Interpretacja indywidualna z dnia 27.06.2012, sygn. IPPP2/443-377/12-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

zgłoszeniem identyfikacyjnym winny zostać objęte wszystkie punkty, w których są wykonywane czynności mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością osiąganiem obrotów z tytułu sprzedaży (przyjmowania zakładów wzajemnych)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 16 kwietnia 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku wykazania w zgłoszeniu identyfikacyjnym dla celów rejestracji NIP wszystkich miejsc prowadzenia działalności jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wykazania w zgłoszeniu identyfikacyjnym dla celów rejestracji NIP wszystkich miejsc prowadzenia działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

T S.A prowadzi działalność w zakresie gier hazardowych. Sprzedaż prowadzona jest w punktach przyjmowania zakładów zwanych kolekturami. Sprzedaż w punktach jest prowadzona przez pracowników Spółki lub na podstawie umów agencyjnych (wcześniej umowy zlecenia). Spółka rozróżnia trzy typy kolektur:

1. C1, dla których T posiada tytuł prawny do lokalu na podstawie zawartej umowy najmu i pracują w nich osoby zatrudnione na mocy umowy o pracę lub zlecenie zawartej z T,
2. C2, w których działają agenci za wynagrodzeniem prowizyjnym, T posiada tytuł prawny do lokalu na podstawie umowy najmu jednak kosztami utrzymania lokalu jest obciążany agent (refakturowanie),
3. D3, w których działają agenci za wynagrodzeniem prowizyjnym, którzy posiadają tytuł prawny do lokalu.

W każdym przypadku, ze względu na ustawę o grach hazardowych i wymagane zezwolenie do prowadzenia tego rodzaju działalności, osiągnięte w kolekturze obroty stanowią przychody T S.A. Wynagrodzenie agentów stanowi prowizja od wygenerowanego obrotu.

Sprzedaż zakładów prowadzona jest w oparciu o ofertę zakładów przygotowywaną przez zespół bukmacherów w centrali Spółki, która umieszczana jest na serwerach znajdujących się w centrali Spółki. Pracownik kolektury dokonując sprzedaży łączy się Internetem za pomocą komputera znajdującego się w kolekturze z serwerem w centrali Spółki, na którym zostały zapisane zdarzenia, na które można zawrzeć zakłady. W sytuacji wydruku ofert lub statystyk sytuacja jest identyczna. W sprzedaży doładowań telefonicznych dochodzi do połączenia z serwerem, który znajduje się u dostawcy programu do sprzedaży tych doładowań. W żadnej z kolektur pracownik nie prowadzi sprzedaży, która nie byłaby przygotowana lub umożliwiona przez pracowników siedziby zarządu. Pracownicy nie mają żadnego wpływu na cenę, ilość, jakość oferowanych do sprzedaży towarów i usług. Nawet wystrój lokalu podobnie jak materiały reklamowe są standardem narzucanym przez dział sprzedaży lub marketingu tj. pracowników centrali.

Tylko w przypadku kolektur typu C1 T pokrywa wszelkie koszty związane z utrzymaniem lokalu i prowadzeniem sprzedaży. W kolekturach typu C1 są zainstalowane kasy fiskalne należące do T S.A., na których rejestrowana jest opodatkowana sprzedaż w postaci doładowań telefonicznych oraz wydruków materiałów dla graczy w postaci ofert i statystyk. W przypadku sprzedaży dokonanej w takiej kolekturze i prośby klienta o fakturę każdorazowo jest wystawiana w siedzibie Zarządu po dosłaniu paragonu fiskalnego. Żadna z kolektur C1 nie ma prawa do wystawienia faktury sprzedaży.

W przypadku kolektur typu C2 i D3, działalność jest prowadzona przez agenta działającego na mocy umowy zawartej z T S.A. Działalność jest prowadzona za wynagrodzeniem o charakterze prowizyjnym. T pokrywa koszty służące bezpośrednio prowadzonej sprzedaży takie jak: zapewnienie sprzętu komputerowego oraz materiałów niezbędnych do sprzedaży. W przypadku sprzedaży opodatkowanej dokonanej w kolekturze agencyjnej i prośby klienta o fakturę jest ona wystawiana przez agenta (o ile jest płatnikiem podatku VAT). Totolotek na koniec każdego okresu rozliczeniowego jedynie dokonuje zbiorczego obciążenia agenta z tytułu dokonanej sprzedaży na podstawie faktury sprzedaży. Wszelkie koszty utrzymania lokalu, zapewnienie mediów, wynagrodzeń pracowników pokrywane są przez agenta we własnym zakresie.

Wskazać należy, że sprzęt komputerowy i wyposażenie (z wyjątkiem kilku punktów, którym wyposażenie zostało sprzedane lub agenci pokryli jego koszty we własnym zakresie) jest własnością T, kasy fiskalne T są tylko w kolekturach typu C1.

Ustawa z dn. 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 26g, poz. 2681 z późn. zmianami) nakazuje w art. 5 w odniesieniu do podatników niebędących osobami fizycznymi podać w szczególności: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych,

a ponadto: (...) 1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej; (...) 3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgłoszeniu identyfikacyjnym dla celów rejestracji NIP podlegają:

1. wszystkie miejsca prowadzenia działalności, tj. miejsca, w których działają kolektury Spółki T (C1, C2 i D3),
2. punkty przyjmowania zakładów wzajemnych, gdzie T jest stroną umowy najmu oraz w których dokonywana jest sprzedaż przez osoby zatrudnione tam na mocy umowy o pracę oraz umowę zlecenia (C1)...
3. punkty przyjmowania zakładów wzajemnych, gdzie T jest stroną umowy najmu ale koszty utrzymania lokali refakturuje na działającego w kolekturze agenta (C2)...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Jak stanowi art. 5 ust. 4 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 5 ust. 5 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 września 2009 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 161, poz. 1282). Zgłoszenie Identyfikacyjne / zgłoszenie aktualizacyjne osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowi załącznik nr 2 do powołanego rozporządzenia. W opisie pola 8.11 zgłoszenia, określonego jako adresy miejsc prowadzenia działalności, wpisano: W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc wykonywania działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc

z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe należy podać z możliwą dokładnością.

Zauważyć należy, iż ani ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia miejsce prowadzenia działalności. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność do przedsiębiorców.

W ocenie Spółki zgłoszeniu / aktualizacji danych podlegają wszystkie punkty, gdzie znajdują się kasy fiskalne T (punkty C1), obowiązek zgłoszenia nie dotyczy punktów agentów (punktów C2 i D3), dla których adres kolektury jest miejscem powadzenia działalności wskazanym w ich własnym zgłoszeniu/ aktualizacji danych (zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o NIP osoby fizyczne mają obowiązek wskazać zarówno adres głównego jak i dodatkowych miejsc wykonywania działalności), którzy wynajmują je w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji

i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP - zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych ().

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 5 ust. 5 ustawy o NIP zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2011r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. z 2011r., Nr 298, poz. 1765), zwanego dalej rozporządzeniem obowiązujące od dnia 1 stycznia 2012r.

Zgłoszenie identyfikacyjne / zgłoszenie aktualizacyjne osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem stanowi załącznik Nr 1 do niniejszego rozporządzenia (§ 1 pkt 1 rozporządzenia).

W opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) wpisano: W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe należy podać z możliwą dokładnością.

Zauważyć należy, iż ani ustawa o NIP, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) nie definiują pojęcia miejsce prowadzenia działalności.

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonym w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja miejsca prowadzenia działalności należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie gier hazardowych. Sprzedaż prowadzona jest w punktach przyjmowania zakładów zwanych kolekturami. Sprzedaż w punktach jest prowadzona przez pracowników Spółki lub na podstawie umów agencyjnych. Spółka rozróżnia trzy typy kolektur: C1, dla których T posiada tytuł prawny do lokalu na podstawie zawartej umowy najmu i pracują w nich osoby zatrudnione na mocy umowy o pracę lub zlecenie zawartej z T; C2, w których działają agenci za wynagrodzeniem prowizyjnym, T posiada tytuł prawny do lokalu na podstawie umowy najmu jednak kosztami utrzymania lokalu jest obciążany agent (refakturowanie); D3, w których działają agenci za wynagrodzeniem prowizyjnym, którzy posiadają tytuł prawny do lokalu.

W każdym przypadku, ze względu na ustawę o grach hazardowych i wymagane zezwolenie do prowadzenia tego rodzaju działalności, osiągnięte w kolekturze obroty stanowią obrót Wnioskodawcy. Wynagrodzenie agentów stanowi prowizja od wygenerowanego obrotu.

Tylko w przypadku kolektur typu C1 T pokrywa wszelkie koszty związane z utrzymaniem lokalu i prowadzeniem sprzedaży. W kolekturach typu C1 są zainstalowane kasy fiskalne należące do T S.A., na których rejestrowana jest opodatkowana sprzedaż w postaci doładowań telefonicznych oraz wydruków materiałów dla graczy w postaci ofert i statystyk. W przypadku sprzedaży dokonanej w takiej kolekturze i prośby klienta o fakturę każdorazowo jest wystawiana w siedzibie Zarządu po dosłaniu paragonu fiskalnego.

Żadna z kolektur C1 nie ma prawa do wystawienia faktury sprzedaży.

W przypadku kolektur typu C2 i D3, działalność jest prowadzona przez agenta działającego na mocy umowy zawartej z T S.A. Działalność jest prowadzona za wynagrodzeniem o charakterze prowizyjnym. T pokrywa koszty służące bezpośrednio prowadzonej sprzedaży takie jak: zapewnienie sprzętu komputerowego oraz materiałów niezbędnych do sprzedaży. W przypadku sprzedaży opodatkowanej dokonanej w kolekturze agencyjnej i prośby klienta o fakturę jest ona wystawiana przez agenta (o ile jest płatnikiem podatku VAT). Totolotek na koniec każdego okresu rozliczeniowego jedynie dokonuje zbiorczego obciążenia agenta z tytułu dokonanej sprzedaży na podstawie faktury sprzedaży. Wszelkie koszty utrzymania lokalu, zapewnienie mediów, wynagrodzeń pracowników pokrywane są przez agenta we własnym zakresie. Dodatkowo wskazać należy, że sprzęt komputerowy i wyposażenie jest własnością Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa, w których określono co należy rozumieć pod pojęciem działalności gospodarczej oraz znaczenia słownikowego pojęcia: miejsce prowadzenia działalności, a także przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż wszystkie rodzaje kolektur Wnioskodawcy (C1, C2, D3) opisane we wniosku podlegają zgłoszeniu identyfikacyjnemu dla celów rejestracji NIP jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem każda z kolektur opisana we wniosku generuje obrót dla Wnioskodawcy, a agent otrzymuje jedynie wynagrodzenie prowizyjne od osiągniętego obrotu przez Wnioskodawcę. Bez znaczenia jest fakt, który podmiot posiada tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzone są kolektury oraz kto i w jakim stopniu ponosi koszty związane z utrzymaniem punktów, w których znajdują się kolektury.

Istotnym jest fakt, że agent w ramach wykonywania czynności objętych umową agencyjną będzie dokonywał w imieniu i na rzecz Zainteresowanego sprzedaży produktów Wnioskodawcy, co będzie się kwalifikowało jako nowy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych w zakresie gier hazardowych (nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej). Zatem przedmiotowym zgłoszeniem winny zostać objęte wszystkie punkty, w których są wykonywane czynności mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością osiąganiem obrotów z tytułu sprzedaży (przyjmowania zakładów wzajemnych).

Zatem tut. Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ocenione całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 548 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie