Interpretacja indywidualna z dnia 05.08.2008, sygn. ITPB3/423-267a/08/DK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 roku (data wpływu 5 maja 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku tonażowego w zakresie podlegania opodatkowaniu ww. podatkiem przychodów uzyskanych z tytułu transportu ładunków, oraz wykonania umów o zarządzanie statkami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku tonażowego w zakresie podlegania opodatkowaniu ww. podatkiem przychodów uzyskanych z tytułu transportu ładunków, oraz wykonania umów o zarządzanie statkami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka na podstawie umów z dnia 20 grudnia 2007 r. oraz z dnia 5 stycznia 2008 r. zawartych z właścicielami statków, sprawuje zarząd nad cudzymi statkami, to jest statkami T. i A. (zwane dalej umowami o zarządzanie). Jako Zarządca statku Spółka działa w cudzym imieniu i na cudzą rzecz, to jest w imieniu i na rzecz właścicieli statków. Na mocy tych umów, Spółka jest zobowiązana do stałego nadzoru technicznego nad statkami, dokonywania remontów bieżących oraz klasowych, jest również odpowiedzialna za eksploatacje statków, w związku z czym zobowiązała się do objęcia ww. statków posiadanym przez siebie Dokumentem Zgodności. Spółka posiada ważny Dokument Zgodności, o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (zw. dalej Ustawą). Zarówno statek T. jak i A. posiadają polska przynależność i są zarejestrowane w polskim, rejestrze okrętowym, a wiec spełniają wymóg przewidziany w art. 2 pkt 5 Ustawy. Mając na względzie powyższe, Spółka spełnia przesłanki aby zostać zakwalifikowana jako armator, na podstawie art. 2 pkt 3 lit. a tiret trzecie ww. ustawy o podatku tonażowym. Niezależnie od ww. umów o zarządzanie statkami, Spółka w dniu 14 grudnia 2007 r. zawarła z właścicielem statku T. umowę czarteru na czas (Time charter) a w dniu 7 grudnia 2007 r. umowę czarteru na czas statku A.. Na mocy tych umów właściciele zobowiązali się oddać czarterującemu do dysponowania statki obsadzone załogą, za co przysługuje im od czarterującego wynagrodzenie. Korzystając ze statków na podstawie ww. umów czarteru na czas, Spółka świadczy usługi przewozu morskiego ładunków, uzyskując z tego tytułu przychody. Względem zawartych umów Time Charter wykonanie umowy przez kontrahenta zagranicznego traktowane jest jako usługa ciągła, dla której okresami rozliczeniowymi są okresy miesięczne.

Spółka otrzymuje zatem faktury VAT za dany miesiąc, dokonując jednocześnie zapłaty na ich podstawie w miesiącu wystawienia. Oprócz wskazanej wyżej działalności Spółka osiąga również przychody z tytułu prowadzenia agencji portowej, spedycji oraz zaopatrzenia statków. Ponadto w dniu 19 listopada 2007 r. Spółka zawarła z zagranicznym kontrahentem dwie jednorazowe, kompleksowe The Agency Agreement, których przedmiotem były usługi pełnej organizacji kupna statków, obecnie zwanych A." i T.". Zakres obowiązków Spółki określony w każdej z ww. umów obejmował wszelkie czynności związane z nabyciem statku, m.in.: udział w negocjacjach i doradztwo, zorganizowanie inspekcji technicznych i obsługi konsultantów technicznych, umieszczenie kompetentnych przedstawicieli na burcie statku, celem zapoznania się ze statkiem, zaaranżowanie ubezpieczenia statku, pierwszej obsady statku. Usługi określone każdą umową miały charakter jednorazowy" i strony określiły też jednorazowe wynagrodzenie z tytułu każdej umowy, płatne w myśl postanowień umów w terminie 30 dni od dnia zakupu jednostek i ich zarejestrowania pod banderą polską (w polskim rejestrze okrętowym) na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury VAT. Jednakże z powodu rozciągnięcia w czasie wszystkich wchodzących w zakres umowy czynności i związanej z tym konieczności panoszenia konkretnych kosztów związanych z jej wykonaniem (w tym m. in. koszty opłat notarialnych z tyt. ustanowienia hipoteki morskiej, koszty zaopatrzenia załogi, transportu, uzyskania certyfikatów medycznych, zaopatrzenia w żywność oraz środki medyczne, bhp oraz innych kosztów niezbędnych do prawidłowej realizacji usług), faktyczne wykonanie umów z dnia 19 listopada 2007 roku miało miejsce w styczniu 2008 r. i w tym miesiącu (31 stycznia 2008 r.) spółka wystawiła kontrahentowi dwie faktury VAT z tytułu wykonania usług wynikających z każdej z umów (obejmujące wynagrodzenie) oraz fakturę korygującą do każdej z faktur (obejmujące zwrot kosztów, w tym zwrot kosztów poniesionych w miesiącu styczniu 2008 r.). Należność wynikająca z faktur została przez nabywcę zapłacona w miesiącu lutym 2008 r.

Spółka uzyskuje zatem w roku 2008 następujące przychody:

1. Z tytułu zarządu nad statkami T. i A. (art. 3 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy), na podstawie umów o zarządzanie statkami;
2. Z tytułu transportu ładunków (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy), wykonywanych statkami T. i A. na podstawie umów czarteru na czas;
3. Z tytułu wykonania umów The Agency Agreement z dnia 19 listopada 2007 r., art. 3 ust. 2 pkt 9 ustawy).

Spółka w dniu 18 stycznia 2008 r. złożyła oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem tonażowym przychodów z działalności, o której mowa w art. 3 Ustawy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

W zakresie pytania pierwszego i drugiego Wnioskodawca wskazał, iż Spółka spełnia przesłanki aby zostać zakwalifikowana jaka armator, na podstawie art. 2 pkt 3 lit. a tiret trzecie ustawy o podatku tonażowym. Ustawa formułuje kryteria podmiotowe (przesłanki jakie podmiot musi spełnić aby zostać zakwalifikowany jako armator) oraz przedmiotowe (rodzaj działalności), a kryteria te są od siebie niezależne. Oznacza to, iż w celu ustalenia czy dany podmiot podlega pod przepisy ustawy, w pierwszym rzędzie należy analizować, czy spełnione jest kryterium podmiotowe. O ile uznamy, że dany podmiot jest armatorem, to jeśli osiąga on dochody z działalności żeglugowej określonej w art. 3, przy wykorzystaniu statku polskiej przynależności o pojemności ponad 100 GT podlegają one opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Przesądza o tym literalne brzmienie przepisu, to jest: opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlegają armatorzy prowadzący działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy", a nadto brak jakichkolwiek dalszych warunków. Jeżeli podatnik spełni te przesłanki, wówczas, z opodatkowania podatkiem tonażowym można skorzystać w odniesieniu do dochodów uzyskanych z wszystkich rodzajów działalności wskazanych w art. 3 ustawy, z wykorzystaniem tego statku. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla możliwości objęcia usług transportu ładunków podatkiem tonażowym jest okoliczność, iż podstawą świadczenia tych usług jest dla podatnika umowa czarteru na czas, tj. inna umowa, niż ta która jest podstawą uznania podatnika za armatora.

Dlatego też zdaniem podatnika opodatkowaniu podatkiem tonażowym, na mocy art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podlegają usługi transportu ładunków świadczone statkami A., i T. przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlegają usługi zarządu nad statkami A., T., w odniesieniu do których Wnioskodawca jest armatorem. Mając na uwadze, iż bezspornym jest, że Spółka jest armatorem na podstawie art. 2 pkt 3 lit. a tiret trzecie ustawy o podatku tonażowym, oraz że prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej w zakresie transportu ładunków, to jak wynika z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlega również działalność armatora w zakresie zarządu nad statkami. Mając na uwadze powyższe cały przychód podatnika z tytułu umów o zarządzanie powinien być opodatkowany podatkiem tonażowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. Nr 183, poz. 1353) opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlegają armatorzy prowadzący działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy, w zakresie transportu ładunków lub pasażerów, którzy dokonali wyboru tej formy opodatkowania.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 2 pkt 3 lit. a, ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o armatorze rozumie się przez to osobę fizyczną lub osobę prawną, mającą odpowiednio miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która spełnia przynajmniej jeden z warunków:

• we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem własnym lub cudzym oraz posiada ważny Dokument Zgodności,

• jest właścicielem statku, ale nie uprawia równocześnie we własnym imieniu żeglugi statkiem własnym lub cudzym,

• zarządza cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz na podstawie umowy, oraz posiada ważny Dokument Zgodności.

Przedmiotowy przepis stanowi ustawową definicję pojęcia armator, która ma zastosowanie w ramach ustawy o podatku tonażowym. W konsekwencji dla właściwego odczytania art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy należy sięgnąć do wskazanej definicji określającej zakres podmiotowy ustawy.

W stanie faktycznym wskazano, iż Spółka na podstawie umów zawartych z właścicielami statków sprawuje zarząd nad statkami, oraz posiada ważny Dokument Zgodności, tym samym spełnia kryteria określone w art. 2 pkt 3 lit. a, powołanej ustawy, jest zatem armatorem w rozumieniu ustawy o podatku tonażowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż to czy niektóre przychody Spółki będą mogły być opodatkowane podatkiem tonażowym uzależnione jest od tego czy Spółka prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy, w zakresie transportu ładunków lub pasażerów oraz od woli Spółki wyrażonej w formie oświadczenia o wyborze opodatkowania podatkiem tonażowym złożonego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ponadto zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku tonażowym, opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlega również działalność armatora w zakresie zarządu nad statkami, pod warunkiem, że działalność ta jest związana ze świadczeniem usług, o których mowa w ust. 1.

Reasumując zważywszy na fakt, iż jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka będzie prowadziła działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze międzynarodowej, statkami o pojemności brutto powyżej 100 GT każdy, w zakresie transportu ładunków, a oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem tonażowym zostało złożone w dniu 18 stycznia 2008 r. przychody uzyskane przez Spółkę w 2008 roku z tytułu transportu ładunków oraz umów o zarządzanie statkami, jako działalności związanej ze świadczeniem usług transportu ładunków będą podlegały opodatkowaniu podatkiem tonażowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.