Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy wydatki poniesione na remont instalacji centralnego ogrzewania będą stanowić wydatki remontowe zaliczane do pośrednich kosztów uzyskania przychodów nie zwiększając jednocześnie wartości początkowej środka trwałego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedsiębiorstwo Państwowe (...) (dalej: Wnioskodawca) posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Ponadto jest zarejestrowane jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność za pośrednictwem 12 oddziałów, które działają na terytorium całej Polski. W 1993 r. Wnioskodawca wykupił na własność od miasta (…) budynek biurowo-mieszkalny, który został wybudowany w 1934 r. (dalej: Budynek). Nieruchomość jest wykorzystywana przez oddział zlokalizowany w (…). W Budynku wyodrębniono lokale mieszkalne oraz użytkowe. Wynajem lokali mieszkalnych jest usługą zwolnioną z VAT. Z kolei lokale użytkowe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności, ale część lokali jest również wynajmowana jako lokale pod sklepy, restauracje czy biura (usługa opodatkowana VAT). Wnioskodawca wskazuje, że 58% powierzchni budynku jest użytkowane na cele działalności gospodarczej (jako biura Wnioskodawcy, lokale użytkowe pod sklepy, restauracje), a 42% jest wynajmowane na cele mieszkalne.

Wnioskodawca planuje remont Budynku, który będzie polegać na wymianie instalacji centralnego ogrzewania. Prace remontowe będą obejmować:

• demontaż grzejników żeliwnych;
• demontaż rurociągów stalowych;
• koszt utylizacji materiałów z demontażu;
• montaż rurociągów w instalacjach c.o. ze stali węglowej;
• izolacja rurociągów otulinami z wełny mineralnej;
• montaż zaworów przelotowych i zwrotnych;
• montaż regulatorów różnicy ciśnień;
• montaż zaworów (m.in. równoważących z odwonieniem, regulacyjno-pomiarowych; regulacyjno-powrotnych; termostatycznych kątowych);
• montaż głowic termostatycznych;
• montaż zaworów odpowietrzających;
• montaż grzejników stalowych dwupłytowych, trzypłytowych, łazienkowych oraz elektrycznych drabinkowych;
• roboty budowlane tj.: wykonanie otworów niezbędnych do przeprowadzenia przewodów instalacyjnych, montaż tulei ochronnych, prace naprawcze po zdemontowaniu instalacji centralnego ogrzewania.

Remont opisany powyżej jest przeprowadzany kompleksowo w całym budynku - wykonawca nie rozgranicza remontu na część mieszkalną i część przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z prowadzeniem działalności mieszanej (świadczenie usług opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z VAT) Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT. W 2025 r. wartość obliczonej proporcji wynosi ponad 99%, przez co należało dokonać zaokrąglenia do 100%.

Pytanie

1.Czy wydatki poniesione na remont instalacji centralnego ogrzewania będą stanowić wydatki remontowe zaliczane do pośrednich kosztów uzyskania przychodów nie zwiększając jednocześnie wartości początkowej środka trwałego?

2.Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków poniesionych na remont instalacji centralnego ogrzewania?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 2 odnośnie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Wydatki poniesione na remont instalacji centralnego ogrzewania stanowią wydatki remontowe, które należy bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez powiększania wartości początkowej środka trwałego.

Ustawa o CIT określa środki trwałe poprzez wymienienie składników majątkowych podlegających amortyzacji. I tak, co do zasady środkami trwałymi są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, zdatne do użytku budowle (budynki i lokale), maszyny, środki transportu i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które są wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej. Jeśli wartość takich składników majątku przekracza 3 500 zł, to wydatki na ich nabycie nie mogą być jednorazowo ujęte w kosztach podatkowych, lecz są rozłożone w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne, które wlicza się do wartości początkowej środka trwałego.

Jak wynika z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Sposób ustalenia wartości początkowej ustawa CIT uzależnia od tego, w jaki sposób podatnik wszedł w posiadanie środka trwałego. W przypadku nabycia środka trwałego wartością początkową jest cena nabycia. Należy jednak pamiętać, że środek trwały jest składnikiem majątkowym, który jest wykorzystywany w działalności gospodarczej przez dłuższy okres czasu przez co jego wartość wraz z upływem lat będzie się zmniejszać. Niemniej jednak podatnicy mogą podejmować działania, które będą przeciwdziałać postępującemu spadkowi wartości użytkowej środka trwałego. Zakres oraz to w jaki sposób będą ponosić nakłady ma wpływ na kwalifikację poniesionych wydatków.

Należy bowiem mieć na uwadze, że ustawa o CIT rozróżnia wydatki modernizacyjne od wydatków remontowych. Te pierwsze należy traktować jako ulepszenie środka trwałego, te drugie zaś jako wydatki na odtworzenie i przywrócenie stanu pierwotnego środka trwałego. Wydatki na ulepszenie środka trwałego nie są kosztem uzyskania przychodów w momencie poniesienia tych wydatków, lecz są rozliczane w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne. Jak wynika z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT do ulepszenia środka trwałego dochodzi w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. W takiej sytuacji wartość początkową tych środków trwałych powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Wzrost wartości użytkowej, o której mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT mierzy się w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskanych z wykorzystaniem ulepszonych środków trwałych czy kosztami eksploatacji środków trwałych.

Co ważne, w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że terminy tj. przebudowa rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja i modernizacja powinny być rozumiane potocznie (NSA z dnia 20.11.2014 r. sygn. akt II FSK 2622/12). Tym samym należy przyjąć, że modernizacją jest unowocześnienie, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Od prac o charakterze ulepszeniowym należy rozróżnić prace o charakterze remontowym.

W art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wskazano, że przez remont należy rozmieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Na podstawie powyższego należy przyjąć, że istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jego wartości początkowej. Co ważne, przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma jedynie charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niewpływającą na jego dotychczasowy charakter.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2020 r. sygn. akt II FSK 1740/18 w uzasadnieniu którego czytamy: „Przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Remont nie wiąże się więc w żaden sposób z wykonaniem nowych części obiektu, ewentualnie z budową nowego obiektu, jak i jego odbudową.”.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazuje, że różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony/przystosowany do spełnienia innych nowych funkcji czy zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego w ocenie Wnioskodawcy zaplanowane prace remontowe nie będą mogły zostać uznane za ulepszenie środka trwałego, bowiem po ich zakończeniu budynek nie uzyska nowych funkcjonalności. Przede wszystkim należy zauważyć, że aktualnie w budynku również istnieje instalacja centralnego ogrzewania, która po wielu latach użytkowania jest bardzo awaryjna. Przeprowadzenie remontu ogranicza się do wymiany zużytych elementów na nowe, które będą spełniać te same funkcje użytkowe.

Tym samym należy uznać, że wskazane we wniosku prace naprawcze zmierzają do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego instalacji, nie zmieniając przy tym jej charakteru i funkcji. Z uwagi zaś na to, że poniesionych wydatków nie da się jednoznacznie powiązać z konkretnymi przychodami, zdaniem Wnioskodawcy, będą stanowić one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Stosownie do art. 15 ust. 4 updop,

W myśl art. 15 ust. 4d updop,

Jak stanowi art. 15 ust. 4e updop,

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop,

W art. 16g updop zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiące podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop,

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ulepszenia. Biorąc jednakże pod uwagę linię orzeczniczą w tym zakresie stwierdzić należy, że ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725)

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy,

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Podatnik może odrębnie traktować wydatki o charakterze remontowym i ulepszeniowym ponoszone w ramach jednego zadania inwestycyjnego, jako że decydujące znaczenie dla kwalifikacji podatkowej ma tutaj ocena danego wydatku, a nie całego projektu. Ustawa o CIT, posługuje się przy tym pojęciem wydatku, a nie procesu, czy zadania inwestycyjnego (na który składa się więcej rodzajów wydatków). Ani art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ani żaden inny przepis tej ustawy nie wyklucza, przy jednoczesnym prowadzeniu w danym obiekcie różnych prac budowlanych, możliwości uznania części z nich jako prac remontowych, a części jako prac modernizacyjnych. Dla właściwej kwalifikacji podatkowej niezbędna jest ocena charakteru poszczególnych wydatków.

W kontekście powyższego, stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Do kosztów wytworzenia środków trwałych zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku i dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Są to bowiem wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi element wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wykupili Państwo na własność od miasta (…) budynek biurowo-mieszkalny. Nieruchomość jest wykorzystywana przez oddział zlokalizowany w (…). W Budynku wyodrębniono lokale mieszkalne oraz użytkowe. Wynajem lokali mieszkalnych jest usługą zwolnioną z VAT. Z kolei lokale użytkowe są wykorzystywane przez Państwa w prowadzonej działalności, ale część lokali jest również wynajmowana jako lokale pod sklepy, restauracje czy biura (usługa opodatkowana VAT). Spółka wskazuje, że 58% powierzchni budynku jest użytkowane na cele działalności gospodarczej (jako biura Spółki, lokale użytkowe pod sklepy, restauracje), a 42% jest wynajmowane na cele mieszkalne.

Planują Państwo remont Budynku, który będzie polegać na wymianie instalacji centralnego ogrzewania. Prace remontowe będą obejmować:

• demontaż grzejników żeliwnych;
• demontaż rurociągów stalowych;
• koszt utylizacji materiałów z demontażu;
• montaż rurociągów w instalacjach c.o. ze stali węglowej;
• izolacja rurociągów otulinami z wełny mineralnej;
• montaż zaworów przelotowych i zwrotnych;
• montaż regulatorów różnicy ciśnień;
• montaż zaworów (m.in. równoważących z odwonieniem, regulacyjno-pomiarowych; regulacyjno-powrotnych; termostatycznych kątowych);
• montaż głowic termostatycznych;
• montaż zaworów odpowietrzających;
• montaż grzejników stalowych dwupłytowych, trzypłytowych, łazienkowych oraz elektrycznych drabinkowych;
• roboty budowlane tj.: wykonanie otworów niezbędnych do przeprowadzenia przewodów instalacyjnych, montaż tulei ochronnych, prace naprawcze po zdemontowaniu instalacji centralnego ogrzewania.

Remont opisany powyżej jest przeprowadzany kompleksowo w całym budynku - wykonawca nie rozgranicza remontu na część mieszkalną i część przeznaczoną do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy jeszcze raz podkreślić, że istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jego wartości początkowej. Przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma jedynie charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niewpływającą na jego dotychczasowy charakter.

Zdaniem Organu, zaplanowane prace o których mowa we wniosku nie będą mogły zostać uznane za ulepszenie środka trwałego, bowiem po ich zakończeniu budynek nie uzyska nowych funkcjonalności. Aktualnie w budynku również istnieje instalacja centralnego ogrzewania, która po wielu latach użytkowania jest bardzo awaryjna. Przeprowadzenie ww. prac ogranicza się do wymiany zużytych elementów na nowe, które będą spełniać te same funkcje użytkowe. Wykonane prace nie doprowadzą do zmiany przeznaczenia instalacji, a jedynie odnoszą się do wymiany zużytych elementów na nowe, które będą spełniać te same funkcje użytkowe.

Tym samym, poniesione przez Państwa wydatki na wymianę instalacji centralnego ogrzewania stanowić będą wydatki remontowe. Przedmiotowych wydatków nie można powiązać z uzyskiwaniem przez Państwa konkretnych przychodów.

W związku z tym przedmiotowe wydatki powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu jako tzw. koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami), o których mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia, tj. na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4e w związku z ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.