Interpretacja indywidualna z dnia 05.08.2008, sygn. ITPB3/423-267b/08/DK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 roku (data wpływu 5 maja 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku tonażowego w zakresie podlegania opodatkowaniu ww. podatkiem przychodów uzyskanych z tytułu transportu ładunków pomiędzy portami krajowymi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku tonażowego w zakresie podlegania opodatkowaniu ww. podatkiem przychodów uzyskanych z tytułu transportu ładunków, pomiędzy portami krajowymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka na podstawie umów z dnia 20 grudnia 2007 r. oraz z dnia 5 stycznia 2008 r. zawartych z właścicielami statków, sprawuje zarząd nad cudzymi statkami, to jest statkami T. i A. (zwane dalej umowami o zarządzanie). Jako Zarządca statku Spółka działa w cudzym imieniu i na cudzą rzecz, to jest w imieniu i na rzecz właścicieli statków. Na mocy tych umów, Spółka jest zobowiązana do stałego nadzoru technicznego nad statkami, dokonywania remontów bieżących oraz klasowych, jest również odpowiedzialna za eksploatacje statków, w związku z czym zobowiązała się do objęcia ww. statków posiadanym przez siebie Dokumentem Zgodności. Spółka posiada ważny Dokument Zgodności, o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (zw. dalej Ustawą). Zarówno statek T. jak i A. posiadają polska przynależność i są zarejestrowane w polskim, rejestrze okrętowym, a wiec spełniają wymóg przewidziany w art. 2 pkt 5 Ustawy. Mając na względzie powyższe, Spółka spełnia przesłanki aby zostać zakwalifikowana jako armator, na podstawie art. 2 pkt 3 lit. a tiret trzecie ww. ustawy o podatku tonażowym. Niezależnie od ww. umów o zarządzanie statkami, Spółka w dniu 14 grudnia 2007 r. zawarła z właścicielem statku T. umowę czarteru na czas (Time charter) a w dniu 7 grudnia 2007 r. umowę czarteru na czas statku A.. Na mocy tych umów właściciele zobowiązali się oddać czarterującemu do dysponowania statki obsadzone załogą, za co przysługuje im od czarterującego wynagrodzenie. Korzystając ze statków na podstawie ww. umów czarteru na czas, Spółka świadczy usługi przewozu morskiego ładunków, uzyskując z tego tytułu przychody. Względem zawartych umów Time Charter wykonanie umowy przez kontrahenta zagranicznego traktowane jest jako usługa ciągła, dla której okresami rozliczeniowymi są okresy miesięczne.

Spółka otrzymuje zatem faktury VAT za dany miesiąc, dokonując jednocześnie zapłaty na ich podstawie w miesiącu wystawienia. Oprócz wskazanej wyżej działalności Spółka osiąga również przychody z tytułu prowadzenia agencji portowej, spedycji oraz zaopatrzenia statków. Ponadto w dniu 19 listopada 2007 r. Spółka zawarła z zagranicznym kontrahentem dwie jednorazowe, kompleksowe The Agency Agreement, których przedmiotem były usługi pełnej organizacji kupna statków, obecnie zwanych A." i T.". Zakres obowiązków Spółki określony w każdej z ww. umów obejmował wszelkie czynności związane z nabyciem statku, m.in.: udział w negocjacjach i doradztwo, zorganizowanie inspekcji technicznych i obsługi konsultantów technicznych, umieszczenie kompetentnych przedstawicieli na burcie statku, celem zapoznania się ze statkiem, zaaranżowanie ubezpieczenia statku, pierwszej obsady statku. Usługi określone każdą umową miały charakter jednorazowy" i strony określiły też jednorazowe wynagrodzenie z tytułu każdej umowy, płatne w myśl postanowień umów w terminie 30 dni od dnia zakupu jednostek i ich zarejestrowania pod banderą polską (w polskim rejestrze okrętowym) na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury VAT. Jednakże z powodu rozciągnięcia w czasie wszystkich wchodzących w zakres umowy czynności i związanej z tym konieczności panoszenia konkretnych kosztów związanych z jej wykonaniem (w tym m. in. koszty opłat notarialnych z tyt. ustanowienia hipoteki morskiej, koszty zaopatrzenia załogi, transportu, uzyskania certyfikatów medycznych, zaopatrzenia w żywność oraz środki medyczne, bhp oraz innych kosztów niezbędnych do prawidłowej realizacji usług), faktyczne wykonanie umów z dnia 19 listopada 2007 roku miało miejsce w styczniu 2008 r. i w tym miesiącu (31 stycznia 2008 r.) spółka wystawiła kontrahentowi dwie faktury VAT z tytułu wykonania usług wynikających z każdej z umów (obejmujące wynagrodzenie) oraz fakturę korygującą do każdej z faktur (obejmujące zwrot kosztów, w tym zwrot kosztów poniesionych w miesiącu styczniu 2008 r.). Należność wynikająca z faktur została przez nabywcę zapłacona w miesiącu lutym 2008 r.

Spółka uzyskuje zatem w roku 2008 następujące przychody:

1. Z tytułu zarządu nad statkami T. i A. (art. 3 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy), na podstawie umów o zarządzanie statkami;
2. Z tytułu transportu ładunków (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy), wykonywanych statkami T. i A. na podstawie umów czarteru na czas;
3. Z tytułu wykonania umów The Agency Agreement z dnia 19 listopada 2007 r., art. 3 ust. 2 pkt 9 ustawy).

Spółka w dniu 18 stycznia 2008 r. złożyła oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem tonażowym przychodów z działalności, o której mowa w art. 3 Ustawy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie trzecie.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

W zakresie pytania trzeciego Wnioskodawca wskazał, iż podatkiem tonażowym można objąć tylko usługi transportu międzynarodowego świadczone z wykorzystaniem ww. statków, natomiast usługi transportu towarów pomiędzy portami krajowymi rozlicza się osobno, tj. jako przychód opodatkowany podatkiem dochodowym według zasad ogólnych. Zdaniem Spółki, fakt iż statki wykorzystywane są zarówno w żegludze międzynarodowej jak również w transporcie ładunków pomiędzy portami polskimi, pozostaje bez znaczenia względem prawa armatora do korzystania z opodatkowania podatkiem tonażowym tych przychodów z działalności, które objęte zostały katalogiem zawartym w art. 3 ust. 1 lub 2 wskazanej ustawy. Przepis ten nie formułuje bowiem zakazu odbywania żeglugi w obrębie portów polskich, lecz jedynie uzależnia możliwość wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym niektórych dochodów, przychodów; osiąganych przez armatorów prowadzących działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej. Co więcej zgodnie z dyspozycją art. 7 ustawy o podatku tonażowym przychodów z form działalności innych niż określana w art. 3 ust. 1 i 2 nie łączy się z dochodami (przychodami) armatora podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie innych ustaw. Tym samym należy przyjąć, iż przychody z usług wykonywanych w ramach żeglugi wyłącznie pomiędzy portami krajowymi rozlicza się osobno, tj. jako przychód opodatkowany podatkiem dochodowym według zasad ogólnych, co nie pozbawia przedsiębiorstwa armatorskiego w żadnej mierze prawa objęcia podatkiem tonażowym przychodów związanych z przewozem ładunków do portu zagranicznego. Taka interpretacja jest zgodna z treścią art. 1 ustawy, określającym zakres przedmiotowy opodatkowania, obejmujący tylko niektóre dochody (przychody) armatorów eksploatujących morskie statki handlowe w żegludze międzynarodowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. Nr 183, poz. 1353) opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlegają armatorzy prowadzący działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy, w zakresie transportu ładunków lub pasażerów, którzy dokonali wyboru tej formy opodatkowania.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 2 pkt 3 lit. a, ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o armatorze rozumie się przez to osobę fizyczną lub osobę prawną, mającą odpowiednio miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która spełnia przynajmniej jeden z warunków:

• we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem własnym lub cudzym oraz posiada ważny Dokument Zgodności,

• jest właścicielem statku, ale nie uprawia równocześnie we własnym imieniu żeglugi statkiem własnym lub cudzym,

• zarządza cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz na podstawie umowy, oraz posiada ważny Dokument Zgodności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż ustawa o podatku tonażowym nie formułuje wyłączenia z podatku podmiotów, które świadczą usługi transportu ładunków w żegludze krajowej. Potwierdzeniem tego stanowiska, jest brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów (dochodów) armatora opodatkowanych na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. Nr 183, poz. 1353), z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1a, który stanowi, iż podatnicy będący armatorami w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym prowadzący działalność opodatkowaną podatkiem tonażowym oraz inną działalność opodatkowaną podatkiem dochodowym, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty na poszczególne rodzaje działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem tonażowym i podatkiem dochodowym. Tym samym ustawodawca dopuszcza możliwość, objęcia podatkiem tonażowym jedynie część działalności przedsiębiorcy podatkiem tonażowym.

Zauważyć również należy, iż w samej ustawie o podatku tonażowym znajdujemy wyłączenie dochodów uzyskanych z tytułu świadczenia usług holowania pełnomorskiego. Podlegają one bowiem opodatkowaniu podatkiem tonażowym, pod warunkiem że co najmniej 50% przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi holowania innego niż holowanie do portu i z portu oraz w granicach portu (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku tonażowym). A contrario w przypadku gdy usługi holowania do portu i z portu oraz w granicach portu stanowią więcej niż połowę przychodów, wówczas usługi holowania pełnomorskiego nie mogą podlegać opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem. Biorąc pod uwagę powyższy zapis należy wskazać, iż gdyby ustawodawca chciał wyłączyć z opodatkowania podatkiem tonażowym dochody uzyskiwane z tytułu transportu ładunków lub pasażerów przez statki, które są wykorzystywane również w żegludze krajowej wówczas wprowadziłby stosowne uregulowanie w ustawie. Jako że takiego zapisu nie ma wnioskować należy, iż możliwość taka istnieje z zastrzeżeniem, że dochody uzyskiwane przez podmiot opodatkowany podatkiem tonażowym z tytułu świadczenia usług transportowych w żegludze krajowej powinny być odpowiednio wyodrębnione oraz opodatkowane na zasadach ogólnych, to samo dotyczy usług związanych z tego rodzaju transportem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.