Interpretacja indywidualna z dnia 11.01.2013, sygn. IBPP1/443-1074/12/AL, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

W zakresie konieczności dokonywania zgłaszania i aktualizacji numerów rachunków lokat bankowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012r. (data wpływu 11 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie konieczności dokonywania zgłaszania i aktualizacji numerów rachunków lokat bankowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie konieczności dokonywania zgłaszania i aktualizacji numerów rachunków lokat bankowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, podmiot gospodarczy ma obowiązek zgłaszać Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, numery rachunków bankowych związanych z prowadzoną działalnością. Zobowiązany jest również do bieżącej aktualizacji powyższych danych. Formularze zgłoszeń identyfikacyjno-aktualizacyjnych określono w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2011r.

Wnioskodawca Spółdzielnia oprócz rachunków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, posiada rachunki lokat bankowych.

Na lokatach tych gromadzone są środki pochodzące z wkładów, udziałów i kaucji członków spółdzielni, środki funduszu socjalnego, lub też kwoty stanowiące zabezpieczenie pożyczek udzielanych przez F. na docieplenie i termomodernizację budynków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest zgłaszać Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oraz każdorazowo aktualizować numery rachunków lokat bankowych...

Zdaniem Wnioskodawcy ma on obowiązek zgłaszać i aktualizować jedynie numery rachunków rozliczeniowych, które wykorzystuje do prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej, przyjmowania i regulowania płatności (w tym publiczno-prawnych). Obowiązek ten nie dotyczy rachunków lokat bankowych.

Środki trafiające na rachunki depozytowe, przelewane są z rachunków rozliczeniowych i po upływie określonego czasu trwania lokaty, ponownie wracają na wskazany rachunek bieżący.

W związku z powyższym, analiza wpływów i wypływów środków pieniężnych na rachunkach rozliczeniowych, zapewnia możliwość uzyskania pełnej informacji o przepływach finansowych jakie wiążą się z aktywnością gospodarczą spółdzielni. Kwoty zgromadzone na lokatach, stanowią zabezpieczenie zobowiązań wobec określonych podmiotów (członków, pożyczkodawcy) i nie mogą być wykorzystywane do finansowania bieżącej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do aktualizowania przez niego danych na temat rachunków bankowych, poprzez permanentne zgłaszanie informacji o otwieranych i zamykanych rachunkach lokat bankowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak wynika z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 1314) ustawa określa:

1.zasady ewidencji:

1. podatników,
2. płatników podatków,
3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej płatnikami składek ubezpieczeniowych;

2.zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej NIP;

3.zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Jak wynika z delegacji ustawowej zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Natomiast jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników obowiązek dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego przez podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1, występuje również w przypadku, gdy podatnikom tym, w wyniku utraty prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług lub rezygnacji z tego prawa, zmieniła się właściwość naczelnika urzędu skarbowego; w tym przypadku zgłoszenia aktualizacyjnego dokonuje się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku od towarów i usług, wraz ze zgłoszeniem rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 6 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak stanowi § 1 pkt 1 i pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2011r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. Nr 298, poz. 1765), niniejsze rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia oraz wzory formularzy załączników do zgłoszenia NIP-7 i NIP-2: informacji o rachunkach (NIP-B), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej kc definiuje umowę rachunku bankowego oraz określa obowiązki i uprawnienia stron umowy (art. 725-733), i tak: przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych (art. 725 kc). Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia (art. 726 kc).

Zasady prowadzenia przez banki rachunków bankowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), zwanej ustawą. Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze,
2. rachunki lokat terminowych,
3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych,
4. rachunki powiernicze.

Natomiast w myśl art. 49 ust. 2 ustawy rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:

1. osób prawnych,
2. jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną,
3. osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami.

Rachunek bankowy w myśl przepisów prawa bankowego to narzędzie służące do rejestracji obrotów i stanów środków pieniężnych wniesionych do banku przez jego klienta. Banki mogą prowadzić rachunki: rozliczeniowe, lokat terminowych, oszczędnościowe, oszczędnościowo-rozliczeniowe, terminowych lokat oszczędnościowych oraz powiernicze. Zastrzega się jednak, że rachunki rozliczeniowe oraz lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, ale mających zdolność prawną, oraz osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym przedsiębiorców. Wynika to z powołanego wyżej art. 49 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że firmy i osoby prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek podać urzędowi skarbowemu rachunki bankowe, na których gromadzą swoje środki i które służą im do dokonywania rozliczeń. Podatnik winien więc zgłosić zakładane depozyty - o ile mają one charakter rachunków lokat terminowych. Obowiązek ten wynika wprost z powołanego wyżej art. 5 ust. 3 ustawy o NIP.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca oprócz rachunków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, posiada rachunki lokat bankowych.

Na lokatach tych gromadzone są środki pochodzące z wkładów, udziałów i kaucji członków spółdzielni, środki funduszu socjalnego, lub też kwoty stanowiące zabezpieczenie pożyczek udzielanych przez F. na docieplenie i termomodernizację budynków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zgłaszania naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji o zakładaniu i aktualizowaniu numerów rachunków lokat bankowych.

Biorąc po uwagę przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że skoro przedmiotowe lokaty terminowe mają charakter rachunków lokat terminowych, o których mowa w powołanym wyżej art. 49 ust. 1 ustawy prawo bankowe i w myśl ustawy Prawo bankowe są jednym z rodzajów rachunków bankowych, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania zgłoszeń aktualizacyjnych NIP-2 poszczególnych numerów rachunków bankowych przyporządkowanych lokatom terminowym zarówno w sytuacji ich otwarcia jak i zamknięcia.

Wnioskodawca ma obowiązek podać urzędowi skarbowemu wykaz rachunków bankowych związanych z całą prowadzoną działalnością gospodarczą. Informacje o rachunkach lokat bankowych będących jednym z rodzajów rachunków bankowych zalicza się bowiem w jego przypadku do danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym. Stanowi o tym wprost art. 5 ust. 3 ustawy o NIP.

W związku z powyższym błędne jest stwierdzenie Wnioskodawcy, iż obowiązek zgłaszania i aktualizowania numerów rachunków bankowych nie dotyczy rachunków lokat bankowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach