Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku złożenia JPK_KR_PD (JPK_CIT) na podstawie przychodów oddziału.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

X GMBH SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ ODDZIAŁ W POLSCE (dalej jako: „Oddział”, „Wnioskodawca”) jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy, prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce od (...) r.

Przedsiębiorca zagraniczny prowadzi działalność pod nazwą X GMBH (dalej jako: „Spółka”). Spółka jest osobą prawną założoną zgodnie z prawem obowiązującym w Niemczech i posiada siedzibę w Niemczech (tj. jest niemieckim rezydentem podatkowym).

Rok podatkowy Wnioskodawcy oraz Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

Oddział nie stanowi odrębnego podmiotu od zagranicznego przedsiębiorcy i może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności zagranicznego przedsiębiorcy. Oddział stanowi integralną część struktur zagranicznego przedsiębiorcy (jest wyłącznie wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w strukturach firmy macierzystej) i prowadzi część jego działalności na terytorium Polski we wskazanym zakresie. Oddział spełnia definicję tzw. zakładu podatkowego w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”), jak i Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W rezultacie, Spółka podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce (dalej jako: „CIT”) i jest zobowiązana do dokonywania stosownych rozliczeń w tym zakresie, a także do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Oddział osiągnął przychody w roku 2024 o wartości nieprzekraczającej 50 mln euro. Spółka osiągnęła przychody w roku 2024 o wartości przekraczającej 50 mln euro.

Pytanie:

Czy obowiązek prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych za rok 2025 przy użyciu programów komputerowych dotyczy oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, u którego wartość przychodu uzyskanego w poprzednim roku podatkowym przekroczyła równowartość 50 mln euro, kalkulowanego w ten sposób, że pod uwagę brane są wyłącznie przychody tego polskiego oddziału?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro nie odnosi się do przychodów przedsiębiorstwa jako całości, tj. przychodu jednostki macierzystej posiadającej w Polsce oddział (oraz ewentualnych oddziałów w innych państwach), lecz do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce.

Zgodnie z obowiązującym już art. 9 ust. 1c ustawy o CIT:

Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r. ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej.

W świetle art. 66 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, z późn. zm.):

Księgi, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e ustawy zmienianej w art. 2, są prowadzone przy użyciu programów komputerowych i przesyłane po raz pierwszy za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi - za rok obrotowy, rozpoczynający się po dniu:

1)31 grudnia 2024 r. − w przypadku:

a)podatkowych grup kapitałowych,

b)podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego albo roku obrotowego;

2)31 grudnia 2025 r. - w przypadku podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, obowiązanych do przesyłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 14, zgodnie z art. 109 ust. 3b tej ustawy:

3)31 grudnia 2026 r. - w przypadku pozostałych podatników i spółek niebędących osobami prawnymi.

W pierwszej kolejności obowiązek ten obejmie więc m.in. podatników, których wartość przychodu przekroczy równowartość 50 mln euro - te podmioty będą zobowiązane do sporządzania ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej już dla roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2024 r.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro nie odnosi się do przychodów przedsiębiorstwa jako całości, tj. przychodu jednostki macierzystej posiadającej w Polsce oddział, lecz do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Jak wskazał natomiast Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2024 r., nr 0114- KDIP2-2.4010.454.2024.2.AP:

„Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą.

W świetle powyższego, jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy zagraniczni posiadający na terytorium Polski oddział należą więc do grupy podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym i tym samym zobligowani są do złożenia rocznej deklaracji podatkowej. W deklaracji należy wykazać wyłącznie przychody i koszty związane z działalnością oddziału.

W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w Polsce należy jednak stosować wszystkie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wypełniać wszelkie obowiązki nałożone tą ustawą.

Jednym z takich obowiązków jest prowadzenie ewidencji rachunkowej w taki sposób, aby możliwe było ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Celem właściwego określenia podstawy opodatkowania, oddział jest obowiązany - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT - do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie podatku”.

Wnioskując z powyższego, należy wskazać, że skoro księgi rachunkowe, do których prowadzenia przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłania zobowiązani będą podatnicy, odnoszą się i ewidencjonują wyłącznie działalność wykonywaną w Polsce, to dla celów określania obowiązków podatnika na gruncie przepisów dot. ksiąg należy uznać, że limit przychodów dotyczy jedynie przychodów Oddziału, a nie również przychodów całej Spółki w państwie jej rezydencji podatkowej oraz państwach położenia ewentualnych innych zakładów.

Obowiązki wskazane w ustawie o CIT odnoszą się jedynie do ograniczonego obowiązku podatkowego Spółki w Polsce. Spółka rozlicza w Polsce jedynie te przychody, które osiąga w Polsce za pośrednictwem Oddziału. Prowadzenie ksiąg rachunkowych, do którego zobowiązuje ustawa o CIT, obejmuje ewidencjonowanie na potrzeby poprawnego rozliczenia podatków w Polsce i obejmuje tylko ten "polski fragment" działalności Spółki. Obowiązki Spółki na podstawie ww. przepisów przejściowych powinny być więc określane również w odniesieniu do części działalności Spółki prowadzonej i opodatkowanej w Polsce. Dane z innych jurysdykcji i tak nie są wykazywane w polskich księgach rachunkowych i z ich perspektywy są niejako niewidoczne. Dane spoza Polski nie będą objęte wprowadzanym nowym sposobem raportowania, więc nie powinny wpływać na klasyfikację podatnika w kontekście tych obowiązków. Wielkość przychodu podatnika dla celów określenia jego obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji rachunkowej w Polsce, na podstawie polskich przepisów powinna być oceniana z perspektywy przychodu osiąganego w Polsce, który faktycznie w takiej ewidencji jest wykazywany. Innymi słowy, powinna być oceniana wielkość „polskich ksiąg”. Taki sposób rozumienia tych przepisów jest zgodny z założeniami wykładni celowościowej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie we wskazanej wcześniej interpretacji indywidualnej. Jak wskazał tam Dyrektor KIS:

„W przypadku, kiedy na terenie Polski prowadzony jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego, korzystający z podstawowych zasad opodatkowania podatkiem CIT wg stawki 19%, w celu stwierdzenia, że przekroczony został limit 50 mln euro wartości przychodów, uwzględniać należy jedynie przychody oddziału uzyskane na terytorium Polski, bez uwzględniania zagranicznego przychodu nierezydenta.

Zgodnie bowiem z przywołaną wcześniej zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym w zeznaniach podatkowych CIT-8 dotyczących polskich oddziałów spółek zagranicznych wykazuje się jedynie przychody/koszty oraz inne dane dotyczące jedynie oddziałów. Uzasadnia to, że tylko przychody polskiego oddziału zagranicznej spółki (jako przychody podatkowe) powinny być brane pod uwagę w celu ustalenia ewentualnego przekroczenia limitu 50 mln euro dla celów JPK_CIT.

Limitu nie stosuje się zatem do przychodów generowanych przez podatnika będącego nierezydentem, ale tylko do tych, które zostały wygenerowane przez podatnika w wyniku działalności jego oddziału położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynie dla dochodu osiągniętego przez oddział powstaje w Polsce obowiązek podatkowy, dla którego podatnik ma obowiązek prowadzenia stosownej ewidencji księgowej”.

Co więcej, stanowisko Wnioskodawcy potwierdzać może pośrednio również odpowiedź na pytanie numer 45 (udzielona w ramach zadawanych pytań dotyczących JPK-CIT (...)), z której wynika, że limit przychodów 50 mln euro odnosi się wyłącznie do przychodów ustalonych na gruncie prawa podatkowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, zgodnie z którym, wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro nie odnosi się do przychodów przedsiębiorstwa jako całości, tj. przychodu jednostki macierzystej posiadającej w Polsce oddział (oraz ewentualnych oddziałów w innych państwach), lecz do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278; dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W myśl art. 9 ust. 1c ustawy o CIT, który obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.:

Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 9 ust. 1d ustawy o CIT:

Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1c, są zwolnieni podatnicy:

1) zwolnieni od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z wyjątkiem fundacji rodzinnych;

2) o których mowa w art. 27a;

3) prowadzący uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Z brzmienia wyżej wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, że podatnicy zagraniczni uzyskujący dochody w Polsce, mają obowiązki podatkowe w zakresie tych dochodów.

Aby właściwie określić podstawę opodatkowania, oddział jest zobowiązany – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT – do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie podatku.

Z wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność w Polsce poprzez oddział. Rok podatkowy Wnioskodawcy oraz Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Oddział nie stanowi odrębnego podmiotu od zagranicznego przedsiębiorcy i może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności zagranicznego przedsiębiorcy. Oddział stanowi integralną część struktur zagranicznego przedsiębiorcy (jest wyłącznie wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w strukturach firmy macierzystej) i prowadzi część jego działalności na terytorium Polski we wskazanym zakresie. Oddział spełnia definicję tzw. zakładu podatkowego w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”), jak i Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W rezultacie, Spółka podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce (dalej jako: „CIT”) i jest zobowiązana do dokonywania stosownych rozliczeń w tym zakresie, a także do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Oddział osiągnął przychody w roku 2024 o wartości nieprzekraczającej 50 mln euro. Spółka osiągnęła przychody w roku 2024 o wartości przekraczającej 50 mln euro.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą.

Tak więc, jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy zagraniczni, posiadający na terytorium Polski oddział, należą więc do grupy podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym i zobligowani są do złożenia rocznej deklaracji podatkowej. W deklaracji należy wykazać wyłącznie przychody i koszty związane z działalnością oddziału.

W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w Polsce należy jednak stosować wszystkie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wypełniać wszelkie obowiązki nią nałożone.

Jednym z takich obowiązków jest prowadzenie ewidencji rachunkowej w taki sposób, aby możliwe było ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro odnosi się do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce.

Obowiązek prowadzenia elektronicznych ksiąg rachunkowych i ich przekazywania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie będzie dotyczyć wszystkich podatników już od 1 stycznia 2025 r. Ustawodawca przewidział bowiem przepisy przejściowe.

Tak więc zgodnie z art. 66 ust. 2 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: ustawa zmieniająca):

Księgi, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e ustawy zmienianej w art. 2, są prowadzone przy użyciu programów komputerowych i przesyłane po raz pierwszy za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, rozpoczynający się po dniu:

1) 31 grudnia 2024 r. – w przypadku:

a) podatkowych grup kapitałowych,

b) podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego albo roku obrotowego;

2) 31 grudnia 2025 r. – w przypadku podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, obowiązanych do przesyłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 14, zgodnie z art. 109 ust. 3b tej ustawy;

3) 31 grudnia 2026 r. – w przypadku pozostałych podatników i spółek niebędących osobami prawnymi.

W pierwszej kolejności obowiązek ten obejmie podatkowe grupy kapitałowe oraz podatników i spółki niebędące osobami prawnymi, u których wartość przychodu przekroczy równowartość 50 mln euro – te podmioty będą zobowiązane do sporządzania ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej już dla roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2024 r.

W przypadku, kiedy na terenie Polski prowadzony jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego, korzystający z podstawowych zasad opodatkowania podatkiem CIT wg stawki 19%, w celu stwierdzenia, że przekroczony został wskazany limit 50 mln euro wartości przychodów, uwzględniać należy jedynie przychody oddziału uzyskane na terytorium Polski, bez uwzględniania zagranicznego przychodu nierezydenta.

Zgodnie bowiem z przywołaną wcześniej zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem w zeznaniach podatkowych CIT-8 dotyczących polskich oddziałów spółek zagranicznych wykazuje się przychody/koszty oraz inne dane dotyczące jedynie oddziałów. I jedynie dla dochodu osiągniętego przez oddział powstaje w Polsce obowiązek podatkowy, dla którego podatnik ma obowiązek prowadzenia stosownej ewidencji księgowej. Limitu przychodów dla celów JPK_CIT nie stosuje się zatem do przychodów generowanych przez podatnika będącego nierezydentem (czyli jako całej Spółki), ale tylko do tych, które zostały wygenerowane przez podatnika w wyniku działalności jego oddziału położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podsumowując, tylko przychody polskiego oddziału zagranicznej spółki (jako przychody podatkowe) powinny być brane pod uwagę w celu ustalenia ewentualnego przekroczenia limitu 50 mln euro dla celów JPK_CIT. Zatem wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro nie odnosi się do przychodów przedsiębiorstwa jako całości, tj. przychodu jednostki macierzystej posiadającej w Polsce oddział (oraz ewentualnych oddziałów w innych państwach), lecz do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie obowiązku złożenia JPK_KR_PD (JPK_CIT) na podstawie przychodów oddziału, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.