Lokalny Nabywca jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej ABC (dalej jako: „Grupa ABC”), której działalność obejmuje m.in. produkcję …, komponentów elektronicznych oraz oprogramowania dla sektora motoryzacyjnego. Grupa ABC prowadzi swoją działalność w kilkudziesięciu krajach. W Polsce posiada … nowoczesnych zakładów produkcyjnych oraz … centra badawczo rozwojowe, w których zatrudnia ok. … pracowników. Działalność Lokalnego Nabywcy w Polsce skoncentrowana jest wokół dwóch obszarów: produkcji … oraz systemów elektrycznych i elektronicznych. Obszar produkcji … obejmuje między innymi konstrukcję i produkcję … . Jednym z dostawców Lokalnego Nabywcy jest Lokalny Sprzedający. Dział systemów elektrycznych i elektronicznych zajmuje się budową … do samochodów osobowych.

Grupa CDA (dalej jako: „Grupa CDA”) opracowuje i oferuje szeroką gamę produktów przeznaczonych dla przemysłu motoryzacyjnego. Grupa CDA prowadzi działalność o globalnym zasięgu, mając ponad … pracowników w … krajach. Grupa CDA posiada … zakładów produkcyjnych na całym świecie, a jej główna siedziba znajduje się w … . Portfolio produktów obejmuje systemy poprawiające …, a także …, które są opracowywane dla wiodących producentów pojazdów.

Grupa CDA prowadzi swoją działalność w Polsce poprzez spółkę zależną (Lokalny Sprzedający), podmiot zajmujący się projektowaniem i produkcją elementów ... . Kluczowymi odbiorcami są europejscy producenci znanych marek samochodowych, takich jak …, a także m.in. Grupa ABC. Lokalny Sprzedający jest odpowiedzialny za pełne spektrum obsługi klienta, tj. obsługę zamówień, pozyskanie surowców/materiałów, produkcję, kontrolę jakości produktu, pakowanie, magazynowanie, dostarczanie produktów do klientów oraz ich fakturowanie.

Działalność Lokalnego Sprzedającego prowadzona jest na terenie dzierżawionych zakładów produkcyjnych w A1, A2 oraz A3.

Zakład w A1 jest jedynym europejskim zakładem produkcyjnym w Grupie CDA, który produkuje części samochodowe do … .

Zakład w A2 zajmuje się produkcją … .

Zakład w A3 zajmuje się produkcją … .

Grupa CDA podjęła decyzję o sprzedaży kompletnej gałęzi biznesu zajmującego się projektowaniem i produkcją systemów … (dalej jako: „Linia XX”). Sprzedaż globalnie obejmuje:

Transakcja w Polsce dotyczy:

Poniższy wniosek o interpretację obejmuje jedynie prawnopodatkową kwalifikację nabycia Biznesu Produkcyjnego. Transakcja dotycząca Zespołu R&D będzie objęta osobnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W dniu … 2021 r. na poziomie globalnym podpisano umowę zobowiązującą Grupę ABC do nabycia, zaś Grupę CDA do sprzedaży Linii XX (obejmującej m.in. Biznes Produkcyjny i Zespół R&D). W zależności od biznesowych uwarunkowań lokalnych, transakcje w poszczególnych krajach obejmować będą zakup udziałów (np. …) lub zakup aktywów.

Zainteresowani są i będą w momencie sprzedaży zarejestrowanymi, aktywnymi podatnikami VAT. Zainteresowani nie są i na moment sprzedaży Biznesu Produkcyjnego nie będą podmiotami powiązanymi, w rozumieniu ustawy o VAT oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm.).

Przedmiot Transakcji - Biznes Produkcyjny

W konsekwencji globalnych ustaleń i regulacji prawnych obowiązujących w Polsce, Lokalny Nabywca zamierza zrealizować przeniesienie Biznesu Produkcyjnego od Lokalnego Sprzedającego poprzez podpisanie lokalnej umowy przeniesienia własności. Podpisanie umowy planowane jest w 2022 r. (dalej jako: „Zamknięcie Transakcji”). Zainteresowani wskazują, iż Transakcja zostanie przeprowadzona w związku z zawartą … 2021 [r.] globalną umową sprzedaży, której stronami były Grupa CDA, Grupa ABC, Lokalny Sprzedający i Lokalny Nabywca.

W ramach Transakcji na Lokalnego Nabywcę zostanie przeniesiona własność wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z Biznesem Produkcyjnym w zakresie operacyjnym, tj. całość produkcji, logistyka, kontrola jakości, ale również elementy wsparcia biznesu w zakresie obsługi zamówień, finansów, HR oraz IT.

Wskutek Zamknięcia Transakcji, na Lokalnego Nabywcę zostaną przeniesione wszelkie aktywa, własność i prawa Zbywcy związane wyłącznie albo głównie z Biznesem Produkcyjnym w dacie sprzedaży oraz niebędące expressis verbis wyłączone poniżej, w szczególności:

Elementy powyższe pozostaną własnością Lokalnego Sprzedającego z uwagi na kontynuowanie przez niego działalności w innych segmentach niż Linia XX. Zgodnie z komercyjnymi ustaleniami to na Lokalnym Sprzedającym spoczywa odpowiedzialność za wszelkie zdarzenia biznesowe zaistniałe do dnia Zamknięcia Transakcji, a zatem zasadnym jest, aby powyższe elementy pozostały w jego dyspozycji. Nie są to składniki majątkowe niezbędne i krytyczne dla kontynuowania działalności Biznesu Produkcyjnego.

Prawa i obowiązki wynikające z umów na dostawy usług i mediów niezbędnych do funkcjonowania Biznesu Produkcyjnego, tj. wody, elektryczności, wywozu odpadów będą podlegały transferowi w ramach Transakcji. W przypadkach, w których transfer nie będzie możliwy, Lokalny Sprzedający wypowie te umowy przed dokonaniem Transakcji, a Lokalny Nabywca – po Zamknięciu Transakcji – zawrze nowe umowy na dostawy usług i mediów, nie jest wykluczone, że z tymi samymi podmiotami.

Prawa i obowiązki wynikające z praw własności intelektualnej również będą podlegać przeniesieniu na podstawie globalnej umowy sprzedaży między Grupą CDA a Grupą ABC, w szczególności na poziomie globalnym przeniesionych zostanie szereg patentów oraz znaków towarowych.

W ramach obecnej organizacji działalności Lokalnego Sprzedającego funkcjonuje tzw. podział matrycowy/segmentów produktowych, obejmujący z jednej strony Biznes XX, z drugiej pozostającą w ramach Grupy CDA działalność prowadzoną w A3 i w mniejszym stopniu w A2, w zakresie tzw. systemów …, w ramach którego menedżerowie poszczególnych jednostek raportują do swoich zwierzchników merytorycznych w obrębie danego segmentu, jednocześnie dysponując dedykowanymi menadżerami średniego szczebla, kierujących pionem: operacyjnym, kontroli jakości, wsparcia procesów, usprawnień, łańcucha dostaw i utrzymania ruchu.

W skład nabywanego Biznesu Produkcyjnego wchodzi ponad … pracowników, w tym w szczególności pracownicy linii produkcyjnych, menedżerowie średniego szczebla, kadra zarządzająca zakładami produkcyjnymi, przypisani do Biznesu Produkcyjnego pracownicy działów finansowych, kadrowych oraz poszczególni pracownicy jednostek IT. Podstawą przeniesienia pracowników będzie art. 23¹ Kodeksu pracy, tj. przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Wraz z Biznesem Produkcyjnym nie zostaną jednak przeniesieni pracownicy realizujący inne niż wymienione powyżej funkcje ogólnofirmowe, mający funkcje wspomagające podstawową działalność lub procesy pomocnicze w organizacji pracy przedsiębiorstwa Lokalnego Sprzedającego. Wynika to głównie z faktu, iż ich funkcje nie dają się wprost przypisać do Biznesu Produkcyjnego, zaś Lokalny Sprzedający będzie kontynuował swoją działalność w innych segmentach. Oznacza to, że Przedmiotem Transakcji jest zorganizowane miejsce pracy złożone z pracowników produkcji w ramach Biznesu Produkcyjnego, a także pracowników dedykowanych obsłudze Biznesu Produkcyjnego w obszarach IT, HR i księgowości, wraz z odpowiednimi menedżerami średniego szczebla. W konsekwencji grupa pracowników przenoszona w ramach Transakcji będzie stanowić grupę o określonej strukturze podległości organizacyjnej i służbowej w ramach segmentu XX wraz z zespołem dedykowanego wsparcia informatycznego/kadrowego/księgowego.

Systemy księgowe Grupy CDA/Lokalnego Sprzedającego wyodrębniają odpowiednie parametry finansowe Biznesu Produkcyjnego, co umożliwia raportowanie wyników finansowych Biznesu Produkcyjnego w sposób niezależny od pozostałej aktywności biznesowej (raportowanie w oparciu o tzw. „costs/profit centers”). Oznacza to, że możliwe jest alokowanie przychodów i kosztów do Linii XX poprzez rejestrację konkretnych zdarzeń gospodarczych. Możliwe jest również wyodrębnienie aktywów rzeczowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, związanych z działalnością Biznesu Produkcyjnego. Raporty finansowe oraz księgowe są przygotowywane na rzecz kadry zarządzającej i uwzględniają potrzeby rachunkowości zarządczej na poziomie lokalnym oraz globalne w ramach Linii XX.

Lokalny Sprzedający planuje wystąpić o zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach oraz składkach na ubezpieczenie społeczne wydawane na podstawie art. 306g Ordynacji Podatkowej.

Po sprzedaży Biznesu Produkcyjnego Lokalny Sprzedający zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obejmującym Linii XX.

Lokalny Nabywca zamierza włączyć Biznes Produkcyjny do swojej struktury i wykorzystywać go do prowadzenia swojej działalności w poszerzonym zakresie, tj. Lokalny Nabywca będzie kontynuował działalność Biznesu Produkcyjnego w takim kształcie w jakim funkcjonuje u Lokalnego Sprzedającego. W rezultacie przy wykorzystaniu nabytego Biznesu Produkcyjnego oraz własnych zasobów możliwe będzie rozwinięcie działalności Lokalnego Nabywcy poprzez uzupełnienie portfolio produktów o produkty wytwarzane w ramach Biznesu Produkcyjnego, a które do tej pory były nabywane przez Lokalnego Nabywcę, m.in. od Lokalnego Sprzedającego. To z kolei, w korelacji z własnymi zasobami Lokalnego Nabywcy, pozwoli umocnić wiodącą pozycję na rynku w sektorze automotive.

W związku z powyższym, intencją Lokalnego Sprzedającego jest sprzedaż Lokalnemu Nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej jako: „ZCP”).

Intencją Lokalnego Nabywcy jest utrzymanie dotychczasowego statusu Biznesu Produkcyjnego wewnątrz swojej struktury, w szczególności w zakresie produkcji produktów segmentu XX.

W uzupełnieniu wniosku z 20 kwietnia 2022 r., odpowiadając na pytania Organu, Wnioskodawca wskazał, że:

1.W skład Biznesu Produkcyjnego nie wszedł cały zakład w A1. Na moment Transakcji w zakładzie w A1 zlokalizowane były 2 osobne działy:

   - dział produkcji, zespół: logistyki, magazynowy oraz kontroli jakości Lokalnego Sprzedającego, dedykowany dywizji XX (dywizja w ramach Linii XX Grupy CDA zajmującej się projektowaniem i produkcją systemów wspomagania i podgrzewania foteli samochodowych, jak wskazano we wniosku), który w całości wszedł w skład Biznesu Produkcyjnego będącego przedmiotem Transakcji;

   - zespoły odpowiedzialne za tzw. Back office, tj. IT, wsparcie SAP, finansowy, HR, przyporządkowane do obsługi poszczególnych dywizji w ramach przedsiębiorstwa Lokalnego Sprzedającego. W skład Biznesu Produkcyjnego weszły powyższe zespoły w części, w jakiej zajmowały się obsługą dywizji XX. W pozostałym zakresie, nieobjętym Transakcją, zespoły funkcjonują nadal w ramach przedsiębiorstwa Lokalnego Sprzedającego, obsługując pozostałe w ramach tej organizacji zakłady produkcyjne w A2 (produkcja przewodów paliwowych oraz wentylacyjnych w ramach tzw. dywizji …) oraz A3 (produkcja podzespołów do samochodów … (dywizja …).

Podsumowując, w skład Biznesu Produkcyjnego weszły następujące działy/jednostki organizacyjne zakładu w A1:

2.Na dzień Transakcji zakład w A2 obejmował zespoły produkcyjne dedykowane zarówno produkcji w ramach dywizji XX, jak i tzw. dywizji …. Jednocześnie w zakładzie w A2 realizowane były wyłącznie procesy związane bezpośrednio z produkcją, tj. produkcja, logistyka, kontrola jakości i magazynowanie. W skład Biznesu Produkcyjnego weszły: zespół produkcji dedykowany dywizji XX, zespół kontroli jakości, logistyków i magazynowy. Dla zobrazowania podziału załączamy strukturę organizacyjną zakładu w A2.

3.Struktura organizacyjna Grupy CDA na świecie opiera się o podział na tzw. dywizje dedykowane konkretnym grupom produktowym, będący wynikiem polityki Grupy. Struktura organizacyjna polskiej spółki tj. Lokalnego Sprzedającego powiela ten podział. W ramach przedsiębiorstwa Lokalnego Sprzedającego funkcjonowały trzy dywizje: dywizja XX, dywizja tzw. … oraz dywizja odpowiedzialna za produkcję podzespołów do samochodów ciężarowych. Podziałowi na dywizje odpowiadała także struktura wewnątrzgrupowego raportowania: oddzielni menedżerowie, struktura zarządzania i raportowania dedykowana dywizjom, struktura HR, raportowanie finansowe (odrębne bilanse i rachunki zysków i strat w oparciu o odpowiednie centra przychodów i kosztów).

W strukturze Lokalnego Sprzedającego Biznes Produkcyjny, co do zasady, odpowiadał organizacyjnie dywizji XX, z wyłączeniem zespołu dedykowanego działalności badawczo-rozwojowej.

Strukturę zarządzania dywizją XX prezentuje załącznik 3 (struktura zarządzania grupowego; tytułem wyjaśnienia dywizja XX na potrzeby Transakcji nazwana była „…”). W ramach Lokalnego Sprzedającego menedżerowie dywizji XX raportowali do … .

4.W ramach wyodrębnienia finansowego Biznesu Produkcyjnego możliwe było przed i na dzień Transakcji przyporządkowanie przychodów i kosztów, należności i zobowiązań. Na użytek podziału na dywizje zostały powołane w ramach Grupy CDA tzw. „Cost/profit centers” (pol. centra przychodów i kosztów), wykorzystywane w raportowaniu finansowym lokalnym (polskim), ale również i globalnym. Na poziomie dywizji była możliwość przygotowania rachunku zysków i strat oraz bilansu.

5.   Przedmiotem Transakcji były przypisane do Biznesu Produkcyjnego zobowiązania:

w zakresie w jakim umowy te mogły zostać przeniesione na Lokalnego Nabywcę.

Lokalny Nabywca przejął odpowiedzialność prawną za prawidłowe wykonanie istniejących kontraktów.

 6. Jak wskazano we wniosku, Lokalny Nabywca stoi na stanowisku, iż w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz okoliczności wskazanych w niniejszej odpowiedzi na wezwanie, przedmiot Transakcji stanowił na dzień zbycia co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa w ramach przedsiębiorstwa lokalnego Sprzedającego, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 [r.] (t.j. Dz.U. 2021 [r.], poz. 685, ze zm.).

Lokalny Nabywca chciałby jednocześnie wyjaśnić, iż w czasie pomiędzy złożeniem wniosku a dniem udzielania odpowiedzi Transakcja doszła do skutku, stąd czas przeszły używany w odpowiedziach na pytania zawarte w wezwaniu.

W uzupełnieniu wniosku z 25 kwietnia 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1.Jak wskazano w odpowiedzi przesłanej w dniu 20 kwietnia br. wydzielenie w strukturach Lokalnego Sprzedającego dywizji XX odpowiadającej (po wyłączeniu z niej Zespołu R&D) Biznesowi Produkcyjnemu jest odzwierciedleniem globalnego podziału na dywizje w Grupie CDA. Dokumentem wskazującym na ww. podział na poziomie globalnym jest dokument pt. „…” z kwietnia 2019 r. wyszczególniający omawiane wcześniej w odpowiedzi dywizje, wskazujący na ich wyodrębnioną strukturę zarządzania (w szczególności poprzez wskazanie, iż każda z dywizji ma możliwość dostosowania swojej struktury zarządczej do potrzeb biznesowych), raportowania (w tym finansowego), prowadzenia własnej polityki akceptacji klientów, polityki cenowej itd.

2.W nawiązaniu do odpowiedzi przesłanej w dniu 20 kwietnia, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zastosowany system księgowy (w tym w szczególności system profit/cost centers - system oparty o tzw. „centra przychodów/kosztów”) nie tylko umożliwiał dokonanie alokacji przychodów/kosztów/należności i zobowiązań, ale i faktycznie takie raporty były opracowywane w związku z faktem, iż grupowe sprawozdania finansowe uwzględniały także raportowanie w podziale na dywizje.

Dodatkowo jak wynika z dokumentu … z lipca 2019 r. na poziomie księgowym, w sytuacji gdy dwie lub więcej dywizji korzystały z tych samych zasobów (wynajmowanych powierzchni, działów wsparcia: kadry, finanse, IT itp.) wydatki były odpowiednio rozlokowywane pomiędzy dywizjami z użyciem wspomnianych wyżej centrów kosztów/przychodów, tak aby jak najprecyzyjniej określić wynik finansowy danej dywizji.

Pytanie (we wniosku pytanie nr 1)

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że Biznes Produkcyjny będzie stanowił ZCP w rozumieniu ustawy o VAT, a jego sprzedaż na rzecz Lokalnego Nabywcy nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że Biznes Produkcyjny stanowi ZCP w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym jego sprzedaż na rzecz Lokalnego Nabywcy nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, tj. Lokalny Sprzedający nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wyłączeniu z zakresu opodatkowania VAT podlega transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ZCP to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przy interpretacji pojęcia ZCP na gruncie VAT warto sięgnąć również do wniosków płynących z orzecznictwa. Kwestia zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP była bowiem przedmiotem wyroków zarówno Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”), jak i polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w orzeczeniu w sprawie Schriever (sygn. C-444/10) z dnia 10 listopada 2011 r., TSUE wywiódł, że „stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy 77/388 [Art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, tj. Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - jest odpowiednikiem art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.] w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej”.

W celu uznania danego zespołu składników majątkowych za ZCP kluczowe jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności istotne jest, aby zespół taki, po nabyciu przez kupującego, umożliwiał kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez zbywającego. Konsekwentnie, w zbywanym zespole składników materialnych i niematerialnych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazany zespół składników umożliwiał kontynuowanie dotychczasowej działalności.

Analizując orzecznictwo TSUE i sądów administracyjnych oraz idące za nimi rozstrzygnięcia organów podatkowych można zatem sformułować następujący zespół przesłanek (które powinny być spełnione łącznie), decydujący o tym, czy sprzedaż Biznesu Produkcyjnego stanowić będzie zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o której mowa w art. 6 ustawy o VAT:

Możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej

W kontekście powyższych uwag kluczowe jest określenie, na czym polegać ma możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Czy niezbędne jest realizowanie wszelkich funkcji przedsiębiorstwa w obrębie jego wydzielonej części, czy wystarczające jest by była możliwość prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej?

Przyjęcie koncepcji, w której dla uznania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne byłoby, aby realizowała ona wszelkie funkcje typowego przedsiębiorstwa, a zatem prowadziła działalność operacyjną, jak i dysponowała wszelkimi funkcjami pomocniczymi, prowadziłoby do niedopuszczalnej na gruncie wykładni sytuacji, w której de facto zbędna byłaby definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jedynym elementem niepodlegającym opodatkowaniu VAT byłoby samo przedsiębiorstwo. A zatem zakładając racjonalność ustawodawcy przyjąć należy, iż przesłanka możliwości prowadzenia działalności gospodarczej powinna być rozumiana w sposób ograniczony, tj. w odniesieniu do konkretnego, wydzielonego aspektu działalności przedsiębiorstwa.

W analizowanym przypadku Biznesu Produkcyjnego będzie on zdolny do podjęcia prowadzonej dotychczas działalności produkcyjnej, w szczególności ze względu na fakt, iż w toku Transakcji przeniesione na Lokalnego Nabywcę zostaną umowy dotyczące dzierżawy zakładu (a zatem będzie dostępna powierzchnia służąca prowadzeniu działalności gospodarczej), park maszynowy służący produkcji, pracownicy produkcyjni, a także osoby odpowiedzialne za zarządzanie produkcją, wsparcie księgowe, HR i IT. Będą również zapewnione środki produkcji wskutek transferu umów z dostawcami materiałów. Analogicznie, o ile umowy z odbiorcami na to pozwolą, także i nabywcy produktów pozostaną nimi na bazie dotychczasowych umów. A zatem, zdaniem Wnioskodawców, przesłanka możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przenoszone składniki majątkowe zostanie spełniona.

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne jest kolejnym elementem kluczowym z perspektywy oceny składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce zwraca się uwagę, iż powinno nastąpić ono na podstawie statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze albo na podstawie faktycznego wyodrębnienia [pismo Urzędu Skarbowego …; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 sierpnia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-521/11/MO; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-496/08-2/HS; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 października 2013 r., sygn. IPPB5/423-484/13-4/MK]. Stanowisko takie znajduje oparcie m.in. w orzeczeniu WSA w Rzeszowie z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I SA/Rz 649/16, w którym wskazano, iż: „wyodrębnienie organizacyjne to stworzenie takiej struktury, gdzie określona grupa pracowników i określone składniki majątkowe służą wykonywaniu określonego zadania. (...) Z reguły wyodrębniony zespół pracowników z wyodrębnionym zespołem składników majątkowych znajduje się w określonym miejscu, innym niż pozostała część przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie tej części nie musi przy tym odbyć się w formie regulaminu zakładu pracy, wystarczające jest wyodrębnienie faktyczne, gdy pod określone kierownictwo podlega struktura składająca się z mienia i ludzi”. A zatem należy wskazać, że formalne wyodrębnienie nie jest warunkiem niezbędnym dla uznania istnienia ZCP [interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 marca 2015 r., sygn. IPTPP4/443-879/14-4/BM; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 września 2011 r., sygn. IPTPB3/423-93/11-2/IR; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 maja 2011 r., sygn. IBPBI/2/ 423-503/11/MO]. Kluczowe kryterium oceny stopnia wyodrębnienia stanowi ustalenie, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne i niematerialne odgrywały w dotychczasowym funkcjonowaniu całego przedsiębiorstwa.

W analizowanym przypadku podkreślenia wymaga, iż Biznes Produkcyjny, czy szerzej Linia XX w strukturze całej Grupy CDA opiera się na specyficznych zasobach materialnych, ludzkich i niematerialnych.

Biznes Produkcyjny jest wyodrębniony organizacyjne w strukturze Lokalnego Sprzedającego w ramach podziału matrycowego opisywanego powyżej. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż Lokalnym Przedmiotem Transakcji będzie (z wyłączeniem Zespołu R&D) polska część Linii XX, która faktycznie jest wyodrębniona w strukturze Grupy CDA poprzez ustrukturyzowanie działalności w obrębie segmentów produktowych. Dodatkowo na gruncie polskim:

-co do zasady produkcja dedykowana produktom z kategorii XX realizowana jest w odrębnych lokalizacjach (z wyjątkiem zakładu w A2, w którym funkcjonują dodatkowe linie produkcyjne, które jednak zostaną przeniesione do innej lokalizacji);

-produkcja w ramach Biznesu Produkcyjnego realizowana jest przy użyciu dedykowanego parku maszynowego, wchodzącego w skład Lokalnego Przedmiotu Transakcji. Maszyny te wykorzystywane są jedynie w realizacji produkcji z zakresu XX.

Elementem transakcji będzie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, także zakład pracy obejmujący pracowników dedykowanych produkcji w ramach Biznesu Produkcyjnego, ale także pracownicy dedykowani obsłudze Biznesu Produkcyjnego w zakresie IT, HR oraz księgowej, a także menedżerowie średniego szczebla. A zatem przedmiot sprzedaży będzie składał się z grupy pracowników o określonej strukturze podległości organizacyjnej i służbowej w ramach segmentu XX wraz z zespołem dedykowanego wsparcia IT/HR/księgowego.

Specyfika produkcji dedykowanej Biznesowi Produkcyjnemu wyklucza możliwość wykorzystania parku maszynowego do produkcji innego rodzaju; również pracownicy specjalizują się w konkretnym typie produkcji, zaś umowy handlowe dotyczą specyficznych dla Biznesu Produkcyjnego zamówień i dostaw itd.

A zatem w analizowanej sytuacji będziemy mieć do czynienia z faktycznym wydzieleniem organizacyjnym.

Wyodrębnienie finansowe

Zgodnie z dominującą linią interpretacyjną przyjmuje się, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać w szczególności prowadzenia odrębnej księgowości, samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP [interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 lutego 2015 r., sygn. IPPB5/423-1142/14-2/MK; pismo …; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 sierpnia 2011 r., sygn. IPPB5/ 423-165/08/11-9/S/DG; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 marca 2016 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.8.2016.2.IR]. W szczególności wyodrębnienie finansowe może polegać na prowadzeniu oddzielnego konta, na którym grupowane są koszty związane z działalnością ZCP. Prowadzenie osobnych ksiąg rachunkowych i sporządzanie bilansu nie są w przepisach wymienione jako niezbędne warunki uznania za ZCP [interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 września 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-253/15/BG; pismo Urzędu Skarbowego …; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 września 2011 r., sygn. IPTPB3/423-93/11-2/IR; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 września 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510- 139/15/APO].

W zakresie wyodrębnienia finansowego należy podkreślić, iż w ramach systemu księgowego Lokalnego Sprzedającego raportowanie odbywa się z wykorzystaniem tzw. „centrów przychodów i kosztów” w konsekwencji znane są i wyodrębnione dane finansowe relewantne z perspektywy Linii XX w Polsce. W rezultacie poprzez ewidencję zdarzeń gospodarczych w oparciu o centra przychodowe i kosztowe możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Biznesu Produkcyjnego.

W obrębie rejestru środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonego przez Lokalnego Sprzedającego, istnieje możliwość wyodrębnienia pozycji powiązanych z działalnością Biznesu Produkcyjnego. W systemie danych finansowych Lokalnego Sprzedającego istnieje możliwość wygenerowania raportów finansowo-księgowych odpowiadających Linii XX.

Jak wskazano powyżej, takie raporty dedykowane Biznesowi Produkcyjnemu są generowane na potrzeby rachunkowości zarządczej lokalnie, ale i globalnie, w ramach całej Linii XX.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Zgodnie z utrwaloną praktyką, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi posiadać potencjalną zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych [interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 września 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-143/15/AW; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 1097/96; pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 sierpnia 2008 r., sygn. IP-PB3-423-702/08-4/MB; pismo Urzędu Skarbowego …; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 maja 2008 r., sygn. IP-PB3-423-282/08-2/PS; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2011 r., ILPB4/423-5/11-2/ŁM; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1040.2016.1.AK; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPP3.4512.887.2016.1.RD]. Przenoszone składniki majątkowe powinny stanowić pewne minimum umożliwiające nabywcy kontynuowanie realizowania zadań gospodarczych, prowadzonych wcześniej w obrębie przedsiębiorstwa zbywcy.

Dla zaistnienia ZCP nie jest jednak konieczne, by autonomiczna masa majątkowa zawierała w sobie segment odpowiedzialny za każdy element obsługi administracyjnej tego ZCP. Jak wskazał NSA w wyroku z 27 września 2011 r. (sygn. akt I FSK 1383/10): „klasyfikację jako ZCP należy przeprowadzić przez pryzmat podstawowej działalności danego ZCP, a nie czynności pomocniczych”.

Wyodrębnienie funkcjonalne w analizowanym przypadku, wynika z faktu, iż elementy przenoszone w ramach transakcji służyć będą realizacji określonych, opisanych wcześniej zadań gospodarczych – produkcji XX.

W jego skład wchodzą w szczególności umowy dzierżawy nieruchomości, zakładów produkcyjnych, środki trwałe oraz know-how potrzebne do wykonywania dotychczasowej działalności. Niezależnie od składników materialnych, w skład Biznesu Produkcyjnego wchodzi również zakład pracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy (w szczególności w jego skład wchodzą umowy z pracownikami). W konsekwencji dla kontynuowania działalności w zakresie produktów XX Lokalny Nabywca nie będzie musiał zatrudniać żadnej dodatkowej siły roboczej, która miałaby umożliwić albo zapewnić prawidłowe funkcjonowanie Przedmiotu Transakcji. Co więcej, Transakcja obejmie również przeniesienie pracowników HR, IT i księgowości, zajmujących się kwestiami związanymi z Linią XX w Polsce.

Wskazane przez Wnioskodawców składniki materialne i niematerialne, związane z prowadzoną dotychczas przez Lokalnego Zbywcę działalnością, w pełnym zakresie produkcji XX umożliwią Lokalnemu Nabywcy kontynuowanie działalności gospodarczej w takim samym charakterze, i w takim samym zakresie jak Lokalny Sprzedający, co jest spójne z zamiarami Lokalnego Nabywcy. Opisane powyżej składniki, które kupi Lokalny Nabywca, będą wystarczające do kontynuowania działalności w niezmienionym charakterze, z uwzględnieniem specyfiki działalności biznesowej Lokalnego Nabywcy i Grupy ABC.

Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że po dokonaniu Transakcji, Grupa CDA zaprzestanie działalności w zakresie produktów XX, koncentrując się na innych gałęziach produkcji.

Tym samym Lokalny Nabywca nie musi organizować Przedmiotu Transakcji, tak by mógł on być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej (tj. by mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze), lecz jedynie przejmuje obecnie istniejącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa i będzie kontynuował jej działalność.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców lokalny przedmiot Transakcji będzie stanowił ZCP, czyli zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem nabycia będzie cały Biznes Produkcyjny, na który w Polsce składać się będą aktywa, personel, kontrakty, powiązane w funkcjonalną całość dedykowaną produkcji określonego asortymentu produktów, tj. linii produktów XX.

Z powyższą konkluzją nie koliduje fakt, iż pewne elementy będą ze sprzedaży wyłączone. Zgodnie z doktryną prawa podatkowego, linią interpretacyjną organów oraz orzecznictwem sądów, dopuszcza się możliwość wyłączenia pewnych składników z zakresu transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część. Kluczowe dla uznania przenoszonych aktywów za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część jest, aby przedmiotem transakcji były elementy umożliwiające kontynuację działalności gospodarczej. W konsekwencji sprzedawane przez Lokalnego Zbywcę składniki majątkowe jako zorganizowany zbiór rzeczy, praw i obowiązków, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych ZCP. Na powyższą konkluzję nie powinien mieć wpływu fakt, iż w ramach Transakcji na Lokalnego Nabywcę nie zostaną przeniesione wymienione w opisie zdarzenia przyszłego składniki majątku Lokalnego Sprzedającego powiązane z Linią XX, w szczególności:

Podkreślenia wymaga, iż w analizowanym przypadku wyłączenie dotyczące zobowiązań odnosi się do kwestii zdarzeń gospodarczych, których skutki ekonomiczne zaistniały przed dniem Transakcji i zostały rozpoznane księgowo. Zobowiązania wynikające z umów zawartych przez Lokalnego Sprzedającego będą przedmiotem transferu w zakresie w jakim istnieje taka możliwość i wola po stronie kontrahenta.

W szerszym kontekście aktywów wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z 8 października 2013 [r.], sygn. III SA/Wa 1929/13, wskazując: „Samo w sobie wyłączenie określonego składnika z zespołu składników tworzących u wnoszącego aport zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie oznacza automatycznie, że zespół ten traci charakter zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców przedmiotowa Transakcja powinna zostać uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1), jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Jak stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

  1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

  2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

  3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

  4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

  5) koncesje, licencje i zezwolenia;

  6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

  7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

  8) tajemnice przedsiębiorstwa;

  9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem zbycia ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wątpliwość Wnioskodawców dotyczy uznania, że Biznes Produkcyjny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Na wstępie należy zauważyć, że – jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z 20 kwietnia 2022 r. – Transakcja doszła już do skutku, zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego ma charakter opisu stanu faktycznego.

Zestawiając przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego z przywołanymi przepisami prawa oraz orzecznictwem TSUE, i analizując go w kontekście zadanego we wniosku pytania, wskazać należy, że przedmiotem sprzedaży Lokalnemu Nabywcy była zorganizowana część przedsiębiorstwa, składająca się na Biznes Produkcyjny. Opis przedstawionego zdarzenia, które w trakcie rozpatrywania wniosku doszło do skutku, wskazuje bowiem, że zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na Biznes Produkcyjny był wyodrębniony na płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w przedsiębiorstwie Lokalnego Sprzedającego.

Sposób wyodrębnienia funkcjonalno-organizacyjnego Biznesu Produkcyjnego wynikał ze struktury organizacyjnej przyjętej w Grupie CDA, w skład której wchodzi Lokalny Sprzedający. Struktura organizacyjna Grupy CDA oparta jest bowiem o podział na tzw. dywizje, obejmujące konkretne grupy produktowe (podział matrycowy segmentów produktowych). Podziałowi na dywizje odpowiada struktura wewnątrzgrupowego raportowania, oddzielni menedżerowie, struktura zarządzania. Przedmiot transakcji dotyczy Biznesu Produkcyjnego, umiejscowionego w ramach Linii XX (projektowanie i produkcja systemów …). Działalność Biznesu Produkcyjnego w przedsiębiorstwie Lokalnego Sprzedającego była skoncentrowana w zakładach w A1 i częściowo w A2. Przy czym Zespół R&D, wchodzący w skład Linii XX, jest przedmiotem odrębnej transakcji, której dotyczy inny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku, do Biznesu Produkcyjnego przypisanych zostało ponad dwa tysiące pracowników wykonujących pracę na różnych stanowiskach i szczeblach, przy zachowaniu podległości organizacyjnej (pracownicy produkcyjni, kadra zarządzająca zakładami produkcyjnymi, menedżerowie średniego szczebla, przypisani pracownicy działów finansowych, kadrowych, jednostek IT). Ponadto do Biznesu Produkcyjnego przypisany został zespół składników materialnych i niematerialnych (m.in. maszyny, narzędzia, wyposażenie biur, zapasy, umowy leasingu zakładów produkcyjnych oraz wykorzystywanych aktywów, dzierżawa nieruchomości, umowy handlowe, prawa i roszczenia Lokalnego Sprzedającego wobec stron trzecich, dokumentacja księgowa, tajemnice przedsiębiorstwa, dozwolone przez prawo pozwolenia/koncesje/zezwolenia). Powyżej opisane okoliczności prowadzą do wniosku, że Biznes Produkcyjny został wyodrębniony organizacyjnie oraz funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Prowadzona przez Lokalnego Sprzedającego ewidencja księgowa pozwalała, tak przed Transakcją, jak i na dzień jej przeprowadzenia, na przyporządkowanie do Biznesu Produkcyjnego przychodów i kosztów, należności i zobowiązań. W związku z podziałem obszaru działalności Grupy CDA na dywizje, zostały powołane centra przychodów i kosztów, wykorzystywane w raportowaniu finansowym. Pozwalało to na przygotowanie, na poziomie wskazanego obszaru działalności, rachunku zysków i strat oraz bilansu. Oznacza to, że działalność Biznesu Produkcyjnego była wyodrębniona finansowo w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Ponadto – jak wynika z opisu sprawy oraz przesłanego uzupełnienia opisu zdarzenia – tak zorganizowany Biznes Produkcyjny posiadał potencjalną zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Natomiast z uwagi na kontynuowanie przez Zbywcę działalności w innych segmentach, na Lokalnym Sprzedającym spoczywa odpowiedzialność za wszelkie zdarzenia biznesowe, zaistniałe do dnia Zamknięcia Transakcji, W związku z tym własnością Lokalnego Sprzedającego pozostaną m.in. należności, gotówka, firma (nazwa), udziały, akcje, papiery wartościowe, polisy ubezpieczeniowe, roszczenia wobec ubezpieczycieli, dostawców, klientów, prawa związane z podatkami oraz świadczeniami społecznymi, prawa z należności wobec innych podmiotów z Grupy CDA. Przy tym Wnioskodawcy podali, że powyższe składniki nie mają charakteru niezbędnego (krytycznego) dla kontynuowania działalności Biznesu Produkcyjnego.

Ponadto – jak wskazali Wnioskodawcy – działalność Biznesu Produkcyjnego będzie kontynuowana przez Lokalnego Nabywcę w takim kształcie, w jakim funkcjonowała u Lokalnego Sprzedającego.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zespół składników materialnych i niematerialnych, który składał się na Biznes Produkcyjny, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji powyższego Transakcja sprzedaży Biznesu Produkcyjnego Lokalnemu Nabywcy jest wyłączona od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1, dotyczącym podatku od towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.

Organ pragnie wskazać, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, którego dotyczy pytanie nr 2, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawców, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawcy, w treści składanego wniosku, kształtują jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Ponadto, w związku z dokumentami, które Spółka dołączyła do uzupełnienia wniosku, Organ pragnie zauważyć, że ich treść nie podlegała analizie lub ocenie merytorycznej w procesie wydawania interpretacji. Wszelkie informacje w sprawie powinny być bowiem zawarte w treści wniosku, a nie w dokumentach do tegoż wniosku załączanych. Należy bowiem w tym miejscu wskazać, że postępowanie w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej. Nie jest to w szczególności postępowanie dowodowe, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym sprawy podatkowej wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko podmiotu wnioskującego zawarte we wniosku, a odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego, jest prawidłowe i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia (takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w prawomocnym wyroku z 9 października 2013 r, sygn. akt I SA/Gd 800/13).

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

ABC spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).