć na rzecz Spółki Operacyjnej usługi związane z ekspansją (np. wyszukiwanie nowych lokalizacji, negocjowanie umów najmu itp.). Z drugiej strony spółki zawrą umowę/umowy, na których podstawie Spółka Operacyjna będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi w zakresie kadr, płac, szkoleń, księgowości, controllingu, audytu wewnętrznego, IT itp. Wszystkie te umowy wejdą w życie z chwilą dokonania Aportu.

Działalność Podstawowa zasadniczo będzie prowadzona przez Spółkę Operacyjną w oparciu o te same zasoby ludzkie, co przez Spółkę z uwagi na planowane w ramach Transakcji przejęcie pracowników, faktycznie realizujących Działalność Podstawową, w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1320 ze zm.; dalej jako: „Kodeks pracy”).

Stopień zorganizowania Działalności Podstawowej na moment wniesienia jej tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki będzie gwarantował niezakłóconą kontynuację tej Działalności Podstawowej przez Spółkę Operacyjną po przeniesieniu jej do tej spółki, co najmniej w jej zasadniczym zakresie polegającym na sprzedaży detalicznej, tj. z zastrzeżeniem ewentualnych czasowych ograniczeń wynikających ze szczególnych przepisów administracyjnych, np. fiskalizacji urządzeń fiskalnych, które nie przewidują możliwości wiążącego i skutecznego zabezpieczenia się przed takimi ewentualnymi ograniczeniami przed przeniesieniem Działalności Podstawowej, czy uzyskanie przez Spółkę Operacyjną określonych zezwoleń, które nie przejdą ze Spółki na Spółkę Operacyjną z mocy prawa, i których Spółka Operacyjna nie będzie mogła uzyskać przed datą Aportu. W celu minimalizacji takich ograniczeń Spółka Operacyjna, jeszcze przed datą Aportu, podejmie wszelkie możliwe działania mające na celu niezakłócone przejęcie Działalności Podstawowej. Przykładowo Spółka Operacyjna może przed datą planowanego Aportu podjąć czynności zmierzające do uzyskania zezwoleń na sprzedaż wyrobów alkoholowych (np. Spółka Operacyjna może wynająć od Spółki powierzchnię w Sklepach, docelowo przeznaczoną do sprzedaży wyrobów alkoholowych przez Spółkę Operacyjną, w celu zapewnienia uzyskania zezwoleń na ich sprzedaż przed dniem Aportu, aby sprzedaż taka mogła być kontynuowana przez Spółkę Operacyjną w niezakłócony sposób od dnia Aportu).

Spółka Operacyjna nie planuje dokonywania modyfikacji w przedmiocie czy zakresie Działalności Podstawowej ani podejmować dodatkowych czynności zmierzających do rozpoczęcia, a następnie kontynuowania Działalności Podstawowej, chyba że jest to w szczególności wymagane przepisami prawa bądź wynika z obowiązujących Spółkę umów (które przykładowo mogą zawierać klauzule obligujące Spółkę Operacyjną do podjęcia dodatkowych czynności w celu ich cesji na Spółkę Operacyjną).

Aport obejmie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Działalnością Podstawową, istniejące w momencie Transakcji, w szczególności:

12.prawa i obowiązki z umów najmu, dzierżawy lub innych umów o oddanie nieruchomości do korzystania, w których to nieruchomościach prowadzone są Sklepy, a które nie są własnością Spółki bądź nie znajdują się w użytkowaniu wieczystym Spółki;

Spółka nie może wykluczyć, że niektóre spośród wskazanych powyżej składników Działalności Podstawowej nie będą przedmiotem Aportu, w szczególności z uwagi na brak wyrażenia przez wierzyciela bądź dłużnika (odpowiednio do znajdujących zastosowanie regulacji) zgody na ich przeniesienie bądź ograniczenia dotyczące ich przenoszenia wynikające wprost z przepisów prawa.

Spółka i Spółka Operacyjna nie mogą wykluczyć, że w stosunku do niektórych ze wskazanych powyżej umów zamiast wskazanej powyżej konstrukcji (w której Spółka Operacyjna wstąpi w prawa i obowiązki Spółki) Spółka rozwiąże określoną umowę, a Spółka Operacyjna będzie mogła samodzielnie zawrzeć stosowną umowę, w szczególności jeżeli taka konstrukcja będzie preferowana przez kontrahenta (przykładowo dostawcę towarów, dostawcę mediów). Możliwe jest także, że Spółka Operacyjna zawrze analogiczną umowę jak Spółka (przy czym Spółka nie rozwiąże własnej umowy), co może w szczególności znajdować zastosowanie w przypadku umów obowiązujących w Grupie. Spółka nie może wyłączyć, że niektóre spośród wskazanych powyżej składników Działalności Podstawowej nie będą przedmiotem Aportu ze względu na konieczność zapewnienia ciągłości przedmiotowej działalności – a zatem funkcji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Działalności Podstawowej – po Aporcie przez Spółkę Operacyjną. W szczególności może to dotyczyć kas fiskalnych (uwzględniając konieczność przeprowadzenia wymaganych przepisami prawa czynności związanych m.in. z odczytem zawartości kasy oraz zabezpieczenie pamięci kasy po stronie Spółki czy fiskalizacją po stronie Spółki Operacyjnej, przy jednocześnie bardzo ograniczonym czasie na dokonanie tych czynności na co najmniej kilkuset kasach (potencjalnie jedynym rozwiązaniem zapewniającym niezakłóconą kontynuację Działalności Podstawowej po Aporcie będzie nie transfer kas fiskalnych Spółki, lecz nabycie nowych kas przez Spółkę Operacyjną).

Wskazane ewentualne wyłączenia lub ograniczenia dotyczące zakresu przedmiotowego Aportu nie są planowane, jednakże nie mogą zostać wykluczone ze względu na konieczność działania w zgodzie z przepisami prawa, przy jednoczesnej konieczności zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania Działalności Podstawowej. W szczególności intencją Spółki jest wniesienie do Spółki Operacyjnej tytułem Aportu wszystkich związanych z Działalnością Podstawową, i służących prowadzeniu tej działalności, składników majątkowych istniejących i stanowiących własność Spółki w dacie Aportu, które zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego będą mogły być przedmiotem Aportu w zaplanowanej dla niego chwili. Spółka nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanego Aportu ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego lub z umów. Innymi słowy, jakiekolwiek wyłączenia lub ograniczenia dotyczące zakresu przedmiotowego Aportu, wskazanego jako planowany opisie zdarzenia przyszłego w niniejszym wniosku wspólnym, nie mają mieć swojego źródła na przykład w zmianie decyzji biznesowej spółek, lecz będą mogły zależeć od czynników zewnętrznych względem Spółek.

Spółka Operacyjna będzie mieć zapewnione prawo do korzystania z Know-how w zakresie Działalności Podstawowej. Szczególnie istotne dla Działalności Podstawowej jest jej prowadzenie pod znaną i uznaną marką, pod którą Sklepy prowadzi obecnie Spółka, w związku z powyższym Spółka Operacyjna będzie prowadziła Działalność Podstawową pod aktualną nazwą Sklepów. W percepcji dostawców oraz klientów Sklepów powyższe zapewni tożsamość Sklepów prowadzonych przed Aportem oraz przez Spółkę Operacyjną po Aporcie i realizowanych w ramach Działalności Podstawowej funkcji.

W ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia istniejących w dniu Aportu:

6.praw autorskich majątkowych na wskazanych w dotyczących ich umowach polach eksploatacji oraz praw zależnych, w tym praw autorskich do projektu budynku, praw autorskich i prawa ochronnego na zastrzeżone znaki towarowe dotyczące nieruchomości będących własnością Spółki lub będących w użytkowaniu wieczystym Spółki;

Spółka zakłada alokowanie blisko 100% wartości przedmiotu Aportu na kapitał zakładowy Spółki Operacyjnej. Ewentualne różnice pomiędzy wartością przedmiotu Aportu oraz kapitałem zakładowym, skutkujące przekazaniem części wartości Aportu na kapitał zapasowy (agio) Spółki Operacyjnej mogą powstać w związku z różnicą pomiędzy kwotą podwyższenia kapitału zakładowego Spółki Operacyjnej a ceną objęcia udziałów, która to różnica może między innymi wynikać ze zmiany w przedmiocie Aportu (np. w ilości i wartości zapasów) pomiędzy (i) datą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki Operacyjnej oraz (ii) złożenia oświadczenia o objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki Operacyjnej.

Spółka oraz Spółka Operacyjna są czynnymi podatnikami VAT i będą miały taki status w momencie Aportu.

W uzupełnieniu wniosku z 12 maja 2022 r., odpowiadając na pytania zadane przez Organ, Wnioskodawca wskazał, że:

1.Na dzień wniesienia Aportu do Spółki Operacyjnej, Działalność Podstawowa (wszystkie pojęcia pisane w niniejszym piśmie z wielkiej litery mają znaczenie jak zdefiniowano we wniosku) będzie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

a)Wyodrębnienie organizacyjne

W opisanym we Wniosku zdarzeniu przyszłym Działalność Podstawowa została formalnie wydzielona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy - jako Działalność Podstawowa/ Dział Działalności Podstawowej – na mocy uchwały zarządu Spółki z dnia … 2021 r. Przedmiotowa uchwała ustanowiła w ramach Wnioskodawcy dwa działy, w których ramach działają obszary – komórki organizacyjne:

(1)Działalność Podstawowa – na który składają się wszystkie obszary - komórki organizacyjne poza A8 (komórką organizacyjną …) (Dział Działalności Podstawowej/Działalność Podstawowa);

(2)A8 – na który składa się jedynie obszar A8 (komórka organizacyjna …) (Dział A8/A8).

Działalność Podstawowa zasadniczo pełni funkcje przypisywane wszystkim obszarom innym niż A8. Dział Działalności Podstawowej jest odpowiedzialny za prowadzenie podstawowej działalności Wnioskodawcy, tj. Sklepów oraz skupia wszystkie funkcje bezpośrednio związane z tą działalnością (np. organizacja sprzedaży, asortyment, łańcuchy dostaw, marketing), jak i funkcje wsparcia (np. usługi wspólne, zasoby ludzkie). Osobą odpowiedzialną za Dział Działalności Podstawowej będzie na dzień Aportu zarząd oraz podlegający mu Dyrektorzy poszczególnych obszarów. Na dzień Aportu na Dział Działalności Podstawowej będą składać się generalnie wszyscy pozostali pracownicy Spółki, tj. podlegający innym Dyrektorom niż Dyrektor A8.

Powyższe formalne wyodrębnienie Działalności Podstawowej potwierdza funkcjonującą w praktyce alokację zasobów ludzkich, funkcji i odpowiedzialności w różnych obszarach działania Wnioskodawcy do utworzonych stanowisk dyrektorskich, którym przyporządkowano odpowiedzialność za określone obszary działania Spółki. Wszystkie stanowiska dyrektorskie podlegały uprzednio Dyrektorowi Generalnemu, a po zmianach w tym zakresie podlegały i podlegają zarządowi (obecnie zarząd jednoosobowy - prezes zarządu Spółki). Cel stanowisk dyrektorskich i zakres odpowiedzialności poszczególnych Dyrektorów wynikał w szczególności z dokumentów przygotowanych i obowiązujących zgodnie z przepisami prawa pracy, tj. opisów stanowisk pracy, które zostały przekazane każdemu z dyrektorów obszarów. Tym samym w Spółce już przed ww. formalnym wyodrębnieniem funkcjonowały wymienione poniżej obszary. Przedmiotowe opisy stanowisk pracy Dyrektorów nadawały określonym obszarom, kierowanym przez poszczególnych Dyrektorów, przymiot komórki organizacyjnej. Nazwy tych komórek organizacyjnych zostały zaczerpnięte od Grupy jako spójne ze strukturą organizacyjną przyjmowaną w innych podmiotach Grupy. Poszczególnym Dyrektorom przypisano następujące obowiązki i obszary odpowiedzialności:

1.Dyrektor A1 – zarządzanie procesami …;

2.Dyrektor A2 (komórka organizacyjna …) – budowanie, planowanie i wdrażanie …;

3.Dyrektor A3 (komórka organizacyjna …) – kształtowanie i zarządzanie …;

4.Dyrektor A4 (komórka organizacyjna …) – … zarządzanie …;

5.Dyrektor A5 (komórka organizacyjna …) – zarządzanie …;

6.Dyrektor A6 (…) – budowanie, planowanie i wdrażanie …;

7.Dyrektor A7 – kształtowanie, zarządzanie i nadzór …;

8.Dyrektor A8 (komórka organizacyjna …) – nadzór … .

Ponadto, aktualnie do Działalności Podstawowej alokowane są konkretne, wymagane i przeznaczone do jej prowadzenia w ramach niezależnego przedsiębiorstwa, składniki materialne i niematerialne, w tym środki trwałe, wyposażenie, prawa własności intelektualnej, a także zobowiązania itd. Mają one zostać przeniesione do Spółki Operacyjnej tytułem Aportu. W konsekwencji Działalność Podstawowa już obecnie spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi już obecnie i będzie stanowić na dzień Aportu o wyodrębnieniu Działalności Podstawowej na płaszczyźnie organizacyjnej.

b.Wyodrębnienie finansowe

Wobec planowanego przez Spółkę alokowania do Działalności Podstawowej wskazanych we Wniosku wszystkich składników majątkowych związanych i służących do prowadzenia tej działalności, w tym finansowych, umożliwiających prowadzenie tej działalności, na dzień Aportu Działalność Podstawowa będzie dysponowała samodzielnością finansową, umożliwiającą autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym.

Jak wskazano we Wniosku, Spółka dla celów zarządczych jest w stanie i przygotowuje analizy finansowe dotyczące wyników finansowych Spółki z Działalności Podstawowej (bez uwzględnienia kosztów dotyczących nieruchomości, w szczególności kosztów ich nabycia i amortyzacji). Funkcjonujący w Spółce system finansowo-księgowy pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do Działalności Podstawowej, a także sporządzanie odrębnego planu finansowego dla poszczególnych Sklepów. Możliwe jest wydzielenie dla Działalności Podstawowej kluczowych dla jej funkcjonowania kont bilansowych, takich jak zapasy, zobowiązania czy należności.

Prowadzona przez Spółkę ewidencja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pozwala na oddzielenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z poszczególnymi miejscami prowadzenia działalności (Sklepami) i pozwala na ich przypisanie do poszczególnych działalności.

Spółka sporządza również specyficzne analizy finansowe i inne raporty finansowe dotyczące prowadzonej Działalności Podstawowej, przykładowo dotyczące marży na sprzedaży towarów w Sklepach. Wiele spośród podstawowych wskaźników finansowych kalkulowanych w ramach analizy finansowej przedsiębiorstwa Spółki w istocie dotyczy Działalności Podstawowej, wskazując jedynie przykładowo wskaźnik rentowności, wskaźnik rotacji zapasów, wskaźnik cyklu zapasów itd.

Spółka sporządzi dla celów zarządczych uproszczony rachunek zysków i strat oraz uproszczony bilans dla Działalności Podstawowej i A8 za 2021 rok. Przygotowany zostanie również rachunek zysków i strat przewidujący transakcje wewnętrzne pomiędzy obydwoma Działami (np. hipotetyczny koszt najmu nieruchomości przez Dział Działalności Podstawowej od Działu A8 czy hipotetyczne koszty świadczenia usług, np. w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi, przez Dział Działalności Podstawowej na rzecz Działu A8).

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi już obecnie i będzie stanowić na dzień Aportu o wyodrębnieniu Działalności Podstawowej na płaszczyźnie finansowej.

c.Wyodrębnienie funkcjonalne

Wchodzące w skład Działalności Podstawowe na dzień Aportu aktywa, pasywa, a także personel niezbędny do prowadzenia działalności przez tę Działalność Podstawową pozwolą jej, zdaniem Spółki, działać jak niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie handlu detalicznego. Zakres alokowanych do Działalności Podstawowej składników majątkowych, wskazanych we Wniosku, oraz stopień ich zorganizowania (wzajemne relacje pomiędzy nimi) na dzień Aportu będą nie tylko wystarczały, lecz gwarantowały możliwość samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia działalności w zakresie handlu detalicznego w ramach Działalności Podstawowej, stanowiąc o wyodrębnieniu Działalności Podstawowej na płaszczyźnie funkcjonalnej.

Po przeniesieniu do Spółki Operacyjnej wskazane składniki majątkowe umożliwią tej spółce samodzielne oraz w pełnym dotychczasowym zakresie kontynuowanie Działalności Podstawowej, prowadzonej aktualnie w Spółce. Jak wskazano we wniosku, Działalność Podstawowa będzie prowadzona zasadniczo w niezmienionym kształcie, w tym z perspektywy ostatecznego klienta, w szczególności wobec przeniesienia w ramach Aportu zasadniczo wszystkich składników majątkowych tworzących Działalność Podstawową.

2.Działalność Podstawowa, która ma być przedmiotem Aportu do Spółki Operacyjnej będzie wykazywała stopień zorganizowania w pełni adekwatny do celów samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia działalności bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W szczególności stopień zorganizowania Działalności Podstawowej na moment wniesienia jej tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki będzie gwarantował niezakłóconą kontynuację tej Działalności Podstawowej przez Spółkę Operacyjną po przeniesieniu jej do tej spółki, co najmniej w jej zasadniczym zakresie polegającym na sprzedaży detalicznej (tj. z zastrzeżeniem ewentualnych czasowych ograniczeń wynikających ze szczególnych przepisów administracyjnych, np. fiskalizacji urządzeń fiskalnych, które nie przewidują możliwości wiążącego i skutecznego zabezpieczenia się przed takimi ewentualnymi ograniczeniami przed przeniesieniem Działalności Podstawowej, czy też pewne opóźnienie w zakresie możliwości nieprzerwanej sprzedaży alkoholu).

Ponadto, wyodrębniona w ramach Wnioskodawcy Działalność Podstawowa, polegająca na prowadzeniu handlu detalicznego, będzie mogła być prowadzona bez udziału A8, tj. pozostałych struktur Podatnika (wspólnie z Działalnością Podstawową wyczerpującą zakres tych struktur), z zastrzeżeniem najmu nieruchomości, których właścicielem jest Spółka, a w których dalej prowadzone będą Sklepy przez Spółkę Operacyjną. W zakresie nieruchomości, których właścicielem jest i pozostanie Wnioskodawca, należy jednak wskazać, że własność tych nieruchomości nie jest niezbędna do prowadzenia Działalności Podstawowej. Już obecnie istotna część Działalności Podstawowej jest prowadzona w nieruchomościach, które nie stanowią własności Podatnika, lecz są wykorzystywane na podstawie umów najmu, dzierżawy lub innych umów o oddanie nieruchomości do korzystania od podmiotów trzecich. Od momentu Aportu będzie to dotyczyć wszystkich Sklepów, tj. Spółka Operacyjna będzie prowadzić Sklepy w nieruchomościach, które nie są jej własnością i z których korzysta na podstawie umów najmu lub podobnych umów. Oznacza to, że pozostawienie A8 w Spółce pozostanie bez uszczerbku dla możliwości samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia Działalności Podstawowej przez Spółkę Operacyjną. Nie wpływa na to również fakt, że po Aporcie to Spółka (dalej prowadząca A8) będzie świadczyć na rzecz Spółki Operacyjnej usługi związane z ekspansją i otwieraniem nowych Sklepów – będą to zatem usługi związane z rozwojem Działalności Operacyjnej i nie będą wpływać na zdolność do samodzielnego prowadzenia Działalności Podstawowej przez Spółkę na moment Aportu.

3.Zgodnie z założeniami Wnioskodawcy, Aport obejmie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Działalnością Podstawową, istniejące i stanowiące własność Wnioskodawcy w momencie Aportu oraz zdolne do przeniesienia w świetle przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Przedmiotem Aportu nie będą (wskazane we wniosku) składniki majątku niezbędne dla prowadzenia A8. Przedmiotem Aportu nie będą również te składniki majątku związane z Działalnością Podstawową, które na podstawie przepisów prawa powszechnie obowiązującego nie mogą zostać przeniesione przez Spółkę na inny podmiot (np. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych). W szczególności intencją Wnioskodawcy jest wniesienie do Spółki Operacyjnej tytułem Aportu wszystkich związanych z Działalnością Podstawową, i służących prowadzeniu tej działalności, składników majątkowych istniejących i stanowiących własność Wnioskodawcy w dacie Aportu, które zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego będą mogły być przedmiotem Aportu w zaplanowanej dla niego chwili. Wnioskodawca nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanego Aportu ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Innymi słowy, jakiekolwiek wyłączenia lub ograniczenia dotyczące zakresu przedmiotowego Aportu, wskazanego jako planowany we wniosku, nie mają mieć swojego źródła na przykład w zmianie decyzji biznesowej Spółki, lecz będą mogły zależeć od czynników zewnętrznych względem Wnioskodawcy. Przykładowo, Wnioskodawca planuje wniesienie do Spółki Operacyjnej w ramach Aportu wszystkich istniejących w dacie Aportu wierzytelności i zobowiązań związanych i służących prowadzeniu Działalności Podstawowej, jednakże, zgodnie z przepisami prawa cywilnego, może być zobowiązany do uzyskania zgody dłużnika lub wierzyciela na ich przeniesienie. W przypadku braku uzyskania takiej zgody, pozostającej w gestii samego dłużnika lub wierzyciela, Wnioskodawca – pomimo odmiennego zamiaru – nie będzie mógł przenieść wierzytelności lub zobowiązań do Spółki Operacyjnej w ramach Aportu. Jeśli wyłączenia takie się pojawią, w ocenie Wnioskodawcy, nie będą one wpływać na zdolność Spółki Operacyjnej do prowadzenia Działalności Podstawowej. Inne przykłady ewentualnych wyłączeń lub ograniczeń dotyczących zakresu przedmiotowego Aportu, wskazane we Wniosku, również nie są planowane przez Wnioskodawcę, jednakże nie mogą zostać wykluczone ze względu na konieczność działania w zgodzie z przepisami prawa przy jednoczesnej konieczności zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania Działalności Podstawowej.

4.Wniesienie Działalności Podstawowej aportem do Spółki Operacyjnej zostanie przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, nie zaś w celu uniknięcia lub uchylenia się od opodatkowania.

Jak wskazano we Wniosku, głównymi motywami reorganizacji, której elementem jest Aport Działalności Podstawowej do nowopowstałej Spółki Operacyjnej, są bowiem:

(1)zabezpieczenie aktywów Spółki w postaci nieruchomości będących własnością Spółki, poprzez ich oddzielenie (praw do nieruchomości) od generującej większe ryzyka biznesowe Działalności Podstawowej;

(2)dostosowanie struktury działalności Wnioskodawcy w Polsce do struktury działalności Grupy, do której należy Spółka, w innych krajach, w szczególności do struktury podmiotów tworzących Grupę od początku jej istnienia (uprzednio nieznajdującej uzasadnienia w Polsce wobec ograniczonego zakresu działalności na terytorium kraju, której skala aktualnie jednak istotnie rośnie i spodziewana jest kontynuacja wzrostu);

(3)realizacja polityki Grupy, nie tylko w Polsce, ale również w pozostałych krajach, w których funkcjonuje Grupa w zakresie prowadzenia działalności operacyjnej.

5.Spółka Operacyjna przyjmie dla celów podatkowych składniki wchodzące w skład przedmiotu Aportu w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Spółki wnoszącej Aport.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, że Aport będzie pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej jako: „VAT”), ponieważ przedmiotem Aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Przedmiotem Transakcji będą składniki stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przepisy unijne

Powołany art. 6 pkt 1 ustawy o VAT implementuje art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, który daje państwom członkowskim opcję wyłączenia określonych transakcji z opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, i że w takim razie osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji pojęć użytych w art. 19, w szczególności pojęcia „całość lub część majątku” ani nie odsyła w tym zakresie do ustawodawstwa wewnętrznego. W konsekwencji, zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”), ich znaczenie należy ustalać z uwzględnieniem kontekstu i celu, jakiemu ma służyć dana regulacja (tak TSUE w wyroku w sprawie Zita Modes, C-497/01, EU:C:2003:644 (dalej jako: „Wyrok Zita Modes”), pkt 32-35 oraz w wyroku w sprawie Schriever, C-444/10, EU:C:201:724 (dalej jako: „Wyrok Schriever”), pkt 22.

Norma zawarta w art. 19 dyrektywy 2006/112/WE ma umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw przez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym - podatkiem naliczonym, skoro istnieje możliwość odzyskania równowartości, pkt 39.

Orzecznictwo TSUE dostarcza również wskazówek umożliwiających odróżnienie opodatkowanej dostawy towarów od wyłączonego od VAT przeniesienia całości lub części majątku. Wskazano w nim m.in., że wyłączeniem z zakresu VAT objęte jest każde przeniesienie części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą składniki materialne, wraz z ewentualnymi składnikami niematerialnymi, które wspólnie umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej w sposób niezależny, lecz nie obejmuje ono samego zbycia towarów, jak np. sprzedaż zapasu produktów (tak TSUE w Wyroku Zita Modes, pkt 40 oraz w wyroku SKF, C-29/08, EU:C:2009:665 (dalej jako: „Wyrok SKF”), pkt 37, pod warunkiem, że przekazane aktywa są „wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej” (tak TSUE w Wyroku Schriever, pkt 45). „W celu ustalenia, czy transakcja mieści się w pojęciu przekazania aktywów w rozumieniu szóstej dyrektywy, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje. W ramach tej oceny szczególne znaczenie będzie mieć charakter działalności gospodarczej, o którą chodzi” ([Wyrok] Schriever, pkt 32). Ponadto wyłączenie może zostać zastosowane, gdy nabywca „ma zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność i ewentualnie sprzedać zapasy” (tak TSUE w Wyroku Zita Modes, pkt 44).

Z powyższego wynika, że w świetle brzmienia art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, jego celu oraz wskazań TSUE, wyłączeniu od VAT powinna podlegać każda sprzedaż majątku należącego do przedsiębiorstwa, jedynie pod następującymi warunkami:

Niewątpliwie zatem art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, jego cel oraz wskazania TSUE koncentrują się na funkcjonalnym aspekcie wyodrębnienia „całości lub części majątku”. Literalnie nie wskazują innych przesłanek takiego wyodrębnienia, które powinny zatem pełnić rolę służebną względem wyodrębnienia funkcjonalnego (tak m.in. A. Mariański, A. Justyńska, Przesłanki wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług, w: Przegląd Podatkowy nr 12/2017, s. 29).

Przepisy krajowe

Jak wskazano powyżej, art. 19 dyrektywy 2006/112/WE znajduje swój wyraz w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stosownie do którego przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Dla celów VAT istotna pozostaje kwalifikacja przedmiotu zbycia (przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) jako dostawy, niezależnie od kwalifikacji pozostałej części przedsiębiorstwa (jak to ma miejsce przykładowo dla oceny skutków przekształcenia na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych).

Przedsiębiorstwo

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwo”. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. 2020 r., poz. 1740, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”). Nie oznacza to jednak, że nie należy się odwołać w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w Kodeksie cywilnym. Jak podnosi się w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej jako: „WSA”) w Rzeszowie w wyroku z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 730/19, a także Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: „NSA”) w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt I FSK 1969/16), brak jest podstaw do niewykorzystywania pojęć i instytucji prawa krajowego, w tym cywilnego, o ile ich zastosowanie pozwala na osiągnięcie celów prawa unijnego, co jest zgodne z brzmieniem art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE C 326/47 z dnia 26 października 2012 r. - wersja skonsolidowana; dalej jako: „TFUE”), stosownie do którego dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Tym samym, definiując zakres art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przyjmuje się, że zastosowanie powinna znaleźć definicja przedsiębiorstwa, wskazana w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Jednocześnie pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zostało wprost zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Aby dokonać prawidłowej wykładni normy zawartej w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy mieć na uwadze powołane wyżej brzmienie art. 19 dyrektywy 2006/112/WE, jej cel i wydane na jej gruncie orzecznictwo TSUE.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Odmiennie niż w przypadku przedsiębiorstwa, ustawa o VAT definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tym samym za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa można uznać taką transakcję, której przedmiot spełnia kumulatywnie następujące przesłanki:

Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak m.in. wyroki NSA z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10, oraz z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11, LEX nr 1216473), jak i w interpretacjach indywidualnych (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2022 r., nr 0111-KDIB3-3.4012. 615.2021.2.MAZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2022 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.891.2021.1.MK, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2021 r., nr 0114-KDIP4-2.4012.6. 2021.4.MB, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 marca 2021 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.2.2021.2.MAZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.396.2020.2.SM, z dnia 31 lipca 2020 r., nr 0114-KDIP4-2.4012.213.2020.3.MMA, czy z dnia 29 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT1-2. 4012.238.2020.2.IR) podkreśla się, że aby można było mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wydzielenie w ramach przedsiębiorstwa powinno zachodzić łącznie na trzech płaszczyznach:

Jednocześnie zwraca się uwagę, że wyodrębnienie to powinno istnieć już na moment dokonywania danej transakcji, a nie dopiero po jej dokonaniu (tak m.in. wyroki NSA z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2463/16 oraz z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15). Brak spełnienia jednej z powyższych przesłanek wyklucza możliwość kwalifikacji przedmiotu danej transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, należy uznać Działalność Podstawową za wyodrębnioną na trzech wymienionych powyżej płaszczyznach, tj.:

Z utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych (tak m.in. wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15, wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 259/11) wynika, że poprzez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć posiadanie przez dany zespół składników swojego miejsca w strukturze organizacyjnej zbywcy, np. jako dział, oddział, wydział. Najwyższy stopień wyodrębnienia organizacyjnego ma miejsce w przypadku wyodrębnienia oddziału zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym na (dalej jako: „KRS”) podstawie art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 1997 r., nr 121, poz. 769 ze zm.), zgodnie z którym w dziale 1 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się, jeżeli podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców posiada oddziały – także ich siedziby i adresy. Jakkolwiek, wyodrębnienie organizacyjne nie jest tożsame z wyodrębnieniem formalnoprawnym, dlatego zarejestrowanie oddziału w KRS nie jest warunkiem bezwzględnie wymaganym dla uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przeciwnie – wyodrębnienie organizacyjne danego zespołu składników majątkowych nie wymaga jakiegokolwiek formalnego wyodrębnienia, lecz może mieć charakter wyłącznie faktyczny.

Odrębność organizacyjna oznacza tym samym możliwość ustalenia w każdym momencie, które składniki majątkowe przedsiębiorstwa przynależą do danej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Innymi słowy, każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego – bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału – będzie przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią (tak m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 666/08). Co więcej, odrębność organizacyjna wymaga, aby możliwe było przyporządkowanie do takiego odrębnego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych odrębnej dokumentacji, umowami stanowiącymi źródło praw i obowiązków dotyczących wyłącznie zakresu działalności prowadzonej przez ten zespół składników, bądź wyłącznie z wykorzystaniem tego zespołu.

Już historycznie, w ramach faktycznej organizacji wewnętrznej Spółki, Spółka dokonała alokacji zasobów ludzkich, funkcji i odpowiedzialności w różnych obszarach działania Spółki. Alokacja ta została dokonana poprzez ustanowienie stanowisk dyrektorskich (Dyrektorów) i przyporządkowanie im odpowiedzialności za określone obszary działania Spółki. Wszystkie stanowiska dyrektorskie podlegały zarządowi (obecnie funkcję tę pełni jednoosobowo prezes Spółki). Stanowiska Dyrektorów stojących na czele zespołów realizujących różne funkcje w Spółce są wyodrębnione w szczególności w strukturze zatrudnienia Spółki, opracowano dla nich opisy zakresów zadań i faktycznie są zajmowane przez różne osoby.

Ponadto, do Działalności Podstawowej alokowane są konkretne, wymagane do jej prowadzenia, zasoby majątkowe, w tym środki trwałe, wyposażenie, prawa własności intelektualnej itd.

Dodatkowo, w celu pełnego sformalizowania faktycznej struktury organizacyjnej, jak również odzwierciedlania polityki Grupy w zakresie oddzielenia określonych obszarów działalności, w Spółce została podjęta uchwała zarządu Spółki dot. organizacji Spółki (Uchwała). Uchwała ustanowiła w ramach Spółki dwa działy, w których ramach działają obszary – komórki organizacyjne:

Dział A8 zasadniczo pełni funkcje zbieżne z funkcjami uprzednio przypisywanymi obszarowi nieruchomości i ekspansji, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego (z ewentualnymi modyfikacjami, które mogą wynikać w szczególności z przypisania niektórych pracowników Spółki pełniących aktualnie obowiązki związane z nieruchomościami do Działalności Podstawowej). Dział Działalności Podstawowej zasadniczo pełni funkcje aktualnie przypisywane wszystkim pozostałym obszarom (tj. innym niż obszar A8 objęty Działem A8).

Na Dział A8 składa się kilkudziesięciu pracowników Spółki, którzy podlegają Dyrektorowi A8. Jest on zarządzany przez Dyrektora A8 pod nadzorem zarządu.

Dział Działalności Podstawowej jest odpowiedzialny za prowadzenie podstawowej działalności Spółki, tj. Sklepów oraz skupia wszystkie funkcje bezpośrednio związane z tą działalnością (np. organizacja sprzedaży, asortyment, łańcuchy dostaw, marketing), jak i funkcje wsparcia (np. usługi wspólne, zasoby ludzkie). Osobą odpowiedzialną za Dział Podstawowy jest zarząd oraz podlegający mu Dyrektorzy poszczególnych obszarów. Na Dział Działalności Podstawowej składają się generalnie wszyscy pozostali pracownicy Spółki, tj. podlegający innym Dyrektorom niż Dyrektorowi A8. W świetle powyższego, Działalność Podstawowa, zdaniem Spółki, aktualnie spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego.

Kryterium „wyodrębnienia finansowego” jest pojęciem stworzonym specjalnie na potrzeby prawa podatkowego. W aktach prawnych należących do innych gałęzi prawa brak jest wskazówek dotyczących interpretacji tego pojęcia. Przykładowo, definicja przedsiębiorstwa w Kodeksie cywilnym wspomina wyłącznie o wyodrębnieniu organizacyjnym składników majątkowych. Jednocześnie pojęcie „wyodrębnienie finansowe” nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT (ani innych aktach prawa podatkowego, które posługują się pojęciem „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, tj. ustawie o CIT, ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2021, poz. 1128, ze zm.) ani w Ordynacji podatkowej).

W konsekwencji, w pierwszej kolejności należy odwołać się do wykładni językowej samego terminu „wyodrębnienie finansowe” i wyjaśnić go za pomocą znaczenia słownikowego. Według definicji słownikowej (Słownik języka polskiego, pod red. prof. M. Szymczaka, wyd. PWN, Warszawa 1996 r.) zwrot „wyodrębnienie” można rozumieć jako „wydzielenie z pewnej całości”. Natomiast termin „finanse”, „finansowo” oznacza „środki pieniężne, fundusze będące wyrazem określonych stosunków produkcyjnych”, a także „pod względem finansowym, majątkowym, pieniężnym”. Wykładnia językowa pojęcia „wyodrębnienie finansowe” prowadzi do wniosku, że jest ono bardzo pojemne. O wyodrębnieniu finansowym można mówić w każdym przypadku wydzielenia części przedsiębiorstwa pod względem finansowym od reszty przedsiębiorstwa.

Analogicznie jak w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego, wyodrębnienie finansowe nie musi mieć charakteru prawno-formalnego, w szczególności zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi mieć statusu oddziału samobilansującego się, na który wskazywała ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r., nr 11, poz. 50, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 16 stycznia 1995 r. do dnia 31 marca 1997 r. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, zawarte w niej przepisy nie znajdowały zastosowania do sprzedaży przedsiębiorstwa, zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład (oddział).

Brakuje również zamkniętego katalogu przesłanek finansowego wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu analizowanych przepisów nie musi zatem również być jednostką prowadzącą odrębne księgi rachunkowe ani sporządzającą oddzielne sprawozdania finansowe (co – w nieuzasadniony sposób – ograniczałoby zakres pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” wyłącznie do jednostek wskazanych w przepisach o rachunkowości jako zobligowanych lub uprawnionych do sporządzania wskazanych ksiąg lub sprawozdań).

Z punktu widzenia wyodrębniania finansowego istotne są również inne niż prowadzenie odrębnej ewidencji księgowej okoliczności, stwarzające podstawę uznania wyodrębniania finansowego, np. wystąpienie zdolności do samodzielnego, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa, finansowania własnej działalności gospodarczej. Wobec powyższego o wyodrębnieniu finansowym można mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyselekcjonowania podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Taka możliwość powinna występować w ramach istniejącego systemu rachunkowości przedsiębiorstwa i powinna umożliwiać wyodrębnienie tych zapisów księgowych, które dotyczą operacji gospodarczych, dokonanych w związku z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie powyższe nie jest warunkowane wyodrębnieniem oddzielnych kont księgowych, na których byłyby ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce bowiem na podstawie analizy kont wspólnych dla całego przedsiębiorstwa można ustalić co najmniej podstawowe dane finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa (tak m.in. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1624/10). Co więcej, zgodnie z orzecznictwem niektórych sądów administracyjnych, możliwe jest podejście jeszcze bardziej liberalne, zgodnie z którym wystarczające jest obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie istnieniem finansowego wyodrębnienia - dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo (tak. m. in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 55/18).

Uwzględniając powyższe, Działalność Podstawowa nie jest objęta odrębnymi księgami rachunkowymi ani sprawozdaniami finansowymi (z zastrzeżeniem uproszczonych dokumentów finansowych sporządzanych dla celów zarządczych). Nie stoi to jednak na przeszkodzie możliwości Spółki wyselekcjonowania przynajmniej podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej Działalności Podstawowej w ramach funkcjonującego w Spółce systemu rachunkowości, opartego w szczególności na zakładowym planie kont i polityce rachunkowości Spółki.

Spółka dla celów zarządczych jest w stanie i przygotowuje analizy finansowe dotyczące wyników finansowych Spółki z Działalności Podstawowej (bez uwzględnienia kosztów dotyczących nieruchomości, w szczególności kosztów ich nabycia i amortyzacji). Funkcjonujący w Spółce system finansowo-księgowy pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do Działalności Podstawowej, a także sporządzanie odrębnego planu finansowego dla poszczególnych Sklepów. Możliwe jest wydzielenie dla Działalności Podstawowej kluczowych dla jej funkcjonowania kont bilansowych, takich jak zapasy, zobowiązania czy należności. Prowadzona przez Spółkę ewidencja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pozwala na oddzielenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z poszczególnymi miejscami prowadzenia działalności (Sklepami) i pozwala na ich przypisanie do poszczególnych działalności.

Spółka sporządza również specyficzne analizy finansowe i inne raporty finansowe dotyczące prowadzonej Działalności Podstawowej, przykładowo dotyczące marży na sprzedaży towarów w Sklepach. Wiele spośród podstawowych wskaźników finansowych kalkulowanych w ramach analizy finansowej przedsiębiorstwa Spółki w istocie dotyczy Działalności Podstawowej, wskazując jedynie przykładowo wskaźnik rentowności, wskaźnik rotacji zapasów, wskaźnik cyklu zapasów itd.

Spółka sporządzi dla celów zarządczych uproszczony rachunek zysków i strat oraz uproszczony bilans dla Działalności Podstawowej i Działalności A8 za 2021 r. Przygotowany zostanie również rachunek zysków i strat przewidujący transakcje wewnętrzne pomiędzy obydwoma działami (np. hipotetyczny koszt najmu nieruchomości przez Dział Działalności Podstawowej od Działu A8 czy hipotetyczne koszty świadczenia usług, np. w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi, przez Dział Działalności Podstawowej na rzecz Działu A8).

W świetle powyższego, Działalność Podstawowa, zdaniem Spółki, aktualnie spełnia warunek wyodrębnienia finansowego.

Odrębność funkcjonalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza, że wyodrębnione składniki muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Innymi słowy, konieczne jest, aby całość przenoszonych składników majątku pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Ponadto w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki pozostające we wzajemnych relacjach, niebędące zespołem przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego (tak m.in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1205/13).

Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego jest ściśle powiązane z ostatnim kryterium oceny, czy przenoszony zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. czy taki zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (tak m.in. indywidualna interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 marca 2021 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.15.2021.2.MK; indywidualna interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 marca 2021 r., nr 0114-KDIP4-1.4012.673.2020.2.SL; Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 stycznia 2017 r., nr 2461-IBPP3.4512. 941.2016.1.AZ; interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 września 2017 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.450.2017.1.MW).

Powyższe kryterium zostaje spełnione jeśli przekazane składniki majątkowe i niemajątkowe, wraz z przejętymi pracownikami, będą wystarczające, aby przy ich wykorzystaniu podmiot przejmujący był w stanie podjąć samodzielną działalność gospodarczą. Zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabywane składniki jest zatem istotną przesłanką uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

Przykładowo, WSA w Kielcach w wyroku z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 226/09 uznał, że: „by mówić o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony dla realizacji zadań gospodarczych. Przedmiotem czynności prawnej muszą być istotne elementy, które decydują, czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych realizowanych przez zbywcę”.

Jednocześnie, nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma w oparciu o zakupione składniki majątkowe prowadzić identyczną (ale nie tożsamą) działalność jak zbywca, co do przedmiotu lub zakresu. Istotne jest, aby zachowane zostało przeznaczenie nabywanego zespołu składników majątkowych (tak m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 1 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 747/19).

Zastrzec należy, że przy ocenie, czy zespół składników majątkowych zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej, nie w każdym przypadku konieczne jest przeniesienie wszystkich składników majątkowych. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (tak. m.in. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1204/16). Brak danego składnika wśród przenoszonych składników nie jest zatem automatyczną przesłanką utraty przez przedmiot wkładu charakteru przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), jeśli jego wyłączenie nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej jego części (tak m.in. WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 988/17 oraz NSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11 oraz z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10). W odniesieniu do nieruchomości podnosi się, że ich brak można [uzupełnić] w formie odpłatnego posiadania zależnego (wynajem, dzierżawa, leasing) – tak m.in. WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 132/10. Innymi słowy, nabycie prawa własności nieruchomości nie jest konieczne do samodzielnego wykonywania działalności (chyba, że będące przedmiotem aportu składniki majątkowe są funkcjonalnie powiązane z przedsiębiorstwem w stopniu umożliwiającym kontynuowanie działalności bez nich). Żaden przepis nie zobowiązuje bowiem przedsiębiorcy do prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem nieruchomości, których jest właścicielem. Możliwe jest zatem korzystanie z nich na podstawie umów zawartych z właścicielem, np. najmu.

Znajduje to potwierdzenie również w interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.183.2018.1.AO, w której potwierdzono prawidłowość stanowiska podatnika, zgodnie z którym: „Wprawdzie zespół składników stanowiących przedmiot aportu nie będzie obejmował nieruchomości związanych z działalnością handlową, niemniej jednak zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie „brak nieruchomości wśród będącego przedmiotem obrotu zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych nie wyklucza istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...). Przedsiębiorstwo lub zorganizowana część zachować więc mogą taki swój status nawet wtedy, gdy jego składnikiem nie jest nieruchomość” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2982/10). Również organy podatkowe wskazują, że nie jest konieczne, aby obowiązkowym składnikiem ZCP była nieruchomość (zwłaszcza w postaci prawa własności nieruchomości)”.

W zakresie nieruchomości, których właścicielem jest i pozostanie Spółka, należy zatem wskazać, że własność tych nieruchomości nie jest niezbędna do prowadzenia Działalności Podstawowej. Już obecnie istotna część Działalności Podstawowej jest prowadzona w nieruchomościach, które nie stanowią własności Spółki, lecz są wykorzystywane na podstawie umów najmu, dzierżawy lub innych umów o oddanie nieruchomości do korzystania od podmiotów trzecich. Od momentu Aportu będzie to dotyczyć wszystkich Sklepów, tj. Spółka Operacyjna będzie prowadzić Sklepy w nieruchomościach, które nie są jej własnością i z których korzystać będzie na podstawie umów najmu lub podobnych umów. Oznacza to, że pozostawienie Działalności A8 w Spółce pozostanie bez uszczerbku dla możliwości samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia Działalności Podstawowej przez Spółkę Operacyjną. W konsekwencji wyodrębnienie Działalności Podstawowej bez nieruchomości, i kontynuowanie tej działalności przez Spółkę Operacyjną w oparciu o umowy najmu nieruchomości, nie stanowią przeszkody dla kwalifikacji Działalności Podstawowej co najmniej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podobnie jeśli wskazane w opisie zdarzenia przyszłego inne wyłączenia z zakresu przedmiotu planowanego Aportu pojawią się, to – w ocenie Spółki – nie będą wpływać na zdolność Spółki Operacyjnej do prowadzenia Działalności Podstawowej. Również fakt korzystania przez Spółkę Operacyjną z usług Spółki związanych z rozwojem Działalności Podstawowej pozostanie bez uszczerbku dla możliwości samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia Działalności Podstawowej przez Spółkę Operacyjną, a tym samym bez wpływu na możliwość kwalifikacji Działalności Podstawowej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Warto zauważyć również, że w Objaśnieniach podatkowych wydanych przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § Ordynacji podatkowej w dniu 11 grudnia 2018 r. (dalej jako: „Objaśnienia”), wskazano, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, uwzględnić należy następujące okoliczności:

Powyższej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

Odnosząc powyższe stanowisko do opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że Działalność Podstawowa, która ma być przedmiotem Aportu do Spółki Operacyjnej będzie wykazywała w pełni adekwatny do celów samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia działalności bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Spółki stopień zorganizowania. Wchodzące w skład Działalności Podstawowej aktywa i pasywa, jak również personel niezbędny do prowadzenia działalności przez tę Działalność Podstawową pozwolą Spółce Operacyjnej samodzielnie oraz w pełnym dotychczasowym zakresie kontynuować przedmiotową Działalność Podstawową. Działalność Podstawowa będzie prowadzona zasadniczo w niezmienionym kształcie, w tym z perspektywy ostatecznego klienta, w szczególności wobec przeniesienia w ramach Transakcji zasadniczo wszystkich składników majątkowych tworzących Działalność Podstawową.

Spółka Operacyjna będzie również uprawniona do korzystania z kluczowych dla kontynuowania Działalności Podstawowej uprawnień dotyczących Know-how .

Szczególnie istotne dla Działalności Podstawowej jest jej prowadzenie pod znaną i uznaną marką, pod którą Sklepy są prowadzone przez Spółkę, w związku z czym Spółka Operacyjna będzie prowadziła Działalność Podstawową pod aktualną marką Sklepów Spółki. W percepcji dostawców oraz klientów Sklepów powyższe zapewni tożsamość Sklepów prowadzonych przed Aportem oraz przez Spółkę Operacyjną po Aporcie i realizowanych w ramach Działalności Podstawowej funkcji.

Uwzględniając powyższe Działalność Podstawowa, która ma być przedmiotem Aportu do Spółki Operacyjnej, zgodnie z założeniami Spółki, będzie wykazywała w pełni adekwatny do celów samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia działalności, bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Spółki, stopień zorganizowania. Niezakłócone kontynuowanie Działalności Podstawowej leży przy tym w interesie i jest celem Spółki Operacyjnej. W szczególności brak jest zagrożenia dla likwidacji Działalności Podstawowej po Transakcji.

W szczególności następujące okoliczności jednoznacznie wskazują, że Działalność Podstawowa stanowi co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

 6. Spółka Operacyjna będzie kontynuować Działalność Podstawową w kształcie, w jakim prowadzi ją Spółka (z zastrzeżeniem w szczególności wynikających z mocy prawa ograniczeń w tym zakresie).

W konsekwencji przedmiotem Transakcji będą składniki stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Zastosowanie zatem powinien znajdować art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ustawodawca podatkowy posłużył się w powołanym przepisie pojęciem „zbycia”, które nie jest w ustawie o VAT zdefiniowane. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, a także przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 stycznia 2011 r., nr ILPP1/443-1126/10-2/NS oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 368/09). W konsekwencji aport, którego przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podlega wyłączeniu od VAT.

Skoro zatem przedmiotem Transakcji będą składniki majątkowe stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1), zgodnie z którym Aport będzie pozostawał poza zakresem opodatkowania VAT, ponieważ przedmiotem Aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Organ pragnie wskazać, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, którego dotyczą pytania nr 2-4, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawcy, w treści składanego wniosku, kształtują jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

ABC Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1, w zw. Z art. 14r § 5 Ordynacji podatkowej.