Interpretacja indywidualna z dnia 17.08.2009, sygn. IPPP2/443-608/09-2/IK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat interpretacji
Czy Spółka powinna wykazywać w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 w części dotyczącej adresów miejsc wykonywania działalności - obok adresu centrali i oddziałów także adresy kolektur Spółki?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U.Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009r. (data wpływu 01 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka powinna wykazywać w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 w części dotyczącej adresów miejsc wykonywania działalności - obok adresu centrali i oddziałów także adresy kolektur Spółki jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 01 czerwca 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka powinna wykazywać w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 w części dotyczącej adresów miejsc wykonywania działalności - obok adresu centrali i oddziałów także adresy kolektur Spółki.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Głównym przedmiotem działalności Spółki jest urządzanie gier liczbowych oraz loterii pieniężnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w ww. zakresie na terenie całego kraju i dlatego w jej strukturze organizacyjnej wyodrębniona została centrala i siedemnaście oddziałów, których zakres terytorialny odpowiada podziałowi administracyjnemu kraju na województwa. Za pomocą oddziałów Spółka organizuje gry liczbowe i loterie pieniężne na terenie poszczególnych województw. Specyfika prowadzonej przez Spółkę działalności wymusza na niej zorganizowanie na terytorium całej Polski sieci punktów tzw. kolektur, w których można zawrzeć zakład jednej z organizowanych przez Spółkę gier liczbowych lub też nabyć los loterii pieniężnej. W celu zapewnienia odpowiedniej ilości kolektur Spółka m. in. kupiła, wynajęła lub wydzierżawiła kilkaset lokali, budynków, budowli, w których następnie zostały zamontowane terminale, tj. maszyny rejestrujące i potwierdzające zawarcie zakładu, a także do których dostarczane są losy loterii pieniężnych (kolektury, do których przysługuje Spółce tytuł prawny są zwane dalej: kolekturami Spółki). Upoważnione przez Spółkę osoby, tzw. kolektorzy fizyczni, przyjmują w kolekturach Spółki zakłady i wydają kupującym losy loterii pieniężnych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka powinna wykazywać w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 w części dotyczącej adresów miejsc wykonywania działalności - obok adresu centrali i oddziałów także adresy kolektur Spółki...
Zdaniem Spółki, w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizującym powinna zgłosić tylko adresy centrali i oddziałów Spółki, gdyż brak jest przesłanek do zgłaszania kolektur Spółki. Spółka wywodzi swoje stanowisko z następujących przesłanek. Po pierwsze, cała działalność Spółki koncentruje się w centrali i oddziałach, gdzie prowadzone są prace związane z organizacją gier liczbowych i loterii pieniężnych, tj. opracowuje się np. regulaminy gier liczbowych, loterii pieniężnych, podejmuje się decyzje marketingowe, biznesowe np. o ilości kolektur, miejscach ich usytuowania, reklamie produktów Spółki, wypłaca się część nagród pieniężnych, rozpatruje reklamacje itp. Z perspektywy Spółki to właśnie w centrali i oddziałach realizowana jest działalność, której następstwem jest późniejsza sprzedaż losów loterii i zakładów dotyczących gier liczbowych. Dlatego Spółka uznaje za adresy miejsc prowadzenia/wykonywania działalności adresy centrali i oddziałów Spółki, gdyż to właśnie te miejsca stanowią centra aktywności gospodarczej Spółki. Po drugie, kolektury Spółki służą tylko jako miejsca zawierania zakładów gier liczbowych (za pomocą terminali) oraz nabywania losów loterii pieniężnych. Trudno jest więc uznać kolektury Spółki za miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę, gdyż faktycznie spełniają one tylko funkcje wprowadzenia produktów Spółki do obrotu. Pełnią więc podobną rolę, jak np. budki telefoniczne, automaty do kawy, czy bankomaty, za pomocą których świadczone są usługi/sprzedawane towary przez przedsiębiorców będących właścicielami tych urządzeń, jednak adresy miejsc usytuowania tych urządzeń nie są niewątpliwie adresami miejsc prowadzenia działalności przez ich właścicieli, aczkolwiek niewątpliwie służą tej działalności. Zwrócić także należy uwagę, że Spółka nie sprzedaje towarów, a jedynie świadczy usługi sklasyfikowane pod PKWiU 92.71 - usługi związane z grami hazardowymi i organizowaniem zakładów. Zawarcie zakładu gry liczbowej nie oznacza, że w chwili jego zawarcia Spółka spełnia jakiekolwiek świadczenie na rzecz osoby zawierającej zakład. Należy bowiem oddzielić czynność zawarcia zakładu od świadczenia Spółki, które polega na przeprowadzeniu losowania np. w dużym lotku. Miejsce i czas wykonania świadczenia przez Spółką jednoznacznie potwierdzają że spełnienie świadczenia Spółki nie następuje w kolekturze Spółki. Analogicznie jest przy nabywaniu w kolekturach Spółki losów loterii pieniężnych.
Należy również dodać, że wszelkiego rodzaju przepisy nakładające na obywateli lub podmioty gospodarcze pewne obowiązki należy interpretować w sposób niepowodujący nadmiernej uciążliwości tych nakazów dla obywateli. W tym kontekście trzeba zauważyć, że Spółka dysponuje kilkuset kolekturami Spółki. Praktycznie w ciągu każdego miesiąca następuje zmiana miejsc, w których znajdują się kolektury Spółki (np. wygasają umowy, zawiera się nowe umowy, wypowiedzenia). Przyjęcie, że na Spółce spoczywa obowiązek zgłaszania/aktualizacji kolektur Spółki jako miejsc prowadzenia działalności przez Spółkę, wiązałoby się automatycznie z koniecznością zaangażowania znacznych nakładów pracy i czasu przez Spółkę w celu wywiązania się z tego obowiązku. Mając na uwadze także ten aspekt, Spółka uważa, że zamiarem ustawodawcy nie było nałożenie obowiązku na podatnika polegającego na zgłaszaniu obiektów przeznaczonych na kolektury do ewidencji podatników. Powyższe uwagi potwierdzają że w żadnym wypadku kolektura Spółki nie pełni funkcji, jaką spełniają np. magazyny, hurtownie, składy - a więc obiekty wymienione przykładowo przez Ministra Finansów przy określeniu danych jakie wpisuje się w części B.11 formularza zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2.
Wreszcie po trzecie - rozpatrując szerzej problematykę zgłoszeń/aktualizacji danych na podstawie przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników - należy rozważyć, czy Spółka w ogóle jest zobowiązana do wykazywania adresów miejsc prowadzenia działalności poprzez wypełnianie rubryki B.11 formularza zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2. Istnieją bowiem mocne argumenty przemawiające za stanowiskiem, że Minister Finansów nie był uprawniony do zawarcia w określonym w rozporządzeniu zbiorze danych -jakie podatnik ma obowiązek podać wypełniając formularz NIP-2 - danych na temat adresów miejsc prowadzenia działalności. Przyjęcie, że Minister Finansów przekroczył upoważnienie ustawowe w ww. zakresie oznacza, że Spółka nie tylko nie byłaby zobowiązana do zgłaszania kolektur Spółki jako miejsc prowadzenia działalności, ale także zwolniona byłaby z obowiązku zgłaszania oddziałów w zgłoszeniu NIP-2. Dlatego w dalszej części niniejszego wniosku Spółka skoncentruje się na wykazaniu argumentów świadczących o przekroczeniu przez Ministra Finansów upoważnienia ustawowego przy wydawaniu rozporządzenia z dnia 14.11.2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz.1959 z późn. zm.) w części tego rozporządzenia, w której nakłada się na podatnika obowiązek wykazania adresów miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy NIP wymienia dane, jakie podatnik będący osobą prawną ma obowiązek zgłaszać/aktualizować do właściwego urzędu skarbowego. Wśród wymienionych danych przepis ten nakazuje podanie adresu siedziby podatnika i jest to jedyny adres (obok adresu przechowania dokumentacji rachunkowej), który na podstawie ustawy NIP podatnik będący osobą prawną ma obowiązek podać do wiadomości urzędu skarbowego. Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy NIP Minister Finansów został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych. Zestawiając ze sobą zakres upoważnienia udzielonego Ministrowi Finansów - określenie wzoru formularza, oraz dane jakie powinna podać w zgłoszeniu osoba prawna - wymienione w art. 5 ust. 3 ustawy NIP, należy dojść do wniosku, że wzór formularza mógł zawierać tylko i wyłącznie dane określone w ww. przepisie. Powyższe wynika stąd, że na podstawie art. 92 ust. 1 Konstytucji RP rozporządzenie może zostać wydane na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie, które powinno określać m. in. zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Skoro więc ustawa enumeratywnie wymienia dane, jakie powinno zawierać zgłoszenie, to Minister Finansów jest uprawniony do uwzględnienia we wzorze sporządzanego przez siebie formularza tylko i wyłącznie te dane.
Powyższe prowadzi do konstatacji, że dane dotyczące adresów miejsc prowadzenia działalności przez podatnika, jako nieprzewidziane w ustawie NIP, nie powinny w ogóle zostać wprowadzone do treści formularza NIP-2, a przez to brak jest podstaw do żądania ich zgłaszania/aktualizacji przez podatników. Na marginesie należy podkreślić, że nie ma podstaw do upatrywania istnienia upoważnienia dla Ministra Finansów do wprowadzenia we wzorze formularza NIP-2 obowiązku zgłaszania danych na temat adresów miejsc prowadzenia działalności w art. 5 ust. 4 ustawy NIP. Przepis ten w brzmieniu: Zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności, nie może być podstawą do wydania żadnego rozporządzenia, gdyż jest zbyt ogólny i lakoniczny, żeby można na jego podstawie wydać rozporządzenie (określić wzór formularza). Z treści art. 5 ust. 4 ustawy NIP nie da się odczytać zakresu spraw przekazanych do uregulowania przez Ministra Finansów oraz wytycznych dotyczących treści tego rozporządzenia. Dodatkowo trzeba zauważyć, że wykładnia historyczna przepisu art. 5 ust. 4 ustawy NIP prowadzi do wniosku, że dane zgłoszeniowe jakie mogą być żądane od podatników na podstawie tego przepisu, mieszczą się w zbiorze danych przewidzianych w art. 5 ust. 3 ustawy NIP. Przepis art. 5 ust. 4 ustawy NIP w swej oryginalnej wersji brzmiał w następujący sposób: Zgłoszenie identyfikacyjne podatników prowadzących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące prowadzonych przez te podmioty przedsiębiorstw; informacje zawierają dane, o których mowa w ust. 3.
Podsumowując. W kontekście przytoczonej wyżej argumentacji dotyczącej braku umocowania ustawowego dla Ministra Finansów do wprowadzenia we wzorze formularza danych o miejscach prowadzenia działalności przez podatnika, obowiązek Spółki ogranicza się jedynie do podania adresu swojej siedziby w formularzu NIP-2. Pomijając zaś kwestię braku upoważnienia dla Ministra Finansów w określeniu danych w części B.11 formularza NIP-2, trzeba zauważyć, że Spółka nie prowadzi działalności w kolekturach Spółki, a więc także z tego powodu ich adresy nie mogą zostać uznane za adresy miejsc prowadzenia działalności przez Spółkę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą - zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.
W myśl art. 5 ust. 4 ww. ustawy - zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.
Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4 wymienieni w art. 6 ust. 1 (tj. podatnicy podatku od towarów i usług) - nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.
Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 5 ust. 5 zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz.U.Nr 202, poz. 1959). Zgłoszenie identyfikacyjne/zgłoszenie aktualizacyjne osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem stanowi załącznik Nr 2 do niniejszego rozporządzenia. W opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 4 ustawy wpisano: W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc wykonywania działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu.
Zauważyć należy, iż ani ustawa z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zmianami) nie definiują pojęcia miejsce prowadzenia działalności. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. O swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007, Nr 155, poz. 1095 ze zmianami), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonej w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.
Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja miejsca prowadzenia działalności należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.
W świetle przywołanych powyżej przepisów prawa, w których określono co należy rozumieć pod pojęciem działalności gospodarczej oraz znaczenia słownikowego pojęcia: miejsce prowadzenia działalności, w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym należy stwierdzić, iż położenia wszystkich posiadanych przez Spółkę nieruchomości, w których wykonywana jest przez Wnioskodawcę jakakolwiek działalność należy uznać za miejsca prowadzenia działalności i jako takie winny zostać wymienione w polu B.11 formularza NIP-2, a przypadku gdy ich liczba przekroczy 3, w formularzu NIP-C lub wskazane poprzez sporządzenie listy adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. Zatem przedmiotowym zgłoszeniem winny zostać objęte wszystkie punkty, w których są wykonywane czynności, mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, specyfika prowadzonej przez Spółkę działalności wymusza na niej zorganizowanie na terytorium całej Polski sieci punktów tzw. kolektur, w których można zawrzeć zakład jednej z organizowanych przez Spółkę gier liczbowych lub też nabyć los loterii pieniężnej. W celu zapewnienia odpowiedniej ilości kolektur Spółka m. in. kupiła, wynajęła lub wydzierżawiła kilkaset lokali, budynków, budowli, w których następnie zostały zamontowane terminale, tj. maszyny rejestrujące i potwierdzające zawarcie zakładu, a także do których dostarczane są losy loterii pieniężnych (kolektury, do których przysługuje Spółce tytuł prawny są zwane dalej: kolekturami Spółki). Upoważnione przez Spółkę osoby, tzw. kolektorzy fizyczni, przyjmują w kolekturach Spółki zakłady i wydają kupującym losy loterii pieniężnych.
A zatem, należy stwierdzić, iż w świetle przywołanych powyżej przepisów ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1959) oraz w świetle definicji słownikowej miejsca prowadzenia działalności, Wnioskodawca w zgłoszeniu NIP-2, w polu B.11 winien wskazać położenia (adresy) wszystkich posiadanych punktów (kolektur), związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie