Interpretacja indywidualna z dnia 11 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4018.10.2017.12.MGO
Temat interpretacji
Brak obowiązku wykazywania w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-8 lokalu, w którym podnajemca świadczy na rzecz Banku usługi pośrednictwa sprzedaży produktów bankowych jako miejsca prowadzenia działalności Banku.
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo:
1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 18 października 2017 r. (wpływ 25 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 204/23 (wpływ prawomocnego orzeczenia 12 lipca 2024 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2023 r. sygn. akt III FSK 993/23 (wpływ 18 kwietnia 2024 r.); i
2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatnikówjest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 października 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie aktualizacji danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Bank S.A. z siedzibą w … (dalej jako: „Bank”, „Wnioskodawca”) wynajmuje lokal, który następnie przekazuje na zasadach podnajmu Spółce (dalej jako: „Podnajemca”), która w ramach swojej działalności będzie świadczyła dla Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. W związku z zakresem świadczonych na rzecz Banku usług, w podnajmowanym lokalu będą widoczne oznaczenia marketingowe związane z Bankiem (np. plafon z nazwą Banku, symbole marketingowe w kolorystyce stosowanej przez Bank).
Podnajemca będzie płacił Bankowi czynsz za wynajem oraz opłaty z tytułu refakturowanych mediów udostępnionych w ramach lokalu. Za zgodą Wnioskodawcy Podnajemca będzie miał możliwość zawarcia bezpośrednio na swoją rzecz umów z dostawcami mediów oraz innych opłat eksploatacyjnych dostarczanych do lokalu i niezbędnych do wykonywania działalności (np. woda, energia elektryczna, cieplna etc.).
Jednocześnie, Bank nie będzie odpowiadał za zatrudnienie osób wykonujących pracę na rzecz Podnajemcy. W tym zakresie pełna odpowiedzialność będzie ciążyła po stronie Podnajemcy.
Jednym z powodów, dla których relacja pomiędzy Bankiem a Podnajemcą w zakresie najmu lokali została zbudowana w powyższy sposób podyktowana była większą siłą negocjacyjną Banku, w następstwie której możliwe jest wynegocjowanie bardziej korzystnych stawek czy też wybór atrakcyjniejszych lokalizacji najmu niż miałoby to miejsce gdyby Podnajemca dokonał czynności w powyższym zakresie indywidualnie.
Na moment złożenia wniosku Bank oraz Podnajemca nie są powiązani kapitałowo ani w sposób osobowy, który wskazywałby na istnienie powiązań, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: UCIT). Na mocy ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 z późn. zm.; dalej: ustawa o ZEIPP) Bank zobowiązany jest aktualizować informację o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Na kanwie powyższego obowiązku Bank podjął wątpliwość czy w sytuacji opisanej powyżej, na Banku ciążą obowiązki w powyższym zakresie wynikające z art. 5 ust. 2b ww. ustawy o ZEIPP.
Pytanie
Czy w sytuacji takiej jak opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku, to Bank będzie zobowiązany do aktualizacji informacji NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Banku, w sytuacjach takich jak opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, to nie na nim będzie ciążył obowiązek w zakresie aktualizacji informacji NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy z analizy art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP wynika, iż zgłoszenie NIP-8 winno zawierać dane uzupełniające obejmujące: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe. Zdaniem Banku jest to wyliczenie enumeratywne, czyli skończone a nie przykładowe, co oznacza, iż powyższy katalog zdarzeń stanowi katalog zamknięty. Zaś sam ustawodawca wskazuje na konieczność aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności, a nie zaś o wszystkich możliwych miejscach.
Bank zauważa, iż opis pola B-4 zgłoszenia NIP-8 zawiera informacje, że należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności, co nie do końca ma pełne potwierdzenie w normie prawnej zawartej w art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP.
Bank zwraca uwagę, iż ani przepisy ustawy o ZEIPP nakładające ww. obowiązek w zakresie zgłoszenia oraz aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej ani rozporządzenia wykonawczego, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. z 2014 r., poz. 1665) nie zawierają legalnej definicji pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”. Niemniej jednak, zdaniem Banku trudno jest się zgodzić z argumentacją, iż w/w obowiązkiem zgłoszeniowo-aktualizacyjnym objęte są wszystkie możliwe miejsca, czyli zarówno te, w których podatnik faktycznie wykonuje swoją działalność, tj. wykorzystuje bezpośrednio na rzecz swojej działalności, jak i takie, które są powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością, ale które podatnik nie wykorzystuje bezpośrednio na rzecz oraz w celu realizacji prowadzonej działalności gospodarczej.
Zdaniem Banku wykładnia celowościowa normy prawnej, która nakłada na podatników obowiązek w zakresie zgłoszenia jak i aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej wskazuje, iż za miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podlegające zgłoszeniu/aktualizacji w ramach zgłoszenia NIP-8 należy uznać, miejsce które posiada cechy odrębności organizacyjnej, tj. powinno posiadać wyodrębnioną infrastrukturę oraz personel niezbędny do realizacji zadań związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Tym samym, za miejsca powadzenia działalności gospodarczej, które wymagają raportowania w ramach zgłoszenia NIP-8 należy uznać miejsca gdzie mają siedzibę władze lub inne organy uczestniczące w zarządzaniu lub nadzorowaniu działalności i mające umocowanie do podejmowania decyzji. Oznacza to, iż miejsce podlegające zgłoszeniu/aktualizacji w ramach informacji NIP-8 powinno spełniać określone kryteria, tj. podatnik powinien w nich posiadać określone zasoby ludzkie wykonujące na jego rzecz pracę oraz infrastrukturę związaną z prowadzaną przez tego podatnika działalnością gospodarczą.
Bank podkreśla, iż w sytuacji takiej jak opisana w niniejszym wniosku, jego rola ogranicza się do najmu lokalu, wyposażenia w niezbędną infrastrukturę, a następnie udostępnienia go odpłatnie podmiotowi trzeciemu. Bank nie jest stroną umów o zatrudnienie osób, które będą wykonywały w danych lokalach pracę ani nie będzie ich dostarczał w ramach umów wynajmu personelu. Stroną umów w ramach których dojdzie do powstania stosunku pracy będzie każdorazowo Podnajemca. Dodatkowo, Bank nie posiada udziałów kapitałowych ani osobowych w organach Podnajemcy. Tym samym, pomimo, iż będzie on stroną najmu lokalu (będzie pierwotnym najemcom), to w związku z faktem, iż działalność w danej lokalizacji będzie wykonywał podmiot trzeci, w których będzie budował swoją własną strukturę kadrową, to nie na Banku powinien ciążyć obowiązek zgłoszenia tego rodzaju miejsc w zgłoszeniu NIP-8.
Dla poparcia swojej argumentacji Bank zwraca uwagę, iż jedną z przesłanek stojącą za obowiązkiem, o którym mowa w art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP w zakresie raportowania miejsc prowadzenia działalności gospodarczej jest właściwa redystrybucja podatku dochodowego od osób prawnych na poszczególne jednostki samorządu terytorialnego (gminy) w zależności od liczby zatrudnianych w danej gminie osób. A związku z czym, istnieje silne powiązanie funkcjonalne pomiędzy informacją NIP-8 a informacją CIT-ST o stanie zatrudnienia. W niniejszym przypadku, tj. w sytuacji takiej jak opisana w stanie faktycznym wniosku, to nie na Banku będzie ciążył obowiązek w zakresie co miesięcznego raportowania stanu zatrudnienia (ww. informacja CIT-ST), który wynika z art. 28 UCIT, gdyż tak jak to zostało wskazane powyżej, to nie Bank będzie stroną umów kreujących powstanie stosunek pracownik-pracodawca. Tym samym, skoro niezaprzeczalnie istnieje związek funkcjonalny pomiędzy obowiązkiem złożenia informacji NIP-8 o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej a CIT-ST, tj. informacją o stanie zatrudnienia, to skoro Bank nie będzie składał informacji CIT-ST z uwagi na fakt, iż nie będzie stroną umów o zatrudnienie (np. umowa o pracę, umowa zlecenia czy innych prawnie dopuszczalnych umów w wyniku których dojdzie do powstania stosunku pracy), to również nie powinien być zobowiązany do złożenia informacji NIP-8.
W opinii Wnioskodawcy celem obowiązku wynikającego z art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy o ZEIPP jest zaewidencjonowanie objętych zakresem przedmiotowej normy prawnej podmiotów, nadanie im numerów identyfikacji podatkowej oraz zidentyfikowanie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej, w których wykonywana jest działalność za pośrednictwem własnych pracowników, tj. zatrudnionych w ramach dopuszczalnych prawnie form zatrudnienia lub gdzie zlokalizowane są organy właściwe dla danej jednostki do podejmowania w jej imieniu decyzji, tj. m.in. organy zarządcze, nadzorcze, a nie ewidencjonowanie wszystkich miejsc, które związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością ale pozbawione są ww. charakterystyki.
W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że skoro w sytuacjach takich jak opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, wynajmowane przez Bank a następnie podnajmowane lokale nie będę spełniały ww. cech, to nie będzie na nim ciążył obowiązek złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.
Dodatkowo, Bank zwraca uwagę, iż podobny pogląd został zaprezentowany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W tym zakresie Bank wskazuje m.in. na wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 października 2010 r. II FSK 891/09 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl) oraz uzupełniająco na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 kwietnia 2015 r., sygn. IPTPP1/443-162/14-3/15/S/IG, w których potwierdzone zostało, iż obowiązkiem wynikającym z art. 5 ust. 2 b ustawy o ZEIPP nie są objęte wszystkie miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. jakiekolwiek ale miejsca, które muszą charakteryzować się odrębnością organizacyjną, tj. w szczególności posiadać zasoby ludzkie uczestniczące w wykonywaniu przez podatnika działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 4 stycznia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB3-2.4018.10.2017.1.MN, w której uznałem, że Państwa stanowisko w zakresie aktualizacji danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.
Interpretację indywidualną doręczono Państwu 8 stycznia 2018 r.
Skarga na interpretację indywidualną
7 lutego 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 15 lutego 2018 r.
Wnieśli Państwo o:
1)uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości, na podstawie art. 146 § 1 PPSA,
2)zasądzenie kosztów postępowania, w tym zastępstwa prawnego, według norm przepisanych, na podstawie art. 200 oraz art. 205 § 2 i § 4 PPSA.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 21 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 798/18.
Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 listopada 2022 r. sygn. akt III FSK 1047/21 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z 18 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 204/23 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.
Wniosłem skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 204/23 do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 1 grudnia 2023 r. sygn. akt III FSK 993/23 oddalił skargę kasacyjną.
Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 1 grudnia 2023 r.
Prawomocny wyrok wraz z aktami sprawy wpłynął do mnie 12 lipca 2024 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 18 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 204/23 i Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 grudnia 2023 r. sygn. akt III FSK 993/23;
-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 204/23 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2023 r. sygn. akt III FSK 993/23.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 869), zwanej dalej ustawą o NIP:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.
Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP:
Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o NIP:
Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.
Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP:
Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:
1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2) w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
W myśl art. 5 ust. 2b ustawy o NIP:
Zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera dane:
1) objęte treścią wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, przekazywane automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego;
2) uzupełniające: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 2c ustawy o NIP:
Podatnicy wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w ust. 2b pkt 2, w terminie 21 dni od dnia dokonania wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego.
Zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy o NIP:
Do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:
1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o NIP:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w ust. 2b pkt 2, w art. 42 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60) i w art. 43 ust. 5b pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778, z późn. zm.), z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz konieczność przekazywania danych uzupełniających do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej oraz Centralnego Rejestru Płatników Składek.
Zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1665), określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.
W opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 2b-2c ustawy o NIP wpisano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów sporządzić listę adresów tych miejsc odpowiednio, zgodnie z zakresem części B.4 (poz. 29-40). Formularz składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej obejmuje listę. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe podać z możliwą dokładnością”.
Należy zauważyć, że ani ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”.
Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) stanowi, że:
Pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.
Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2168 ze zm.) wskazuje jedynie, że:
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
W świetle powyższych regulacji prawnych za miejsce prowadzenia działalności należy uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto, winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że wynajmują Państwo lokal, który następnie przekazują na zasadach podnajmu Spółce, która w ramach swojej działalności będzie świadczyła dla Państwa usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. W związku z zakresem świadczonych na rzecz Banku usług, w podnajmowanym lokalu będą widoczne oznaczenia marketingowe związane z Bankiem (np. plafon z nazwą Banku, symbole marketingowe w kolorystyce stosowanej przez Bank). Podnajemca będzie płacił Bankowi czynsz za wynajem oraz opłaty z tytułu refakturowanych mediów udostępnionych w ramach lokalu. Za Państwa zgodą Podnajemca będzie miał możliwość zawarcia bezpośrednio na swoją rzecz umów z dostawcami mediów oraz innych opłat eksploatacyjnych dostarczanych do lokalu i niezbędnych do wykonywania działalności (np. woda, energia elektryczna, cieplna etc.). Jednocześnie, Bank nie będzie odpowiadał za zatrudnienie osób wykonujących pracę na rzecz Podnajemcy. W tym zakresie pełna odpowiedzialność będzie ciążyła po stronie Podnajemcy.
Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą obowiązku aktualizacji informacji NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.
Należy zauważyć, że co do zasady z formularza zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 wynika, że w opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) podatnik zobowiązany jest do podania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Zatem, kwestia ustalenia, czy wskazany wyżej obiekt jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przesądza o tym, czy powinni Państwo wykazać go w zgłoszeniu NIP-8.
Dla uznania czy dane miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej, jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej istotne jest czy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym umożliwiającą, a zarazem i zapewniającą prowadzenie działalności polegającej na dostawie towarów czy świadczeniu usług.
Dokonując rozstrzygnięcia kwestii aktualizacji danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w zapadłym w niniejszej sprawie orzeczeniu z 18 kwietnia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 204/23 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 1 grudnia 2023 r., sygn. akt III FSK 993/23.
WSA w ww. wyroku zaznaczył, że:
Zdaniem Sądu, treść poz. B.4 Zgłoszenia NIP-8, stanowiącego Załącznik nr 4 do Rozporządzenia, w którym zawarto wyjaśnienie, że w zgłoszeniu identyfikacyjnym, w zakresie danych uzupełniających, należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności, nie nakłada na podatnika innych obowiązków, aniżeli te, które wynikają z treści do art. 5 ust. 2b u.z.e.i.p.p.. Przepis ten w pkt drugim, wśród danych uzupełniających wskazuje bowiem na obowiązek podania adresów miejsc prowadzenia działalności. Zdaniem Sądu, brak w treści ustawy słowa „wszystkich” nie czyni skutecznym zarzutu unormowania danych uzupełniających w tym zakresie w sposób sprzeczny z ustawą.
Zdaniem Sądu, treść poz. B4 odpowiada odesłaniu z art. 5 ust. 5 u.z.e.i.p.p., gdyż Rozporządzenie w tym zakresie określa wzór zgłoszenia w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w ust. 2b pkt 2.
WSA wskazał, że:
W opinii Sądu, wynajmowany lokal, w którym znajduje się personel Spółki, tworzy infrastrukturę, z którą można bezsprzecznie utożsamiać miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest to jednak miejsce prowadzenia działalności Skarżącej, ale właśnie wspomnianej Spółki. Skoro Spółka w tym lokalu dokonuje pośrednictwa sprzedaży na własny rachunek, to sporny lokal jest zatem jej miejscem prowadzenia działalności gospodarczej.
W ocenie Sądu, czerpanie korzyści z tytułu najmu stanowi jedynie odrębny przedmiot działalności Skarżącej, lecz nie stanowi odrębnego miejsca jej prowadzenia. Lokal należy w tym wypadku traktować w dominującym stopniu jako przedmiot świadczenia, a nie jako miejsce, w którym to świadczenie jest wykonywane.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 grudnia 2023 r. sygn. akt III FSK 993/23 podzielił stanowisko przyjęte w ww. wyroku WSA.
NSA w ww. wyroku stwierdził, że:
(…) Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się z sądem pierwszej instancji, że tego rodzaju lokal użytkowy nie stanowi miejsca prowadzenia działalności strony (wynajmującego). Jak bowiem prawidłowo odwołano się w zaskarżonym wyroku do treści wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, spółka świadczy wobec skarżącej usługi pośrednictwa w sprzedaży jej produktów, co siłą rzeczy wymaga, aby w lokalu znajdowały się widoczne oznaczenia marketingowe związane z … . Nie zmienia to faktu, że to spółka wykonuje własną działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa sprzedaży i opiera się przy tym na własnym potencjale ludzkim. Wynajmowany lokal, w którym znajduje się personel spółki, tworzy infrastrukturę, z którą można bezsprzecznie utożsamiać miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
W ocenie NSA:
Lokal należy w tym wypadku traktować w dominującym stopniu jako przedmiot świadczenia, a nie jako miejsce, w którym to świadczenie jest wykonywane. Nie jest to zatem miejsce prowadzenia działalności skarżącej, ale spółki, która lokal podnajmuje. Skoro bowiem spółka w tym lokalu dokonuje pośrednictwa sprzedaży na własny rachunek, to sporny lokal jest zatem jej miejscem prowadzenia działalności gospodarczej.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że nie są Państwo zobowiązani wykazywać w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-8 miejsca najmu tj. lokalu, w którym Podnajemca będzie świadczył na Państwa rzecz usługi pośrednictwa w sprzedaży Państwa produktów bankowych i który to lokal będzie posiadał Państwa oznaczenia marketingowe, jako miejsca prowadzenia Państwa działalności gospodarczej.
W konsekwencji Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.