Interpretacja indywidualna z dnia 14.06.2021, sygn. 0111-KDIB3-3.4019.5.2021.1.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Uznanie przychodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży na rzecz przedsiębiorców za przychód ze sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lutego 2021 r. (data wpływu 17 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie braku uznania przychodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży na rzecz przedsiębiorców za przychód ze sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku wliczenia do podstawy opodatkowania sprzedaży zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł/100 euro, do których nie zostały wystawione faktury;
• prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

W dniu 17 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie braku uznania przychodu uzyskiwanego z tytułu na rzecz przedsiębiorców za przychód ze sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie sprzedaży towarów i usług na rzecz konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) w placówkach stacjonarnych i w sklepie internetowym.

Sprzedaż Spółki (dostawa towarów i świadczenie usług) realizowana w placówkach stacjonarnych i w sklepie internetowym podlega obowiązkowi fiskalizacji (Spółka nie korzysta ze zwolnienia z fiskalizacji). Dlatego też, w przypadku sprzedaży realizowanej w placówkach stacjonarnych i w sklepie internetowym, poszczególne transakcje są ewidencjonowane przez Spółkę na kasie rejestrującej, zaś klientowi wydawany jest paragon fiskalny (w formie papierowej lub - co jest rozważane - w formie elektronicznej).

Jednocześnie jednak, możliwe są sytuacje, w których klient dokonujący zakupu towarów czy usług od Spółki żąda wystawienia faktury VAT do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, podając numer NIP (sprzedaż na rzecz przedsiębiorców). W takiej sytuacji Spółka albo wystawia fakturę VAT do paragonu fiskalnego (paragon zawiera NIP nabywcy, jest zatrzymywany przez Spółkę) albo też wystawia paragon fiskalny z NIP (przy sprzedaży poniżej 450 PLN), będący fakturą uproszczoną w rozumieniu art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o psd, Spółka pragnie potwierdzić, czy wystawianie paragonów z NIP nabywcy (na żądanie nabywców), do których wystawiane są dodatkowo faktury VAT (lub nie, jeśli są to paragony do 450 PLN), skutkuje koniecznością wyłączenia wartości sprzedaży zafiskalizowanej paragonami z NIP nabywcy z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle art. 3 pkt 3 i pkt 5 ustawy o psd, podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej należy pomniejszyć o tę sprzedaż detaliczną, która została udokumentowana paragonami fiskalnymi z NIP nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 3 pkt 3 i pkt 5 ustawy o psd, podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej należy pomniejszyć o tę sprzedaż detaliczną, która została udokumentowana paragonami fiskalnymi z NIP nabywcy.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Jak stanowi art. 4 ustawy o psd, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni. Jednocześnie, w świetle art. 5 ustawy o psd, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z definicjami wskazanymi w art. 3 ustawy o psd, dla potrzeb niniejszego aktu prawnego, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z definicji zawartych w art. 3 ustawy, wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

• konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
• sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
• sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu oraz poza lokalem przedsiębiorstwa,
• towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz.U. z 2020 r., poz. 2419 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Jednocześnie, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku wliczenia do podstawy opodatkowania sprzedaży zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł/100 euro, do których nie zostały wystawione faktury;
• prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 pkt 1-6 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. z 2020 r, poz. 1293), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, 568, 1065 i 1106);
2. kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
4. sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
5. sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
   1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
   2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta
   • także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;
6. towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

Na podstawie art. 4 i art. 5 ustawy podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni, a przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

W myśl art. 6 ust. 1-5 ustawy:

1. Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 000 000 zł.
2. Przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży, o której mowa w ust. 1, w tym zaliczki, raty, przedpłaty i zadatki, także w przypadku, gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru.
3. Przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
4. Przychód ze sprzedaży detalicznej nie obejmuje należnego podatku od towarów i usług.
5. Przychód osiągnięty w danym miesiącu pomniejsza się o kwoty wypłacone w tym miesiącu z tytułu zwrotu towarów po odliczeniu podatku od towarów i usług.

Z ww. przepisów wynika, że podstawą opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest nadwyżka - ponad kwotę 17 000 000 zł w danym miesiącu - przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy, zaewidencjonowana przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem przewidzianym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r., poz. 2519).

Należy zauważyć, że aby dany przychód ze sprzedaży był opodatkowany podatkiem od sprzedaży detalicznej, konieczne jest aby łącznie były spełnione następujące warunki:

1. zbycie musi być dokonywana na rzecz określonej grupy podmiotów (konsumentów),
2. zbycie winno następować w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT) zbywcy,
3. zbycie musi mieć charakter odpłatny oraz musi mieć miejsce na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta,
4. przedmiotem zbycia muszą być towary (w rozumieniu ustawy).

Zatem aby móc rozstrzygnąć czy dana działalność podlega opodatkowaniu podatkiem, konieczne jest ustalenie czy są spełnione ww. warunki.

Pod pojęciem konsumenta rozumieć się osobę fizyczną: nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, dopuszcza możliwość wystawienia faktury do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (paragon z NIP).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy jednym z elementów prawidłowo wystawionej faktury VAT jest, co do zasady, numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi.

Z kolei art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT przewiduje, że w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł/100 euro, faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem, że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Jest to wtedy tzw. faktura uproszczona.

Oznacza to, że w zależności od statusu nabywcy i jego rezydencji podatkowej będzie to albo NIP (numer podatkowy, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla celów podatku), albo numer podatkowy innego państwa członkowskiego (pod którym nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej). Z powyższego wynika, że NIP nabywcy zawiera faktura VAT wystawiona na rzecz zidentyfikowanego podatnika podatku VAT. Jednocześnie należy zauważyć, że wyłącznym identyfikatorem podatkowym dla podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub niebędącymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług jest PESEL. Takie osoby nie posługują się NIP-em (zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników – Dz. U. z 2020 r. poz. 170).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej może być przychód ze sprzedaży towarów na rzecz podmiotów:

• nie będących przedsiębiorcami,
• będących przedsiębiorcami lecz nabycie to nie jest związane z ich działalności gospodarczą,
• rolników ryczałtowych.

Z wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności, dokonuje sprzedaży towarów i usług na rzecz konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) w placówkach stacjonarnych i w sklepie internetowym przypadku sprzedaży realizowanej w placówkach stacjonarnych i w sklepie internetowym, poszczególne transakcje są ewidencjonowane przez Spółkę na kasie rejestrującej, zaś klientowi wydawany jest paragon fiskalny (w formie papierowej lub - co jest rozważane - w formie elektronicznej).

Jednocześnie jednak, możliwe są sytuacje, w których klient dokonujący zakupu towarów czy usług od Spółki żąda wystawienia faktury VAT do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, podając numer NIP (sprzedaż na rzecz przedsiębiorców). W takiej sytuacji Spółka albo wystawia fakturę VAT do paragonu fiskalnego (paragon zawiera NIP nabywcy, jest zatrzymywany przez Spółkę) albo też wystawia paragon fiskalny z NIP (przy sprzedaży poniżej 450 PLN).

Spółka pragnie potwierdzić, czy wystawianie paragonów z NIP nabywcy (na żądanie nabywców), do których wystawiane są dodatkowo faktury VAT, skutkuje koniecznością wyłączenia wartości sprzedaży zafiskalizowanej paragonami z NIP nabywcy z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega tylko przychód osiągnięty ze sprzedaży na rzecz konsumentów. A contrario, przychód uzyskany ze sprzedaży na rzecz innych podmiotów, w tym przypadku osób fizycznych będących przedsiębiorcami, w sytuacji gdy nabycie to związane z ich działalności gospodarczą oraz przychód uzyskany ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna - nie będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Przy czym przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących. Równocześnie należy mieć na uwadze że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnicy podatku od towarów i usług prowadzący sprzedaż mają obowiązek wystawiania faktur dla określonych podmiotów, m.in. na rzecz innych podatników podatku VAT.

Wyżej wskazane regulacje prawne wskazują na to, że w świetle ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej kluczowym elementem uznania sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej za sprzedaż inną niż detaliczna jest spełnienie kryterium w postaci wystawienia faktury VAT, a nie sam fakt posłużenia się przez kupującego numerem NIP.

W związku z powyższym sprzedaż, do której wystawiono paragon fiskalny z NIP dopiero z chwilą prawidłowego jej udokumentowania, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług tj. przez wystawienie faktury VAT, będzie możliwa do zakwalifikowania jako sprzedaż na rzecz Przedsiębiorcy.

Tym samym wyłącznie przychód wynikający z faktury VAT lub faktury VAT uproszczonej (paragonu z nr NIP nabywcy do 450 zł) nie będzie uwzględniany przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. Natomiast sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT, należy uznać za sprzedaż detaliczną, której wartość wlicza się do podstawy opodatkowania.

Spółka stwierdziła w swym stanowisku, że „w świetle art. 3 pkt 3 i pkt 5 ustawy o psd, podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej należy pomniejszyć o tę sprzedaż detaliczną, która została udokumentowana paragonami fiskalnymi z NIP nabywcy”. Należy zauważyć, że stanowisko Spółki (jak i pytanie) jest ogólne i obejmuje wszystkie przypadki gdy sprzedaż została udokumentowana paragonami fiskalnymi z NIP nabywcy, w tym sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł, do których nie zostały wystawione faktury VAT.

Z powyższego powodu, oceniając całościowo stanowisko Spółki nie można się z nim w pełni zgodzić. Dlatego należy je uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie braku wliczenia do podstawy opodatkowania sprzedaży zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł/100 euro, do których nie zostały wystawione faktury;
• prawidłowe w pozostałym zakresie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy w kontekście przedstawionego stanu faktycznego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe