Interpretacja indywidualna z dnia 04.03.2015, sygn. ILPP1/443-1108/14-2/JSK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zasady ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 4 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej: Spółdzielnia, Zainteresowany, Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunek bieżący, rachunki pomocnicze, a także rachunki oszczędnościowe. Wszystkie rachunki założone są w jednym banku.

W sytuacji wystąpienia wolnych środków pieniężnych na rachunku bieżącym, Spółdzielnia przekazuje do banku dyspozycję, na podstawie której pracownik banku zakłada negocjowaną lokatę terminową. W dniu realizacji dyspozycji, po zalogowaniu się do serwisu internetowego banku, na liście posiadanych przez Spółdzielnię rachunków bankowych pojawia się numer rachunku założonej lokaty terminowej.

Stosownie do art. 5a ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Spółdzielnia składa wówczas do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie aktualizujące, informujące o otwarciu rachunku lokaty terminowej.

Z dniem zapadalności lokaty, środki na niej zgromadzone wracają na rachunek bieżący Spółdzielni, a z listy posiadanych rachunków bankowych znika numer rachunku opisywanej lokaty. Spółdzielnia dokonuje wtedy w ustawowym 7-dniowym terminie od dnia wygaśnięcia, zgłoszenia aktualizującego o zamknięciu rachunku lokaty terminowej.

W sytuacji założenia kolejnej lokaty, nowa lokata otrzymuje dokładnie taki sam numer rachunku, jak poprzednia. Dla przykładu, Spółdzielnia dokonała w dniu 16 września 2014 r. zgłoszenia aktualizującego NIP-2, mającego na celu poinformowanie o likwidacji rachunku lokaty terminowej o numerze 2(). Lokata została zlikwidowana dnia 8 września 2014 r., po upływie okresu, na jaki została zawarta. W dniu 28 października 2014 r. Spółdzielnia złożyła w banku dyspozycję założenia kolejnej lokaty, która otrzymała numer 2x(), zatem dokładnie taki sam, jak zlikwidowana w dniu 8 września 2014 r. lokata. O fakcie założenia lokaty Spółdzielnia również poinformowała naczelnika urzędu skarbowego.

W celu wyjaśnienia powyższej kwestii Spółdzielnia złożyła do banku wniosek o wskazanie sposobu i zasad zakładania rachunków lokat terminowych. W odpowiedzi bank poinformował Spółdzielnię, że zakładając lokatę terminową negocjowaną powstaje rachunek techniczny o nazwie lokata negocjowana z określonym numerem zawierający m.in. datę otwarcia lokaty, kwotę lokaty. Po likwidacji tej lokaty po upływie okresu, na jaki została założona, pozostaje ten sam numer rachunku technicznego. W przypadku zakładania kolejnej lokaty przyjmuje ona numer aktualnie wolnego numeru rachunku technicznego. Wyróżnikiem danej lokaty jest pozycja, pod jaką została zarejestrowana w ramach numeru rachunku technicznego.

Z udzielonej przez bank odpowiedzi wynika, że likwidacja lokaty nie jest równoznaczna z likwidacją rachunku. Po upływie okresu, na jaki dana lokata została założona, jej numer znika jedynie z listy posiadanych przez Spółdzielnię rachunków, natomiast rachunek techniczny nadal istnieje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien dokonywać zgłoszeń aktualizujących, informując tym samym naczelnika urzędu skarbowego o fakcie założenia i likwidacji lokat terminowych negocjowanych, skoro jak wynika z udzielonej na wniosek Spółdzielni odpowiedzi banku, rachunki techniczne, jakie powstają w momencie założenia lokaty, w rzeczywistości nie ulegają zamknięciu przy jej likwidacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółdzielni nie ciąży obowiązek składania zgłoszeń aktualizujących NIP-2, mających na celu poinformowanie naczelnika urzędu skarbowego o założeniu lub wygaśnięciu terminowej lokaty negocjowanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera m.in. wykaz rachunków bankowych, natomiast stosownie do art. 5a ust. 2 ww. ustawy, podatnik zobowiązany jest dokonać zgłoszenia aktualizującego w celu uzupełniania danych, w szczególności wykazu rachunków bankowych.

Jak wynika z treści otrzymanego przez Spółdzielnię pisma banku, likwidacja lokaty nie powoduje jednoczesnej likwidacji numeru rachunku technicznego, na którym została założona. Zatem w rzeczywistości, wykaz rachunków bankowych, o którym mówią ww. przepisy w przypadku Spółdzielni pozostaje bez zmian, bez względu na to, czy w danym okresie Spółdzielnia posiada jakąś lokatę, czy też nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych ().

Ponadto w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10 mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Natomiast art. 9 ust. 6 ustawy o NIP stanowi, że do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w ust. 2b pkt 2, w art. 42 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 591, z 2013 r. poz. 2 oraz z 2014 r. poz. 1161) i w art. 43 ust. 5b pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442, z późn. zm.), z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz konieczność przekazywania danych uzupełniających do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej oraz Centralnego Rejestru Płatników Składek.

Jak stanowi § 1 pkt 1 i pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. poz. 1665), niniejsze rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia oraz zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej K.c., definiuje umowę rachunku bankowego oraz określa obowiązki i uprawnienia stron umowy (art. 725-733), i tak: przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych (art. 725 K.c.). Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia (art. 726 K.c.).

Zasady prowadzenia przez banki rachunków bankowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 49 ust. 1 tej ustawy, banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze;
2. rachunki lokat terminowych;
3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;
4. rachunki powiernicze.

Natomiast w myśl art. 49 ust. 2 ww. ustawy, rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:

1. osób prawnych;
2. jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną;
3. osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami.

Stosownie do treści art. 50 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.

Na mocy art. 22 ustawy z dnia z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Powołany wyżej przepis art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe wyróżnia wśród rachunków rozliczeniowych rachunki bieżące i pomocnicze. Rachunek bieżący jest typowym, podstawowym rachunkiem bankowym, który obejmuje zarówno możliwość dokonywania rozliczeń związanych z działalnością gospodarczą, jak i rozliczeń z każdego innego tytułu. To stwierdzenie można odnieść w pełni do rachunków rozliczeniowych osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, lecz posiadających zdolność prawną.

Z kolei lokata terminowa służy gromadzeniu środków na rachunku w ten sposób, że zostają one zamrożone na określony czas, poprzez zawarcie w umowie z bankiem postanowienia ograniczającego swobodę dysponowania nimi przez posiadacza rachunku (art. 50 ust. 1 zd. 2 cyt. ustawy). Dla banku oznacza to (w założeniu) zwolnienie od konieczności utrzymywania w tym zakresie gotowości do zwrotu środków na każde żądanie wkładcy, zaś dla posiadacza rachunku korzystniejsze niż w przypadku innych depozytów oprocentowanie.

O rachunku rozliczeniowym jest mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który nakłada na przedsiębiorców obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego w określonych tam przypadkach. Prowadzenie przez przedsiębiorcę rachunku bankowego służącego do bieżącej obsługi jego działalności gospodarczej nie stoi na przeszkodzie, aby ten sam przedsiębiorca założył lokatę bankową, na którą przeznaczane będą środki wykorzystywane w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunek bieżący, rachunki pomocnicze, a także rachunki oszczędnościowe. Wszystkie rachunki założone są w jednym banku. W sytuacji wystąpienia wolnych środków pieniężnych na rachunku bieżącym, Spółdzielnia przekazuje do banku dyspozycję, na podstawie której pracownik banku zakłada negocjowaną lokatę terminową. W dniu realizacji dyspozycji, po zalogowaniu się do serwisu internetowego banku, na liście posiadanych przez Spółdzielnię rachunków bankowych pojawia się numer rachunku założonej lokaty terminowej. Stosownie do art. 5a ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Spółdzielnia składa wówczas do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie aktualizujące, informujące o otwarciu rachunku lokaty terminowej.

Z dniem zapadalności lokaty, środki na niej zgromadzone wracają na rachunek bieżący Spółdzielni, a z listy posiadanych rachunków bankowych znika numer rachunku opisywanej lokaty. Spółdzielnia dokonuje wtedy w ustawowym 7-dniowym terminie od dnia wygaśnięcia, zgłoszenia aktualizującego o zamknięciu rachunku lokaty terminowej. W sytuacji założenia kolejnej lokaty, nowa lokata otrzymuje dokładnie taki sam numer rachunku, jak poprzednia. Dla przykładu, Spółdzielnia dokonała w dniu 16 września 2014 r. zgłoszenia aktualizującego NIP-2, mającego na celu poinformowanie o likwidacji rachunku lokaty terminowej o numerze 2(). Lokata została zlikwidowana dnia 8 września 2014 r., po upływie okresu, na jaki została zawarta. W dniu 28 października 2014 r. Spółdzielnia złożyła w banku dyspozycję założenia kolejnej lokaty, która otrzymała numer 2x(), zatem dokładnie taki sam, jak zlikwidowana w dniu 8 września 2014 r. lokata. O fakcie założenia lokaty Spółdzielnia również poinformowała naczelnika urzędu skarbowego. W celu wyjaśnienia powyższej kwestii Spółdzielnia złożyła do banku wniosek o wskazanie sposobu i zasad zakładania rachunków lokat terminowych. W odpowiedzi bank poinformował Spółdzielnię, że zakładając lokatę terminową negocjowaną powstaje rachunek techniczny o nazwie lokata negocjowana z określonym numerem zawierający m.in. datę otwarcia lokaty, kwotę lokaty. Po likwidacji tej lokaty po upływie okresu, na jaki została założona, pozostaje ten sam numer rachunku technicznego. W przypadku zakładania kolejnej lokaty przyjmuje ona numer aktualnie wolnego numeru rachunku technicznego. Wyróżnikiem danej lokaty jest pozycja, pod jaką została zarejestrowana w ramach numeru rachunku technicznego. Z udzielonej przez bank odpowiedzi wynika, że likwidacja lokaty nie jest równoznaczna z likwidacją rachunku. Po upływie okresu, na jaki dana lokata została założona, jej numer znika jedynie z listy posiadanych przez Spółdzielnię rachunków, natomiast rachunek techniczny nadal istnieje.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca powinien dokonywać zgłoszeń aktualizujących, informując tym samym naczelnika urzędu skarbowego o fakcie założenia i likwidacji lokat terminowych negocjowanych, skoro jak wynika z udzielonej na wniosek Spółdzielni odpowiedzi banku, rachunki techniczne, jakie powstają w momencie założenia lokaty, w rzeczywistości nie ulegają zamknięciu przy jej likwidacji.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że obowiązkowi ewidencyjnemu (aktualizacyjnemu) podlegają numery rachunków bankowych, przy czym brak jest dookreślenia, że chodzi jedynie o rachunki bankowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Znaczenie przepisu art. 5 ust. 3 ustawy o NIP należy odczytywać z zastosowaniem wykładni celowościowej. Wykładnia ta obejmuje zbiór dyrektyw, które są niejednorodne z punktu przepisów prawa, odwołuje się do funkcji, roli, celu, jaki ma spełnić akt normatywny podejmowany przez prawodawcę. Dyrektywy tej wykładni każą odwoływać się do tego, co chciał osiągnąć prawodawca wydając dany akt.

Z uwagi na celowościowy kontekst przepisów należy wskazać, że niewątpliwie za rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą należy uznać rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności podmiotu gospodarczego. Natomiast założenie lokaty terminowej jest de facto formą lokowania wolnych środków pieniężnych. Jednakże charakter i zasady działania lokat terminowych nie zmieniają faktu, że środki zgromadzone na tych lokatach pochodzą z działalności gospodarczej Spółki i są docelowo na nie przeznaczane. Oczywistym jest, że wszystkie środki, będące integralną częścią majątku Spółki, niezależnie od tego czy są zgromadzone na rachunkach bankowych, czy na lokatach terminowych, są związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Nie można przyjąć, że Spółka przechowuje na lokatach terminowych prywatne środki swoich wspólników niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą, ponieważ prywatne środki są przechowywane na rachunkach prowadzonych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Banki wyraźnie rozróżniają rachunki bankowe oraz lokaty prowadzone dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rachunki bankowe prowadzone dla osobowych spółek handlowych prowadzących działalność gospodarczą.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że rachunki lokat terminowych służą pośrednio prowadzeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Fakt niezgłoszenia wykazu rachunków lokat terminowych spowodowałby ograniczenie kontroli organów podatkowych nad realizacją przez Zainteresowanego zobowiązań podatkowych i skutecznym prowadzeniem wobec niego egzekucji podatkowej, ponieważ organy egzekucyjne poprzez niezrealizowanie przez Wnioskodawcę obowiązku zgłoszenia numerów rachunków lokat terminowych nie miałyby podstaw do weryfikacji i ewentualnego zajęcia środków zgromadzonych na rachunkach lokat terminowych w zamiarze pokrycia zaległych zobowiązań podatkowych Zainteresowanego. Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że środki z lokat terminowych są ewidencjonowane w historii operacji przeprowadzonych na rachunku rozliczeniowym czy bieżącym i z dniem zapadalności tych lokat środki na nich zgromadzone wracają na rachunek rozliczeniowy, bądź bieżący.

Biorąc po uwagę przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy wskazać, że numery rachunków lokat terminowych mają charakter rachunków bankowych, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe.

Tym samym na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o NIP należy uznać, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania zgłoszeń aktualizacyjnych poszczególnych numerów rachunków bankowych przyporządkowanych lokatom terminowym, zarówno w sytuacji ich otwarcia, jak i zamknięcia. Nie ma tutaj znaczenia sytuacja, że numer nowo założonej lokaty jest taki sam, jak numer krótko wcześniej zlikwidowanej lokaty terminowej.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien dokonywać zgłoszeń aktualizujących, informując tym samym naczelnika urzędu skarbowego o fakcie założenia i likwidacji lokat terminowych negocjowanych, pomimo, że jak wynika z udzielonej na wniosek Spółdzielni odpowiedzi banku rachunki techniczne, jakie powstają w momencie założenia lokaty, w rzeczywistości nie ulegają zamknięciu przy jej likwidacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu