Temat interpretacji

możliwości skorygowania faktury oraz rozliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę, który zaprzestał wykonywania czynności podlegających VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 30 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania faktury oraz rozliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę, który zaprzestał wykonywania czynności podlegających VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania faktury oraz rozliczenia podatku przez Wnioskodawcę, który zaprzestał wykonywania czynności podlegających VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 lipca 2018 r. jako biegły sądowy Wnioskodawca wykonał opinię sądową nr () dla Sądu Rejonowego (). Opinia dotyczyła sprawy z powództwa () przeciwko () o zapłatę w związku z uszkodzeniem samochodu (). Wraz z opinią Wnioskodawca wysłał do Sądu kalkulację wstępną, w której uwzględnił podatek VAT, ponieważ był wówczas płatnikiem tego podatku. Po otrzymaniu postanowienia Sądu zatwierdzającego jego kalkulację Wnioskodawca wystawił fakturę VAT i zapłacił wynikający z faktury podatek. Po wykonaniu tych czynności Sąd Rejonowy () powiadomił Wnioskodawcę, że powód odwołał się od wysokości wyliczonej przez Wnioskodawcę należności w wysokości 3.(), lecz Sąd nie uwzględnił odwołania. Ponieważ od tego postanowienia nie przysługuje odwołanie powód zaskarżył postanowienie Sądu Rejonowego do Sądu Okręgowego (), skargę uwzględnił i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego do ponownego rozpatrzenia. Sąd Rejonowy () przy ponownym rozpatrywaniu sprawy obniżył należność Wnioskodawcy do wysokości (). Należy zaznaczyć, że podana kwota obejmuje również poniesione przez Wnioskodawcę koszty przy wykonywaniu opinii. Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy powinien wystawić fakturę korygującą. Według Wnioskodawcy problem polega na tym, że Wnioskodawca zgłosił do Urzędu Skarbowego () zaprzestanie wykonywania czynności podlegających VAT. Jak twierdzi Wnioskodawca nie może więc posługiwać się tytułem i pieczątką biegłego sądowego. Nie wie również jak rozliczyć podatek VAT. Zwrócił się w tej sprawie do Urzędu Skarbowego (), który skierował go do Krajowej Informacji Skarbowej. Wnioskodawcy chodzi o to jak ma rozliczyć korektę swojej należności. Opisana sprawa dotyczy sygnatury akt()

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak rozliczyć korektę należności Wnioskodawcy w opisanym przypadku?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że ponieważ VAT został opłacony to pozostałą należność należałoby potraktować jako należność nie podlegającą podatkowi VAT i wystawić rachunek bez uwzględnienia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z kolei obowiązek składania deklaracji wprowadza przepis art. 99 ustawy. I tak w art. 99 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast stosownie do treści art. 99 ust. 12 zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Zaś przez fakturę elektroniczną o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Sytuacje, w których konieczne jest wystawienie faktury korygującej zostały określone w art. 106j ustawy o VAT.

Z kolei w myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy wskazuje, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA albo wyraz KOREKTA;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Jak wynika z powołanych regulacji, fakturę korygującą wystawia podatnik w przypadku udzielenia rabatów, zwrotu sprzedawcy towarów i opakowań, a także zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty. Fakturę należy również skorygować w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku a także w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, z przytoczonych uregulowań wynika, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Innymi słowy faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Konsekwencją wystawienia faktury korygującej jest dokonanie zmiany rozliczenia podatku. Z literalnego brzmienia powyższych przepisów jednoznacznie wynika, w jakich sytuacjach podatnik ma prawo do wystawienia faktury korygującej.

Niemniej jednak jak wskazano wyżej & do wystawienia faktury korygującej uprawnieni są wyłącznie podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy. Z uwagi na fakt, iż faktura korygująca ma moc faktury VAT i pod każdym względem traktuje się ją jako zwykłą fakturę VAT, podmiotem uprawnionym do jej wystawienia jest wyłącznie podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Dodatkowo wskazać również należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują terminów do wystawienia faktur korygujących, należy mieć jednak na uwadze termin przedawnienia zobowiązania podatkowego, uregulowany w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.). Dokonywanie przez podatnika wszelkich zmian dotyczących rozliczeń podatku od towarów i usług może nastąpić do momentu, w którym nie ulega przedawnieniu zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy. Korekta faktury powinna być dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wystawił fakturę VAT za wykonanie opinii sądowej dot. kalkulacji szkody komunikacyjnej działając jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca odprowadził podatek należny wynikający z przedmiotowej faktury do Urzędu Skarbowego. Po ponownym rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy przez Sąd Rejonowy - Sąd obniżył należność wynikającą z faktury wystawionej wcześniej za usługę wykonania opinii sądowej dot. kalkulacji szkody. Z uwagi na obniżenie przez orzeczenie Sądu należności wynikającej z faktury, Wnioskodawca chce skorygować przedmiotową fakturę. Jednakże na chwilę obecną Wnioskodawca zakończył pełnić funkcję biegłego sadowego oraz Wnioskodawca złożył informacje do Urzędu Skarbowego w Tychach o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na tle powyższego Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy w sytuacji zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT może rozliczyć korektę swojej należności poprzez wystawienia rachunku bez uwzględnienia podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem, utracił status podmiotu uprawnionego do wystawiania faktur VAT i odpowiednio faktur korygujących, tym samym nie jest zobowiązany i uprawniony do wystawienia faktury korygującej, o której mowa w art. 106j i następne ustawy o VAT.

W okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca jak sam wskazuje na dzień dokonania ewentualnej korekty faktury nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a fakt ten zgłosił właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że - w przedmiotowej sprawie - Wnioskodawca nie ma prawa do dokonania korekty faktury po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując zatem, po wykreśleniu z rejestru podatników VAT czynnych, nie ma Pan prawa i obowiązku wystawienia faktury korygującej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformacyjnego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej