Zdaniem Wnioskodawcy, według normy art. 432kc pod firmą działa wyłącznie przedsiębiorca. Spółka cywilna jako umowa, która nie ma własnej podmiotowości gospodarczej i nie jest przedsiębiorcą nie może mieć własnej nazwy. Kodeks cywilny, ani też inny przepis prawa nie zawierają przepisów regulujących nazwę spółki cywilnej. Skoro jednak w przypadku spółki cywilnej mamy do czynienia ze współprzedsiębiorstwem wspólników spółki cywilnej Przedsiębiorstwo prowadzone przez wspólników może być wyróżnione nazwą. Nazwa przedsiębiorstwa prowadzonego w formie spółki cywilnej stanowi dobro osobiste wspólników podlegające ochronie . Skoro nazwa stanowi oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo to istnieje w tym zakresie dowolność, polegająca nawet na tym, iż przedsiębiorstwo spółki cywilnej może działać pod nazwa fantazyjną. Mając na względzie praktyki uczciwej konkurencji i wyeliminowanie zagrożenia wprowadzenia profesjonalnych klientów w błąd nie ma żadnej przeszkody by przedsiębiorstwo spółki cywilnej zawierało w nazwie wyłącznie nazwisko prowadzących go wspólników. Taka analogia mogłaby wynikać z odpowiedniego zastosowania przepisu art. 24 Ksh dotyczącego spółki jawnej, choć spółka cywilna spółką handlową nie jest i podlega uregulowaniom zawartym w Kodeksie cywilnym. W przedmiocie spółki jawnej norma art. 24 Ksh stanowi:

§ 1. Firma spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy (nazwy) wszystkich wspólników albo nazwisko albo firmę (nazwę) jednego albo kilku wspólników oraz dodatkowe oznaczenie "spółka jawna".
§ 2. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp. j.". Takie przywołanie wskazuje, że d.yzja wspólników Firmy Handlowo - Usługowej D. s.c. jest poprawna, bowiem w nazwie funkcjonuje nazwisko wszystkich wspólników. Nazwisko D. nie jest określeniem ani regionalnym, ani zawodowym i wywołuje jednoznaczne skojarzenie z osobą fizyczną. Analogię do spółki jawnej w przedmiocie oznaczania nazwy przedsiębiorstwa spółki cywilnej wskazuje K. Pietrzykowski w Kodeks cywilny - Komentarz , Tom II, CH Beck, 4 Wydanie, s.733. Podnieść należy, że istnieje istotna różnica pomiędzy spółką cywilną, a przedsiębiorstwem prowadzonym przez tę Spółkę, na co wskazał SN w Wyroku z 11.03.2003 , V CKN 1872/00, w którym wyjaśnił, iż:

1. Należy odróżnić spółkę cywilną od przedsiębiorstwa prowadzonego przez tę spółkę. O ile spółka cywilna powinna być oznaczona imieniem i nazwiskiem wspólników, o tyle przedsiębiorstwo przezeń prowadzone może też tak być oznaczone, ale nie musi. Wspólnicy spółki cywilnej mogą przybrać dowolną nazwę, która jest synonimem prowadzonego przez nich przedsiębiorstwa. Nie jest wyłączona możliwość posłużenia się przez nich nazwą fantazyjną.
2. Ochronie przewidzianej w art. 5 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji podlega każde oznaczenie przedsiębiorstwa rzeczywiście używane w obrocie gospodarczym, choćby oznaczenie to nie było zarejestrowane we właściwym rejestrze i zostało zbudowane niezgodnie z wymaganiami określonymi przez przepisy prawa firmowego (art. 26-38 k.h.) lub inne właściwe przepisy. Spółka cywilna stanowi umowę oznaczoną w art. 860 i nast Kc.i jest tylko porozumieniem wspólników. Przedsiębiorcy jakimi są wspólnicy spółki cywilnej, co wynika z treści art. 4 ust. 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który stanowi:

Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, prowadzą przedsiębiorstwo. Oznaczenie właśnie tak prowadzonego przedsiębiorstwa funkcjonuje dla potrzeb VAT i Statystyki. Mając na uwadze treść § 9 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia MF z 25.05.2005 , który stanowi: 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; podkreślić należy, że z przepisów o podatku VAT nie sposób wywodzić jak należy konstruować poprawną i dopuszczalną dla potrzeb obrotu nazwę przedsiębiorstwa prowadzonego przez wspólników spółki cywilnej. Zatem żaden przepis nie wymusza szczególnej konstrukcji nazwy przedsiębiorstwa prowadzonego przez wspólników spółki cywilnej, a skoro tak to ustawodawca nie dostrzegł, by dowolność w tym zakresie prowadziła do naruszenia bezpieczeństwa obrotu. Przedsiębiorca - wspólnik może zostać zidentyfikowany poprzez jego własny NIP i PESEL, a roszczenia przed sądami powszechnymi dochodzone są przeciw wspólnikom spółki cywilnej, a nie przeciw spółce. Treść art. 778 Kpc stanowi: Do egzekucji ze wspólnego majątku wspólników spółki prawa cywilnego konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko wszystkim wspólnikom. W ocenie podatnika obrana nazwa prowadzonego przez wspólników spółki cywilnej przedsiębiorstwa jest poprawna i odpowiada wymogom obowiązujących przepisów. Wymóg dopisania imion wspólników jest nieuprawniony i nie ma podstaw, by wymuszać takie działanie poprzez argumentację wykazującą na zabezpieczenie obrotu. Trudno wyobrazić sobie taką konstrukcję w przypadku przedsiębiorstwa prowadzonego np przez 15 wspólników spółki cywilnej. Stąd stanowisko podatnika należy przyjąć za słuszne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w 2008r., gdyż we wniosku z dnia 15 lipca 2008r. Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. z 2004r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa ta określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami.

Stosownie do art. 5 ust. 1 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy o NIP podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych oraz komandytowo-akcyjnych - dane dotyczące wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o NIP podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4.

W przypadku podatników podatku od towarów i usług aktualizacja winna być zgłoszona nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Na mocy art. 5 ust. 5 ustawy o NIP Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

Zgodnie § 1 pkt 2 i pkt 6 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1959 ze zm.) określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. W poz. B2 pkt 8 i 10 ww. formularza podatnik winien podać, odpowiednio, nazwę pełną oraz nazwę skróconą. Do druku zgłoszeniowego NIP-2 załącza się druk NIP-D, w którym podaje się informację o wspólnikach spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej lub o spółkach wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia. Wymóg taki wynika z faktu, że warunkiem utworzenia spółki cywilnej jest dokonanie przez poszczególnych wspólników rejestracji w celu uzyskania statusu przedsiębiorcy, podstawowym dokumentem uzasadniającym stwierdzenie, że prowadzą oni działalność w formie spółki cywilnej, będzie - oprócz umowy zawartej na piśmie - wyciąg z ewidencji prowadzonej przez gminę, potwierdzający zarejestrowanie każdego przedsiębiorcy będącego wspólnikiem spółki. Należy zaznaczyć, że załącznik NIP-D składa każdy ze wspólników.

Z powyższego wynika, iż zgłoszenie identyfikacyjne, jak również aktualizacja danych, podatników działających w formie spółki cywilnej winno zawierać nazwę pełną spółki oraz nazwę skróconą. Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie regulują sposobu nadawania nazwy spółce cywilnej, ani też nie określają co taka nazwa winna zawierać, w związku z tym należy odnieść się do regulacji zawartych w innych aktach prawnych.

Aby móc odpowiedzieć na pytanie jak winna być sformułowana nazwa spółki cywilnej w zgłoszeniu rejestracyjnym NIP-2, a w konsekwencji również na druku VAT-R w przypadku rejestracji spółki jako podatnika VAT, a co za tym idzie jaka nazwa będzie figurować na fakturach wystawionych przez (na) spółkę, należy stwierdzić czym jest spółka cywilna.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 września 2010r. sygn. akt I FSK 1443/09 spółka cywilna bez wątpienia może być podatnikiem podatku VAT. W art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wskazano bowiem, że podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w rozumieniu ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na gruncie zatem przepisów o podatku VAT spółce cywilnej jako organizacji wspólników (a nie wspólnikom) przyznano podmiotowość prawnopodatkową, o ile oczywiście realizuje wskazaną wyżej działalność gospodarczą. Tym samym wszelkie uprawnienia i obowiązki podatników podatku VAT wynikające z ustawy o VAT odnoszą się do spółek cywilnych a nie bezpośrednio wspólników tychże spółek. To sama spółka cywilna jest zobowiązana do prowadzenia rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Sąd w ww. wyroku stwierdził, iż Wybór prawodawcy zad.ydował o tym, że pozostawił on w płaszczyźnie podatkowej status spółki cywilnej jako samodzielnego podatnika. W takim więc zakresie de facto uznał ją za odrębny podmiot, przyznając temu właśnie podmiotowi określoną sferę własnych uprawnień i obowiązków. Stąd jego własna identyfikacja podatkowa i jego własne funkcjonowanie jako podatnika podatku VAT.().

W takim stanie prawnym nie powinno więc budzić jakichkolwiek wątpliwości, że to spółka cywilna jako podatnik dokonuje zgłoszenia identyfikacyjnego oraz aktualizacyjnego. Nazwa pełna i skrócona dotyczy tegoż właśnie podatnika. Skoro przy tym brak jest w przepisach prawnych tak podatkowych, jak i pozostałych, regulacji kształtujących nazwę spółki cywilnej, to tym samym nie można jej narzucać reguł przewidzianych dla oznaczania osób fizycznych jako przedsiębiorców. Nieokreśloność prawna nazwy spółki cywilnej nie uprawnie więc do przyjęcia domniemania jej kształtowania według statusu podmiotów tworzących spółkę cywilną. W omawianym bowiem zakresie to nie osoby fizyczne wchodzące w skład spółki cywilnej mają jako podatnicy dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego lub aktualizacyjnego, lecz sama spółka cywilna. Osoby fizyczne jako podatnicy realizują natomiast własne powinności w tym zakresie, także wówczas, gdy działają jako przedsiębiorcy (kwestia ta pozostaje jednak poza niniejszą sprawą).

Nazwa spółki cywilnej jako podatnika nie musi więc uzewnętrzniać imion i nazwisk wspólników ją tworzących. Dane ich dotyczące, w tym NIP każdego ze wspólników spółki cywilnej, zawiera zgłoszenie identyfikacyjne (albo aktualizacyjne) takiej spółki. Dzięki temu organy podatkowe dysponują zarówno danymi samego podatnika spółki cywilnej, jak i danymi wszystkich wspólników spółki cywilnej i w zależności od potrzeb odpowiednio z nich korzystają (np. w postępowaniu o orzekaniu w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej wspólników spółki cywilnej).

W dalszej części orzeczenia NSA stwierdza, że cyt. Powyższe zasady zgłoszeń identyfikacyjnych (aktualizacyjnych) mają swoje przełożenie we wzorach druków NIP-2 Zgłoszenie identyfikacyjne/Zgłoszenie aktualizacyjne osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem oraz NIP-D "Informacja o wspólnikach spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej lub spółkach tworzących podatkową grupę kapitałową, stanowiących odpowiednio załączniki nr 2 i nr 8 do obowiązującego w 2008r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 2002, poz. 1959 ze zm.). Przewidziane są one między innymi dla spółki cywilnej będącej podatnikiem (lub płatnikiem) i to dane identyfikacyjne takiej właśnie spółki jako podmiotu składającego zgłoszenie, w tym jej nazwę pełną oraz skróconą należy wskazać w części B.1 Dane identyfikacyjne poz. 8 i 10 NIP-2. Z kolei w części B.6 Forma organizacyjno-prawna w poz. 36 Szczególna forma prawna kwadrat nr 12 wskazano na "spółkę cywilną prowadzącą działalność w oparciu o umowę zawartą na podstawie Kodeksu cywilnego", wyjaśniając w przypisie, że w przypadku spółki cywilnej do zgłoszenia identyfikacyjnego należy dołączyć informacje o wszystkich wspólnikach (formularz NIP-D), natomiast do zgłoszenia aktualizacyjnego dołącza się informacje o wspólnikach (formularz NIP-D) stosownie do okoliczności i zmian. We wzorze Informacji wprost wskazano, że składa ją spółka cywilna podając własne dane identyfikujące (nazwa pełna i skrócona część A Dane identyfikacyjne spółki lub grupy") oraz dane wspólników spółki cywilnej (część B Wspólnicy/spółki tworzące grupę) obejmujące między innymi powód złożenia informacji (np. zgłoszenie przystąpienia do spółki) oraz szczegółowe dane identyfikacyjne (w tym nazwisko, pierwsze imię, NIP) i adresowe poszczególnych wspólników.

Kwestie wystawiania faktur VAT przez podatnika podatku od towarów i usług regulują m.in. przepisy art. 106 ustawy o VAT. W myśl art. 106 ust. 1 tej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do regulacji § 8 ust. 1 oraz § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze. zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

Z § 9 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia wynika, że faktura winna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy. Taki wymóg podyktowany jest chęcią zapewnienia możliwości dokładnej identyfikacji kontrahentów, a co za tym idzie zapewnienia bezpieczeństwa posługiwania się fakturami (odliczenie podatku naliczonego).

W kwestii wystawiania faktur Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, iż cyt. Jeśli więc nie jest dyskusyjne, że spółka cywilna jest podatnikiem, to w konsekwencji to jej dane (a nie dane imienne wspólników spółki) winny znajdować odzwierciedlenie w fakturach. Dokument ten odzwierciedla operacje podatkowe i uczestników tego rodzaju operacji. Identyfikuje więc podatnika a status taki posiada spółka cywilna. Ona, jako właśnie podatnik, musi figurować w fakturze. Faktura jest przecież dowodem wykonania przez spółkę cywilną (a nie oddzielnie przez każdego ze wspólników tej spółki) konkretnej usługi, konkretnego dnia, na rzecz konkretnego podmiotu. W tej płaszczyźnie tylko i wyłącznie spółka cywilna jest podmiotem realizującym sprzedaż, w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Skoro faktura VAT identyfikuje kontrahentów, to należy właśnie wyraźnie podkreślić, że w tej mierze kontrahentem jest spółka cywilna a nie jej wspólnicy i choćby z tego powodu na tym etapie obrotu nie ma żadnej potrzeby odwzorowywania w nazwie spółki zawartej na fakturze danych dotyczących wspólników. Takie rozwiązanie prawne wybrał prawodawca w sferze podatkowej. Zupełnie natomiast odrębną kwestią jest identyfikowanie się przedsiębiorców. Dla bezpieczeństwa tak pojmowanego obrotu, czy zachowania prawa do odliczenia istotne są dane spółki cywilnej a nie wspólników, bo to przecież spółka rozlicza podatek VAT, tak po stronie podatku należnego, jak i naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, iż przytoczone przez Wnioskodawcę wyroki nie mają wpływu na sposób rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, ponieważ zostały wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie stanów prawnych i faktycznych, w których zostały wydane.

Należy ponadto zaznaczyć, że niniejsza interpretacja jest jedynie opinią wyrażoną na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i nie stanowi oceny postępowania organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach