Interpretacja indywidualna z dnia 19.07.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.285.2019.3.SŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Ulga odsetkowa

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w części pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 10 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi odsetkowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi odsetkowej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 czerwca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.285.2019.1.SŻ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 czerwca 2019 r. (data doręczenia 21 czerwca 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.).

Następnie pismem z dnia 5 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.285.2019.2.SŻ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku poprzez uzupełnienie podpisu Wnioskodawczyni, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie II do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 lipca 2019 r. (data doręczenia 8 lipca 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 10 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 12 listopada 2003 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęła w Banku kredyt długoterminowy w wysokości 50 000 zł na 25 lat. Było on niezbędny małżonkom na dokończenie budowy domu jednorodzinnego położonego na działce nr 301/1 w miejscowości , gmina , województwo ... Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości. Była stroną umowy podczas zaciągania kredytu. Ostateczny termin spłaty kredytu to listopad 2028 r. Małżonkowie solidarnie odpowiadają za wynikające zadłużenie. Małżonkowie regularnie spłacają kredyt wraz z odsetkami. Ww. kredyt udzielony był przez Bank , umowa kredytu mieszkaniowego nr . Odsetki nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu i nie były małżonkom zwracane w żadnej formie. Odsetki nie zostały odliczone od przychodu na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Małżonkowie korzystali z odliczeń od podatku na materiały budowlane.

Inwestycja dotyczyła budynku mieszkalnego wybudowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe w miejscowym planie zagospodarowania terenu, na podstawie obowiązujących ustaw. Pozwolenie na budowę nr Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 16 sierpnia 2000 r. O zakończeniu robót budowlanych Wnioskodawczyni powiadomiła Starostwo Powiatowe w w 2009 r.

Wnioskodawczyni w tym roku dowiedziała się o uldze odsetkowej (podatkowej), o której wcześniej nie miała wiedzy i z niej nie korzystała. Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi fakt, czy istnieje możliwość, aby mogła skorzystać z ulgi odsetkowej od początku spłaty kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje ulga odsetkowa od zaciągniętego kredytu za okres od dnia 12 listopada 2003 r. do dnia złożenia wniosku, tj. czerwca 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga odsetkowa od zaciągniętego kredytu na dokończenie budowy domu jednorodzinnego położonego na działce nr 301/1 w gminie .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. nr 217, poz. 1588, z późn. zm.) podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., zwany dalej kredytem mieszkaniowym, przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek:

1. od kredytu mieszkaniowego,
2. od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego,
3. od każdego kolejnego kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w pkt 1 lub 2

do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt mieszkaniowy zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

Powyższy przepis zagwarantował zatem korzystanie z ulgi odsetkowej w ramach praw nabytych osobom, którym bank udzielił kredytu mieszkaniowego w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2006 r.

Stosownie do treści art. 26b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

1. budową budynku mieszkalnego albo
2. wniesieniem wkładu budowlanego lub mieszkaniowego do spółdzielni mieszkaniowej na nabycie prawa do nowo budowanego budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego w takim budynku, albo
3. zakupem nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, albo
4. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 26b ust. 2 ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli:

1. kredyt (pożyczka) został udzielony podatnikowi po dniu 1 stycznia 2002 r.,
2. kredyt (pożyczka) był udzielony przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych do udzielania kredytów (pożyczek), a z umowy kredytu (pożyczki) wynika, że dotyczy on jednej z inwestycji wymienionych w ust. 1,
3. inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku tego planu - określonym w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej na podstawie obowiązujących ustaw,
4. inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, którego budowa została zakończona nie wcześniej niż w 2002 r., a ponadto w przypadku inwestycji:
5. o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo pkt 4 zakończenie nastąpiło przed upływem trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne lub przebudowę (przystosowanie) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania zawiadomieniem o zakończeniu budowy takiego budynku,
6. o których mowa w ust. 1 pkt 2 albo pkt 3 - została zawarta umowa o ustanowieniu spółdzielczego własnościowego lub lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo umowa w formie aktu notarialnego o ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego, o przeniesieniu na podatnika własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, której jedną ze stron jest podatnik,

1. do zeznania, o którym mowa w art. 45, składanego za rok, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia, o którym mowa w ust. 1, podatnik dołączy oświadczenie, według określonego wzoru, o wysokości wszystkich poniesionych wydatków związanych z daną inwestycją, w tym o wysokości wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia od tego podatku,
2. odsetki, o których mowa w ust. 1:
3. zostały faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty są udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2,
4. nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba że zwrócone odsetki zwiększyły podstawę obliczenia podatku,
5. nie zostały odliczone od przychodów na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,

1. podatnik lub jego małżonek nie korzystał lub nie korzysta z odliczenia od dochodu (przychodu) lub podatku wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, przeznaczonych na:
2. zakup gruntu lub odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego,
3. budowę budynku mieszkalnego,
4. wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej,
5. zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej,
6. nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne,
7. przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu,
8. systematyczne gromadzenie oszczędności na rachunku oszczędnościowo-kredytowym w banku prowadzącym kasę mieszkaniową, według zasad określonych w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 26b ust. 3 pkt 6 ww. ustawy, odliczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają odsetki od kredytów wykorzystanych na nabycie gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu w związku z inwestycją wymienioną w ust. 1; w przypadku wykorzystania kredytu na cele wymienione w ust. 1 oraz na nabycie gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu odliczeniu nie podlegają odsetki od części kredytu ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostają wydatki na nabycie gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu w łącznych wydatkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa także termin, od którego możliwe jest dokonywanie odliczeń z tytułu spłaty odsetek od kredytu hipotecznego (pożyczki). Tak, więc zgodnie z art. 26b ust. 5 ww. ustawy, odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się najwcześniej za rok podatkowy, w którym została zakończona dana inwestycja.

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5, mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki (art. 26b ust. 6) oraz w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia art. 26b ust. 7.

Zgodnie z art. 26b ust. 8 ww. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 1, dotyczą odsetek zapłaconych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu & odliczeń dokonuje się, zgodnie z wnioskami zawartymi w zeznaniach rocznych, bądź od dochodu każdego z małżonków, w proporcji wskazanej we wniosku, bądź od dochodu jednego z małżonków.

Z zacytowanych przepisów wynika, że warunkiem wykluczającym możliwość skorzystania z ulgi odsetkowej jest zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. b)-c) ww. ustawy, zaliczenie odsetek do kosztów uzyskania przychodów lub ich zwrot podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba że zwrócone odsetki zwiększyły podstawę obliczenia podatku, lub odliczenie odsetek od przychodów na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zatem osoby, które zaliczyły odsetki do kosztów uzyskania przychodów lub otrzymały ich zwrot w jakiejkolwiek formie, lub odliczyły już spłacone odsetki od kredytu od przychodu, z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych nie są uprawnione do przedmiotowej ulgi.

Z kręgu osób uprawnionych do ulgi odsetkowej zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 7 ww. ustawy, ustawodawca wyłączył również podatników, którzy to podatnicy lub ich małżonkowie korzystali lub korzystają z odliczenia od dochodu (przychodu) lub podatku wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, czyli osoby, które w latach obowiązywania przepisów ustawy, dokonywały odliczeń m.in. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. a)-f) i pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r., oraz art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)f) i pkt 2 tejże ustawy w brzmieniu obowiązującym w latach 19972001, lub kontynuowały przedmiotowe odliczenia na zasadzie praw nabytych.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie bez powodu tak skonstruował przepis art. 26b ust. 2 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., aby stanowił on odzwierciedlenie dawnego brzmienia art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. a)-f) i pkt 5a, oraz art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) i pkt 2 ww. ustawy. Jego intencją było bowiem wyłączenie z dobrodziejstw ulgi odsetkowej podatników, którzy korzystali wcześniej z dużej ulgi budowlanej.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie wykładnia przepisów regulujących ulgi podatkowe powinna być ścisła, a nie rozszerzająca, gdyż mogłaby doprowadzić do zastosowania ulg wobec osób, które zdaniem ustawodawcy nie spełniają ustanowionych przez niego warunków. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednolicie, że wszelkie przepisy regulujące ulgi podatkowe, stanowiące wyjątki od ww. zasady, należy interpretować ściśle, przede wszystkim w oparciu o wykładnię językową (wyroki NSA: z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt II FSK 649/08; z dnia 24 września 2009 r., sygn. Akt II FSK 650/08; z dnia 12 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 374/10; z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1781/10).

W związku z powyższym uprawnienie wynikające z art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich wyżej wymienionych w tym przepisie warunków.

Jednym z warunków dokonania odliczenia wydatków na spłatę odsetek od kredytu jest zakończenie budowy budynku mieszkalnego w terminie trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym uzyskano pozwolenie na budowę w rozumieniu prawa budowlanego, przy czym zakończenie inwestycji musi zostać potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania zawiadomieniem o zakończeniu budowy tego budynku.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że w dniu 12 listopada 2003 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęła w banku kredyt długoterminowy. Było on niezbędny małżonkom na dokończenie budowy domu jednorodzinnego położonego na działce nr 301/1. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości. Wnioskodawczyni była stroną umowy podczas zaciągania kredytu. Ostateczny termin spłaty kredytu to listopad 2028 r. Małżonkowie solidarnie odpowiadają za wynikające zadłużenie. Małżonkowie regularnie spłacają kredyt wraz z odsetkami. Ww. kredyt udzielony był przez bank, umowa kredytu mieszkaniowego & własny kąt. Odsetki nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu i nie były małżonkom zwracane w żadnej formie. Odsetki nie zostały odliczone od przychodu na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Małżonkowie korzystali z odliczeń od podatku na materiały budowlane.

Inwestycja dotyczyła budynku mieszkalnego wybudowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe w miejscowym planie zagospodarowania terenu, na podstawie obowiązujących ustaw. Pozwolenie na budowę nr Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 16 sierpnia 2000 r. O zakończeniu robót budowlanych Wnioskodawczyni powiadomiła Starostwo Powiatowe w 2009 r.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy, pozwolenie na budowę jest decyzją administracyjną zezwalająca na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31 ww. ustawy.

Ustawodawca zakłada, że do rozpoczęcia robót budowlanych może dojść dopiero po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Definicja decyzji ostatecznej zawarta została w art. 16 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096, z późn. zm.), zgodnie z którym decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne. Odwołanie nie przysługuje m.in. w przypadku decyzji, która nabrała charakteru ostatecznego w związku z faktem, że strona nie wniosła odwołania lub uchybiła terminowi do jego wniesienia.

Natomiast w myśl art. 129 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie & od dnia jej ogłoszenia stronie.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że inwestor może przystąpić do robót budowlanych na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, natomiast decyzja staje się ostateczna po upływie 14 dni od dnia jej doręczenia stronom biorącym udział w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 54 Prawa budowlanego (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.) do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i 57, po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji.

Do ww. zawiadomienia o zakończeniu budowy stosownie do art. 57 ww. ustawy inwestor jest obowiązany dołączyć m.in. oryginał dziennika budowy, w którym kierownik budowy dokonuje wpisów potwierdzających prowadzenie robót.

Pojęcie zakończenia budowy jest więc w istocie terminem techniczno-budowlanym. Z zakończeniem budowy obiektu budowlanego mamy do czynienia wówczas, gdy obiekt ten odpowiada warunkom, jakie przewiduje prawo budowlane w odniesieniu do budowy legalnej, przy dopełnieniu formalności koniecznych do oddania obiektu do użytkowania. Obiekt powinien być zatem w takim stanie, by mógł zostać przeprowadzony jego odbiór i by można było przekazać go do normalnej eksploatacji i użytkowania.

Tak więc o zakończeniu budowy można mówić wtedy, gdy zostaną zrealizowane wszystkie roboty budowlane objęte daną decyzją o pozwoleniu na budowę oraz wybudowany obiekt może funkcjonować zgodnie z określonym w tej decyzji przeznaczeniem a co za tym idzie spełnione są przesłanki do zawiadomienia o zakończeniu budowy. Zatem w świetle przepisów ustawy Prawo budowlane za moment zakończenia budowy budynku mieszkalnego należy uznać datę uprawomocnienia się pozwolenia na użytkowanie lub zawiadomienia właściwego organu o zakończeniu budowy.

W analizowanym przypadku zakończenie budowy budynku mieszkalnego nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia odsetek od kredytu zaciągniętego w 2003 r. na dokończenie budowy domu jednorodzinnego, na podstawie tzw. ulgi odsetkowej.

Wnioskodawczyni dokonywała również odliczeń od dochodu (przychodu) wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, tj. wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, co również pozbawia Wnioskodawczynię możliwości skorzystania z ww. ulgi.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumentów należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych osób (męża Wnioskodawczyni).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej