Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 stycznia 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 20 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 38ec Ustawy CIT Spółka po raz pierwszy zobowiązana będzie do zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca Ustawy CIT za rok 2025, czy też zobowiązana jest do jego zapłaty również za rok 2024.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. („Spółka”) w styczniu 2023 r. dokonała zmiany roku obrachunkowego (zmiana umowy Spółki zarejestrowana została w rejestrze przedsiębiorców KRS w styczniu 2023 r.) z roku rozpoczynającego się 1 kwietnia i kończącego 31 marca roku następnego, na rok kalendarzowy.

Poprzedni rok podatkowy Spółki trwał zatem od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r.

Pierwszy po zmianie rok obrachunkowy i podatkowy spółki trwał od 1 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2024 r. (21 miesięcy).

Spółka od początku swojej działalności ponosi straty podatkowe.

Pytanie

Czy w świetle art. 38ec Ustawy CIT Spółka po raz pierwszy zobowiązana będzie do zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca Ustawy CIT za rok 2025, czy też zobowiązana jest do jego zapłaty również za rok 2024?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, z uwagi na brzmienie art. 38ec ust. 2 Ustawy CIT nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za rok 2024. Pierwszym rokiem podatkowym, za który powstanie obowiązek zapłaty podatku minimalnego (zakładając, że spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT), będzie rok 2025.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 Ustawy CIT podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%,

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Wejście w życie przepisów dotyczących podatku minimalnego zostało jednak odroczone ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. W wyniku tej nowelizacji do Ustawy CIT dodano art. 38ec, zgodnie z którym:

1. Zwalnia się podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z obowiązków określonych w art. 24ca za okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

2. W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2024 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2023 r., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do końca tego roku podatkowego.

Zakończony, przedłużony rok podatkowy Spółki trwał od 1 kwietnia 2023 r. (a więc rozpoczął się przed 1 stycznia 2024 r.) i zakończył 31 grudnia 2024 r. (a więc zakończył się po dniu 31 grudnia 2023 r.). Tym samym odwołując się do literalnego brzmienia art. 38ec ust. 2 Ustawy CIT, należy uznać, że Spółka zwolniona jest z obowiązków określonych w art. 24ca (w tym zapłaty podatku minimalnego), do 31 grudnia 2024 r., wtedy bowiem to skończył się jej ostatni rok podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) do ustawy o CIT wprowadzono przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych, tj. art. 24ca.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa o CIT):

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Zgodnie z cytowanym art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 2% (2% lub niższej)).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 2180) do ustawy o CIT dodano art. 38ec.

W myśl art. 38ec ustawy o CIT:

1. Zwalnia się podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z obowiązków określonych w art. 24ca za okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

2. W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2024 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2023 r., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do końca tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o CIT:

W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Z opisu sprawy wynika, w styczniu 2023 r. dokonali Państwo zmiany roku obrachunkowego (zmiana umowy Spółki zarejestrowana została w rejestrze przedsiębiorców KRS w styczniu 2023 r.) z roku rozpoczynającego się 1 kwietnia i kończącego 31 marca roku następnego, na rok kalendarzowy. Poprzedni rok podatkowy Państwa Spółki trwał zatem od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., a pierwszy po zmianie rok obrachunkowy i podatkowy trwał od 1 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2024 r. (21 miesięcy). Od początku swojej działalności ponoszą Państwo straty podatkowe.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia, za który rok w świetle art. 38ec ustawy o CIT po raz pierwszy zobowiązani będą Państwo do zapłaty podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że spełniają Państwo warunki, do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku zapłaty minimalnego podatku dochodowego, o których mowa w art. 38ec ust. 2 ustawy o CIT. We wniosku wskazali Państwo, że pierwszy po zmianie rok podatkowy trwał od 1 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2024 r. (21 miesięcy), zatem Państwa rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2024 r. a zakończył się po 31 grudnia 2023 r. Tym samym zwolnienie, o którym mowa w art. 38ec ust. 1 będą Państwo stosować do końca nowo przyjętego roku podatkowego (tj. do 31 grudnia 2024 r.).

W konsekwencji jak słusznie Państwo wskazali, jeśli zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 24ca ustawy o CIT, zobowiązani będą Państwo po raz pierwszy do zapłaty podatku minimalnego za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2025 r. do 31 grudnia 2025 r.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest zatem ocena, czy zostaną przez Państwa spełnione przesłanki wskazane w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

-  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.