Uznanie za miejsca prowadzenia działalności magazynków oraz powierzchni ekspozycyjnych w punktach handlowych i gastronomicznych oraz podleganie zgłoszeniu identyfikacyjnemu/aktualizacyjnemu na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników tych magazynków i powierzchni.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii nieuznania za miejsca prowadzenia działalności magazynków oraz powierzchni ekspozycyjnych w punktach handlowych i gastronomicznych oraz braku podlegania zgłoszeniu identyfikacyjnemu/aktualizacyjnemu na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników tych magazynków i powierzchni. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2023 r. (wpływ 7 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

sp. z o. o. (dalej: Spółka) jest osobą prawną wpisaną do Rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji, importu i dystrybucji napojów alkoholowych.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Spółka posiada siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu wspierania sprzedaży swoich produktów oraz towarów handlowych Spółka wykorzystuje różnego rodzaju materiały marketingowe. Materiały te przekazywane są kontrahentom przez przedstawicieli handlowych Spółki w celu wykorzystania ich w punktach handlowych i gastronomicznych.

Ze względu na prowadzenie przez Spółkę działalności dystrybucyjnej na terenie całego kraju, Spółka wynajmuje czasowo niewielkie pomieszczenia w różnych lokalizacjach do tymczasowego przechowywania ww. materiałów (dalej: magazynki). Magazynki nie pełnią żadnej innej funkcji w działalności Spółki. W szczególności, nie służą one sprzedaży towarów lub świadczeniu jakichkolwiek usług. Ponadto, magazynki nie posiadają stałego zaplecza osobowo-rzeczowego - materiały marketingowe są z nich pobierane przez przedstawicieli handlowych doraźnie, według bieżących potrzeb.

Spółka wynajmuje również od podmiotów zewnętrznych prowadzących punkty sprzedaży lub punkty gastronomiczne niewielką przestrzeń (np. 1 m²) w celu ustawienia/ekspozycji materiałów marketingowych, np. odpowiednio oznaczonych stojaków/regałów lub lodówek (dalej: powierzchnie ekspozycyjne). Powierzchnie ekspozycyjne nie są wykorzystywane przez Spółkę w żaden inny sposób. W szczególności, nie służą one sprzedaży towarów lub świadczeniu usług przez Spółkę.

Zarówno lokalizacja magazynków jak i powierzchni ekspozycyjnych charakteryzuje się dużą zmiennością, w związku z czym umowy na ich wynajem są zawierane i rozwiązywane wielokrotnie w ciągu roku.

W uzupełnieniu wyjaśnili Państwo, że:

Materiały marketingowe znajdujące się w magazynkach będą służyły do przeprowadzania działań marketingowych w placówkach handlowych oraz lokalach gastronomicznych. Działania te związane są głównie z budową widoczności marek w poszczególnych kanałach sprzedaży (tu wykorzystywane są takie materiały jak np. wobblery, cenówki, plakaty, standy, mini barki, ekspozytory butelkowe, maty barowe, neony, szkło) oraz wsparciem sprzedaży (tu wykorzystywane są gadżety promocyjne takie jak np. szklanki, kubki, smycze).

Ekspozycję materiałów marketingowych przygotowują, w zależności od kanału sprzedaży i specyfiki poszczególnych działań marketingowych, przedstawiciele handlowi Spółki i/lub merchandiserzy zatrudnieni w firmach zewnętrznych (świadczących dla Spółki usługi w tym zakresie). W niektórych przypadkach mogą się tym również zajmować pracownicy punktów handlowych.

Na pytanie zadane w wezwaniu, „Czy w związku z wykonywaniem przez Państwa poszczególnych czynności zarówno w magazynkach jak i powierzchniach ekspozycyjnych korzystają Państwo z zaplecza osobowo-rzeczowego innego podmiotu?”, odpowiedzieli Państwo, „Tak jak Spółka wskazała we wniosku, magazynki nie posiadają stałego zaplecza osobowo-rzeczowego, ani własnego ani należącego do innych podmiotów. Analogicznie wygląda sytuacja jeśli chodzi o powierzchnie ekspozycyjne w punktach handlowych i gastronomicznych, ponieważ przedstawiciele handlowi lub wynajęci przez Spółkę merchandiserzy pojawiają się w nich jedynie epizodycznie aby ustawić lub skontrolować ekspozycję. Pod tym względem można je przyrównać np. do miejsc ustawienia bilboardów lub szyldów reklamowych.”

Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka zwraca się o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Pytania

1.Czy wykorzystywane przez Spółkę magazynki stanowią miejsca prowadzenia działalności, które na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników Spółka zobowiązana jest objąć zgłoszeniem identyfikacyjnym/zgłoszeniem aktualizacyjnym (NIP-8)?

2.Czy wykorzystywane przez Spółkę powierzchnie ekspozycyjne w punktach handlowych i gastronomicznych stanowią miejsca prowadzenia działalności, które na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników Spółka zobowiązana jest objąć zgłoszeniem identyfikacyjnym/zgłoszeniem aktualizacyjnym (NIP-8)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, zarówno magazynki jak i powierzchnie ekspozycyjne nie stanowią miejsc prowadzenia działalności, które na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników podlegają zgłoszeniu identyfikacyjnemu/zgłoszeniu aktualizacyjnemu (NIP-8).

 (i) Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 2b ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera dane: 1) objęte treścią wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, przekazywane automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego; 2) uzupełniające: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, a w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 2c ustawy, podatnicy wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w ust. 2b pkt 2, w terminie 21 dni od dnia dokonania wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, oraz zarządca sukcesyjny mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Podmioty wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 6 pkt 2 ustawy, do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Działając na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy, Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał rozporządzenie z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz.U. z 2021 r. poz. 1404, ze zm.; dalej: rozporządzenie).

 Wzór zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8) stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. W opisie pola B.4 zgłoszenia NIP-8 „ADRESY MIEJSC PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI” wskazano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. (...)”.

(ii) Kluczowe dla ustalenia obowiązków Spółki związanych z prawidłowym zgłoszeniem i aktualizacją danych zawartych w polu B.4 formularza NIP-8 jest ustalenie zakresu pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”.

Należy zauważyć, że ustawa o zasadach ewidencji podatników nie definiuje wspomnianego pojęcia ani nie odsyła w tym zakresie do innych przepisów.

Art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) stanowi, że pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 221; dalej: Prawo przedsiębiorców), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Równocześnie, art. 3 Prawa przedsiębiorców wskazuje, że działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

W świetle powyższych regulacji prawnych za miejsce prowadzenia działalności należy uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto, winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej w sposób zorganizowany i ciągły. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały.

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazują również, iż przy interpretacji pojęcia „miejsca prowadzenia działalności” zasadne jest odwoływanie się do zbliżonego pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności”, zawartego w regulacjach dotyczących podatku VAT. Przykładowo, w art. 11 ust. 1-2 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz.Urz.UE.L 2011 Nr 77, str. 1; ze zm.) wskazano, iż: „1. Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Na użytek stosowania następujących artykułów „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje: (...)”.

Odnosząc się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, należy wskazać, iż wielokrotnie wskazywał on (m.in. w wyrokach wydanych w sprawach C-168/84 pomiędzy Gunter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Aitstadt (Niemcy), C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia) oraz C-260/95 Commisioners of Customs and Excise przeciwko DFDS), iż dane miejsce może zostać potraktowane jako „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” jeśli znajdują się w nim na stałe zarówno personel, jak i niezbędne urządzenia techniczne.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji podatkowej z dnia 24 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4018.3.2018.1.MN: „Miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się powinno zatem pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że w określonym miejscu prowadzona jest działalność gospodarcza, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.” Podsumowując wskazane powyżej przesłanki uznania danego miejsca za „miejsce prowadzenia działalności” należy uznać, iż miejsce takie powinno być nie tylko wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, ale zaangażowanie takie powinno mieć charakter stały. W tym celu, w miejscu prowadzenia działalności na stałe powinien znajdować się personel oraz niezbędne urządzenia.

(iii) Przenosząc powyższe wnioski na okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego, w ocenie Spółki magazynki nie spełniają warunków uznania ich za „miejsca prowadzenia działalności” w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów. Świadczą o tym następujące okoliczności:

-    Magazynki nie służą sprzedaży towarów ani świadczeniu usług. Funkcją magazynków jest wyłącznie czasowe przechowywanie materiałów marketingowych.

-    Magazynki nie są miejscami wyposażonymi w stały personel oraz wyspecjalizowaną infrastrukturę techniczną, przedstawiciele handlowi Spółki pojawiają się w nich sporadycznie.

-    Podejmowane przez Spółkę w magazynkach czynności mają charakter doraźny, tj. polegają na pobieraniu i umieszczaniu w magazynkach materiałów marketingowych według bieżących potrzeb przedstawicieli handlowych.

-    W magazynkach nie są przechowywane towary handlowe ani surowce produkcyjne, a zatem nie jest w nich prowadzona podstawowa działalność gospodarcza Spółki (produkcja, import oraz dystrybucja napojów alkoholowych).

-    Lokalizacja magazynków charakteryzuje się dużą zmiennością, w związku z czym umowy na ich wynajem mogą być zawierane i rozwiązywane wielokrotnie w ciągu roku.

Zdaniem Spółki, także powierzchnie ekspozycyjne nie spełniają przesłanek uznania ich za „miejsca prowadzenia działalności”, ponieważ:

-    Powierzchnie ekspozycyjne służą jedynie ustawieniu materiałów marketingowych w punktach sprzedaży lub punktach gastronomicznych. Nie jest w tych miejscach prowadzona podstawowa działalność Spółki (produkcja, import, sprzedaż towarów).

-    Powierzchnie ekspozycyjne nie posiadają stałego personelu ani infrastruktury technicznej. Są to wyodrębnione niewielkie części punktów handlowych i gastronomicznych, w których swoją działalność gospodarczą prowadzą wynajmujący, tj. podmioty prowadzące te punkty, a nie Spółka.

-    Lokalizacja powierzchni ekspozycyjnych charakteryzuje się dużą zmiennością, w związku z czym umowy na ich wynajem mogą być zawierane i rozwiązywane wielokrotnie w ciągu roku.

Stanowisko Spółki w niniejszej sprawie jest także spójne z orzecznictwem sądów administracyjnych w zakresie przepisów dotyczących ewidencji i identyfikacji podatników. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 476/15, wskazał, iż: „Dodatkowo trzeba zaznaczyć, że celem EwidPodU jest zaewidencjonowanie wymienionych podmiotów i nadanie im numerów identyfikacji podatkowej, a nie ewidencjonowanie wszystkich miejsc, w których podatnicy wykonują czynność z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Także zdaniem Sądu żądanie od skarżącej spółki każdorazowego wskazywania miejsc prowadzenia działalności, w sytuacji potwierdzenia, iż działalność w danym miejscu jest tymczasowa i nie ma charakteru stałego może być uznane za naruszające zasadę proporcjonalności nakazującą organom państwowym użycie jedynie takich środków, które są niezbędne dla osiągnięcia konkretnego celu.”

Powyższy wyrok, wskazuje jednoznacznie, iż przy wykładni przepisów dotyczących ewidencjonowania danych dotyczących miejsc prowadzenia działalności należy kierować się funkcją i celem regulacji. Ewidencjonowanie każdego miejsca, w którym podatnik dokonuje, nawet czasowo, jakichkolwiek czynności związanych z działalnością gospodarczą, nie służy uzyskaniu przez organy podatkowe wartościowych informacji o działalności podatnika. Obowiązek zgłoszenia każdego miejsca, które w jakiś sposób związane jest z działaniami marketingowymi lub komunikacją z klientami/kontrahentami podatnika prowadziłoby do absurdu w postaci konieczności zgłoszenia np. każdego miejsca powieszenia banera reklamowego lub umieszczenia ekspozycji sklepowej, gdziekolwiek na terytorium kraju (co w przypadku niektórych podatników może dotyczyć nawet setek miejsc na terytorium kraju).

W ocenie Spółki, taka wykładnia byłaby sprzeczna z konstytucyjną zasadą proporcjonalności, gdyż skutkowałaby nałożeniem na podatników obowiązków niewspółmiernych do celów regulacji ustawy o zasadach ewidencji podatników. Podsumowując, zarówno wykorzystywane przez Spółkę magazynki jak i powierzchnie ekspozycyjne nie stanowią miejsc prowadzenia działalności, które na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji podatników podlegają zgłoszeniu identyfikacyjnemu/zgłoszeniu aktualizacyjnemu (NIP-8). 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2500 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o NIP, ustawa określa:

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP:

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 5 ust. 2b ustawy o NIP:

Jak stanowi art. 5 ust. 2c ustawy o NIP:

Na mocy art. 5 ust. 3 ustawy o NIP:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o NIP:

W myśl art. 5 ust. 5 ustawy o NIP:

W § 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających z dnia 19 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1404):

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy wskazać należy, że w Państwa przypadku właściwym formularzem w zakresie zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających jest formularz NIP-8 stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W opisie pola B.4 zgłoszenia NIP-8 (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 3 ustawy o NIP wpisano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów sporządzić listę adresów tych miejsc odpowiednio, zgodnie z zakresem części B.4. (poz. 33-43). Formularz składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej obejmuje listę. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie kraju) dane adresowe podać z możliwą dokładnością.

W uzasadnieniu do projektu ustawy - druk sejmowy nr 2094 z 22 stycznia 2014 r. stwierdzono między innymi:

Dane uzupełniające to dane wymagane przepisami prawa na potrzeby prowadzonych przez US, GUS i ZUS rejestrów i ewidencji, które są danymi zbliżonymi merytorycznie, a z uwagi na to, że wykraczają poza zakres danych wpisywanych do KRS zgłaszane będą do właściwych organów w wyniku samodzielnego działania zobowiązanego podmiotu. Dane te, z punktu widzenia powstawania bytu prawnego podmiotu i jego startu w obszarze działalności gospodarczej nie mają istotnego znaczenia, dlatego nie są objęte wpisem w KRS. Znaczenie mają jednak z punktu widzenia realizacji zadań powierzonych organom administracji publicznej, tj. US, GUS i ZUS.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w celu wspierania sprzedaży swoich produktów oraz towarów handlowych wykorzystuje różnego rodzaju materiały marketingowe. Materiały te przekazywane są kontrahentom przez przedstawicieli handlowych Spółki w celu wykorzystania ich w punktach handlowych i gastronomicznych. Ze względu na prowadzenie przez Spółkę działalności dystrybucyjnej na terenie całego kraju, Spółka wynajmuje czasowo niewielkie pomieszczenia w różnych lokalizacjach do tymczasowego przechowywania ww. materiałów (magazynki). Magazynki nie pełnią żadnej innej funkcji w działalności Spółki. W szczególności, nie służą one sprzedaży towarów lub świadczeniu jakichkolwiek usług. Ponadto, magazynki nie posiadają stałego zaplecza osobowo-rzeczowego - materiały marketingowe są z nich pobierane przez przedstawicieli handlowych doraźnie, według bieżących potrzeb. Spółka wynajmuje również od podmiotów zewnętrznych prowadzących punkty sprzedaży lub punkty gastronomiczne niewielką przestrzeń (np. 1 m²) w celu ustawienia/ekspozycji materiałów marketingowych, np. odpowiednio oznaczonych stojaków/regałów lub lodówek (powierzchnie ekspozycyjne). Powierzchnie ekspozycyjne nie są wykorzystywane przez Spółkę w żaden inny sposób. W szczególności, nie służą one sprzedaży towarów lub świadczeniu usług przez Spółkę.

Materiały marketingowe znajdujące się w magazynkach będą służyły do przeprowadzania działań marketingowych w placówkach handlowych oraz lokalach gastronomicznych. Działania te związane są głównie z budową widoczności marek w poszczególnych kanałach sprzedaży (tu wykorzystywane są takie materiały jak np. wobblery, cenówki, plakaty, standy, mini barki, ekspozytory butelkowe, maty barowe, neony, szkło) oraz wsparciem sprzedaży (tu wykorzystywane są gadżety promocyjne takie jak np. szklanki, kubki, smycze). Ekspozycję materiałów marketingowych przygotowują, w zależności od kanału sprzedaży i specyfiki poszczególnych działań marketingowych, przedstawiciele handlowi Spółki i/lub merchandiserzy zatrudnieni w firmach zewnętrznych (świadczących dla Spółki usługi w tym zakresie). W niektórych przypadkach mogą się tym również zajmować pracownicy punktów handlowych. Zarówno lokalizacja magazynków jak i powierzchni ekspozycyjnych charakteryzuje się dużą zmiennością, w związku z czym umowy na ich wynajem są zawierane i rozwiązywane wielokrotnie w ciągu roku.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą obowiązku wykazywania magazynków, w których przechowywane są materiały marketingowe i powierzchni ekspozycyjnych w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-8 jako miejsc prowadzenia działalności Spółki.

Należy zauważyć, że co do zasady z formularza zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 wynika, że w opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) podatnik zobowiązany jest do podania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Zatem, kwestia ustalenia, czy opisane wyżej miejsca są miejscami prowadzenia działalności gospodarczej przesądza o tym, czy Państwo powinni wykazać je w zgłoszeniu NIP-8.

Delegacja ustawowa, zawarta w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP upoważnia ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia wzorów zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy o NIP.

Zatem od 1 grudnia 2014 r. wymóg podawania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności wynikający z wzorów formularzy zamieszczonych w Rozporządzeniu znajduje umocowanie ustawowe.

Należy zauważyć, że ani ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”.

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) stanowi, że:

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) dalej ustawa o VAT w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż:

Należy wskazać, że pojęcie „miejsce prowadzenia działalności” wynikające z ustawy o NIP nie jest tożsame z pojęciem „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. „Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” jest bowiem instytucją charakterystyczną jedynie dla systemu VAT.

Miejscem prowadzenia działalności będzie miejsce gdzie wykonywana jest w sposób ciągły i zorganizowany jakakolwiek działalność gospodarcza. Miejsce to nie musi się charakteryzować wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym o czym świadczyć może fakt, że do takich miejsc ustawodawca zaliczył magazyn czy parking, przykłady miejsc prowadzenia działalności wymienione w objaśnieniach do formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych/aktualizacyjnych.

Miejsce prowadzenia działalności, zgodnie z jego słownikowym brzmieniem, oznacza miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Zatem miejscem prowadzenia działalności jest miejsce, gdzie działalność gospodarcza jest wykonywana.

Miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, spełniające poniższe warunki:

-    w miejscu tym wykonywana jest działalność gospodarcza, tj. przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej (przykładowo filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) a także czynności wspomagające działalność przedsiębiorcy (przykładowo magazyny, parkingi). Działalność winna być prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

-    czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej lub ją wspomagające wykonywane są w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy,

-    czynności mogą być prowadzone przy wykorzystaniu zaplecza osobowo-rzeczowego niebędącego własnością podatnika.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wbrew Państwa twierdzeniu magazynki pełnią określoną funkcję w Państwa działalności. Wprawdzie nie służą one bezpośrednio sprzedaży towarów lub świadczeniu jakichkolwiek usług, to należy zauważyć, że znajdują się w nich materiały marketingowe, które jak Państwo wskazali - Spółka wykorzystuje w celu wspierania sprzedaży swoich produktów oraz towarów handlowych. Jednocześnie to ze względu na prowadzenie przez Spółkę działalności dystrybucyjnej na terenie całego kraju, Państwo wynajmują czasowo niewielkie pomieszczenia w różnych lokalizacjach do tymczasowego przechowywania ww. materiałów marketingowych. Wskazali Państwo również, że materiały marketingowe znajdujące się w magazynkach będą służyły do przeprowadzania działań marketingowych w placówkach handlowych oraz lokalach gastronomicznych. Działania te związane są głównie z budową widoczności marek w poszczególnych kanałach sprzedaży (tu wykorzystywane są takie materiały jak np. wobblery, cenówki, plakaty, standy, mini barki, ekspozytory butelkowe, maty barowe, neony, szkło) oraz wsparciem sprzedaży (tu wykorzystywane są gadżety promocyjne takie jak np. szklanki, kubki, smycze). Ponadto w celu ustawienia/ekspozycji materiałów marketingowych, np. odpowiednio oznaczonych stojaków/regałów lub lodówek wynajmują Państwo również od podmiotów zewnętrznych prowadzących punkty sprzedaży lub punkty gastronomiczne niewielką przestrzeń – powierzchnię ekspozycyjną. Powierzchnie także wykorzystują Państwo w celu wspierania sprzedaży swoich produktów i towarów handlowych. Wykorzystują Państwo zarówno powierzchnię, jak i pracowników (np. przedstawicieli handlowych, merchandiserów lub pracowników punktów handlowych), aby wesprzeć sprzedaż swoich produktów oraz towarów handlowych.

Należy także zauważyć, że Państwo mają tytuł prawny do magazynków i powierzchni ekspozycyjnych na podstawie umowy najmu. W konsekwencji magazynki oraz powierzchnie ekspozycyjne służą Państwa działalności.

W przedstawionej sprawie będą Państwo zatem zobligowani do zgłoszenia magazynków oraz powierzchni ekspozycyjnych jako miejsc prowadzenia Państwa działalności.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4018.3.2018.1.MN, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Należy ponadto wskazać, że ww. interpretacja indywidualna dotyczy odmiennego niż w analizowanej sprawie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, gdyż dotyczy terenowych punktów skupu, w których odbywa się skup zwierzyny od dostawców. Zatem nie może mieć ona wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.