W zakresie dotyczy ustalenia, czy wobec wdrożenia w lipcu 2022 r. planu naprawy na podstawie Uchwały Zarządu Banku nr (…) z 15 lipca 2022 r. w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, oraz osiągnięcia poziomu wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 tej ustawy, Bank począwszy od rozliczenia za lipiec 2022 r. będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF, przez cały okres objęcia wdrożonym planem naprawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od niektórych instytucji finansowych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 sierpnia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wobec wdrożenia w lipcu 2022 r. planu naprawy na podstawie Uchwały Zarządu Banku nr (…) z 15 lipca 2022 r. w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, oraz osiągnięcia poziomu wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 tej ustawy, Bank począwszy od rozliczenia za lipiec 2022 r. będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF, przez cały okres objęcia wdrożonym planem naprawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (zwany dalej: „Spółka” lub „Bank”) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (dalej: „Prawo bankowe”), który w ramach prowadzonej działalności bankowej oferuje usługi finansowe.

Bank, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PNIF, jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych.

W myśl przepisu art. 141m ust. 1 oraz 4 Prawa bankowego, banki krajowe są zobowiązane opracowywać i aktualizować plany naprawy co najmniej raz w roku oraz m.in. po istotnej zmianie sytuacji finansowej lub po wystąpieniu innego zdarzenia wpływającego na przyjęte w planie naprawy założenia i wykonanie tego planu. Komisja Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”) w drodze decyzji, zatwierdza aktualizację planu naprawy.

Plan naprawy określa m.in. czynności do podjęcia, służące utrzymaniu lub przywróceniu wypłacalności banku lub możliwości osiągania zysku przez bank. Jednocześnie, zgodnie z dyspozycją normy prawnej ujętej w przepisie art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, zarząd banku m.in. w przypadku istotnie pogarszającej się sytuacji finansowej banku, w tym powstania straty bilansowej bądź groźby jej wystąpienia albo powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności (w tym także obniżenia wskaźników kapitałowych CET1, Tier I i TCR) jest obowiązany zapewnić wdrożenie planu naprawy oraz zawiadomić o tym KNF.

Negatywne zmiany warunków rynkowych na skutek pandemii, konieczność tworzenia dodatkowych rezerw na ryzyko prawne związane z kredytami indeksowanymi do franka szwajcarskiego miały znaczący wpływ na pogorszenie sytuacji finansowej Banku, który odnotował za rok 2021 stratę bilansową. Strata bilansowa wystąpiła również na 1 półrocze 2022 r. i prawdopodobnie wystąpi za cały 2022 r. (por: raporty okresowe opublikowane na stronie internetowej https://www (…)).

Dodatkowo, w następstwie podpisania przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz ogłoszenia w Dzienniku Ustaw tego samego dnia ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom, która wprowadza, m.in. możliwość zawieszenia przez kredytobiorców spłaty kredytu hipotecznego udzielonego w walucie polskiej przez okres do ośmiu miesięcy w latach 2022-2023 („wakacje kredytowe”), Bank musiał dodatkowo obciążyć wynik finansowy kwotą ponad 1 mld złotych szacowanych kosztów wakacji kredytowych (więcej w raporcie bieżącym Banku nr 21/2022, ...(…)).

W związku z powyższym w dniu 15 lipca br. Zarząd Banku podjął uchwałę nr (…) o wdrożeniu planu naprawy w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 142 ust. 2 Prawa bankowego oraz osiągnięcia poziomu wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 tej ustawy. W tym samym dniu Zarząd Banku skierował drogą elektroniczną poprzez ePUAP do KNF zawiadomienie w trybie art. 142 ust. 1 i 2 Prawa bankowego, rozpoczynając jednocześnie wdrażanie zatwierdzonego wcześniej przez KNF planu naprawy (oczywiście Bank posiada Urzędowe Potwierdzenie Przekazania zawiadomienia z dniem wysyłki, tj. 15 lipca br.).

Wdrożenie działań naprawczych przez Bank ma na celu odzyskanie rentowności i podniesienie poziomu wskaźników kapitałowych.

Pytanie

Czy wobec wdrożenia w lipcu 2022 r. planu naprawy na podstawie Uchwały Zarządu Banku nr (…) z 15 lipca 2022 r. w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, oraz osiągnięcia poziomu wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 tej ustawy, Bank począwszy od rozliczenia za lipiec 2022 r. będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF, przez cały okres objęcia wdrożonym planem naprawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczynając realizację działań naprawczych na podstawie wdrożonego planu naprawy w rozumieniu art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, które zostały podjęte na podstawie uchwały Zarządu Banku nr (…) z dnia 15 lipca 2022 r. w związku z osiągnieciem wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego (strata bilansowa, wskaźniki kapitałowe CET1, Tier I i TCR), Bank będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od instytucji finansowych na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF, począwszy od rozliczenia za lipiec 2022 r. oraz przez cały okres realizacji planu naprawy.

Ustawa o PNIF, która weszła w życie z dniem 1 lutego 2016 r. wprowadziła obowiązek opodatkowania aktywów niektórych instytucji finansowych. Z uwagi na treść art. 4 ust. 1 Ustawy o PNIF, zgodnie z którym podatnikami podatku są m.in. banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 Prawa Bankowego, opodatkowaniem zostały objęte również aktywa Banku. Podstawę opodatkowania (zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy) stanowi w takim przypadku nadwyżka sumy wartości aktywów banku, wynikająca z zestawienia obrotów i sald ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie standardami rachunkowości stosowanymi przez Bank ponad kwotę 4 mld zł.

Zgodnie z art. 7 i 8 ustawy o PNIF, podatek wynosi 0,0366% podstawy opodatkowania miesięcznie i powinien być obliczany i wpłacany na rachunek właściwego urzędu skarbowego za miesięczne okresy rozliczeniowe w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.

Równocześnie, w art. 11 Ustawy o PNIF, ustawodawca przewidział przypadki, których zaistnienie prowadzi do zwolnienia podatników z ww. opodatkowania. I tak, zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF, od podatku zwalnia się podatników objętych wdrożonym planem naprawy, w przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 142 ust. 2 Prawa bankowego, oraz osiągnięcia poziomu wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego.

Zdaniem Banku, z uwagi na fakt, że regulacje Ustawy o PNIF, nie zawierają autonomicznych przepisów określających moment objęcia podatników zwolnieniem od podatku i odnoszą się w tym zakresie wprost do przepisów art. 142 ust. 1-3 Prawa bankowego, moment objęcia Banku wdrożonym planem naprawy w rozumieniu art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy, należy utożsamiać z momentem wdrożenia planu naprawy przez bank w rozumieniu Prawa bankowego.

Wdrożenie planu naprawy, o którym mowa w art. 142 Prawa bankowego, prowadzone jest w razie wystąpienia określonych przesłanek, tj.: powstania straty bilansowej bądź groźby jej nastąpienia albo powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności, w tym także w przypadku obniżenia wskaźników kapitałowych (CET1, Tier I i TCR). Dla wdrożenia planu naprawy wystarczy spełnienie choćby jednej z wymienionych powyżej przesłanek. Jednocześnie, decyzję o wdrożeniu planu naprawy podejmuje Zarząd Banku, który w razie wystąpienia ww. przesłanek ma obowiązek zawiadomić o tym KNF oraz zapewnić wdrożenie planu naprawy.

Należy podkreślić, że w przypadku zaniechania przez Zarząd Banku obowiązku złożenia ww. zawiadomienia oraz wdrożenia planu naprawy, KNF z własnej inicjatywy może zobowiązać bank do podjęcia ww. czynności (art. 142 ust. 3 Prawa bankowego).

Jak wskazano na wstępie, Bank odnotował stratę bilansową za 2021 r. i dalej wykazuje straty bilansowe, a dodatkowo w wyniku „wakacji kredytowych” nastąpiło pogorszenie wskaźników, o których art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego (m.in. CET1, Tier I i TCR), a tym samym groźba powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności lub utraty płynności. Z uwagi na powyższe, Zarząd Banku podjął w dniu 15 lipca 2022 r. wymienioną wyżej uchwałę w sprawie wdrożenia planu naprawy i zawiadomił w tym samym dniu KNF o zaistniałych okolicznościach.

Biorąc, pod uwagę regulację art. 142 ust. 1-3 Prawa Bankowego, zdaniem Banku, Bank został objęty wdrożonym planem naprawy w dniu 15 lipca 2022 r. w dniu podjęcia przez Zarząd Banku uchwały o wdrożeniu planu naprawy oraz przekazania do KNF pisma informującego o wdrożeniu planu naprawy. Tym samym Bank uzyskał prawo do zwolnienia od podatku od niektórych instytucji finansowych.

Należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 Ustawy o PNIF, ma charakter systemowy, gdyż zostało uregulowane w ustawie i obowiązuje wszystkie podmioty, które spełniają warunki jego przyznawania.

W ocenie Banku, uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 11, przysługuje, o ile spełnione zostaną dwie przesłanki. Pierwszą przesłanką jest wdrożenie planu naprawy przez bank w rozumieniu art. 142 ust. 2. Natomiast, drugą przesłanką jest przekroczenie wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego tj. wskaźników ilościowych lub jakościowych określających sytuację finansową banku. Zgodnie z przywołanym wyżej przepisem zastosowanie zwolnienia podatkowego jest możliwe, jeżeli te dwie przesłanki zostaną spełnione łącznie.

Ustawodawca zwalnia z opodatkowania podmioty, wobec których zaistniały przesłanki określone w hipotezie normy wynikającej z art. 11 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PNIF. Zwolnienie, o którym mowa, wykazuje zatem charakter podmiotowy, gdyż ustawodawca zwalnia z opodatkowania określoną kategorię podmiotów ze względu na jej obiektywne cechy. Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy, wartość aktywów stanowiącą podstawę do kalkulacji podatku ustala się na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej podatnika.

Ponadto, Ustawodawca uzależnił zastosowanie zwolnienia podatkowego od prawidłowo dokonanej oceny swojej sytuacji finansowej przez bank. Plan naprawy zgodnie z przepisem art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego, obejmuje wskaźniki ilościowe lub jakościowe określające sytuację finansową, których poziom powinien monitorować bank. Spełnienie warunków uprawniających do zwolnienia w podatku od niektórych instytucji finansowych jest uzależnione od decyzji samego podatnika, czyli banku, i nie jest to decyzja dowolna. Decyzja ta związana jest z koniecznością oszacowania przez Bank, czy doszło do znacznego pogorszenia się sytuacji finansowej Banku. Wskazuje to na systemowy charakter analizowanego zwolnienia, które nie jest uzależnione od uznania organu podatkowego, lecz od przesłanek określonych w ustawie.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Banku, prawo do zwolnienia od podatku od instytucji finansowych, Bank nabył w trakcie miesiąca lipca 2022 r., w którym wdrożył plan naprawy w związku z osiągnięciem wskaźników, o których mowa w art. 141m ust. 3 pkt 2 Prawa bankowego. Jednocześnie, mając na uwadze:

i)miesięczny (a nie dniowy) charakter powstawania zobowiązania podatkowego w podatku od niektórych instytucji finansowych, oraz w konsekwencji,

ii)fakt, że ewentualne przesłanki zwolnienia z podatku, powinny być badane na ostatni dzień danego miesiąca

- zwolnienie od podatku powinno stosować się do całego danego miesiąca, niezależnie od momentu spełnienia obu wyżej wskazanych przesłanek w trakcie miesiąca. W konsekwencji, Bank nie będzie zobowiązany do obliczenia i wpłaty podatku do właściwego organu podatkowego za cały miesiąc lipiec 2022 r. i kolejne miesiące, aż do zakończenia realizacji planu naprawy przez Bank.

W okresie realizacji wdrożonego planu naprawy zysk osiągany przez Bank będzie przeznaczany w pierwszej kolejności na pokrycie strat, a następnie na zwiększenie funduszy własnych banku. Dlatego należy przyjąć, że aby zrealizować cel w postaci przeciwdziałania pogarszającej się sytuacji banku, ustawodawca przewidział m.in. zwolnienie, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o PNIF, dla banków realizujących plan naprawy.

Należy wskazać, że potwierdzenie powyższego stanowiska znajdziemy w znanej nam praktyce sądów administracyjnych, tj. w wyroku NSA z 19 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 948/18) oraz w poprzedzającym go wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 listopada 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 3476/16) ze skargi złożonej przez (…), w którym sądy te potwierdziły, że: „jeżeli w tym samym okresie rozliczeniowym – w rozpoznawanej sprawie był to miesiąc - wystąpi jednocześnie obowiązek podatkowy i zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 u.p.n.i.f., nie dojdzie do przekształcenia się obowiązku podatkowego w podatku od niektórych instytucji finansowych w zobowiązanie podatkowe, z uwagi na istnienie ww. zwolnienia podatkowego”, a także w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 sierpnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4016.4.2021.1.MBD) wydanej dla (…); oraz z 24 października 2019 r. (IPPB3/4510-539/16-6/S/MS/AG) wydanej dla (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.