Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), pod adresem siedziby: (…), wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: (…), posiadającą numer NIP: (…) (dalej: „Wnioskodawca”), która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wydzierżawia innej spółce kapitałowej z siedzibą w (…) (spółka również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług) część nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (…), położonej w obrębie ewidencyjnym (…), w miejscowości (…), o powierzchni (…), (dalej: „Nieruchomość”). Umowa dzierżawy została zawarta w dniu (…) r. (dalej: „Umowa dzierżawy”).

Na dzierżawionym gruncie dzierżawca zgodnie z Umową dzierżawy wybudował elektrownię fotowoltaiczną wraz z infrastrukturą techniczną, przy czym dzierżawca zajmuje całą powierzchnię Nieruchomości.

Zgodnie z Umową dzierżawy, Wnioskodawcy z tytułu Umowy dzierżawy należy się wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego, który płatny jest raz do roku. Czynsz dzierżawny powiększony zostanie o należny od towarów i usług (VAT), jeżeli obowiązek jego naliczenia wynikać będzie z właściwych przepisów. Ponadto strony Umowy dzierżawy uzgodniły, iż poza czynszem dzierżawnym, dzierżawca zobowiązuje się ponosić także koszty podatku od nieruchomości oraz podatku gruntowego począwszy od momentu uruchomienia Elektrowni Fotowoltaicznej. Opłaty związane z podatkiem gruntowym za dzierżawioną Nieruchomość oraz podatek od nieruchomości za dzierżawioną Nieruchomość, za dany rok kalendarzowy, będą zwracane przez dzierżawcę wydzierżawiającemu (Wnioskodawcy) jednorazowo i płatne będą na wskazany przez wydzierżawiającego rachunek bankowy w terminie 14 dni od dnia przekazania dzierżawcy przez wydzierżawiającego kopii tytułów płatności.

Wnioskodawca pragnie dodać, że przychody z dzierżawy w postaci czynszu dzierżawnego objęte są podatkiem od towarów i usług (VAT) oraz podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy pieniądze, które otrzymuje Wnioskodawca (wydzierżawiający) od dzierżawcy na poczet zwrotu za podatek od nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązany jest on odprowadzić podatek dochodowy wyłącznie od kwoty czynszu dzierżawnego ustalonego w Umowie dzierżawy. Natomiast kwota stanowiąca zwrot kosztu podatku od nieruchomości nie stanowi przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem. Do zawartej przez Wnioskodawcę Umowy dzierżawy zastosowanie znajduje art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego. Przez Umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem osiąganym z dzierżawy przez wydzierżawiającego w ramach dzierżawy nie będą ponoszone przez niego wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy (np. podatki i opłaty publicznoprawne), jeżeli z umowy dzierżawy wynika wprost, że to dzierżawca jest zobowiązany do ich zwrotu wydzierżawiającemu. Dodatkowe opłaty ponoszone przez dzierżawcę w związku z przedmiotem dzierżawy w tym zwrot podatku od nieruchomości nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie wydzierżawiającego.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa decyzja na podatek od nieruchomości musi być wystawiona na właściciela gruntu, co oznacza, że dzierżawca, który dzierżawi nieruchomość pod farmę fotowoltaiczną, nie może być płatnikiem podatku od dzierżawionej nieruchomości. Dzierżawca ma tytuł posiadacza zależnego, co za tym idzie, nie jest ani właścicielem, ani posiadaczem samoistnym nieruchomości dzierżawionej i w konsekwencji nie działa w charakterze podatnika podatku od nieruchomości. Zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości został określony w art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 70, dalej jako u.p.o.l.) zgodnie z którym przymiot podatnika ma wyłącznie właściciel gruntu, na którym posadowione są wspomniane obiekty. Zgodnie z u.p.o.l. zobowiązanymi do zapłaty podatku od nieruchomości są co do zasady właściciele nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownicy wieczyści gruntów, a także - w niektórych wypadkach - posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Wśród zobowiązanych do zapłaty podatku od nieruchomości nie są wymienieni posiadacze zależni nieruchomości, czyli podmioty faktycznie władające nieruchomością na podstawie umowy dzierżawy. Natomiast umowa dzierżawy w zakresie art. 48 Kodeksu cywilnego wyraża zgodną wolę Stron, natomiast prymat pierwszeństwa w tym przypadku mają zapisy powszechnie obowiązującego prawa które zawierają normy bezwzględnie obowiązujące (ius cogens) tj. art. 47, 48 i 191 Kodeksu cywilnego.

Dzierżawca może natomiast pokrywać koszty związane z tym podatkiem poprzez osobę właściciela gruntu (Wnioskodawcy), który jest płatnikiem tego podatku. Otrzymana od dzierżawcy kwota podatku nie jest przysporzeniem majątkowym wydzierżawiającego (Wnioskodawcy). Wnioskodawca pełni jedynie w zakresie uiszczania tego podatku rolę pośrednika między dzierżawcą a gminą. Istotą przychodu podatkowego jest realny, trwały i definitywny charakter przysporzenia majątkowego, tj. taki, w którym ostatecznie powiększone zostają aktywa podatnika. Bez wątpienia czynsz dzierżawny jest przysporzeniem realnym, definitywnym i ostatecznym. Natomiast za przysporzenie o charakterze realnym i ostatecznym w żadnym wypadku nie można uznać zwrotu kwoty z tytułu opłacenia podatku od nieruchomości.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wskazuje, że kwota stanowiąca równowartość podatku od nieruchomości otrzymywana od dzierżawcy, nie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powoduje w ramach opisanej we wniosku dzierżawy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatku dochodowych od osób prawnych. Natomiast przychodem Wnioskodawcy, od którego powinien obliczyć podatek dochodowy, stanowi wyłącznie kwota otrzymana od dzierżawcy tytułem czynszu dzierżawnego, a więc wynagrodzenia za oddanie gruntu w dzierżawę.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, a w szczególności:

1)w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lutego 2024 r., znak: 0112-KDIL2-2.4011.842.2023.2.AA, w której Organ wskazał, że: „Stąd podatek od nieruchomości (przekazywany Panu w równowartości należnego podatku) nie stanowi dla Pana przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powoduje w ramach opisanej we wniosku dzierżawy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Tym samym przychód dla Pana, od którego powinien Pan obliczyć ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, stanowi wyłącznie kwota otrzymana od dzierżawcy tytułem czynszu dzierżawy rozumianego jako oddanie nieruchomości (gruntów rolnych) w dzierżawę”;

2)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2023 r., znak: 0112-KDIL2-2.4011.722.2023.1.KP, w której Organ potwierdza: że: „Stąd podatek od nieruchomości (zwracany Panu) nie stanowi dla Pana przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powoduje w ramach opisanej we wniosku dzierżawy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Tym samym przychód dla Pana, od którego powinien Pan obliczyć ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, stanowi wyłącznie kwota otrzymana od dzierżawcy tytułem czynszu dzierżawy rozumianego jako oddanie nieruchomości w dzierżawę”;

3)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 sierpnia 2018 r., znak: 0112-KDIL3-1.4011.316.2018.1.IM, w której Organ wskazał, że: „Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jedynie określona w umowie kwota czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast wymieniona przez Wnioskodawcę opłata za podatek od nieruchomości od budynku i gruntów, związana z użytkowaniem budynku, do której zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania powyższej opłaty Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym, ww. opłata nie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych”;

4)interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2024 r., znak: 0113-KDIPT2-1.4011.193.2024.1.HJ, w której Organ wskazał m.in., że: „Składnikiem przychodu osiąganego z dzierżawy przez wydzierżawiającego nie będą natomiast ponoszone przez dzierżawcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy (np. podatki i opłaty publicznoprawne), jeżeli z umowy wynika, że dzierżawca jest zobowiązany do ich ponoszenia”.

Uzasadnienie prawne:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2805, dalej jako „u.p.d.o.p.”): „Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód”.

W art. 7 u.p.d.o.p. uregulowano definicję oraz istotne postanowienia kształtujące jeden z elementów konstrukcyjnych CIT - przedmiot opodatkowania. Przedmiotem opodatkowania CIT jest dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty. Dochodem tym jest natomiast, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, powstała w ten sposób różnica stanowi stratę (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.). Ponadto ustawodawca przewidział regulację umożliwiającą rozliczenie przez podatnika straty przez odliczenie jej od dochodu podatnika w następnych latach podatkowych.

U.p.d.o.p. zawiera legalną definicję dochodu - jest to nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Wynik powstały na skutek działania matematycznego polegającego na pomniejszeniu przychodu podatnika o koszty uzyskania przychodów, jeżeli tylko jest dodatni, stanowi dochód w rozumieniu u.p.d.o.p. Z kolei wynik ujemny należy kwalifikować na gruncie przepisów prawa podatkowego jako stratę. Taka, a nie inna konstrukcja wskazanego przepisu powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, ustalony zgodnie z przepisami ustawy, po drugie zaś - koszty jego uzyskania, ustalane według normy z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 u.p.d.o.p. (vide Krajewska Aleksandra i in., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV Krajewska Aleksandra i in., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, opublikowano: WK 2016.).

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego: „Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz”. Z tych uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy dzierżawy w zakresie pokrywania przez dzierżawcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem dzierżawy, różne będą skutki podatkowe. Jeśli strony umowy dzierżawy określiły wysokość wynagrodzenia z tytułu dzierżawy (czynsz), to otrzymana przez wydzierżawiającego kwota jest jego przychodem.

Podsumowanie: kwota, którą otrzymuje wydzierżawiający - Wnioskodawca tytułem zwrotu podatku od nieruchomości, zdaniem Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowych od osób prawnych (CIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”):

1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wskazać należy, że ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 ustawy o CIT wymienione zostały jednak przykładowe rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Przychodem jest więc każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy CIT. W przepisie tym wskazany został enumeratywny katalog przychodów wyłączonych spod opodatkowania.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a ustawy CIT:

Do przychodów nie zalicza się:

6) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów;

6a) zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z zawartą Umową dzierżawy należy się Państwu wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego, który płatny jest raz do roku. Ponadto strony Umowy dzierżawy uzgodniły, iż poza czynszem dzierżawnym, dzierżawca zobowiązuje się ponosić także koszty podatku od nieruchomości oraz podatku gruntowego począwszy od momentu uruchomienia Elektrowni Fotowoltaicznej. Podatek od nieruchomości za dzierżawioną Nieruchomość, za dany rok kalendarzowy, będzie Państwu zwracany przez dzierżawcę jednorazowo i płatny na wskazany przez wydzierżawiającego rachunek bankowy w terminie 14 dni od dnia przekazania dzierżawcy przez wydzierżawiającego kopii tytułów płatności.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1452 ze zm. dalej również jako uopl):

Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podatek od nieruchomości jest zobowiązaniem publicznoprawnym i powszechne jest stanowisko, że przeniesienie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości na inny podmiot w drodze umowy cywilnoprawnej nie jest możliwe. Jeżeli więc dzierżawią Państwo część nieruchomości spółce, to spółka ta, jako posiadacz zależny, nie staje się podatnikiem podatku od nieruchomości. Obowiązek w zakresie tego podatku nadal obciąża właściciela.

Strony umowy najmu, w ramach swobody kształtowania łączących je stosunków zobowiązaniowych, mogą jednak zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku od nieruchomości. Dopuszcza się więc zawarcie w umowie najmu nieruchomości postanowień, na mocy których najemca jest zobowiązany do refundacji wynajmującemu kosztów tego podatku. Od stron umowy najmu zależy, czy wyrównanie kosztów z tytułu podatku od nieruchomości, zostanie wliczone w kwotę czynszu, czy wyszczególnione jako odrębne świadczenia obciążające najemcę.

Jak jednakże wskazano, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Bezsprzecznie stwierdzić należy, że pieniądze, które otrzymują Państwo od dzierżawcy na poczet zwrotu za podatek od nieruchomości stanowią dla Państwa przysporzenie majątkowe mające definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększają one Państwa aktywa.

Wskazać należy, że zwrot od dzierżawcy nieruchomości podatku od nieruchomości dotyczy kosztu, który, jeśli został poniesiony w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodu, zgodnie z przepisami podatkowymi może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, w związku z tym art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a nie znajdzie zastosowania i zwrot podatku od nieruchomości stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Reasumując, pieniądze, które otrzymują Państwo od dzierżawcy na poczet zwrotu za podatek od nieruchomości będą stanowiły przychód podatkowy.

Przez wzgląd na powyższe, Państwa stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w innych niż przedstawione przez Państwa stanach faktycznych. Wskazane interpretacje dotyczą opodatkowania przychodów z najmu prywatnego poza działalnością gospodarczą. Interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.