Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podania w deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za 2022 r. danych spadkodawcy – zmarłego przedsiębiorcy – w zakresie identyfikatora podatkowego NIP, danych identyfikacyjnych płatnika, danych identyfikacyjnych składającego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina zgodnie z art. 935. kc jako spadkobierca ustawowy nabyła w całości spadek po zmarłej w dniu … 2022 r. …, PESEL …- postanowienie Sądu Rejonowego z dnia … 2024 r., sygn. akt ....

Spadkodawczyni do dnia śmierci prowadziła działalność gospodarczą (NIP xxx, REGON xxx, adres: …, ul. …, nr …).

Nie został ustanowiony zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwa w spadku w trybie ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw.

Spadkodawczyni, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatrudniała w 2022 r. osiem osób, w tym sześć na podstawie stosunku pracy i dwie na podstawie umów zlecenia.

Do chwili obecnej nie sporządzono i nie złożono deklaracji PIT-4R ani informacji PIT-11 za 2022 r.

Zgodnie z art. 42f ust. 1 i 2 uPIT, pomimo śmierci pracodawcy, nie gasną obowiązki płatnika, które zostają przypisane przedsiębiorstwu w spadku. Art. 42f ust. 3 uPIT przewiduje, że wykonanie obowiązków przedsiębiorstwa w spadku, w braku zarządcy sukcesyjnego, spoczywa na osobach wskazanych w art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, w tym na gminie jako spadkobiercy ustawowym.

Informacje PIT-11 i deklaracja PIT-4R za 2022 r., co do zasady, powinny zostać przesłane urzędowi skarbowemu do końca stycznia 2023 r., a informacja pracownikom - do końca lutego 2023 r. (art. 38 ust. 1a uPIT i art. 42g ust. 1 uPIT). W przypadku śmierci pracodawcy, jeśli nie ustanowiono zarządu sukcesyjnego, deklaracja i informacje powinny zostać przesłane w terminie dwóch miesięcy od śmierci pracodawcy (art. 42f ust. 6 w zw. z art. 38 ust. 1b i art. 42g ust. 2uPIT). W tym czasie dopuszczalne było posługiwanie się NIPem pracodawcy (art. 12 ust. 1b uNIP).

Krajowa Informacja Skarbowa w odpowiedzi na zapytanie mailowe dotyczące poprawnego podania Identyfikatora podatkowego NIP składającego deklaracje PIT-4R wskazała, iż „podmiot składający PIT-4R to podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy przejmujący jego zobowiązania wynikające ze: stosunku pracy, stosunku służbowego pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. Powyższe oznacza, że na deklaracji znajdą się dane spadkobiercy zobowiązanego do wypłacenia wynagrodzeń.”

W związku ze śmiercią, … jako płatnik, pobrała a nie przekazała na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy za listopad i grudzień 2022 r. Zaliczki pobrane przez spadkodawcę w 2022 r. nieprzekazane na rachunek bankowy urzędu skarbowego stanowiły zobowiązanie płatnika, które w przypadku nabycia spadku w całości przez gminę wygasło w dniu otwarcia spadku na podstawie art. 59 § 2 pkt 7 Op.

Pytanie

Czy w zaistniałej sytuacji w deklaracji PIT-4R i informacji PIT 11 za 2022 r. poprawnym będzie podanie w formularzu danych spadkodawcy (zmarłego przedsiębiorcy - ...) w zakresie Identyfikatora podatkowego NIP, danych identyfikacyjnych płatnika, danych identyfikacyjnych składającego?

Państwa stanowisko w sprawie

Wobec przedstawionego stanu faktycznego Gmina stoi na stanowisku, że choć dowiedziała się o tytule swego powołania do dziedziczenia po upływie terminu do przesłania informacji i deklaracji za 2022 r. to powinna wykonać ten obowiązek w imieniu przedsiębiorstwa w spadku, gdyż obowiązek ten nie uległ przedawnieniu i - choć upłynął już termin wskazany w art. 12 ust. 1b uNIP - podać NIP właściwy w momencie gdy dokumenty należało złożyć tj. NIP … jako spadkodawcy.

Niniejsza sytuacja jest wyjątkowa, nie jest wprost uregulowana aktualnie obowiązującymi przepisami prawa, jednakże podanie numeru NIP … zapewni ciągłość identyfikacji pracodawcy i płatnika w sporządzonej i złożonej dokumentacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 237), zwanej dalej „ustawą o NIP” lub „ustawą”:

Ustawa określa:

1) zasady ewidencji:

a) podatników,

b) płatników podatków,

c) płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;

2) zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej "NIP";

3) zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o NIP:

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o NIP:

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o NIP:

Identyfikatorem podatkowym jest:

1) numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług lub nieprowadzących działalności gospodarczej;

2) NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków. Obowiązek ewidencyjny obejmuje również co do zasady podmioty korzystające w całości lub w części ze zwolnień podatkowych, bowiem posiadają one status podatników.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy o NIP:

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o NIP:

Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1542, 1598 i 1723). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Według art. 6 ust. 1a ustawy o NIP:

Podatnicy, z wyłączeniem podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, oraz płatnicy podatków podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przewidzianym do złożenia pierwszej deklaracji, zeznania, informacji bądź oświadczenia albo wraz z dokonaniem pierwszej wpłaty podatku lub zaliczki na podatek.

Stosownie do art. 6 ust. 10 ustawy o NIP:

Płatnicy składek ubezpieczeniowych, niepodlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminach przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących terminów zgłaszania do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego.

Na mocy przepisu art. 8a ust. 1 ustawy o NIP:

Nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej „CRP KEP”, po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

Z kolei, w myśl art. 8c ust. 1 ustawy o NIP:

Naczelnik urzędu skarbowego wydaje decyzję o odmowie nadania NIP w przypadku:

1) braku możliwości potwierdzenia tożsamości lub istnienia podmiotu;

2) stwierdzenia, że dokonane zgłoszenie identyfikacyjne nie spełnia wymogów określonych dla tego zgłoszenia;

3) gdy podmiotowi został nadany NIP;

4) wystąpienia o nadanie NIP przez podatnika, o którym mowa w art. 5 ust. 2a.

Jak stanowi art. 8c ust. 2 ustawy o NIP:

Naczelnik urzędu skarbowego unieważnia z urzędu, w drodze decyzji, NIP nadany podmiotowi, w przypadku:

1) wielokrotnego nadania NIP, biorąc pod uwagę interes prawny i gospodarczy podmiotu;

2) nadania NIP na podstawie fałszywych lub fikcyjnych danych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o NIP:

Podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, oraz zarządca sukcesyjny mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. W okresie od dnia śmierci przedsiębiorcy do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, a także w okresie od dnia, w którym zarządca sukcesyjny przestał pełnić tę funkcję, do dnia powołania kolejnego zarządcy sukcesyjnego albo wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego obowiązek aktualizowania danych za przedsiębiorstwo w spadku wykonują osoby, o których mowa w art. 14 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170), dokonujące czynności, o których mowa w art. 13 tej ustawy. Podmioty wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w art. 5 ust. 2b pkt 2.

Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego organu. Każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom, jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP.

W związku z powyższym numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi lub płatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Z kolei sukcesję numeru identyfikacji podatkowej regulują przepisy art. 12 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o NIP:

NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:

1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy;

2) przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową lub spółki handlowej w inną spółkę handlową;

3) przekształcenia stowarzyszenia zwykłego w stowarzyszenie.

Na podstawie art. 12 ust. 1a ustawy o NIP:

Do celów identyfikacji podatkowej za przekształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się również wpis spółki cywilnej do rejestru na podstawie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2024 r. poz. 18 i 96).

Stosownie do art. 12 ust. 1b ustawy o NIP:

NIP nadany przedsiębiorcy przechodzi na przedsiębiorstwo w spadku i wygasa wraz z wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego, a jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony - wraz z wygaśnięciem uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1c ustawy o NIP:

W przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony, przedsiębiorstwo w spadku może do dnia wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego podawać NIP przedsiębiorcy, jeżeli osoba, o której mowa w art. 14 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw, kontynuuje prowadzenie przedsiębiorstwa pod firmą przedsiębiorcy i w terminie wskazanym w art. 12 ust. 10 tej ustawy dokona zgłoszenia do naczelnika urzędu skarbowego o kontynuowaniu prowadzenia tego przedsiębiorstwa.

Jak stanowi art. 12 ust. 1d ustawy o NIP:

Jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i nie dokonano zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1c, podawanie NIP lub firmy przedsiębiorcy nie wywołuje skutków podatkowych dla przedsiębiorstwa w spadku.

W świetle art. 12 ust. 2 ustawy o NIP:

W przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika nadany NIP wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1-1b.

W art. 12 ust. 1 ustawy o NIP jako zasadę ustawodawca przyjął, że NIP nie przechodzi na następcę prawnego, określając przy tym w pkt 1 i 2 tego artykułu wyjątki od tej zasady.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z art. 935 kc jako spadkobierca ustawowy nabyli Państwo w całości spadek po zmarłej w dniu ... 2022 r. ..., PESEL ... - postanowienie Sądu Rejonowego z dnia ... 2024 r., sygn. akt ... Spadkodawczyni do dnia śmierci prowadziła działalność gospodarczą. Nie został ustanowiony zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwa w spadku w trybie ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw. Spadkodawczyni, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatrudniała w 2022 r. osiem osób, w tym sześć na podstawie stosunku pracy i dwie na podstawie umów zlecenia. W związku ze śmiercią, … jako płatnik, pobrała a nie przekazała na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy za listopad i grudzień 2022 r. Zaliczki pobrane przez spadkodawcę w 2022 r. nieprzekazane na rachunek bankowy urzędu skarbowego stanowiły zobowiązanie płatnika, które w przypadku nabycia spadku w całości przez gminę wygasło w dniu otwarcia spadku na podstawie art. 59 § 2 pkt 7 Op. Do chwili obecnej nie sporządzono i nie złożono deklaracji PIT-4R ani informacji PIT-11 za 2022 r.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą wskazywania w deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za 2022 r. danych spadkodawcy – zmarłego przedsiębiorcy – w zakresie identyfikatora podatkowego NIP, danych identyfikacyjnych płatnika, danych identyfikacyjnych składającego.

W tym miejscy należy zwrócić również uwagę na przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.).

Na podstawie art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 32-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Na mocy art. 38 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W razie zaprzestania przez płatników, o których mowa w art. 32-35, prowadzenia działalności przed końcem stycznia roku następującego po roku podatkowym deklarację, o której mowa w ust. 1a, płatnik przekazuje w terminie do dnia zaprzestania tej działalności.

Jak stanowi art. 42f ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1. W okresie, o którym mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 albo 2, za płatnika, o którym mowa w art. 32, art. 35 ust. 1 pkt 9 i art. 41, uznaje się przedsiębiorstwo w spadku.

2. W okresie, o którym mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 albo 2, na przedsiębiorstwie w spadku ciążą również obowiązki określone w art. 42a.

3. Obowiązki przedsiębiorstwa w spadku wykonuje zarządca sukcesyjny, a w przypadku jego braku - osoby, o których mowa w art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, dokonujące czynności, o których mowa w art. 13 tej ustawy.

Stosownie do art. 42f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dzień zaprzestania działalności, o którym mowa w art. 38 ust. 1b oraz art. 42g ust. 2, uważa się dzień, o którym mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 albo 2.

Zgodnie z art. 42g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 6, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1) urzędowi skarbowemu - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;

2) podatnikowi - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

W myśl art. 42g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku zaprzestania prowadzenia działalności przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1, obowiązek przesłania rocznego obliczenia podatku oraz informacji, o których mowa w ust. 1, jest wykonywany nie później niż w dniu zaprzestania prowadzenia działalności.

Na mocy art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:

1) zarządu sukcesyjnego albo

2) uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2022 r. poz. 2500 oraz z 2023 r. poz. 614, 1234 i 1723).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 170):

W okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego, a jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony - do dnia wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, osoba, o której mowa w art. 14, może dokonywać czynności koniecznych do zachowania majątku lub możliwości prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku, polegających w szczególności na:

1) zaspokajaniu wymagalnych roszczeń lub przyjmowaniu należności, które wynikają ze zobowiązań przedsiębiorcy związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej, powstałych przed jego śmiercią;

2) zbywaniu rzeczowych aktywów obrotowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351, z późn. zm.1)).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:

Osoba, o której mowa w art. 14, może także dokonywać czynności zwykłego zarządu w zakresie przedmiotu działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorcę przed jego śmiercią, jeżeli ciągłość tej działalności jest konieczna do zachowania możliwości jej kontynuacji lub uniknięcia poważnej szkody.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:

Osobami uprawnionymi do dokonywania czynności, o których mowa w art. 13, są:

1) małżonek przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku, lub

2) spadkobierca ustawowy przedsiębiorcy, albo

3) spadkobierca testamentowy przedsiębiorcy albo zapisobierca windykacyjny, któremu zgodnie z ogłoszonym testamentem przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:

Po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowaniu aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydaniu europejskiego poświadczenia spadkowego czynności, o których mowa w art. 13, może dokonywać wyłącznie właściciel przedsiębiorstwa w spadku.

W myśl art. 59 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku - ze skutkiem na dzień otwarcia spadku.

Stosownie do art. 100 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zaznaczyć, że skoro ustawodawca w odniesieniu do numeru identyfikacji podatkowej przyjął jako zasadę, że nie przechodzi on na następców prawnych, uznając tym samym, że czym innym jest kontynuacja w sferze uprawnień i obowiązków, a czym innym sukcesja identyfikatora, który identyfikuje podmiot dla potrzeb prawa podatkowego i wskazał przy tym wyjątki od tej zasady, to nie ma żadnego uzasadnienia, by w odniesieniu do tych wyjątków stosować wykładnię rozszerzającą. Wyjątki bowiem co do zasady powinny być interpretowane ściśle.

Co do zasady, w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika nadany NIP wygasa. Nie przechodzi na następcę prawnego (art. 12 ustawy o NIP).

Wyjątki przewidziane w ustawie o NIP nie mają zastosowania w Państwa przypadku.

NIP nadany przedsiębiorcy przechodzi natomiast na przedsiębiorstwo w spadku i wygasa wraz z wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego, a jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony - wraz z wygaśnięciem uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego (art. 12 ust. 1b ustawy o NIP).

Z opisu sprawy wynika, że działalność nie jest kontynuowana, zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony, jak i wygasło uprawnienie do jego powołania, co oznacza, że NIP nadany przedsiębiorcy wygasł. Jak bowiem wynika z wniosku, Spadkodawca zmarł … 2022 r., natomiast postanowienie sądu stwierdzające nabycie spadku zostało wydane … 2024 r.

Zatem, zgodnie z ww. przepisem art. 12 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Gmina nie może zostać sukcesorem przyznanego na rzecz zmarłego spadkodawcy numeru identyfikacji podatkowej.

Tym samym Gmina, jako spadkobierca nie może posługiwać się numerem NIP zmarłego przedsiębiorcy.

W tym miejscu należy również zauważyć, że Gmina podaje w stanowisku, „że choć dowiedziała się o tytule swego powołania do dziedziczenia po upływie terminu do przesłania informacji i deklaracji za 2022 r. to powinna wykonać ten obowiązek w imieniu przedsiębiorstwa w spadku”, ponadto w opisie stanu faktycznego Gmina wskazuje, że „zgodnie z art. 42f ust. 1 i 2 uPIT, pomimo śmierci pracodawcy, nie gasną obowiązki płatnika, które zostają przypisane przedsiębiorstwu w spadku. Art. 42f ust. 3 uPIT przewiduje, że wykonanie obowiązków przedsiębiorstwa w spadku, w braku zarządcy sukcesyjnego, spoczywa na osobach wskazanych w art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, w tym na gminie jako spadkobiercy ustawowym.”

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że art. 42f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje przedsiębiorstwo w spadku za płatnika w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2024 r. poz. 375 i 1721).

Powyższy przepis dotyczy obowiązków przedsiębiorstwa w spadku uznanego za płatnika (po spełnieniu warunku złożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy o NIP) tj. w przypadku kontynuowania działalności zmarłego przedsiębiorcy.

W niniejszej sprawie nie doszło do kontynuowania przedsiębiorstwa, wobec powyższego art. 42f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania w sprawie.

W związku z powyższym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.