Interpretacja indywidualna z dnia 10.11.2016, sygn. 2461-IBPP1.4519.1.2016.1.KJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Posługiwanie się odrębnym numerem identyfikacji podatkowej w sytuacji prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej i prowadzenia niepublicznego przedszkola.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się odrębnym numerem identyfikacji podatkowej w sytuacji prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej i prowadzenia niepublicznego przedszkola jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się odrębnym numerem identyfikacji podatkowej w sytuacji prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej i prowadzenia niepublicznego przedszkola.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od września 2009 roku Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą P. Ma nadany odpowiednio NIP i REGON i to były dwa numery wykorzystywane do identyfikacji Wnioskodawcy - jako płatnika podatku PIT-5 i PIT-4. Główne PKD to 85.60.Z. Od 2013 Wnioskodawca rozszerzył działalność gospodarczą i otworzył na mocy ustawy o systemie oświaty przedszkole niepubliczne. Uzyskał wpis do rejestru prowadzonego przez Burmistrza, który zawierał dane: nazwa, adres siedziby oraz dane organu prowadzącego, czyli A. Przedszkole nie jest instytucją samodzielną i w związku z tym nie posiada (jako przedszkole) zdolności zaciągania zobowiązań. Zgodnie z zapisem w statucie niepublicznego przedszkola, osobą prowadzącą jest Wnioskodawca, nadzór pedagogiczny sprawuje właściwy kurator oświaty, a nadzór nad prawidłowością wydatkowania dotacji oświatowej sprawuje Urząd Gminy. Wszystkie sprawy finansowe, organizacyjne, gospodarcze i kadrowo-płacowe zainteresowany prowadzi sam jako właściciel i dyrektor przedszkola oraz całej firmy, której integralną częścią jest placówka.

Urząd Miejski na mocy obowiązujących go przepisów wysłał informację o tym fakcie do GUS-u i oni nadali Wnioskodawcy drugi numer regon.

W maju br. Wnioskodawca otrzymał pismo od Urzędu Miejskiego, który, na mocy przepisów prawa oświatowego dotuje działalność przedszkola, że Przedszkole powinno opłacać wszystkie podatki oraz składki ZUS jako odrębny płatnik, a nie firma P., faktury zakupowe powinny być wystawione na przedszkole, a nie na firmę, która jest organem prowadzącym. Także umowy z pracownikami powinny być zawierane z Przedszkolem, a nie firmą - P. Wnioskodawca udał się do US celem uzyskania informacji czy może zarejestrować drugiego płatnika, z inną nazwą niż P., ale z tym samym numerem NIP - uzyskał odpowiedź, że nie lub czy może w takim razie poprosić o nadanie odrębnego numeru NIP dla Przedszkola, które de facto jest rozszerzeniem działalności gospodarczej - i również otrzymał odpowiedź negatywną. To jednak nie jest wystarczający argument dla Urzędu Miejskiego, w związku z czym prośba o interpretację przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prowadząc działalność gospodarczą, a następnie rozszerzając o prowadzenie przedszkola Wnioskodawca powinien posiadać dwa odrębne numery NIP?

Czy Wnioskodawca może z tym samym NIP-em zarejestrować drugiego płatnika, z którego oddzielnego konta będzie opłacał podatek dochodowy od pracowników?

Czy faktury za towary i usługi dotyczące przedszkola oraz umowy (np. wynajem pomieszczeń, za media, z pracownikami) powinny być wystawione na prowadzoną przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą firmę, czy też na założone przez Wnioskodawcę Niepubliczne Przedszkole, a co za tym idzie czy Przedszkole powinno mieć swój NIP.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole - należy przez to rozumieć także przedszkole. Jak wynika z art. 5 ust. 1 tej ustawy, szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną lub niepubliczną. Osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek (art. 82 ust. 1 powołanej ustawy).

Jak wynika więc z powołanych przepisów nie ma formalnych przeszkód, aby przedszkole utworzyła osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z tym skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako osoba fizyczna - na podstawie wpisu do ewidencji placówek niepublicznych - założył i prowadzi przedszkole niepubliczne, którego jest organizatorem i założycielem. To w tym przypadku przedsiębiorcą nie jest przedszkole. Jako przedsiębiorca może się zatem zarejestrować organizator niepublicznego przedszkola, nie ma natomiast formalnej możliwości zarejestrowania jako przedsiębiorcy samej palcówki.

Również fakt nadania odrębnego numeru REGON nie może przesądzać o tym, że dany podmiot staje się odrębnym od osoby założyciela podatnikiem. Na podstawie art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Jak stanowi art. 7 § 2 ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1 . Zgodnie z art. 8 ww. ustawy, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Po analizie stanu faktycznego sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów można stwierdzić, że utworzone przez Wnioskodawcę przedszkole niepubliczne nie jest wyodrębnionym podmiotem charakteryzującym się cechami istotnymi dla jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, a stanowi jednostkę organizacyjną w strukturze działalności gospodarczej, którą prowadzi jako osoba fizyczna.

Oznacza to, ze utworzone przedszkole nie podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie występuje bowiem jako odrębny od Wnioskodawcy podatnik, płatnik podatków bądź płatnik składek ubezpieczeniowych.

Należałoby chyba dodać, że zgodnie z art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1694 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) przedsiębiorcą jest osobowa fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Art. 432 § 1 Kodeksu Cywilnego stanowi natomiast, że przedsiębiorca działa pod firmą. Stosownie do art. 434 Kodeksy Cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2013 r., poz. 672, z późn. zm.) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w KRS. Zgodnie z art. 14 ust. 2 cyt. Ustawy, wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.

Poza cytowanymi przepisami, zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko wynika również z brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, z którego wynika, że podatnicy są zobowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego NIP. Zgłoszenia tego dokonuje się jednokrotnie bez względu na rodzaj i liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W świetle powyższych przepisów uznać należałoby, że danymi identyfikującymi osobę fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą jest jej imię, nazwisko oraz NIP, zatem w opinii Wnioskodawcy wszystkie dokumenty księgowe powinny być wystawiane na dane zawarte w głoszeniu CEIDG, czyli P., NIP oraz stary regon , nie ma też możliwości, aby pod jednym numerem NIP było zarejestrowanych dwóch płatników o różnych nazwach oraz nie ma możliwości, aby przedszkole - będące rozszerzeniem działalności gospodarczej uzyskało odrębny NIP, a wymagania Urzędu Miejskiego, który żąda, aby przedszkole było płatnikiem podatków i składek ubezpieczeniowych oraz aby dokumenty księgowe były wystawiane na przedszkole - stoją w sprzeczności z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 476 ze zm.), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej płatnikami składek ubezpieczeniowych (art. 1).

Stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na mocy przepisu art. 8a ust. 1 ustawy o NIP, nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej CRP KEP, po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

Z kolei, w myśl art. 8c ust. 1 pkt 3 ustawy o NIP naczelnik urzędu skarbowego wydaje decyzję o odmowie nadania NIP w przypadku gdy podmiotowi został nadany NIP.

Natomiast jak stanowi art. 8c ust. 2 pkt 1 ustawy o NIP, naczelnik urzędu skarbowego unieważnia z urzędu, w drodze decyzji, NIP nadany podmiotowi, w przypadku wielokrotnego nadania NIP, biorąc pod uwagę interes prawny i gospodarczy podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że nie jest prawnie dopuszczalne posiadanie przez podatnika dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Wobec tego, numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Należy zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowywanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - osoba fizyczna - od września 2009 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą P. Ma nadany odpowiednio NIP i REGON i to były dwa numery wykorzystywane do identyfikacji Wnioskodawcy - jako płatnika podatku PIT-5 i PIT-4. Główne PKD to 85.60.Z. Od 2013 Wnioskodawca rozszerzył działalność gospodarczą i otworzył na mocy ustawy o systemie oświaty przedszkole niepubliczne. Uzyskał wpis do rejestru prowadzonego przez Burmistrza, który zawierał dane: nazwa, adres siedziby oraz dane organu prowadzącego, czyli A.. Przedszkole nie jest instytucją samodzielną i w związku z tym nie posiada (jako przedszkole) zdolności zaciągania zobowiązań. Zgodnie z zapisem w statucie niepublicznego przedszkola, osobą prowadzącą jest Wnioskodawca, nadzór pedagogiczny sprawuje właściwy kurator oświaty, a nadzór nad prawidłowością wydatkowania dotacji oświatowej sprawuje Urząd Gminy. Wszystkie sprawy finansowe, organizacyjne, gospodarcze i kadrowo-płacowe zainteresowany prowadzi sam jako właściciel i dyrektor przedszkola oraz całej firmy, której integralną częścią jest placówka.

Urząd Miejski na mocy obowiązujących go przepisów wysłał informację o tym fakcie do GUS-u i oni nadali Wnioskodawcy drugi numer regon.

W maju br. Wnioskodawca otrzymał pismo od Urzędu Miejskiego, który, na mocy przepisów prawa oświatowego dotuje działalność przedszkola, że Przedszkole powinno opłacać wszystkie podatki oraz składki ZUS jako odrębny płatnik, a nie firma P., faktury zakupowe powinny być wystawione na przedszkole, a nie na firmę, która jest organem prowadzącym. Także umowy z pracownikami powinny być zawierane z Przedszkolem, a nie firmą - P.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2156 ze zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole należy przez to rozumieć także przedszkole.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

W myśl art. 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Jak wynika z powołanych przepisów, nie ma formalnych przeszkód, aby przedszkole utworzyła osoba fizyczna prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą.

Wszelka zatem odpowiedzialność, w tym obowiązki rejestracyjne, ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej przedszkole niepubliczne, które samo nie jest w pełni samodzielnym podmiotem i nie może działać w oderwaniu od osoby, która je założyła.

Fakt uzyskania odrębnego numeru REGON nie przesądza o tym, że dany podmiot staje się odrębnym od osoby założyciela podatnikiem.

Na podstawie art. 7 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Jak stanowi art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Zgodnie zaś z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Analiza stanu faktycznego sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że utworzone przez Wnioskodawcę niepubliczne przedszkole nie jest wyodrębnionym podmiotem charakteryzującym się cechami istotnymi dla jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, a stanowi jedynie jednostkę organizacyjną w strukturze działalności gospodarczej, którą prowadzi Wnioskodawca w ramach firmy P.

Oznacza to tym samym, że utworzone przedszkole nie podlega odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie występuje bowiem jako odrębny od Wnioskodawcy podatnik, płatnik podatków bądź płatnik składek ubezpieczeniowych.

W konsekwencji utworzone przedszkole niepubliczne działające w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie jest uprawnione do posiadania odrębnego własnego numeru identyfikacji podatkowej, winno więc posługiwać się numerem NIP nadanym Wnioskodawcy tj. numerem NIP .

Jednocześnie Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie może mieć nadanych dwóch numerów NIP.

Wnioskodawca będąc płatnikiem jako osoba fizyczna nie może dla celów bycia płatnikiem z tytułu działalności przedszkola posługiwać się innym NIP-em niż dla celów płatnika z tytułu swojej pozostałej działalności w ramach firmy P.

Należy dodać, że zgodnie z art. 3a ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w przypadku gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek podawania NIP, obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów, które są obowiązane posiadać NIP na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

Jak wynika z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) faktura winna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy oraz numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (art. 106e ust. 1 pkt 3 i 4).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać identyfikator podatkowy na żądanie:

1. organów administracji rządowej i samorządowej;
2. organów kontroli skarbowej;
3. przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli;
4. banków i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych;
5. stron czynności cywilnoprawnych;
6. płatników oraz inkasentów podatków i niepodatkowych należności budżetowych.

Tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany podawać swój numer identyfikacji podatkowej w przypadkach gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek jego podawania oraz na żądanie np. stron czynności cywilnoprawnych.

Zatem skoro Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, na mocy ustawy o systemie oświaty prowadzi przedszkole niepubliczne (Wnioskodawca uzyskał wpis do rejestru prowadzonego przez Burmistrza), to tym samym uznać należy, że dokumenty potwierdzające nabycie towarów i usług związanych z działalnością tego przedszkola (w tym faktury) jak również ewentualne inne dokumenty wymagające podania numeru identyfikacji podatkowej winny być wystawiane na Wnioskodawcę, jako organ prowadzący przedszkole z podaniem jego imienia i nazwiska oraz numeru NIP.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zatem tut. organ wydaje interpretacje wyłącznie na podstawie konkretnych przepisów prawa podatkowego w zakresie przedstawionego przez Wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego.

Zatem przepisy ustawy z 23 kwietnia 1694 r. Kodeks Cywilny oraz ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej wskazane przez Wnioskodawcę w stanowisku nie mogą być przedmiotem interpretacji prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy w części E wniosku ORD-IN, dotyczy wyłącznie przepisów ustawy Ordynacji podatkowej oraz ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach