Interpretacja indywidualna z dnia 20.10.2017, sygn. 0111-KDIB3-2.4018.9.2017.1.MN, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

obowiązek aktualizacji zgłoszenia NIP-2 w zakresie wykorzystywanych rachunków bankowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku złożenia do urzędu skarbowego zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku złożenia do urzędu skarbowego zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Miasto jako organ władzy publicznej, a zarazem osoba prawna, wykorzystuje inne jednostki organizacyjne do wykonywania ciążących na nim zadań. Samorządowe jednostki budżetowe oraz samorządowy zakład budżetowy stanowią jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Są zaliczane do jednostek sektora finansów publicznych Nie posiadają własnego mienia i dysponują jedynie wyodrębnioną i przekazaną w zarząd częścią majątku osoby prawnej, jaką jest miasto. Wszelkie działania wykonywane przez samorządowe jednostki organizacyjne są podejmowane w imieniu i na rzecz miasta, w zakresie określonym pełnomocnictwem dla kierowników tych jednostek, w ramach limitu środków przyznanych im na dany rok w uchwale budżetowej Samorządowe jednostki organizacyjne nie odpowiadają też za szkody wyrządzone swoją działalnością. Taka odpowiedzialność ciąży na jednostce samorządu terytorialnego. Gminne jednostki nie ponoszą również ryzyka związanego z podejmowaniem działań, z uwagi na brak związku pomiędzy ich wydatkami, a dochodami. Samorządowe jednostki organizacyjne są jednakże podmiotami wyodrębnionymi organizacyjnie, są pracodawcami, prowadzą także odrębną rachunkowość.

Wnioskodawca (Miasto) oraz gminne jednostki organizacyjne (w tym Urząd Miasta) posiadają odrębne numery NIP.

Miasto zawarło umowę o obsługę bankową, której zakresem (oprócz Wnioskodawcy) objęte zostały gminne jednostki organizacyjne zarówno jednostka Urząd Miasta (dalej: Urząd), jak i inne jednostki w szczególności samorządowe jednostki budżetowe, czy samorządowy zakład budżetowy.

Oznacza to, że każda z gminnych jednostek organizacyjnych, jak i sam Wnioskodawca, posiadają wyodrębnione na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności rachunki bankowe. Pracownicy tych jednostek mają przyznane uprawnienia do dokonywania operacji finansowych na tych rachunkach bankowych, jak również prowadzą odrębne ewidencje księgowe.

Wszystkie rachunki bankowe utworzone w ramach umowy o obsługę bankową zostały zgłoszone do właściwego urzędu skarbowego: częściowo przez poszczególne jednostki organizacyjne, w tym Urząd Miasta (w drodze aktualizacji NIP-2, według numerów NIP poszczególnych jednostek), częściowo przez samego wnioskodawcę (również w drodze aktualizacji NIP-2, dla nr NIP podatnika Miasto).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Który podmiot powinien dokonywać aktualizacji zgłoszenia NIP-2 w zakresie wykazu wykorzystywanych rachunków bankowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy podmiotem, który powinien dokonywać aktualizacji zgłoszenia NIP-2 w zakresie wykazu rachunków bankowych jest ten podmiot (ta gminna jednostka organizacyjna, w tym sam Wnioskodawca), który wykorzystuje konkretne rachunki bankowe utworzone w ramach zawartej przez Wnioskodawcę umowy o obsługę bankową. Oznacza to, że zarówno Wnioskodawca, jak i jego jednostki organizacyjne będą dokonywały (jak dotychczas) aktualizacji zgłoszeń NIP-2 w zakresie wykazu wykorzystywanych wyłącznie przez siebie rachunków bankowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 869), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa określa:

1. zasady ewidencji:
   
   1. podatników,
   2. płatników podatków,
   3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej płatnikami składek ubezpieczeniowych;
2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej NIP;
3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z 2 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 4 ustawy, w sprawach określonych w art. 5 ust. 1, art. 8b i art. 8c oraz art. 9 ust. 1 właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są:

1. dla podatników podatku od towarów i usług naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług;
2. (uchylony);
3. dla pozostałych podatników:
   
   1. będących podatnikami podatku dochodowego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku,
   2. niebędących podatnikami podatku dochodowego naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście;
4. dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście.
   
   

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, ().

Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego organu. Każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 i 60). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Podatnicy, z wyłączeniem osób fizycznych objętych rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, oraz płatnicy podatków podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przewidzianym do złożenia pierwszej deklaracji, zeznania, informacji bądź oświadczenia, albo wraz z dokonaniem pierwszej wpłaty podatku lub zaliczki na podatek (art. 6 ust. 1a ustawy).

Płatnicy składek ubezpieczeniowych, niepodlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminach przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących terminów zgłaszania do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego (art. 6 ust. 10 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego organu. Każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego w związku ze zmianą danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym.

W przypadku przedstawionym we wniosku mamy do czynienia z sytuacją gdy Wnioskodawca zawarł umowę o obsługę bankową, której zakresem (oprócz Wnioskodawcy) objęte zostały gminne jednostki organizacyjne zarówno jednostka Urząd Miasta (dalej: Urząd), jak i inne jednostki w szczególności samorządowe jednostki budżetowe, czy samorządowy zakład budżetowy. Wnioskodawca (Miasto) oraz gminne jednostki organizacyjne (w tym Urząd Miasta) posiadają odrębne numery NIP. Samorządowe jednostki organizacyjne są jednakże podmiotami wyodrębnionymi organizacyjnie, są pracodawcami, prowadzą także odrębną rachunkowość. Oznacza to, że każda z gminnych jednostek organizacyjnych, jak i sam Wnioskodawca, posiadają wyodrębnione na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności rachunki bankowe. Pracownicy tych jednostek mają przyznane uprawnienia do dokonywania operacji finansowych na tych rachunkach bankowych, jak również prowadzą odrębne ewidencje księgowe.

Wszystkie rachunki bankowe utworzone w ramach umowy o obsługę bankową zostały zgłoszone do właściwego urzędu skarbowego: częściowo przez poszczególne jednostki organizacyjne, w tym Urząd Miasta (w drodze aktualizacji NIP-2, według numerów NIP poszczególnych jednostek), częściowo przez samego wnioskodawcę (również w drodze aktualizacji NIP-2, dla nr NIP podatnika Miasto).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonywania aktualizacji zgłoszenia NIP-2 w zakresie wykazu wykorzystywanych rachunków bankowych.

Mając na względzie przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 w zakresie wykorzystywanych przez siebie rachunków bankowych, w sytuacji gdy dane objęte zgłoszeniem identyfikacyjnym uległy zmianie. Jak wynika bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. Wnioskodawca nie będzie miał takiego obowiązku w odniesieniu do rachunków bankowych wykorzystywanych przez swoje jednostki organizacyjne posiadające odrębne numery identyfikacji podatkowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy podkreślić, że interpretację niniejszą wydano tylko dla Wnioskodawcy, tj. Miasta. Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do Wnioskodawcy, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej