Zdaniem wnioskodawcy:

1. przedłużenie okresu funkcjonowania P na podstawie art. 1a ust. 9 Ustawy o CIT i kontynuowanie działalności grupy w dotychczasowym, niezmienionym składzie, nie wiąże się z obowiązkiem wystąpienia przez P ze zgłoszeniem identyfikacyjnym o nadanie nowego numeru NIP; w związku z rejestracją przedłużenia P przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego grupa ta powinna dalej posługiwać się swoim dotychczasowym numerem NIP;
2. z uwagi na fakt, iż w wyniku zawarcia Nowej Umowy nie uległy zmianie dane P oraz tworzących ją spółek objęte wcześniejszym zgłoszeniem identyfikacyjnym (z uwzględnieniem dotychczasowych aktualizacji), w szczególności skład podmiotowy grupy, w tym spółka reprezentująca grupę, to w związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania P, T, jako podmiot reprezentujący P, powinna złożyć zgłoszenie aktualizacyjne, do którego powinna dołączyć Nową Umowę, stanowiącą podstawę przedłużenia okresu funkcjonowania P; jednocześnie, wypełnienie formularza NIP-2 można ograniczyć do części A, B.1 B.3, B.4, D i E, przy czym nie będzie konieczności dołączania do zgłoszenia aktualizacyjnego załącznika NIP-D;
3. T, reprezentując P, powinna złożyć zgłoszenie aktualizacyjne w terminie do 31 stycznia 2010 r.

Uzasadnienie własnego stanowiska w sprawie

Ad. (1)

Na wstępie należy wskazać, że instytucja podatkowej grupy kapitałowej uregulowana została w art. 1a Ustawy o CIT. Zgodnie z ust. 1 powołanego wyżej przepisu podatnikami mogą być grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych (przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych w art. 1a Ustawy o CIT).

Numer NIP to nieodzowny element służący do identyfikacji podmiotów zobowiązanych do uiszczania podatków na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Zasady ewidencji i identyfikacji podatników i płatników uregulowane zostały w ustawie z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r., nr 269, poz. 2681, ze zm., dalej jako Ustawa o NlP). Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami. Chcąc uzyskać numer NIP podatnik musi złożyć odpowiednie zgłoszenie identyfikacyjne. Dla osób fizycznych rozpoczynających działalność gospodarczą zgłoszeniowym formularzem identyfikacyjnym jest formularz NIP-1, dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej NIP-2, natomiast dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej formularz NIP-3. W przypadku zgłoszenia identyfikacyjnego podatkowej grupy kapitałowej koniecznym jest również dołączenie do zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2 załącznika NIP-D, zawierającego dane spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej, w tym numery NIP nadane spółkom wchodzącym w skład takiej grupy. Mając powyższe na uwadze, P złożyła zgłoszenie identyfikacyjne i decyzją z 5 stycznia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego nadał P jej aktualny numer NIP.

Jak już wyżej wspomniano, intencją Stron jest przedłużenie funkcjonowania P w związku z czym zawarły one Nową Umowę. Zawarcie tej umowy było konieczne, ponieważ zgodnie z art. 1a ust. 9 Ustawy o CIT do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej wymagane jest zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Przedłużenie funkcjonowania P na skutek zawarcia i rejestracji Nowej Umowy nie wiąże się, zdaniem Spółki, z koniecznością wystąpienia ze zgłoszeniem identyfikacyjnym o nadanie nowego numeru NIP. Należy bowiem wskazać, iż wykładnia gramatyczna art. 1a ust. 9 Ustawy o CIT, w którym jest mowa o przedłużeniu okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej, prowadzi do wniosku, że w przypadku przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej nie mamy do czynienia z powstaniem nowego podmiotu (nowego podatnika), lecz z kontynuacją działalności dotychczasowego podatnika, tj. utworzonej uprzednio podatkowej grupy kapitałowej. Widać więc wyraźnie, iż przedmiotowy przepis przewiduje zachowanie tożsamości podmiotowej podatkowej grupy kapitałowej, powodując tym samym, że jej przedłużenie należy rozpatrywać w kategoriach kontynuacji jej funkcjonowania, a nie utworzenia nowej podatkowej grupy kapitałowej.

Na poparcie powyższej argumentacji Strona wskazuje, że zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo przedłużać oznacza spowodowanie, iż coś trwa dłużej, niż przewidywano lub że coś jest ważne, przydatne dłużej (internetowy Słownik języka polskiego PWN. Posłużenie się przez ustawodawcę słowem przedłużenie wyraźnie więc wskazuje, iż zawarcie i zarejestrowanie umowy przewidzianej w art. 1a ust. 9 ustawy o CIT powoduje, że w dalszym ciągu trwa (funkcjonuje) ta sama utworzona uprzednio podatkowa grupa kapitałowa i nie dochodzi do utworzenia nowej grupy.

Dodatkowo, do podobnych rezultatów prowadzi wykładnia celowościowa art. 1a ust. 9 ustawy o CIT. Należy bowiem zauważyć, że zawarcie umowy o utworzeniu zupełnie nowej podatkowej grupy kapitałowej po ustaniu bytu prawnego grupy utworzonej wcześniej, jest, co do zasady, możliwe bez stosowania przywołanego przepisu (z zastrzeżeniem ograniczenia wynikającego z art. 1a ust. 13 ustawy o CIT). Tym samym, wprowadzanie do ustawy o CIT swoistego szczególnego trybu tworzenia nowej w istocie grupy byłoby zupełnie niecelowe. Skoro więc ustawodawca wprowadził do ustawy regulację dotyczącą przedłużania okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej, to jego intencją nie było określenie zasad, na jakich można utworzyć nową grupę po rozwiązaniu poprzedniej (co byłoby w pełni możliwe i bez art. 1a ust. 9 ustawy o CIT), tylko określenie zasad, na jakich dopuszczalne ma być przedłużenie funkcjonowania grupy już istniejącej (tak aby nie uległa ona rozwiązaniu).

Jak widać, w wypadku przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej mamy do czynienia z dalszym funkcjonowaniem tej samej grupy. Nie ma więc potrzeby ubiegania się przez nią o nowy numer NIP (a nawet jest to niedozwolone). Grupa ta powinna posługiwać się swoim dotychczasowym numerem NIP.

Zaprezentowane stanowisko Spółki znajduje dodatkowo potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów z 8 lipca 1999 r. (znak: O,.którym stwierdzono wprost, że do przedłużenia okresu funkcjonowania grupy wymagane jest zawarcie nowej umowy podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu w urzędzie skarbowym. W takiej sytuacji w zakresie ewidencji podatkowej, w celu aktualizacji m.in. danych rejestrowych, należy złożyć zgłoszenie aktualizacyjne (treść pisma podana za D. Ma, Problemy dotyczące przedłużania funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej Przegląd Podatkowy, nr 4/2009, s. 4). W przytoczonej wypowiedzi Ministerstwa Finansów wyraźnie wskazano, że w związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej wymagane jest złożenie zgłoszenia aktualizacyjnego, a nie identyfikacyjnego, w rozumieniu Ustawy o NIP.

Podsumowując, trzeba stwierdzić, że wyniki wykładni gramatycznej i celowościowej art. 1a ust. 9 ustawy o CIT, poparte przytoczoną wypowiedzią Ministerstwa Finansów, świadczą wyraźnie o tym, że w wypadku zawarcia umowy przewidzianej w ww. przepisie dochodzi do przedłużenia okresu funkcjonowania dotychczasowej podatkowej grupy kapitałowej, a nie do utworzenia nowej grupy. W konsekwencji, nie powstaje obowiązek złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego w rozumieniu Ustawy o NIP.

W dalszej kolejności należy wskazać, iż w sytuacji P także okoliczności zawarcia Nowej Umowy świadczą wyraźnie o tym, że mamy do czynienia z przedłużeniem okresu funkcjonowania P, a nie z utworzeniem nowej grupy. Trzeba bowiem podkreślić, że zgodnie z przywołaną umową P ma dalej funkcjonować w niezmienionym składzie podmiotowym, nie zmieni się również spółka reprezentująca grupę w zakresie określonym w art. 1 a ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT (pozostanie nią T). Widać więc wyraźnie, że po zawarciu i zarejestrowaniu Nowej Umowy będziemy w dalszym ciągu mieli do czynienia z tą samą podatkową grupą kapitałową

Mając na względzie całokształt dotychczasowych rozważań, Spółka stwierdza, że w związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania P, w trybie przewidzianym w art. 1a ust. 9 Ustawy o CIT, nie powstanie obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego ze zgłoszeniem identyfikacyjnym w rozumieniu Ustawy o NIP, tj. z wnioskiem o nadanie nowego numeru NIP. W takim wypadku P powinna w dalszym ciągu posługiwać się swoim dotychczasowym numerem NIP.

Ad. (2)

Dane zamieszczone w zgłoszeniu identyfikacyjnym z czasem mogą ulec zmianie. I tak, modyfikacji może ulec m.in. adres siedziby, adres prowadzenia działalności, numer rachunku bankowego, czy w przypadku podatkowej grupy kapitałowej dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o NIP podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Stosownie natomiast do art. 9 ust. 3 zdanie pierwsze Ustawy o NIP aktualizacji danych ewidencyjnych dotyczących podatkowych grup kapitałowych dokonuje wskazana w umowie spółka reprezentująca grupę.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że w związku z zawarciem Nowej Umowy nie ulegną zmianie jakiekolwiek dane P objęte wcześniejszym zgłoszeniem identyfikacyjnym (z uwzględnieniem dotychczasowych aktualizacji). Jedyną istotną zmianą będzie samo zawarcie Nowej Umowy, będącej uzupełnieniem umowy dotyczącej powstania podmiotu (poz. 110 pkt 4 formularza NIP-2). W związku z powyższym, na T, jako podmiocie reprezentującym podatkową grupę kapitałową będzie ciążył obowiązek złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2, do którego będzie należało dołączyć Nową Umowę. Jednocześnie, ponieważ żadne inne dane grupy nie ulegną zmianie, wypełnienie formularza NIP-2 można ograniczyć do części A, B,1, B.3, B.4, D i E, co wynika z instrukcji wypełniania tego formularza.

W związku z faktem, że w wyniku zawarcia Nowej Umowy nie uległ zmianie skład podmiotowy P, w szczególności żadna spółka nie przystąpiła do grupy, ani z niej nie wystąpiła, jak również nie uległy zmianie dane poszczególnych spółek, objęte formularzem NIP-D (por. poz. 5, 22 i 39 formularza), do zgłoszenia aktualizacyjnego, o którym mowa powyżej, nie będzie trzeba dołączać, jako załącznika, wspomnianego formularza NIP-D.

Ad. (3)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy o NIP podatkowe grupy kapitałowe (będące podatnikami, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy), mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Jak wskazano powyżej, w związku z zawarciem Nowej Umowy zmiany dotyczyć będą jedynie umowy dotyczącej powstania podmiotu (poz. 110 pkt 4 formularza NIP-2). W tym kontekście należy zaznaczyć, że pomimo wcześniejszej rejestracji Nowej Umowy przez właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, umowa ta wywoła skutki prawne dla P dopiero z dniem 1 stycznia 2010 r. Dopiero bowiem w tym dniu stanie się ona podstawą funkcjonowania P, co będzie trzeba zgłosić w ramach zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2. Od tego też dnia należy więc liczyć termin określony w art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy o NIP. Oznacza to, że P powinna złożyć omawiane zgłoszenie aktualizacyjne w terminie do 31 stycznia 2010 r.

Należy dodatkowo zauważyć, że P jest podmiotem istniejącym wyłącznie na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że nie można jej uznać za przedsiębiorcę (przedsiębiorcami, odrębnymi, są wchodzące w jej skład spółki kapitałowe). W konsekwencji, w stosunku do P nie znajdzie zastosowania termin składania zgłoszenia aktualizacyjnego przewidziany w art. 9 ust. 1c Ustawy o NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie