Interpretacja indywidualna z dnia 27.02.2015, sygn. IPPP2/4519-2/15-2/KBr, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Wnioskodawca będący jednostką organizacyjną Policji, nie jest wyodrębnionym podmiotem charakteryzującym się cechami istotnymi dla jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, a stanowi jedynie jednostkę organizacyjną w strukturze działalności gospodarczej podmiotu jakim jest Policja. Oznacza to tym samym, że wnioskodawca nie podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie występuje jako odrębny od Policji podatnik, płatnik podatków bądź płatnik składek ubezpieczeniowych. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobligowany do posiadania odrębnego numeru identyfikacji podatkowej, wnioskodawca powinien więc posługiwać się numerem NIP nadanym Policji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatkowej (NIP) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatkowej (NIP).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Ustawą z dnia 26 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1199), Wnioskodawca został wyłączony ze struktury organizacyjnej Komendy. W ten sposób, z dniem 9 października 2014 r. powstała jednostka organizacyjna podległa Komendantowi. Należy zaznaczyć, że samodzielność wnioskodawcy nie dotyczy spraw finansowo-logistycznych.

W związku z obowiązkiem ustawowym dotyczącym comiesięcznych rozliczeń z PFRON, wystąpiła konieczność uzyskania REGON i NIP.

W dniu 28 października 2014 r. Urząd Statystyczny nadał wnioskodawcy REGON

Po uzyskaniu z K. danych niezbędnych do zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2, w dniu 25 listopada 2014 r. podjęto próbę osobistego złożenia zgłoszenia w Urzędzie Skarbowym. Pracownik Urzędu po weryfikacji dokumentów wyraził wątpliwości co do zasadności złożenia wniosku przez podmiot niebędący podatnikiem i początkowo odmówił ich przyjęcia. Ostatecznie, po konsultacji z przełożonymi, warunkowo (tzn. bez nadawania oficjalnego biegu sprawie) przyjęto wniosek do konsultacji z prawnikami. Następnego dnia telefonicznie poinformowano jednostkę organizacyjną o odmowie wszczęcia procedury powołując się na art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 roku o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Poinformowano również, że w celu otrzymania oficjalnej odpowiedzi na piśmie należy zwrócić się do Urzędu z zapytaniem.

W dniu 1 grudnia 2014 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego W stosowne pismo. Pismem z dnia 5 grudnia 2014 r. US zwrócił się do jednostki organizacyjnej z zapytaniem czy wnioskodawca jest podatnikiem. W odpowiedzi Komendant poinformował, że wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Policji nieposiadającą samodzielności finansowej. Płatnikiem (również składek ubezpieczeniowych) jest K., która reguluje zobowiązania i należności wnioskodawcy, a pracownicy w formularzu PIT-2 wskazują K. jako płatnika właściwego do zmniejszania miesięcznej składki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek nadania Wnioskodawcy numeru NIP...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opinią prawną w przedmiocie konieczności uzyskania NIP i REGON przez Wnioskodawce w celu wykonywania zadań kadrowych wydanej przez dwóch radców prawnych zatrudnionych u Wnioskodawców:

1. w sprawach pracowniczych dotyczących pracowników Wnioskodawcy uzasadnione jest posługiwanie się danymi identyfikacyjnymi (w tym numerami NIP i REGON) faktycznego płatnika, tj. K.,
2. również w pozostałych sprawach finansowo-logistycznych Wnioskodawca, ze względu na dokonywanie wszelkich wydatków z budżetu Policji w zakresie uprawnień nadanych przez K. i w granicach przyznanych limitów brak jest podstaw do używania w obrocie innych danych identyfikacyjnych niż należące do K.

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostka nie jest podatnikiem w myśl przepisów ustawy o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych płatnikami składek ubezpieczeniowych.

I tak, stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na mocy przepisu art. 8a ustawy o NIP, nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej CRP KEP, po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

Z kolei, w myśl art. 8c ust. 2 pkt 1 ustawy o NIP, naczelnik urzędu skarbowego unieważnia z urzędu, w drodze decyzji, NIP nadany podmiotowi, w przypadku wielokrotnego nadania NIP, biorąc pod uwagę interes prawny i gospodarczy podmiotu.

Z powołanego powyżej przepisu wynika zatem, że podatnik nie może posiadać dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Wobec tego, numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Policji nieposiadającą samodzielności finansowej. Płatnikiem (również składek ubezpieczeniowych) jest K., która reguluje zobowiązania i należności wnioskodawcy, a pracownicy w formularzu PIT-2 wskazują K. jako płatnika właściwego do zmniejszania miesięcznej składki na podatek dochodowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy istnieje obowiązek posługiwania się przez Wnioskodawcę numerem NIP odrębnym od numeru posiadanego przez K.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r., Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.), obowiązującym od dnia 9 października 2014 r., Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Policji służby śledczej realizującą na obszarze całego kraju zadania w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej.

Natomiast w myśl ust. 2, Komendant X, zwany dalej "Komendantem X", jest organem Policji podległym K., kieruje Wnioskodawcą i jest przełożonym policjantów Wnioskodawcy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, K. określa organizację, rzeczowy i miejscowy zakres działania oraz zasady współdziałania wnioskodawcy z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji.

Na podstawie art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Jak stanowi art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Zgodnie zaś z art. 8 ww. ustawy, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Analiza opisu sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca będący jednostką organizacyjną Policji, nie jest wyodrębnionym podmiotem charakteryzującym się cechami istotnymi dla jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, a stanowi jedynie jednostkę organizacyjną w strukturze działalności gospodarczej podmiotu jakim jest Policja.

Oznacza to tym samym, że wnioskodawca nie podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie występuje jako odrębny od Policji podatnik, płatnik podatków bądź płatnik składek ubezpieczeniowych. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobligowany do posiadania odrębnego numeru identyfikacji podatkowej, wnioskodawca powinien więc posługiwać się numerem NIP nadanym Policji.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie