Temat interpretacji
Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla stosowania bonów jednego przeznaczenia.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 30 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla stosowania bonów jednego przeznaczenia.
Uzupełnił go Pan pismem (e-mailem) z 5 października 2022 r. (wpływ 5 października 2022 r.) o potwierdzenie dokonania opłaty.
Dodatkowo uzupełnił Pan wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 listopada 2022 r. (data wpływu prawidłowo podpisanego uzupełnienia 28 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(…), z siedzibą w (…) (dalej „A.”) jest jednoosobową działalnością, działającą jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, zarejestrowaną również jako podatnik podatku od towarów i usług („podatnik VAT”). A. prowadzi działalność w zakresie usług masażu balijskiego, usług kosmetycznych, takich jak peelingi, rytuały, w skład których wchodzi masaż, peeling oraz kąpiel ziołowa, jak również sprzedaży kosmetyków i ziół. A. funkcjonuje jako franczyzobiorca w sieci B. W Polsce istnieje sieć salonów, franczyzobiorców sieci B., które są odrębnie prowadzonymi działalnościami („Salony Sieci B.”). A prowadzi głównie działalność na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, rejestrując tym samym sprzedaż na kasie rejestrującej. Zdarza się jednak również sprzedaż na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność, jak również na rzecz osób prawnych i w takich przypadkach wystawiana jest faktura VAT. W celu zwiększenia atrakcyjności oferty sprzedaży, A. prowadzi sprzedaż voucherów na usługi, oferowane w salonie. Vouchery mogą opiewać na konkretny masaż bądź na konkretną wartość (np. voucher na 200 zł). Każdy voucher ma przyznany indywidualny numer. Termin ważności sprzedanych voucherów upływa co do zasady po pół roku od daty wystawienia vouchera, jednak na wniosek klienta może zostać wydłużony o dowolny okres. Wniosek o wydłużenie jest rozpatrywany indywidualnie. Jeśli współpraca z klientem układa się dobrze, klient regularnie korzysta w usług salonu, A. pozytywnie rozpatruje wnioski o wydłużenie. Czas, na jaki są wydłużane, zwykle nie przekracza 1 miesiąca. Usługi, z których klient może skorzystać w ramach vouchera, opodatkowane są stawką 23%. Wszystkie usługi realizowane w Salonach Sieci B. opodatkowane są stawką VAT 23%. Salony sieci B. płacą franczyzodawcy prowizję od sprzedanych masaży i voucherów. W Salonach Sieci B. funkcjonuje ten sam cennik usług, jednak każdy salon Sieci B. może wprowadzać swoje rabaty. Klient co do zasady wykorzystuje voucher w salonie A., jednak może się zdarzyć, że klient będzie chciał wykorzystać voucher w innym Salonie Sieci B. Jeśli taka sytuacja się zdarzy, Salon Sieci B., który wyświadczył usługę masażu na bazie vouchera, wystawionego przez A., informuje A., a następnie po akceptacji A., Salon Sieci B. wystawia na A. fakturę w miesiącu wykorzystania vouchera. Wartość faktury to kwota wykorzystana zgodnie z cennikiem, pomniejszona o procent prowizji zapłaconej franczyzodawcy przez A. w momencie sprzedaży vouchera. Analogicznie, w przypadku wykorzystania w salonie A. vouchera z innego Salonu Sieci B., A., zgodnie z zasadami opisanymi jw., wystawia fakturę na inny Salon Sieci B. Vouchery, sprzedane z rabatem, nie mogą być wykorzystywane w innych Salonach Sieci B., a jedynie w salonie, który sprzedał voucher z rabatem.
VOUCHERY W ŚWIETLE VAT
W ustawie o VAT uregulowano zasady rozliczania podatku w przypadku bonów na towary i usługi. Zgodnie z tymi regulacjami sposób opodatkowania transakcji realizowanych z ich użyciem uzależniony jest od tego, jakiego rodzaju są to bony. Ustawodawca rozróżnia bowiem bony jednego przeznaczenia (SPV) i bony różnego przeznaczenia (MPV). Przez bon jednego przeznaczenia (SPV) należy rozumieć bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu (przez którą rozumie się pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu). I tak, w momencie sprzedaży vouchera klientowi przez A., miejsce jego wykorzystania jest znane i jest to salon A. Sporadycznie zdarza się, że klient postanawia wykorzystać voucher w innym Salonie Sieci B. (tylko jeśli voucher był sprzedany bez rabatu). Zmiana miejsca wykorzystania ustalana jest każdorazowo między salonami na podstawie wniosku klienta. Salony sieci B. mają prawo odmówić wykorzystania vouchera, sprzedanego w innym Salonie Sieci B. Kwota należnego podatku jest znana w momencie sprzedaży vouchera i wynosi 23%. Obowiązek podatkowy w VAT powstaje więc w momencie sprzedaży vouchera klientowi (voucher jest bonem jednego przeznaczenia).
VOUCHERY W ŚWIETLE PIT
Bazując na ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 14 pkt 1j („W przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, za datę powstania przychodu podatnik może uznać dzień pobrania wpłaty.”), A. opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaż vouchera w momencie jego sprzedaży klientowi, na podstawie wystawionego na kasie fiskalnej paragonu.
PAKIETY MASAŻY W ŚWIETLE PIT i VAT
A sprzedaje również pakiety masaży (promocja nazywana 5+1 gratis). Jeśli klient zapłaci z góry za 6 masaży, otrzymuje rabat na cały pakiet, który to rabat wartościowo jest zwykle zbliżony do wartości jednego masażu. Salony Sieci B. płacą franczyzodawcy prowizję od sprzedanych pakietów masaży. W Salonach Sieci B. funkcjonuje ten sam cennik pakietów masaży, jednak każdy salon Sieci B. może wprowadzać swoje rabaty. Pakiety masaży nie mogą być wykorzystywane w innych Salonach Sieci B., a jedynie w salonie, który sprzedał taki pakiet. A. opodatkowuje podatkiem VAT sprzedaż pakietu w momencie jego sprzedaży klientowi, na podstawie wystawionego na kasie fiskalnej paragonu. Jednocześnie w tym samym momencie następuje opodatkowanie podatkiem od osób fizycznych bazując na ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 14 pkt 1j „W przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, za datę powstania przychodu podatnik może uznać dzień pobrania wpłaty.” A. traktuje pakiet jako bon jednego przeznaczenia, zgodnie z ustawą VAT.
W uzupełnienie do wniosku wskazali Państwo, że w przypadku pakietów masażu 5+1 z paragonu nie wynika jednoznacznie co jest przedmiotem zakupu.
Istnieje dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr pakietów), z której wynika katalog dostępnych towarów i usług, powiązanych z daną transakcją. Dokumentacja taka jest sporządzana na bieżąco i zawiera szczegółową informację o sprzedanych pakietach, m.in. numer indywidualny pakietu, imię i nazwisko klienta, do którego przypisany jest pakiet, data wydania pakietu, wartość kwoty zapłaconej za pakiet, ilość i długość trwania masaży zakupionych w ramach pakietu, daty wykorzystania poszczególnych masaży z pakietu. Dokumentacja ta pozwala na identyfikację pakietu i monitorowanie wykorzystania pakietu. Ponadto, klient otrzymuje pakiet w postaci fizycznego karnetu, na którym przy wykorzystaniu kolejnego masażu z pakietu przyklejana jest przez pracownika recepcji naklejka z logo firmy, potwierdzająca tym samym wykorzystanie masażu z pakietu. Naklejka informuje klienta, ile ma wykorzystanych masaży w ramach pakietu.
W odniesieniu do sprzedawanych voucherów istnieje dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr voucherów), gdzie zapisywany jest numer indywidualny vouchera, informacja dla kogo jest voucher (klient uprawniony do wykorzystania vouchera), wartość zapłacona za voucher, wartość vouchera (w przypadku voucherów wartościowych), rodzaj usługi (w przypadku voucherów na konkretny rodzaj masażu), data wydania i data ważności vouchera, data wykorzystania vouchera. W ramach zakupionego vouchera wartościowego, klient może wybrać dowolną usługę masażu, peelingu i rytuału spośród katalogu usług dostępnych w cenniku. Cenniki są dostępne na stronie internetowej oraz w salonie w postaci wydrukowanych ulotek.
W odniesieniu do pakietów i voucherów istnieje regulamin korzystania z pakietów i voucherów, z którego m.in wynika, że klient może wykorzystać voucher wartościowy na wszystkie usługi oferowane przez salon, ale nie może go wykorzystać na zakup kosmetyków i ziół. Voucher ani pakiet nie podlegają wymianie na środki pieniężne. W przypadku Voucherów kwotowych, Voucher wykorzystany na mniejszą sumę nie podlega zwrotowi w postaci różnicy. Klient może wykorzystać wartość różnicy na dodatkowe usługi podczas rezerwacji lub podczas wizyty.
Pytania
1.Czy A. prawidłowo ustala obowiązek podatkowy od sprzedanych voucherów w podatku od towarów i usług, tj. w dacie emisji, czyli sprzedaży (rejestracji na kasie fiskalnej)?
2.Czy A. prawidłowo ustala obowiązek podatkowy od sprzedanych pakietów masaży w podatku od towarów i usług, tj. w dacie emisji, czyli sprzedaży (rejestracji na kasie fiskalnej)?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, zarówno voucher, jak i pakiet masaży spełniają warunki bonów jednego przeznaczenia, w związku z czym opodatkowanie podatkiem VAT następuje w momencie jego emisji (sprzedaży klientowi), czyli rejestracji na kasie rejestrującej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 2 pkt 41 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie – rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.
Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 42 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o emisji bonu – rozumie się przez to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.
Stosownie do art. 2 pkt 43 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie jednego przeznaczenia – rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.
Z kolei w świetle art. 2 pkt 44 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie różnego przeznaczenia – rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.
Jednocześnie na podstawie art. 2 pkt 45 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o transferze bonu – rozumie się przez to emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji.
Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w UE, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą tylko i wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.
Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu.
Ww. przepisy regulują obrót bonami na gruncie podatku VAT, nadając im charakter znaków legitymujących, które stanowią dowód przysługiwania określonej osobie określonego uprawnienia do uzyskania prawa do dysponowania towarem jak właściciel, czy też prawa do uzyskania określonego świadczenia.
W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle ustawy VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony, w momencie emisji bonu, dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie. Zatem gdy powyższe dane są możliwe do określenia tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku VAT należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.
Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego przeznaczenia (SPV) i bonów różnego przeznaczenia (MPV) zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.
Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy:
Transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.
Jak stanowi art. 8a ust. 2 ustawy:
Faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.
Stosownie do art. 8a ust. 3 ustawy:
Jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.
W myśl art. 8a ust. 4 ustawy:
W przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.
Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy:
Faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.
Z kolei na mocy art. 8b ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.
Kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego regulują przepisy art. 19a ustawy.
Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Wyłączeniem od powyższej reguły jest art. 19a ust. 1a ustawy, w myśl którego:
W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.
Stosownie do art. 19a ust. 4a ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, dostawę towarów uznaje się za dokonaną, a usługę uznaje się za wykonaną z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.
Z powyższych przepisów art. 19a ust. 1a i 4a ustawy wynika, że obowiązek podatkowy dla stosowania bonów jednego przeznaczenia jest wyłączony z opodatkowania na zasadach ogólnych. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, do których dochodzi na skutek transferu bonu jednego przeznaczenia, powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia. Momentem, w którym ww. dostawę towarów/świadczenie usług należy uznać dla celów VAT za dokonane jest w każdym przypadku moment dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.
W odniesieniu natomiast do obowiązku podatkowego dla bonów różnego przeznaczenia zastosowanie będą miały zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy, czyli podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że (…) („A.”) jest jednoosobową działalnością, zarejestrowaną również jako podatnik podatku od towarów i usług. A. prowadzi działalność w zakresie usług masażu balijskiego, usług kosmetycznych, takich jak peelingi, rytuały, w skład których wchodzi masaż, peeling oraz kąpiel ziołowa, jak również sprzedaży kosmetyków i ziół. A. funkcjonuje jako franczyzobiorca w sieci B. W Polsce istnieje sieć salonów, franczyzobiorców sieci B., które są odrębnie prowadzonymi działalnościami („Salony Sieci B.”). A. prowadzi głównie działalność na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, rejestrując tym samym sprzedaż na kasie rejestrującej. Zdarza się jednak również sprzedaż na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność, jak również na rzecz osób prawnych i w takich przypadkach wystawiana jest faktura VAT. W celu zwiększenia atrakcyjności oferty sprzedaży, A. prowadzi sprzedaż voucherów na usługi, oferowane w salonie. Vouchery mogą opiewać na konkretny masaż bądź na konkretną wartość (np. voucher na 200 zł). Każdy voucher ma przyznany indywidualny numer. Termin ważności sprzedanych voucherów upływa co do zasady po pół roku od daty wystawienia vouchera, jednak na wniosek klienta może zostać wydłużony o dowolny okres. Wniosek o wydłużenie jest rozpatrywany indywidualnie. Jeśli współpraca z klientem układa się dobrze, klient regularnie korzysta z usług salonu, A. pozytywnie rozpatruje wnioski o wydłużenie. Czas, na jaki są wydłużane, zwykle nie przekracza 1 miesiąca. Usługi, z których klient może skorzystać w ramach vouchera, opodatkowane są stawką 23%. Wszystkie usługi realizowane w Salonach Sieci B. opodatkowane są stawką VAT 23%. Salony Sieci B. płacą franczyzodawcy prowizję od sprzedanych masaży i voucherów. W Salonach Sieci B. funkcjonuje ten sam cennik usług, jednak każdy salon Sieci B. może wprowadzać swoje rabaty. Klient co do zasady wykorzystuje voucher w salonie A., jednak może się zdarzyć, że klient będzie chciał wykorzystać voucher w innym Salonie Sieci B. Jeśli taka sytuacja się zdarzy, Salon Sieci B., który wyświadczył usługę masażu na bazie vouchera, wystawionego przez A., informuje A., a następnie po akceptacji A., Salon Sieci B. wystawia na A. fakturę w miesiącu wykorzystania vouchera. Wartość faktury to kwota wykorzystana zgodnie z cennikiem, pomniejszona o procent prowizji zapłaconej franczyzodawcy przez A. w momencie sprzedaży vouchera. Analogicznie, w przypadku wykorzystania w salonie A. vouchera z innego Salonu Sieci B., A., zgodnie z zasadami opisanymi jw., wystawia f-rę na inny Salon Sieci B. Vouchery, sprzedane z rabatem, nie mogą być wykorzystywane w innych Salonach Sieci B., a jedynie w salonie, który sprzedał voucher z rabatem. W momencie sprzedaży vouchera klientowi przez A., miejsce jego wykorzystania jest znane i jest to salon A. Sporadycznie zdarza się, że klient postanawia wykorzystać voucher w innym Salonie Sieci B. (tylko jeśli voucher był sprzedany bez rabatu). Zmiana miejsca wykorzystania ustalana jest każdorazowo między salonami na podstawie wniosku klienta. Salony sieci B. mają prawo odmówić wykorzystania vouchera, sprzedanego w innym Salonie Sieci B. Kwota należnego podatku jest znana w momencie sprzedaży vouchera i wynosi 23%. A. sprzedaje również pakiety masaży (promocja nazywana 5+1 gratis). Jeśli klient zapłaci z góry za 6 masaży, otrzymuje rabat na cały pakiet, który to rabat wartościowo jest zwykle zbliżony do wartości jednego masażu. Salony Sieci B. płacą franczyzodawcy prowizję od sprzedanych pakietów masaży. W Salonach Sieci B. funkcjonuje ten sam cennik pakietów masaży, jednak każdy salon Sieci B. może wprowadzać swoje rabaty. Pakiety masaży nie mogą być wykorzystywane w innych Salonach Sieci B., a jedynie w salonie, który sprzedał taki pakiet. A. opodatkowuje podatkiem VAT sprzedaż pakietu w momencie jego sprzedaży klientowi, na podstawie wystawionego na kasie fiskalnej paragonu. A traktuje pakiet jako bon jednego przeznaczenia, zgodnie z ustawą VAT. W przypadku pakietów masażu 5+1 z paragonu nie wynika jednoznacznie co jest przedmiotem zakupu. Istnieje jednak dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr pakietów), z której wynika katalog dostępnych towarów i usług, powiązanych z daną transakcją. Dokumentacja taka jest sporządzana na bieżąco i zawiera szczegółową informację o sprzedanych pakietach, m.in. numer indywidualny pakietu, imię i nazwisko klienta, do którego przypisany jest pakiet, data wydania pakietu, wartość kwoty zapłaconej za pakiet, ilość i długość trwania masaży zakupionych w ramach pakietu, daty wykorzystania poszczególnych masaży z pakietu. Dokumentacja ta pozwala na identyfikację pakietu i monitorowanie wykorzystania pakietu. Ponadto, klient otrzymuje pakiet w postaci fizycznego karnetu, na którym przy wykorzystaniu kolejnego masażu z pakietu przyklejana jest przez pracownika recepcji naklejka z logo firmy, potwierdzająca tym samym wykorzystanie masażu z pakietu. Naklejka informuje klienta, ile ma wykorzystanych masaży w ramach pakietu.
Natomiast w odniesieniu do sprzedawanych voucherów istnieje dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr voucherów), gdzie zapisywany jest numer indywidualny vouchera, informacja dla kogo jest voucher (klient uprawniony do wykorzystania vouchera), wartość zapłacona za voucher, wartość vouchera (w przypadku voucherów wartościowych), rodzaj usługi (w przypadku voucherów na konkretny rodzaj masażu), data wydania i data ważności vouchera, data wykorzystania vouchera. W ramach zakupionego vouchera wartościowego, klient może wybrać dowolną usługę masażu, peelingu i rytuału spośród katalogu usług dostępnych w cenniku. Cenniki są dostępne na stronie internetowej oraz w salonie w postaci wydrukowanych ulotek. W odniesieniu do pakietów i voucherów istnieje regulamin korzystania z pakietów i voucherów, z którego m.in wynika, że klient może wykorzystać voucher wartościowy na wszystkie usługi oferowane przez salon, ale nie może go wykorzystać na zakup kosmetyków i ziół. Voucher ani pakiet nie podlegają wymianie na środki pieniężne. W przypadku Voucherów kwotowych, Voucher wykorzystany na mniejszą sumę nie podlega zwrotowi w postaci różnicy. Klient może wykorzystać wartość różnicy na dodatkowe usługi podczas rezerwacji lub podczas wizyty.
Pana wątpliwości dotyczą ustalania czy obowiązek podatkowy od sprzedanych voucherów oraz pakietów masażu w podatku od towarów i usług powstaje w dacie emisji, czyli sprzedaży (rejestracji na kasie fiskalnej).
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że kluczowe do uznania danego instrumentu za bon pozostają dwa warunki, tj.:
1)Instrument musi zobowiązywać podmiot akceptujący do przyjęcia go w zamian za wynagrodzenie, w całości lub w części, za dostarczane towary lub usługi, oraz,
2)Instrument lub dokumentacja towarzysząca muszą wskazywać na informacje dotyczące tych towarów i usług lub tożsamość potencjalnych dostawców.
Jak już wcześniej wskazano, przez bon jednego przeznaczenia (SPV) należy rozumieć taki bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których dany bon dotyczy oraz VAT należny z tytułu tych towarów lub usług są znane w chwili emisji tego bonu. Natomiast za bon różnego przeznaczenia (MPV) uznaje się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.
Z powyższych okoliczności wynika, że w momencie emisji voucherów i pakietów masaży, będą Państwo w posiadaniu informacji pozwalających na uznanie przedmiotowych voucherów i pakietów masażu za bony.
Jak bowiem wynika z wniosku, w celu zwiększenia atrakcyjności oferty sprzedaży, A. prowadzi sprzedaż voucherów na usługi, oferowane w salonie. Vouchery mogą opiewać na konkretny masaż bądź na konkretną wartość (np. voucher na 200 zł). W momencie sprzedaży vouchera klientowi przez A., miejsce jego wykorzystania jest znane i jest to salon A. Sporadycznie zdarza się, że klient postanawia wykorzystać voucher w innym Salonie Sieci B. (tylko jeśli voucher był sprzedany bez rabatu). Usługi, z których klient może skorzystać w ramach vouchera, opodatkowane są stawką 23%. W odniesieniu do sprzedawanych voucherów istnieje dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr voucherów), gdzie zapisywany jest numer indywidualny vouchera, informacja dla kogo jest voucher (klient uprawniony do wykorzystania vouchera), wartość zapłacona za voucher, wartość vouchera (w przypadku voucherów wartościowych), rodzaj usługi (w przypadku voucherów na konkretny rodzaj masażu), data wydania i data ważności vouchera, data wykorzystania vouchera. W ramach zakupionego vouchera wartościowego, klient może wybrać dowolną usługę masażu, peelingu i rytuału spośród katalogu usług dostępnych w cenniku. Cenniki są dostępne na stronie internetowej oraz w salonie w postaci wydrukowanych ulotek.
Dodatkowo A. sprzedaje również pakiety masaży (promocja nazywana 5+1 gratis). Jeśli klient zapłaci z góry za 6 masaży, otrzymuje rabat na cały pakiet, który to rabat wartościowo jest zwykle zbliżony do wartości jednego masażu. Pakiety masaży nie mogą być wykorzystywane w innych Salonach Sieci B., a jedynie w salonie, który sprzedał taki pakiet. A. opodatkowuje podatkiem VAT sprzedaż pakietu w momencie jego sprzedaży klientowi, na podstawie wystawionego na kasie fiskalnej paragonu. W przypadku pakietów masażu 5+1 z paragonu nie wynika jednoznacznie co jest przedmiotem zakupu.
Istnieje natomiast dokumentacja wewnętrzna sprzedaży (rejestr pakietów), z której wynika katalog dostępnych towarów i usług, powiązanych z daną transakcją. Dokumentacja taka jest sporządzana na bieżąco i zawiera szczegółową informację o sprzedanych pakietach, m.in. numer indywidualny pakietu, imię i nazwisko klienta, do którego przypisany jest pakiet, data wydania pakietu, wartość kwoty zapłaconej za pakiet, ilość i długość trwania masaży zakupionych w ramach pakietu, daty wykorzystania poszczególnych masaży z pakietu. Dokumentacja ta pozwala na identyfikację pakietu i monitorowanie wykorzystania pakietu. Ponadto, klient otrzymuje pakiet w postaci fizycznego karnetu, na którym przy wykorzystaniu kolejnego masażu z pakietu przyklejana jest przez pracownika recepcji naklejka z logo firmy, potwierdzająca tym samym wykorzystanie masażu z pakietu. Naklejka informuje klienta, ile ma wykorzystanych masaży w ramach pakietu.
Jak Państwo wskazaliście w odniesieniu do pakietów i voucherów istnieje regulamin korzystania z pakietów i voucherów, z którego m.in wynika, że klient może wykorzystać voucher wartościowy na wszystkie usługi oferowane przez salon, ale nie może go wykorzystać na zakup kosmetyków i ziół. Voucher ani pakiet nie podlegają wymianie na środki pieniężne. W przypadku Voucherów kwotowych, Voucher wykorzystany na mniejszą sumę nie podlega zwrotowi w postaci różnicy. Klient może wykorzystać wartość różnicy na dodatkowe usługi podczas rezerwacji lub podczas wizyty.
Wszystkie usługi realizowane w Salonach Sieci B. opodatkowane są stawką VAT 23%.
Tym samym ww. vouchery i pakiety masażu, w odniesieniu do których miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tych voucherów/pakietów masażu, należy uznać za bony jednego przeznaczenia o których mowa w art. 2 pkt 43 ustawy.
W konsekwencji, skoro w analizowanej sprawie vouchery oraz pakiety masażu będące przedmiotem zapytania stanowią bony jednego przeznaczenia to ich opodatkowanie podatkiem VAT, powstanie na zasadach przewidzianych w art. 19a ust. 1a ustawy, tj. z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia, czyli emisji przedmiotowego bonu oraz każdego przekazania tego bonu po jego nabyciu.
W tym miejscu należy wskazać, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy, w myśl którego:
Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Wskazany wyżej przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.
Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r., poz. 2442 ze zm.).
Natomiast sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021., poz. 1625 ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem”.
Zgodnie z § 2 pkt 16 rozporządzenia:
Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.
Natomiast wg § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia,
Podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.
Należy zauważyć, że co do zasady obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego. Sprzedaż bonu jednego przeznaczenia na rzecz klienta, powoduje powstanie obowiązku podatkowego, ponieważ w tym momencie dochodzi do pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu w związku ze sprzedażą.
W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla stosowania bonów jednego przeznaczenia. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA.
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).