Interpretacja indywidualna z dnia 11.12.2013, sygn. ILPP1/443-833/13-4/AWa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca ma obowiązek aktualizowania w oparciu o art. 9 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (dalej: ustawa) danych adresowych dotyczących lokalizacji w (), danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Wnioskodawcy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wykazania w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2: budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność oświatową, biur projektowych oraz miejsc organizacji szkoleń odbywających się poza siedzibą Spółki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wykazania w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2: budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność oświatową, biur projektowych oraz miejsc organizacji szkoleń odbywających się poza siedzibą Spółki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

() prowadzą wspólnie działalność gospodarczą na podstawie wpisu do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej oraz zawartej w dniu 27 grudnia 2005 r. umowy spółki cywilnej.

Głównym przedmiotem działalności spółki cywilnej jest działalność oświatowa. Spółka cywilna posługuje się nazwą () (Wnioskodawca) oraz nadanym jej numerem NIP: (). Siedzibą Spółki jest ().

Wnioskodawca poza siedzibą Spółki posiada również stałą lokalizację (budynek oraz nieruchomość będącą w użytkowaniu wieczystym) w (), gdzie również prowadzi działalność oświatową.

Ponadto Wnioskodawca realizuje projekty szkoleniowe współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki. Projekty realizowane są na terenie województwa () oraz innych województwach na terenie całego kraju (średni okres realizacji projektu ok. 24 miesiące). Dla celów realizacji projektu Wnioskodawca na terenie konkretnego województwa wynajmuje lokal biurowy i prowadzi tam biuro projektu do kontaktu z uczestnikami projektu i zarządzania projektem.

Zarówno lokalizacja w (), jak i biura projektowe nie stanowią wyodrębnionej i samodzielnej organizacyjnie (nie mają zdolności zawierania umów, wystawiania faktur oraz zatrudniania pracowników) części działalności Wnioskodawcy.

Ponadto Zainteresowany w ramach działalności oświatowej organizuje szkolenia poza siedzibą i wskazanymi wyżej lokalizacjami, trwające w zależności od specyfiki od kilku dni do często kilku miesięcy, na cele, których wynajmowane są sale szkoleniowe, plac manewrowy, spawalnia, inne.

Pismem z dnia 28 listopada 2013 r.(data wpływu 29 listopada 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Jedynym formalnym organem zarządzającym w Spółce jest zarząd spółki, który znajduje się w siedzibie Spółki, tj. w (). Działalność prowadzona we wskazanych obiektach, poza siedzibą Wnioskodawcy oraz lokalizacją w () charakteryzuje się pewną stałością, tj. nieprzemijalnością, trwałością. Prowadzona w nich działalność ma charakter celowy (biura projektu obsługa realizowanych projektów, miejsca w których realizowane są szkolenia wyłącznie na cele realizowanych szkoleń) i terminowy (określony czas trwania).
2. W obiektach, o których mowa wyżej (z wyłączeniem sal, w których organizowane są szkolenia) znajduje się personel osobowy oraz urządzenia techniczne służące do realizacji świadczonych usług.
3. Dokumentacja rachunkowa Spółki przechowywana jest w siedzibie Spółki, tj. w ().
4. Biura wskazane wyżej (biura projektowe), poza biurem w () służą wyłącznie do bieżącej obsługi projektów. Biuro w () służy do nawiązywania oraz utrzymywania relacji gospodarczych z klientami Spółki.
5. Budynki, będące przedmiotem zapytania, nie są organizacyjnie wyodrębnionymi oddziałami spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek aktualizowania w oparciu o art. 9 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (dalej: ustawa) danych adresowych dotyczących lokalizacji w (), danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 9 w związku z art. 5 ustawy nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku aktualizowania danych innych niż wymagane w art. 5 ustawy. W sytuacji bowiem Spółki cywilnej, jako płatnika posługującego się odrębnym numerem identyfikacji podatkowej NIP () zastosowanie w zakresie danych objętych zgłoszeniem i aktualizacją znajduje art. 5 ust. 3 ustawy. Zgodnie z dyspozycją normy art. 5 ust. 3 ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny regon, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również nip nadane tym spółkom.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku aktualizowania danych adresowych dotyczących lokalizacji w (), danych adresowych dotyczących lokalizacji biur projektowych, danych adresowych dotyczących lokalizacji miejsc organizacji szkoleń organizowanych poza siedzibą wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1314 ze zm.) zwanej dalej ustawą o NIP - osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W świetle art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Na mocy art. 5 ust. 4 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Ust. 6 ww. art. 9 ustawy o NIP stanowi zaś, że do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Minister Finansów w dniu 27 listopada 2011 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1369).

Zgodnie z § 1 pkt 1 ww. rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 4 ustawy o NIP wpisano: W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc wykonywania działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe należy podać z możliwą dokładnością.

Zauważyć należy, iż ani ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia miejsce prowadzenia działalności.

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) stanowi, że pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1304), wskazuje jedynie, że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z kolei, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w art. 15 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych regulacji prawnych za miejsce prowadzenia działalności należy uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto, winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Oddział został zdefiniowany w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności od dnia 1 lipca 2011 r. zostało uregulowane w obowiązującym od tej daty rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 77, str. 1).

Zgodnie z art. 11 tego rozporządzenia:

1. Na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
   1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
   2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
   3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
   4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
3. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z części wstępnej (preambuły) punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do Dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

Ustawodawca implementując przepisy prawa wspólnotowego do porządku krajowego zobligował organy podatkowe do korzystania ze wspólnotowego dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Odnosząc się zatem do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym zakresie (mającego wpływ na kształt ww. definicji stałego miejsca prowadzenia działalności określonej w rozporządzeniu 282/2011) zauważyć należy, że w wyroku w sprawie C-168/84 pomiędzy Gunter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Aitstadt (Niemcy) TSUE stwierdził, że Artykuł 9(1) Dyrektywy w zakresie miejsca powstania obowiązku podatkowego należy interpretować w taki sposób, aby (...) mogło być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu tego przepisu jedynie w przypadku, gdy w miejscu tym znajduje się na stałe zarówno personel, jak i urządzenia techniczne niezbędne do świadczenia tych usług (...).

W orzeczeniu w sprawie C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia) Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że nie można uznać, że usługi wykonywane są w innym miejscu niż główne miejsce prowadzenia działalności, chyba że miejsce to jest chociaż w minimalnym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych niezbędnych do świadczenia usług.

W sprawie C-260/95 Commisioners of Customs and Excise przeciwko DFDS a/s TS UE stwierdził, że ,,(...) Ponadto niepodobna uznać że usługi są dostarczane w innym zakładzie niż miejsce, gdzie dostawca prowadzi działalność, chyba że zakład jest minimalnej wielkości, a zasoby kadrowe i techniczne niezbędne do świadczenia usług są stale obecne (Berkholz, paragraf 18). Warto tu także przytoczyć wyroki m. in. w sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), w którym Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Podobne stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu w sprawie C-390/96 pomiędzy Lease Plan Luxembourg SA a Państwem Belgijskim.

Miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się powinno zatem pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że w określonym miejscu prowadzona jest działalność gospodarcza, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada miejsce prowadzenia działalności w określonym miejscu, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak stanowi zaś art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (), które z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej oraz zawartej w dniu 27 grudnia 2005 r. umowy spółki cywilnej. Głównym przedmiotem działalności spółki cywilnej jest działalność oświatowa. Wnioskodawca poza siedzibą Spółki posiada również stałą lokalizację (budynek oraz nieruchomość będącą w użyłkowaniu wieczystym) w (), gdzie również prowadzi działalność oświatową. Ponadto Wnioskodawca realizuje projekty szkoleniowe współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki. Projekty realizowane są na terenie województwa () oraz innych województwach na terenie całego kraju (średni okres realizacji projektu ok. 24 miesiące). Dla celów realizacji projektu Wnioskodawca na terenie konkretnego województwa wynajmuje lokal biurowy i prowadzi tam biuro projektu do kontaktu z uczestnikami projektu i zarządzania projektem. Zarówno lokalizacja w (), jak i biura projektowe nie stanowią wyodrębnionej i samodzielnej organizacyjnie (nie mają zdolności zawierania umów, wystawiania faktur oraz zatrudniania pracowników) części działalności Wnioskodawcy. Ponadto Zainteresowany w ramach działalności oświatowej organizuje szkolenia poza siedzibą i wskazanymi wyżej lokalizacjami, trwające w zależności od specyfiki od kilku dni do często kilku miesięcy, na cele, których wynajmowane są sale szkoleniowe, plac manewrowy, spawalnia, inne. Jedynym formalnym organem zarządzającym w Spółce jest zarząd Spółki, który znajduje się w jej siedzibie, tj. w (). Działalność prowadzona we wskazanych obiektach, poza siedzibą Wnioskodawcy oraz lokalizacją w () nie charakteryzuje się pewną stałością, tj. nieprzemijalnością, trwałością. Prowadzona w nich działalność ma charakter celowy (biura projektu obsługa realizowanych projektów, miejsca w których realizowane są szkolenia wyłącznie na cele realizowanych szkoleń) i terminowy (określony czas trwania). W obiektach, o których mowa wyżej (z wyłączeniem sal, w których organizowane są szkolenia) znajduje się personel osobowy oraz urządzenia techniczne służące do realizacji świadczonych usług. Dokumentacja rachunkowa Spółki przechowywana jest w siedzibie Spółki, tj. w (). Biura wskazane wyżej (biura projektowe), poza biurem w () służą wyłącznie do bieżącej obsługi projektów. Biuro w () służy do nawiązywania oraz utrzymywania relacji gospodarczych z klientami Spółki. Budynki, będące przedmiotem zapytania, nie są organizacyjnie wyodrębnionymi oddziałami spółki.

Należy zauważyć, że co do zasady z formularza zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 wynika, że w opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) podatnik zobowiązany jest do podania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Zatem kwestia ustalenia, czy wskazane wyżej obiekty są miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przesądza o tym, czy Wnioskodawca winien wykazać je w zgłoszeniu NIP-2.

Dla uznania czy dane miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej, jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej istotne jest czy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym umożliwiającą, a zarazem i zapewniającą prowadzenie działalności m.in. takiej jak sprzedaż świadczeń/towarów wytwarzanych przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że w budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność oświatową (niebędącym siedzibą Spółki), w biurach projektowych, w których Zainteresowany realizuje projekty szkoleniowe współfinansowane ze środków unijnych oraz w miejscach, w których Wnioskodawca organizuje szkolenia poza siedzibą Spółki znajduje się personel osobowy i urządzenia techniczne służące do realizacji świadczenia usług szkoleniowych. Zatem ww. obiektach, należy stwierdzić, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe pozostaje w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wszystkie bowiem budynki wykorzystywane są do wykonywania czynności związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością oświatową. Jak wskazano wyżej, za miejsce prowadzenia działalności uznaje się miejsce, gdzie wykonywana jest w sposób ciągły i zorganizowany jakakolwiek działalność gospodarcza w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku).

Tym samym, Wnioskodawca winien podać w zgłoszeniu NIP-2 jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej adresy wyszczególnionych wyżej budynków. Mimo, że jak wskazano są to miejsca, które nie są organizacyjnie wyodrębnionymi oddziałami Spółki, nie są też miejscami, w których znajdują się organy uczestniczące w zarządzaniu i nadzorowaniu działalności Spółki. Istotny bowiem w niniejszej sprawie jest fakt, że w budynkach, będących przedmiotem zapytania, Spółka podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności oświatowej, zatrudniony jest personel osobowy, który świadczy w imieniu Wnioskodawcy usługi szkoleniowe, tj. wykonuje czynności związane z osiągnięciem obrotu z tego tytułu, a w obiektach znajdują się niezbędne urządzenia techniczne służące do świadczenia ww. usług. Zatem z powyższego jednoznacznie wynika, że Zainteresowany posiada w obiektach, o których mowa wyżej, wystarczające zasoby ludzkie i techniczne do realizacji zadań Spółki.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że położenie wskazanych przez Spółkę nieruchomości, w których wykonywana jest przez Wnioskodawcę jakakolwiek działalność gospodarcza, należy uznać za miejsce prowadzenia działalności i jako takie winno zostać wymienione w polu B.11 formularza NIP-2, a w przypadku, gdy liczba tych miejsc przekroczy 3, w formularzu NIP-C lub wskazane poprzez sporządzenie listy adresów ww. miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. Zgłoszeniem winny zostać bowiem objęte wszystkie nieruchomości, w których są wykonywane czynności mające związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością oświatową.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że za miejsce prowadzenia działalności, które należy wykazać w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2 zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników należy uznać miejsce, w którym prowadzona jest w sposób zorganizowany oraz ciągły działalność przy wykorzystaniu infrastruktury technicznej oraz personelu osobowego, w ramach której Zainteresowany dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca ma zatem obowiązek wykazania w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2: budynku, w którym Zainteresowany prowadzi działalność oświatową (niebędącym siedzibą Spółki), biur projektowych, w których Spółka realizuje projekty szkoleniowe współfinansowane ze środków unijnych oraz miejsc, w których Wnioskodawca organizuje szkolenia poza siedzibą Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 7 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu