Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 23 lipca 2021 r. (wpływ 26 lipca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 2 listopada 2021 r. (wpływ 2 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 109/22 (wpływ prawomocnego orzeczenia 10 października 2024 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt III FSK 1330/22 (wpływ 18 lipca 2024 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatnikówjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lipca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie możliwości posługiwania się jednym numerem NIP na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce zagranicznego przedsiębiorcy (tj. rozliczeń z tytułu pełnienia funkcji płatnika, jak też podatnika).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

I1I Wnioskodawca (dalej także jako: Spółka) jest spółką prawa fińskiego (…) i posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Finlandii (w miejscowości ….). Aktualna nazwa Spółki brzmi: …, przy czym wyjaśnić należy, że sformułowanie „…” oznacza formę prawną odpowiadającą - na gruncie polskich przepisów prawa - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

|2| Spółka jest producentem … (właściwe PKD: 58.19.Z „pozostała działalność wydawnicza”, 32.40.Z „…”, 47.65.Z „sprzedaż detaliczna gier i zabawek prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”).

|3| Na mocy art. 85 ust. 1 i nast. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447), która obowiązywała w 2012 r., w dniu … lipca 2012 r. dokonano wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (polskiego) oddziału Spółki (dalej jako: Oddział). Obecną podstawę prawną dla funkcjonowania Oddziału stanowią przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (t. jednolity: Dz. U. z 2021 r., poz. 994 z późn. zm.; dalej jako: ustawa o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych).

|4| W związku z podjęciem na terytorium Polski działalności gospodarczej poprzez Oddział Wnioskodawca dokonał w przeszłości zgłoszenia identyfikacyjnego, wskutek którego przydzielone zostały mu dwa numery identyfikacji podatkowej (dalej jako: NIP), tj.:

a)xxx - będący numerem NIP przydzielonym jako podatnikowi podatku VAT oraz podatku CIT;

b)yyy - będący numerem NIP przydzielonym Oddziałowi jako płatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikowi składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne.

|5| Przy czym:

˗w wykazie podatników VAT (tzw. białej liście podatników VAT), o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn.zm., dalej jako: ustawa o VAT), prowadzonym przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, widnieje jedynie pierwszy z ww. numerów NIP (tj. xxx) ze wskazaniem tylko oznaczenia Spółki jako przedsiębiorcy zagranicznego (tzn. …), bez odniesienia się do funkcjonowania w Polsce poprzez zarejestrowany w KRS Oddział;

˗w rejestrze przedsiębiorców KRS widnieje jedynie drugi z ww. numerów NIP (tj. yyy) z odniesieniami do funkcjonowania Spółki poprzez Oddział.

|6| Powyższa sytuacja nasuwa istotne problemy natury praktycznej w relacjach z kontrahentami. Otóż część kontrahentów dokonuje weryfikacji Spółki/Oddziału posługując się odpisem KRS, w którym zawarty jest - jak zaznaczono powyżej - inny numer NIP niż numer NIP, którym Spółka/Oddział posługuje się jako podatnik VAT chociażby w wystawianych przez siebie fakturach. Z kolei niektórzy kontrahenci przeprowadzający weryfikację w oparciu o wykaz podatników VAT, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, podnosi rozbieżność w numerach NIP pomiędzy tym wykazem a odpisem KRS, a także zwraca uwagę na brak odniesienia w owym wykazie do funkcjonowania Oddziału Spółki (która to informacja wynika z odpisu KRS).

|7| W konsekwencji Spółka/Oddział napotyka różnego rodzaju trudności w zawieraniu transakcji z innymi przedsiębiorcami, a także zmuszana jest skutkiem tego - w bardzo wielu przypadkach - do każdorazowego wyjaśniania danemu kontrahentowi rozbieżności w oznaczeniu czy też numerze NIP pomiędzy danymi ujętymi w wykazie podatników VAT a danymi ujętymi w KRS. Kontrahenci Wnioskodawcy obawiają się bowiem, że powyższe rozbieżności mogą wywołać po ich stronie negatywne skutki w razie ewentualnej kontroli ze strony organów administracji publicznej (w szczególności: organów podatkowych, organów celno-skarbowych). Niekiedy obawy te prowadzą kontrahentów nawet do rezygnacji z zawarcia transakcji.

|8| Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż od początku swojej działalności w wystawianych przez siebie dokumentach na potrzeby zwłaszcza podatku CIT i VAT, w szczególności: w fakturach, fakturach korygujących, notach korygujących itd., a także w zeznaniach oraz deklaracjach VAT - obecnie JPK-V7M, a także na potrzeby kontaktów z organami administracji publicznej (w szczególności: skarbowej) posługuje się oznaczeniem zawierającym: numer NIP Spółki oraz nazwę i adres Oddziału (tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w Polsce (bądź w formie skróconej: sp. z o.o. oddział w Polsce), ul. …). Oznaczenie to nie zawiera obcojęzycznej (fińskiej) nazwy i adresu siedziby Spółki (…). Innymi słowy, oznaczenie to przedstawia się następująco:

sp. z o.o. Oddział w Polsce ul. ... NIP: xxx

|9| Powyższy sposób postępowania nie został dotychczas nigdy zakwestionowany w trakcie prowadzonych wobec Wnioskodawcy czynności sprawdzających, kontroli itp. przez organy administracji skarbowej.

W uzupełnieniu do wniosku odpowiadając na pytanie Organu: „Czy Oddział w Polsce stanowi zakład pracy tj. czy zatrudnia pracowników?” Wnioskodawca wskazał: „Tak, Oddział w Polsce zatrudnia pracowników”.

Na pytanie Organu: „Czy posiadają Państwo inne Oddziały na terytorium Polski?” Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy Oddział w Polsce, poprzez który działa Wnioskodawca, uprawniony jest do posługiwania się wyłącznie jednym numerem NIP (tj. xxx) nadanym Wnioskodawcy jako podatnikowi podatku VAT oraz CIT, zarówno dla potrzeb ww. podatków, ale także wszelkich innych obowiązków i rozliczeń podatkowych wypełnianych przed polskimi organami administracji skarbowej, w tym również realizowanych jako płatnik?

Państwa stanowisko w sprawie (oznaczone we wniosku nr 1)

|10| Dla uniknięcia ewentualnych wątpliwości wyjaśnić należy, iż użyte w treści pytania nr 3 oraz w treści stanowiska Wnioskodawcy w zakresie tego pytania:

a)sformułowanie „pełna obcojęzyczna (fińska) nazwa Spółki” - oznacza nazwę Wnioskodawcy ze wskazaniem fińskiego określenia jej formy prawnej: tj. … nazwa Spółki bez wskazania fińskiego określenia jej formy prawnej to: …;

b)sformułowanie „zagraniczny (fiński) adres jej siedziby” - oznacza adres w Finlandii, pod którym zlokalizowana jest siedziba Wnioskodawcy tj. …

Ad. 1

|11| Na wstępie przypomnieć wypada, iż zgodnie z obowiązującym w 2012 r. art. 85 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogli, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „oddziałami”. Powyższa regulacja prawna znalazła swoje powtórzenie w obowiązującym obecnie art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych, zgodnie, z którymi dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

|12| W świetle powyższych przepisów uznać trzeba, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego stanowi jego swoistą emanację zarówno w obrocie gospodarczym, jak i na gruncie polskich przepisów prawa, w tym prawa podatkowego. Podobne stanowisko odnaleźć można w piśmiennictwie, gdzie wskazuje się, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest wyodrębnioną pod względem organizacyjnym, personalnym, ekonomicznym i technicznym, ale nieposiadającą podmiotowości prawnej (w tym osobowości lub zdolności prawnej) w stosunkach prawno-gospodarczych strukturą organizacyjną, stanowiącą określone centrum operacyjne, będącą przedłużeniem przedsiębiorcy macierzystego, mającą trwały charakter, posiadającą swoje kierownictwo i będącą odpowiednio wyposażoną w środki materialne (vide: G. Kozieł (red.), CEIDG. Przedsiębiorcy zagraniczni w obrocie gospodarczym. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Komentarz, wydanie 1, 2019 r.).

|13| Przechodząc na grunt ustawy o EiIP wskazać wypada, że w myśl art. 2 ust. 1-3 ustawy o EiIP:

1.osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu;

2.obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków;

3.obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

|14| Analiza powyższej regulacji prawnej prowadzi do wniosku, iż w przypadkach wskazanych powyżej w pkt. 1-3 mowa jest o jednym i tym samym obowiązku ewidencyjnym. Świadczą o tym zarówno rezultaty wykładni językowej oraz wykładni systemowej wewnętrznej, a także wykładni teleologicznej.

|15| Otóż w art. 2 ust. 1-3 ustawy o EIiP, ale także w dalszych przepisach tej ustawy, ustawodawca konsekwentnie posłużył się pojęciem „obowiązku ewidencyjnego” w liczbie pojedynczej. Oznacza to, iż posiadając zarówno status podatnika (art. 2 pkt 1 ustawy o EIiP), jak i płatnika (art. 2 pkt 3 ustawy o EIiP) podmiot dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego wypełnia ten sam obowiązek ewidencyjny.

|16| Co więcej, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o EiIP podatnicy są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Przepis ten bezpośrednio przesądza więc o jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego, którego wynikiem jest nadanie numeru NIP, gdyż nie przewiduje on obowiązku dokonywania ponownego zgłoszenia identyfikacyjnego przez podatnika tylko z tego względu, że ów podatnik jest/stał się zarazem płatnikiem określonego podatku lub płatnikiem składek ubezpieczeniowych.

|17| Powyższy wniosek potwierdzają rezultaty wykładni systemowej wewnętrznej ustawy o EiIP. Otóż w art. 6 ust. 1 tej ustawy określony został termin do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego przez podatników podatku VAT oraz podatku akcyzowego, a więc de facto wypełnienia obowiązku ewidencyjnego, o którym mowa w art. 2 ww. ustawy. Z kolei w:

˗art. 6 ust. 2 ustawy o EiIP zakreślony został termin dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dla pozostałych podatników oraz płatników podatków;

˗art. 6 ust. 3 ustawy o EiIP zakreślony został termin dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dla płatników składek ubezpieczeniowych, niepodlegających obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków.

|18| Natomiast mocą art. 7 ustawy o EiIP wprowadzona została swoista norma kolizyjna dla terminów wypełnienia ww. obowiązku ewidencyjnego. Otóż zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy z przepisów prawa podatkowego wynikają różne terminy dokonania czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jeden raz, w terminie najwcześniejszym. Powyższy przepis potwierdza więc jednokrotny charakter zgłoszenia identyfikacyjnego, również wtenczas, gdy ma miejsce zbieg w postaci posiadania przez dany podmiot zarówno statusu podatnika, jak i płatnika. Konsekwencją owej jednokrotności musi być więc nadanie jednemu podmiotowi jednego numeru identyfikacji podatkowej (NIP).

|19| Również i wyniki wykładni teleologicznej (celowościowej) prowadzą do wniosku, że jeden podmiot powinien mieć przyporządkowany i posługiwać się jednym numerem NIP. Otóż zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o EilP nadanie numeru NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników (dalej jako: CRP KEP), po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego. Oznacza to, że prowadzony jest jeden rejestr - CRP KEP, w ramach którego nadawany jest/powinien być nadany danemu podmiotowi jeden, a nie więcej, numer NIP. Nie ulega wątpliwości, że CRP KEP ma charakter rejestru unitarnego gromadzącego dane o wszystkich podatnikach i płatnikach, pozwalające na ich (tj. poszczególnych podatników oraz płatników) jednoznaczną identyfikację. Gdyby wprowadzić zasadę, iż danemu podmiotowi przyporządkowuje się dwa lub więcej numerów NIP z tego względu, że podmiot ten ma podwójny status, tzn. jest jednocześnie podatnikiem oraz płatnikiem, wówczas identyfikacja tego podmiotu byłaby zakłócona/zaburzona, co przy większej ilości tego rodzaju przypadków czyniłoby ów rejestr (CRP KEP) coraz mniej efektywnym i pomocnym.

|20| W konsekwencji - zdaniem Wnioskodawcy - w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Oddział w Polsce, poprzez który działa Wnioskodawca, uprawniony jest do posługiwania się wyłącznie jednym numerem NIP (tj. ...) nadanym Wnioskodawcy jako podatnikowi podatku VAT oraz CIT, zarówno dla potrzeb ww. podatków, ale także wszelkich innych obowiązków i rozliczeń podatkowych wypełnianych przed polskimi organami administracji skarbowej, w tym również realizowanych jako płatnik.

|21I Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie zarówno sądów administracyjnych, jak i samych organów podatkowych. Tytułem przykładu, jak stwierdzono to w:

1)wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2021 r. (sygn. akt II FSK 509/18): „Zarówno więc literalne brzmienie art. 1, art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 6 cyt. ustawy we wzajemnej relacji, jak i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają na przyjęcie, że „oddział spółki jest odrębnym płatnikiem i musi podlegać odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu” (zarzut 1 skargi kasacyjnej). Prawodawca bowiem nie przewidział w omawianej regulacji odrębności podatkowej oddziału - tak jak chce tego organ. (...) oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet będąc płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (art. 2 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP). Tym samym nie ma podstaw do nadania takiemu oddziałowi spółki odrębnego numeru identyfikacji podatkowej (...) W konsekwencji trafna jest konstatacja sądu administracyjnego pierwszej instancji, iż powstanie oddziału i zatrudnienie przez niego pracowników, czyli de facto zatrudnienie ich przez spółkę, bez wątpienia związane jest z obowiązkiem bycia podatnikiem. Przymiot bycia płatnikiem, w przypadku podmiotu, który na mocy odrębnych przepisów jest już podatnikiem, nie jest związany z obowiązkiem ponownego zgłoszenia ewidencyjnego i starania się o drugi NIP - co wynika z wykładni art. 2 i literalnego odczytania art. 5 ust. 1 ustawy o NIP”;

2)wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2011 r. (sygn. akt II FSK 1773/09): „w świetle art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet tylko jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, ponieważ w obrocie gospodarczym posługuje się NIP nadanym spółce”;

3)interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2019 r. (znak: 0114-KDIP1-2.4012.339.2019.3.RD): „Jak już wskazywano oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług i we wszystkich sprawach związanych z rozliczaniem podatku VAT zobowiązany jest do posługiwania się NIP-em jednostki macierzystej. Podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest właśnie jednostka macierzysta. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego rejestrując się na terenie Polski nie ma obowiązku występować do organu podatkowego o nadanie mu numeru NIP, gdyż dla celów rozliczania podatku od towarów i usług zobowiązany jest do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej jednostki macierzystej”.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 9 listopada 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB3-2.4018.15.2021.4.MN, w której uznałem, że Państwa stanowisko w zakresie możliwości posługiwania się jednym numerem NIP na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce oddziału zagranicznego przedsiębiorcy (tj. rozliczeń z tytułu pełnienia funkcji płatnika, jak też podatnika) jest nieprawidłowe.

Interpretację indywidualną doręczono Państwu 23 listopada 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

22 grudnia 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 22 grudnia 2021 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości,

2)zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 109/22.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt III FSK 1330/22  oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 28 czerwca 2024 r.

Prawomocny wyrok wpłynął do mnie 10 października 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 109/22 i Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt III FSK 1330/22;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości posługiwania się jednym numerem NIP na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce zagranicznego przedsiębiorcy (tj. rozliczeń z tytułu pełnienia funkcji płatnika, jak też podatnika)jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 109/22 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt III FSK 1330/22.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 2021, poz. 994).

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Osobą zagraniczną w rozumieniu ww. ustawy jest zgodnie z art. 3 pkt 5:

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy:

Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jako:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie postanowień zawartych w art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 17 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 170 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”:

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i 3 cyt. wyżej ustawy o NIP:

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy o NIP:

Z analizy wyżej powołanego art. 2 ustawy o NIP wynika, że obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy o NIP:

Minister Rozwoju i Finansów na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o NIP wydał rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2017 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. z 2018 r. poz. 2496.) gdzie w § 1  określił wzory formularzy:

Wskazać w tym miejscu należy, że podmiot zagraniczny podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu w Polsce z tytułu czynności wymienionych w art. 2 ustawy o NIP, dokonuje rejestracji za pomocą złożenia zgłoszenia NIP-2 do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Formularz ten przeznaczony jest m.in. dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej będących podatnikiem lub płatnikiem podatków, lub płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne z wyjątkiem podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego, dla których przeznaczony jest formularz NIP-8.

Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ww. ustawy o NIP:

Z przytoczonych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii (podatnika i płatnika) jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Zatem podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Stosownie do art. 8 ww. ustawy:

W myśl art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.):

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Państwo są spółką prawa fińskiego i posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Finlandii. … lipca 2012 r. dokonano wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (polskiego) oddziału Spółki (dalej jako: Oddział).

W związku z podjęciem na terytorium Polski działalności gospodarczej poprzez Oddział Państwo dokonali w przeszłości zgłoszenia identyfikacyjnego, wskutek którego przydzielone zostały Państwu dwa numery identyfikacji podatkowej (dalej jako: NIP), tj.:

a)xxx - będący numerem NIP przydzielonym jako podatnikowi podatku VAT oraz podatku CIT;

b)yyy - będący numerem NIP przydzielonym Oddziałowi jako płatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikowi składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne.

Odział w Polsce stanowi zakład pracy, tj. zatrudnia pracowników.

Powzięli Państwo wątpliwości, czy są Państwo uprawnieni do posługiwania się wyłącznie jednym numerem NIP (tj. xxx) nadanym Państwu jako podatnikowi podatku VAT oraz CIT, zarówno dla potrzeb ww. podatków, ale także wszelkich innych obowiązków i rozliczeń podatkowych wypełnianych przed polskimi organami administracji skarbowej, w tym również realizowanych jako płatnik.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w odniesieniu do posługiwania się przez Oddział numerem NIP do rozliczania się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT), podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku CIT oraz podatku VAT, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. W konsekwencji jednak braku oddzielnej podmiotowości prawnej oddziału, to zagraniczny przedsiębiorca prowadzący działalność w Polsce jest podatnikiem CIT jak i podatnikiem VAT. Podatnikiem CIT i VAT nie jest oddział, a jego jednostka macierzysta działająca w Polsce w ramach położonego na jej terytorium oddziału.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii uprawnienia do posługiwania się wyłącznie jednym numerem NIP (tj. xxx) nadanym Państwu jako podatnikowi podatku VAT oraz CIT, zarówno dla potrzeb ww. podatków, ale także wszelkich innych obowiązków i rozliczeń podatkowych wypełnianych przed polskimi organami administracji skarbowej, w tym również realizowanych jako płatnik należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  Krakowie wyrażone w zapadłym w niniejszej sprawie orzeczeniu z 29 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 109/22 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 28 czerwca 2024 r., sygn. akt III FSK 1330/22.

WSA w ww. wyroku zaznaczył, że:

Również NSA w wyroku z 28 czerwca 2024 r., sygn. akt III FSK 1330/22 podkreślił, że:

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Państwo  – oddział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce – nie mają obowiązku posiadania odrębnego od przedsiębiorcy zagranicznego Numeru Identyfikacji Podatkowej. Tym samym na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce mogą Państwo posługiwać się jednym NIP (tj. xxx) nadanym uprzednio zagranicznemu przedsiębiorstwu jako podatnikowi podatku VAT oraz CIT.

W konsekwencji Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.