Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania rozliczeń instrumentów pochodnych za przychody ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność od 2004 roku (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji nr (…), wydanej na okres od (…) do (…). Koncesja obejmuje działalność polegającą na obrocie paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terytorium Polski. Działalność Wnioskodawcy w szczególności obejmuje następujące obszary:

• dostawy gazu sieciowego do klienta końcowego;
• dostawy gazu LNG do klienta końcowego, w celu poddania go regazyfikacji;
• dostawy gazu LNG do klienta końcowego jako paliwo do pojazdów mechanicznych: ciągniki siodłowe, autobusy itp.
• ostawy gazu LNG do klienta końcowego jako półprodukt niezbędny do wyprodukowania CNG - paliwa do pojazdów mechanicznych;
• projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do regazyfikacji LNG;
• projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do tankowania LNG;
• projektowanie i dostawa kompletnych instalacji LCNG (produkcja CNG z gazu LNG);
• zarządzanie projektami kogeneracji gazowej, co obejmuje:
• projektowanie i dostawa kompletnych instalacji kogeneracyjnych,
• zarządzanie produkcją instalacji kogeneracyjnych w zakresie: ciepła i energii elektrycznej.

Wnioskodawca, począwszy od 2022 roku, rozlicza podatek dochodowy od osób prawnych (dalej: „podatek CIT) na podstawie art. 28c i n. ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT’), czyli korzysta z ryczałtowego opodatkowania dochodów (dalej: „estoński CIT, CITE”). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o CIT oraz prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W celu zabezpieczenia swojej podstawowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje transakcji na kontraktach terminowych, które dla potrzeb podatku CIT kwalifikowane są jako instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c)-i) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, a tym samym stanowią pochodne instrumenty finansowe, o których mowa w art. 4a pkt 22 ustawy o CIT.

Spółka wskazuje, że kontrakty terminowe zabezpieczające kurs walut, które są przedmiotem dokonywanych przez Nią transakcji nie są przedmiotem handlu na OTF. Jednocześnie transakcje te, zarówno w momencie zawarcia jak i realizacji są instrumentami finansowymi (pochodnymi), pomimo że ich rozliczenie może nastąpić z dostawą lub bez dostawy. Rozliczenie takiego typu instrumentu odbywa się codziennie, tj. od dnia zawarcia kontraktu do dnia zapadalności kontraktu, jako różnica pomiędzy ceną kontraktu a bieżącą ceną rozliczeniową. Rozliczenie tego typu instrumentów odbywa się za pośrednictwem odpowiedniego depozytu.

W konsekwencji Wnioskodawca codziennie dokonuje dopłaty do depozytu albo otrzymuje zwrot od podmiotu rozliczającego dany instrument i może dokonać wypłaty, czyli zmniejszenia depozytu. Opisany kontrakt może być konwertowany na kontrakt dostawny (związany z fizyczną dostawą towaru). Podkreślenia wymaga fakt, że transakcje o których mowa powyżej służą do dokonywania zabezpieczeń transakcji zawartych w ramach podstawowej działalności operacyjnej Wnioskodawcy - zawierane transakcje są ściśle związane z podstawową działalnością gospodarczą i z ograniczaniem ryzyka zmian cen giełdowych gazu z uwagi na ryzyka wahań kursu walut, zarówno w obszarze zaopatrzenia jak i dystrybucji. Instrumenty te zawierane są w celu zabezpieczenia wyniku finansowego Wnioskodawcy i nie mają dla niego charakteru spekulacyjnego.

W tym miejscu dodatkowo podkreślić należy, że zabezpieczenie ryzyka walutowego dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę podstawowej działalności gospodarczej (sprowadzającej się do obrotu wyrobami gazowymi) jest kluczowe z uwagi na fakt, że gros transakcji dokonywanych jest na rynku międzynarodowym. Wnioskodawca nabywa bowiem gaz, który jest przedmiotem późniejszych dostaw na rzecz Jego klientów na zorganizowanych rynkach międzynarodowych dokonując rozliczeń w walucie. Przykładowo podać można tutaj transakcje dokonywane na: (...) Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy rozliczenia instrumentów pochodnych typu: kontrakt terminowy, tak z dostawą, jak i bez dostawy, które nie są przedmiotem handlu na OTF, stanowią przychód ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT (tzw. przychód pasywny)?

Pytanie

Czy rozliczenia instrumentów pochodnych typu: kontrakt terminowy, tak z dostawą, jak i bez dostawy, które nie są przedmiotem handlu na OTF, stanowią przychód ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT (tzw. przychód pasywny)?

Państwa stanowisko w sprawie

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozliczenie instrumentów pochodnych typu: kontrakt terminowy, tak z dostawą, jak i bez dostawy, które nie są przedmiotem handlu na OTF, nie stanowi przychodu ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT (tzw. przychodu pasywnego). Uzasadnienie: Jak stanowi art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych.

Wnioskodawca wskazuje, że opisane transakcje których zadaniem jest zabezpieczenie kursów walut w ramach podstawowej działalności Wnioskodawcy, w których to Wnioskodawca dokonuje rozliczenia swoich należności i zobowiązań stanowią w istocie instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c)-i) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, a tym samym stanowią pochodne instrumenty finansowe, o których mowa w art. 4a pkt 22 ustawy o CIT.

Transakcje te, jak już wspomniano na tle przedstawionego stanu faktycznego, nie mają charakteru spekulacyjnego dla Wnioskodawcy, a ich realizacja związana jest z podstawową działalnością Spółki polegająca na obrocie gazem. Powyższy cel dokonania transakcji dotyczących instrumentów finansowych wprost wskazuje, że rozliczenie tych instrumentów nie może zostać zakwalifikowane po stronie Wnioskodawcy jako przychód pasywny o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT. Przychód pasywny dotyczy bowiem tylko takiej kategorii przychodu, która po pierwsze nie wiąże się z podstawą działalnością podatnika, po drugie ma charakter spekulacyjny, a po trzecie, co do zasady dotyczy podatników, którzy nie prowadzą w sposób czynny oraz rzeczywisty działalności gospodarczej. Żadna z tych przesłanek nie została spełniona na gruncie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego Wnioskodawcy.

Dodać należy, że celem Spółki jest osiąganie przychodów z obrotu gazem, a nie czerpanie korzyści z obrotu instrumentami finansowymi. W tym miejscu podkreślić należy, że w uzasadnieniu projektu ustawy - o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, druk nr 643, w odniesieniu do brzmienia art. 28j wskazano, iż "wprowadzone warunki dotyczące zatrudnienia i struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z tej opcji podatkowej tym podmiotom, które nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej. Warunek dotyczący udziału przychodów pasywnych w przychodach ogółem będzie stosowany od roku następującego po roku rozpoczęcia działalności przez podatnika (jeśli rokiem poprzedzającym wybór ryczałtu jest rok rozpoczęcia tej działalności). Celem wprowadzenia tego warunku jest ograniczenie możliwości korzystania z opodatkowania ryczałtem przez podmioty nieprowadzące aktywnej działalności gospodarczej, ale nakierowane na czerpanie przychodów głównie z pasywnych źródeł przychodów. Nowe zasady opodatkowania mają stanowić program akceleracji inwestycyjnej podatników w ramach zwiększenia bazy posiadanych środków trwałych, nie zaś inwestycji o charakterze pasywnym”.

Z powyższego wynika, że w projekcie jednoznacznie przeciwstawia się przychody pochodzące z aktywnej (rzeczywistej) działalności gospodarczej względem przychodów z działalności o charakterze pasywnym. Ustawodawca w ustawie o CIT nie posłużył się pojęciem przychodów pasywnych. Do tej kategorii przychodów co do zasady zalicza się dywidendy i inne przychody z udziału w zyskach osób prawnych, przychody ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetki i pożytki od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychody z praw autorskich, praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2021 r., sygn. II FSK 3704/18). W ustawie o CIT tego rodzaju przychody zostały także wskazane w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. b. ustawy o CIT. W ślad za wyrokami sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z 6 lipca 2023 r. sygn. III SA/Wa 627/23, wyrok WSA w Krakowie z 20 sierpnia 2024 r. sygn. I SA/Kr 546/24, wyrok WSA w Gliwicach z 27 marca 2024 r. sygn. I SA/Gl 1124/23) należy podkreślić, że założeniem ustawodawcy było przyjęcie, że dany przychód może należeć do kategorii przychodu pasywnego lub do przychodu powstałego w ramach aktywnej działalności gospodarczej. Pojęcia te należy traktować rozłącznie.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazano, iż „zamiarem ustawodawcy podatkowego regulującego kategorię przychodów pasywnych jest zatem uzależnienie skutków prawnopodatkowych od faktu wykonywania przez podatnika aktywnej działalności gospodarczej. A mianowicie, uzyskiwanie przez podatnika określonej proporcji przychodów pasywnych świadczy o braku prowadzenia takiej działalności. W konsekwencji, dokonując interpretacji tego rodzaju przepisów i rozważając zakres pojęciowy danej kategorii przychodu pasywnego, należy zawsze mieć na uwadze powyżej wskazany zamiar ustawodawcy. Skoro ustawodawca podatkowy, którego racjonalność należy domniemywać, wprowadza poprzez wyliczenie do danej instytucji prawnopodatkowej rodzaje przychodów pasywnych oraz wprost z uzasadnienia wynika ich zaklasyfikowanie do uzyskiwanych z działalności niemającej aktywnego charakteru, to jedyną logiczną konsekwencją takiej regulacji jest to, że każda poszczególna kategoria takiego przychodu dotyczy działalności podatnika niemającego przymiotu działalności aktywnej. Odmienny wniosek byłby sprzeczny z domniemaniem racjonalność ustawodawcy podatkowego. Innymi słowy, przez pryzmat aktywnej działalności podatnika należy interpretować każdą z kategorii przychodów uregulowanych w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT., czyli również przychód z wierzytelności wskazany w lit. a wspomnianej regulacji. Jeżeli bowiem przychód ten odnosiłby się do aktywnej działalności podejmowanej przez podatnika to należy uznać, że nie ma zastosowania”.

Analogiczne tezy wynikają wprost z objaśnień do Ryczałtu wydane przez Ministra Finansów (Przewodnik do ryczałtu od dochodów spółek, s. 19 https://www.gov.pl/web/finanse/objasnienia-do-ryczaltu-od- dochodow-spolek), wprost wskazujące, że „wprowadzone w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT warunki dotyczące struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z nowej formy opodatkowania tym podmiotom, które nie prowadzą aktywnej działalności gospodarczej, a swoje dochody opierają na pasywnych źródłach przychodów”.

W konsekwencji należy zaznaczyć, że art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT należy interpretować z uwzględnieniem rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika - tzn. istotne jest, czy podatnik w ogóle prowadzi aktywną i rzeczywistą działalność gospodarczą czy wyłącznie kapitałową i spekulacyjną. W tej pierwszej sytuacji, w której znajduje się Wnioskodawca, biorąc pod uwagę powyższej zaprezentowane argumenty, należy przyjąć, że część przychodów związanych z wykorzystywaniem instrumentów na rynku gazu w celu zabezpieczenia kursów walut (przy założeniu, że stanowią one instrument finansowe w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT) w ogóle może być uwzględniana dla celów obliczania proporcji przychodów pasywnych w przychodach ogółem. Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozliczenie instrumentów pochodnych typu: kontrakt terminowy, tak z dostawą, jak i bez dostawy, które nie są przedmiotem handlu na OTF, nie stanowi przychodu ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, w rozumieniu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o CIT (tzw. przychodu pasywnego).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm; dalej: „ustawa o CIT”) ściśle określają jakie warunki zobowiązany jest spełnić podatnik, aby mógł wybrać formę opodatkowania w postaci ryczałtu od dochodu spółek, czyli tzw. estoński CIT.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Z wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność polegającą na obrocie paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terytorium Polski. W celu zabezpieczenia podstawowej działalności gospodarczej, dokonują Państwo transakcji na kontraktach terminowych, które dla potrzeb podatku CIT kwalifikowane są jako instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z 29 lipca 2005 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 722) o obrocie instrumentami finansowymi, a tym samym stanowią pochodne instrumenty finansowe, o których mowa w art. 4a pkt 22 ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy rozliczenia instrumentów pochodnych typu kontrakt terminowy z dostawą i bez dostawy, które nie są przedmiotem handlu na OTF, stanowią przychód ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy CIT (tzw. przychód pasywny).

Zgodnie z art. 4a pkt 22 ustawy CIT:

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi:

Należy zauważyć, że w przepisie art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy CIT ustawodawca wyklucza możliwość skorzystania z ryczałtu od dochodu spółek przez podmioty uzyskujące więcej niż 50% przychodów z tytułów wymienionych w tym przepisie. W lit. f) tego przepisu zostały wymienione przychody ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych.

Z wniosku wynika, że dokonywane przez Państwa transakcje na kontraktach terminowych spełniają definicję pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy o CIT.

W konsekwencji w analizowanej sprawie nie ulega wątpliwości, że będą Państwo osiągać przychody z tytułu realizacji instrumentów finansowych – kontraktów terminowych zabezpieczających kurs walut.

Tym samym wypełniona jest dyspozycja przepisu art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o CIT, a w konsekwencji osiągane przez Państwa przychody ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych należy brać pod uwagę w celu ustalenia, czy jest spełniony warunek opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Wskazać także należy, że literalna wykładnia nie pozostawia żadnych wątpliwości w tym zakresie. Ponadto ustawodawca nie zdecydował się poczynić żadnych wyjątków w zakresie wyłączenia z przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o CIT jakieś kategorii dochodów, np. przychodów związanych z podstawową działalnością podatnika, czy też instrumentów zabezpieczających wynik finansowy podatnika.

Zauważyć należy, że na gruncie innych przepisów takie wyjątki występują. Wskazać należy np. na art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT, gdzie na potrzeby ustalania źródła przychodów, ustawa wprost wskazuje, co do zasady przychody z pochodnych instrumentów finansowych stanowią zyski kapitałowe, z wyłączeniem przychodów z pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów lub kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Skoro na potrzeby ustalania struktury przychodów, o której mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, ustawodawca nie wprowadził takich wyjątków, zatem nie ma żadnych podstaw, aby je wprowadzać w drodze interpretacji indywidualnych.

Podsumowując powyższe rozważania, w analizowanej sprawie niewątpliwie rozliczenia instrumentów pochodnych na kursy walut będą stanowiły przychód ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych. Zatem, uzyskane przez Państwa przychody z ww. tytułu powinny być uwzględniane na potrzeby ustalenia, czy osiągają Państwo mniej niż 50% przychodów z tytułów wymienionych w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ interpretacyjny, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Ponadto zauważamy, że rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach sądów administracyjnych nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydane zostały w indywidualnych sprawach, w konkretnych indywidualnych określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i wiążą tylko strony danego postępowania. Orzeczenia sądowe nie mają mocy prawnej precedensów. Wyrok, czy też uchwała są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Każdy wyrok może jednak dostarczyć wielu argumentów w spornych kwestiach, wywierać wpływ na praktykę stosowania prawa podatkowego, wytykać luki w prawie, a także wskazywać na potrzeby zmian obowiązującego prawa. Za werdyktem sądu stoi wiedza i autorytet sędziów. Organ ma świadomość (i z czego w codziennej praktyce nieustannie korzysta), że orzecznictwo jest pomocne przy interpretacji przepisów prawa podatkowego. Nie ma ono jednak charakteru wykładni powszechnie obowiązującej, stąd dla tutejszego organu stanowiska wyrażone w wyrokach przytoczonych przez Państwa nie mogą być wiążące.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.