Interpretacja indywidualna z dnia 21.09.2018, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.433.2018.2.JŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Zastosowanie kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 30 lipca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spowodowaną nową okolicznością, która nie istniała w momencie wystawiania faktury pierwotnej jest nieprawidłowe,

• zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spowodowaną przyczyną istniejącą w momencie wystawiania faktury pierwotnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek został uzupełniony w dniu 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 30 lipca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 lipca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (dalej: WNT) od kontrahentów z Unii Europejskiej. Kwoty należności wykazywane w fakturach najczęściej wyrażane są walutach obcych. W takich przypadkach, dla potrzeb rozliczenia transakcji WNT, Spółka dokonuje przeliczenia tych wartości na PLN, wg zasad określonych w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 31a). Bywają sytuacje kiedy w kolejnych miesiącach po dokonaniu WNT, kontrahent wystawia fakturę korygującą do faktury pierwotnej. Wskutek dokonywanych korekt, kwoty należności wyrażonych w walutach obcych, w zależności od sytuacji ulegają zwiększeniu lub zmniejszeniu.

Spółka pragnie zaznaczyć, że nie jest jej intencją rozstrzygnięcie kwestii momentu ujmowania zwiększeń/zmniejszeń podatku należnego oraz naliczonego wynikających z wystawianych faktur korygujących. Wątpliwości Spółki sprowadzają się wyłącznie do zagadnienia, jaki kurs Spółka powinna zastosować do przeliczenia wartości zmniejszenia/zwiększenia wyrażonych walutach obcych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w praktyce faktury korygujące zmniejszające, jak i zwiększające wartości z faktur pierwotnych powodowane są zarówno przyczynami istniejącymi już w chwili wystawienia faktury pierwotnej, jak i nowymi okolicznościami, które nie istniały w momencie wystawiania faktury pierwotnej (nie uzależnione od błędu popełnionego przez wystawcę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że postępuje prawidłowo przeliczając kwotę zmniejszenia/ zwiększenia należności wynikającej z faktur korygujących WNT (dalej jako: Kwota korekty) wystawionych przez zagranicznego kontrahenta, według kursu znajdującego zastosowanie przy rozliczeniu pierwotnej faktury (dalej również jako: Kurs pierwotny).

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przypadku otrzymania faktury korygującej WNT, do przeliczenia Kwoty korekty wyrażonej w walucie obcej należy zastosować kurs, który został zastosowany do przeliczenia wartości wykazanych w fakturze pierwotnej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z treścią art. 31a ust. 1 UVAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W przypadku, gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W myśl art. 20 ust. 5 UVAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Zastrzeżenia nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w ocenie Spółki, w przypadku korekty, przeliczeniu powinna zostać poddawana wyłącznie Kwota korekty tj. kwota, o którą korygowana jest pierwotna wartość. Nieprawidłowym byłoby przyjęcie, że przeliczeniu podlega cała kwota ujęta w fakturze korygującej. Korekta niesie za sobą co do zasady częściową zmianę względem faktury pierwotnej (pomijając przypadek całkowitego zwrotu towarów). Tym samym nie powinno dokonywać się przeliczenia na nowo na PLN tej części należności, która nie ulega zmianie. W rezultacie, przy korekcie faktury w walucie obcej, właściwy kurs przeliczeniowy powinien być odniesiony wyłączenie do Kwoty korekty tj. zmniejszenia, bądź zwiększenia pierwotnej wartości.

Przyjęcie odmiennego poglądu, przy jednoczesnym (błędnym w ocenie Spółki) odwołaniu się do kursu innego niż Kurs pierwotny może prowadzić do niemożliwych do akceptacji wniosków. Dla zobrazowania sytuacji warto posłużyć się następującym przykładem. Podatnik dokonał WNT i otrzymał fakturę prognozowaną (tj. bazującą na szacunkowych danych wartości towarów, których ostateczna wartość będzie znana dopiero w przyszłości, po opublikowaniu realnych danych np. po zamknięciu kwartału) z należnością w wysokości 100 EUR (kurs PLN/EUR z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego 4 PLN). Podatnik rozpoznał podatek należny i naliczony w wysokości 400 PLN. Następnie podatnik otrzymał korektę faktury, obniżającą ostatecznie wartość do 98 EUR (po przeliczeniu wg opublikowanych średnich kursów ceny surowca). Jednocześnie kurs PLN osłabił się, w związku z czym za 1 EUR należało zapłacić 4,29 PLN. Próba przeliczenia całej wartości ujętej w fakturze korygującej ujawnia błąd takiego rozumowania, bowiem mimo de facto zmniejszenia ceny, doszłoby do zwiększenia wartości branych pod uwagę przy rozliczeniu podatkowym. Otóż, przeliczając 98 EUR x 4,29 PLN otrzymalibyśmy wynik 420,42 PLN, co mimo zmniejszenia samej ceny o 2 EUR, zwiększałoby wartość w PLN o 20,42 PLN. Tym samym, dla rozliczenia korekty na potrzeby podatku VAT zasadnym byłoby przyjęcie do przeliczenia wyłącznie wartości Kwoty korekty tj. 2 EUR oraz przeliczenia jej wg Kursu pierwotnego. Wyłącznie postąpienie w ten sposób pozwoliłoby wiernie odzwierciedlić przebieg transakcji w ewidencji podatkowej VAT.

Innym przykładem obnażającym błędność odwoływania się do kursu walut innego niż pierwotny doskonale ilustruje sytuacja zwrotu towarów. Naturalnym wydaje się, że z perspektywy rozliczeń podatkowych korekta wynikająca ze zwrotu towarów powinna skutkować wyzerowaniem transakcji. Innymi słowy, po stronie nabywcy otrzymanie korekty powinno skutkować obniżeniem kwoty podatku naliczonego dokładnie w wysokości odpowiadającej kwocie odliczonego wcześniej podatku. W sytuacji, gdy należność wyrażona jest w walucie obcej, zastosowanie odmiennego dnia kursu dla korekty faktury (przykładowo z dnia poprzedzającego dzień wystawienia korekty) finalnie skutkowałoby, bądź niedostatecznym zmniejszeniem, bądź zmniejszeniem przekraczającym pierwotną wartość odliczonego podatku. W praktyce, przy nieustannych wahaniach kursów walut, doprowadzenie do korekty do zera byłoby w zasadzie niemożliwe.

Szukając natomiast odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie, zgodnie z powszechnie przyjętą hierarchią wykładni, w pierwszej kolejności należy odnieść się do warstwy literalnej regulacji. Otóż przywołane powyżej unormowania prawne w zasadzie milczą na temat określania kursu walut w przypadku dokonywania korekt. W przypadku WNT, ogólna zasada stanowi, że kluczowym punktem odniesienia dla podstawowej transakcji jest ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy w WNT zdeterminowany jest dwoma okolicznościami. Albo jest to 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu dokonania WNT, bądź - jeżeli nastąpił wcześniej - moment wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta.

W tym miejscu warto pochylić się nad samą istotą korekty. Zadaniem korekty jest doprowadzenie przez sprzedawcę do urzeczywistnienia danych na fakturze z okolicznościami faktycznymi. Oznacza to, że jeżeli dane opisujące transakcję znajdujące się na fakturze zdezaktualizują się na skutek czy to stwierdzenia błędu, zwrotu towarów, reklamacji jakościowej/ilościowej, rabatów, przeszacowania należności wg współczynników nieznanych na moment wystawienia faktury pierwotnej (prognozowej) - wówczas zaistnieje konieczność skorygowania faktury, doprowadzając ją do danych zgodnych z rzeczywistością. Co warte pokreślenia, sama korekta odwołuje się jedynie do pierwotnego zdarzenia, które miało miejsce wcześniej i jedynie urealnia historyczne dane.

Z tego też powodu, przy braku jakichkolwiek ustawowych regulacji wskazujących na obowiązek sięgnięcia po inny kurs walut stosowany do przeliczenia Kwoty korekty, w ocenie Wnioskodawcy każdorazowo należy odwoływać się do Kursu pierwotnego.

W ocenie Spółki odwołanie się do Kursu pierwotnego powinno znajdować zastosowanie również w sytuacji, gdy Kwota korekty ulega zwiększeniu. Za przykład może posłużyć korekta wynikająca z powiązania ostatecznej wysokości należności za transakcję od okresowych cen np. surowców publikowanych dopiero po dokonaniu transakcji. Pierwotna faktura bazuje wyłącznie na wartościach prognozowanych i finalna wartość zostaje dopiero urealniona na moment opublikowania ww. cen. Również w tym przypadku, dla przeliczenia Kwoty korekty zasadnym powinno być odwołanie się do Kursu pierwotnego. To pierwsze zdarzenie w zasadzie kreuje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 20 ust. 5 UVAT, a późniejsze urzeczywistnienie wysokości należności o powstałą Kwotę korekty jest czynnością wtórną. Niemniej jednak, czynność ta jest nierozerwalnie i bezpośrednio związana ze zdarzeniem głównym (dokonaną transakcją). Innymi słowy, jeżeli nie miałaby miejsca pierwotna transakcja, nie miałaby szansy dokonać się również korekta wartościowa. Z uwagi właśnie na tę bezpośrednią relację, przy jednoczesnym braku konkretnych zapisów ustawy wskazujących na odrębny kurs przeliczeniowy - adekwatnym kursem będzie Kurs pierwotny, który został przyjęty do przeliczenia podstawowej transakcji.

Podsumowując, zastosowanie Kursu pierwotnego do przeliczenia Kwot korekt dla WNT wydaje być rozwiązaniem, który eliminuje szereg potencjalnych wątpliwości związanych z rozliczeniem podatku VAT. Oparcie się każdorazowo na Kursie pierwotnym zdecydowanie wychodzi naprzeciw stawianym postulatom przejrzystości i zrozumiałości prawa podatkowego. Akceptacja takiego stanowiska niosłaby ułatwienie dla przedsiębiorców, które zarazem nie dokonywałoby się z jakimkolwiek uszczerbkiem dla budżetu państwa. Stanowisko uzależniające stosowanie właściwego kursu od szeregu złożonych okoliczności i czynników prowadzi do zbędnej kazuistyki. Co więcej, spoglądając z perspektywy interesów Skarbu Państwa, skomplikowanie rozliczeń w tym zakresie, nie prowadziłoby wcale do zwiększenia wpływów podatkowych. Po pierwsze, korekty WNT najczęściej pozostają neutralne tj. rozliczane są zarówno po stronie podatku należnego jak i naliczonego. Po drugie, wahania kursów walut są czynnikiem całkowicie niezależnym i trudnym do oszacowania w dłuższej perspektywie.

Brak normatywnych uregulowań ustawowych w tym zakresie w żaden sposób nie uzasadnia prowadzenia takiej wykładni prawa podatkowego, które miałoby komplikować prowadzenie działalności gospodarczej. Każdą próbę odejścia od jedynej normatywnej metodologii przeliczania podstawy opodatkowana wyrażonej w walutach obcych opisanej w art. 31a ust. 1 UVAT (opierającej się na Kursie pierwotnym) należy traktować jako nieuzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spowodowaną nową okolicznością, która nie istniała w momencie wystawiania faktury pierwotnej jest nieprawidłowe,

• zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spowodowaną przyczyną istniejącą w momencie wystawiania faktury pierwotnej jest prawidłowe.
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów od kontrahentów z Unii Europejskiej. Kwoty należności wykazywane w fakturach najczęściej wyrażane są walutach obcych. Bywają sytuacje kiedy w kolejnych miesiącach po dokonaniu WNT, kontrahent wystawia fakturę korygującą do faktury pierwotnej. Wskutek dokonywanych korekt, kwoty należności wyrażonych w walutach obcych, w zależności od sytuacji ulegają zwiększeniu lub zmniejszeniu. W praktyce faktury korygujące zmniejszające, jak i zwiększające wartości z faktur pierwotnych powodowane są zarówno przyczynami istniejącymi już w chwili wystawienia faktury pierwotnej, jak i nowymi okolicznościami, które nie istniały w momencie wystawiania faktury pierwotnej.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia czy postępuje prawidłowo przeliczając kwotę zmniejszenia/ zwiększenia należności wynikającej z faktur korygujących WNT wystawionych przez zagranicznego kontrahenta, według kursu znajdującego zastosowanie przy rozliczeniu pierwotnej faktury.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Stosownie zaś do art. 31a ust. 2 ustawy w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wskazać należy, że co do zasady, do przeliczania kwot wykazanych w walucie obcej na fakturach korygujących zastosowanie ma taki sam kurs waluty obcej jaki został zastosowany przy rozliczeniu transakcji pierwotnej, w przypadku wystąpienia pierwotnej przyczyny korekty, tj. gdy dana przyczyna istniała już (była znana) w momencie rozliczania danej transakcji gospodarczej. W takim przypadku bowiem korekta ma na celu jedynie doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, co do którego miało miejsce wadliwe udokumentowanie oraz rozliczenie. W przypadku natomiast korekt z przyczyn o charakterze wtórnym, które nie istniały w momencie realizacji transakcji pierwotnej mamy do czynienia z nowymi okolicznościami. W związku z tym nie ma podstaw, aby stosować do nich taki sam kurs waluty obcej jaki został zastosowany przy rozliczeniu transakcji pierwotnej.

Zatem stwierdzić należy, że w przypadku korekty powodującej obniżenie/zwiększenie wartości z faktury pierwotnej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów gdy korekta spowodowana jest nową okolicznością, która nie istniała w momencie wystawiania faktury pierwotnej rozliczenia należy dokonać według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski (bądź ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej.

Natomiast w przypadku korekty powodującej obniżenie/zwiększenie wartości z faktury pierwotnej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów gdy korekta spowodowana jest przyczyną istniejącą w momencie wystawiania faktury pierwotnej rozliczenia należy dokonać według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski (bądź ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku gdy korekta spowodowana jest nową okolicznością, która nie istniała w momencie wystawiania faktury pierwotnej należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie kursu waluty obcej, według którego należy rozliczyć korektę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku gdy korekta spowodowana jest przyczyną istniejącą w momencie wystawiania faktury pierwotnej należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej