Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16.09.2005, sygn. A1-N-417/5/2005, Izba Skarbowa w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w Kaliszu
Temat interpretacji
Wnioskiem z dnia 24.05.2005r. wnioskodawca zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pleszewie o dokonanie interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie posiadania przez gminę i urząd gminy jednego numeru identyfikacji podatkowej NIP. Zdaniem wnioskodawcy obydwa wyżej opisane podmioty powinny posiadać jeden numer identyfikacji podatkowej NIP.
W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pleszewie postanowieniem z dnia 01.07.2005r. nr PP-443/30/30/2005/IPP uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż zgodnie z unormowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 13.10.1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, nie ma prawnie dopuszczalnej możliwości nadania dwóm odrębnym podmiotom jednego numeru identyfikacji podatkowej NIP. Konsekwencją bowiem nadania numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja konkretnego podatnika występującego o jego nadanie. Na powyższe postanowienie, podatnik wniósł zażalenie.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia stwierdził, co następuje:
Przepis art. 2 ustawy z dnia 13.10.1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity: Dz.U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681) stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej NIP. Obowiązkowi temu podlegają również inne podmioty niż wymienione wyżej, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są między innymi płatnikami podatków. Podstawową więc przesłanką decydującą o nadaniu danemu podmiotowi numeru identyfikacji podatkowej jest podleganie przez niego na mocy obowiązujących ustaw podatkowych jakiemukolwiek obowiązkowi podatkowemu. Należy także wskazać, iż numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 cytowanej wyżej ustawy podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podatnika, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej.
W świetle opisanego powyżej stanu prawnego, należy podkreślić, iż gmina w myśl art. 2 ustawy z dnia 08.03.1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu. Przypomnieć również należy, iż zgodnie z przepisem art. 33 ustawy o samorządzie gminnym, wójt działając jako organ wykonawczy gminy wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Z powyższej konstrukcji prawnej, jednoznacznie więc wynika, iż urząd gminy uczestnicząc w realizacji określonych zadań spoczywających na gminie, a skutkujących obowiązkiem podatkowym, na przykład w zakresie podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz gminy. Wszelkie więc dokumenty wymagające oznaczenia numerem identyfikacji podatkowej, sporządzane i wystawiane przez urząd z tytułu czynności przypisanych, prawnie gminom powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności tj. w takim przypadku numerem NIP gminy. Należy w tym kontekście podkreślić, iż w takich sytuacjach urząd gminy posługuje się numerem identyfikacji podatkowej NIP gminy tylko i wyłącznie dlatego, że działa jako jej reprezentant. Inna sytuacja zachodzi wówczas, gdy urząd gminy jako jednostka organizacyjna sama staje się w świetle obowiązujących ustaw podatkowych podatnikiem bądź płatnikiem. Przykładem takim może być ustawa z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w świetle, której urząd gminy jest płatnikiem podatku dochodowego. Status prawny pracowników samorządowych określają bowiem przepisy ustawy z dnia 22.03.1990r. o pracownikach samorządowych (tekst jednolity: Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1593 z późn. zm.) w myśl których są oni zatrudniani między innymi w urzędzie gminy. Zakładem pracy dla tych osób jest zatem urząd gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy. Zgodnie więc z zapisem art. 11 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników urząd gminy winien wówczas posługiwać się na wszelkich dokumentach własnym numerem identyfikacji podatkowej.
Reasumując, wymienione podmioty pomimo wykazanej powyżej pewnej zbieżności w zakresie realizacji niektórych zadań, powinny posiadać i posługiwać się odrębnymi numerami identyfikacji podatkowej NIP. Nie ma bowiem prawnie dopuszczalnej możliwości nadania jednego numeru identyfikacji podatkowej NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest na przykład podatnikiem podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych). Numer identyfikacji podatkowej nie może być także w żadnym wypadku używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP. Konsekwencją bowiem wydania takiej decyzji jest identyfikacja podatkowa podmiotu, na którym z tytułu posiadanego statusu podatnika lub płatnika ciążą określone obowiązki.
Powyższa interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny.