Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej zmniejszeniu wartości Faktury w zamian za przyspieszoną płatność.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową prawa polskiego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka prowadzi sprzedaż towarów na rzecz różnych spółek z międzynarodowej grupy kapitałowej B., mających siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej oraz Wielkiej Brytanii (dalej każda z tych spółek z osobna lub łącznie zostały określone jako „Kupujący”). Sprzedaż odbywa się w ramach oferowanego przez grupę kapitałową B. programu „A”. Zgodnie z zasadami tego programu, Kupujący ma 60 dni na dokonanie płatności za faktury VAT wystawiane przez Spółkę.

Kupujący oferuje Spółce możliwość wcześniejszego otrzymania płatności za wybrane faktury za pośrednictwem platformy internetowej Y. - (...) (dalej: „Platforma”).

Platforma jest zarządzana przez niezależny podmiot A. z siedzibą w (...), Stany Zjednoczone („Y.”), który dostarcza usługę polegającą na udostępnieniu Platformy.

Zasady korzystania z Platformy zostały uregulowane w ogólnodostępnym regulaminie (...) na stronie internetowej: (...). Zgodnie z treścią tego regulaminu, „Platforma Y.” oznacza zastrzeżoną przez Y, platformę usług rynkowych opartych na przedpłatach faktur elektronicznych.

Korzystanie przez Spółkę z Platformy jest dobrowolne, aby jednak móc skorzystać z oferowanych przez nią możliwości, dostawca, taki jak Spółka, powinien spełnić następujące warunki:

• zostać upoważnionym przez Kupującego do korzystania z Platformy oraz uzyskania dostępu do faktur umieszczonych przez Kupującego na Platformie;
• dokonać rejestracji na Platformie, co wiąże się z wyrażeniem zgody na wszystkie zasady i warunki działania Platformy zawarte w regulaminie.

Spółka spełniła powyższe warunki, tj. została autoryzowana przez Kupującego oraz dokonała rejestracji na stronie internetowej Platformy, co zgodnie z regulaminem prowadzi do zawarcia umowy pomiędzy Platformą a Spółką.

Spółka korzysta z programu „F”, oferowanego przez Platformę, który umożliwia przyspieszenie płatności dokonywanych na jej rzecz przez Kupującego. Dzięki temu rozwiązaniu Spółka może otrzymać od Kupującego wcześniejszą płatność za zatwierdzone faktury. W zamian Spółka ponosi koszt odpowiadający zmniejszeniu wartości płatności za fakturę.

W praktyce proces korzystania z Platformy przez Spółkę polega na wyborze udostępnionej przez Kupującego na Platformie odpowiedniej faktury, która dokumentuje dostawę towarów odebranych przez Kupującego. Następnie Spółka wybiera wysokość kwoty, o którą zostanie pomniejszona wartość faktury w zamian za przyspieszoną płatność, oraz określa nowy, krótszy termin płatności. Spółka nie ma możliwości samodzielnego ustalania wysokości powyższej kwoty ani nowego terminu płatności. Może jedynie wybierać spośród kilku dostępnych opcji proponowanych przez Platformę. Ostateczne parametry rozliczenia, które wybierze Spółka, muszą być zaakceptowane przez Kupującego.

Platforma oferuje Kupującemu możliwość zarządzania otrzymanymi fakturami, co oznacza, że wszystkie faktury są umieszczane na niej przez Kupującego. Spółka ma możliwość skorzystania z przyspieszonej płatności jedynie w przypadku faktur, które zostały przez Kupującego zatwierdzone jako bezsporne.

Skutkiem skorzystania z programu jest dokonanie przez Kupującego przyspieszonej płatności na rzecz Spółki. Zgodnie z treścią regulaminu Platformy, wyrażając zgodę na przyspieszoną płatność, Spółka akceptuje, że rezygnuje z wszelkich praw do wierzytelności związanej z fakturą objętą tą płatnością. W związku z tym, otrzymana szybsza płatność w pełni zaspokaja wszelkie należności, które jej przysługiwały w ramach tej wierzytelności.

Spółka nie otrzymuje żadnych faktur, rachunków lub not obciążeniowych w związku z ponoszonymi kosztami. Kwoty, o które została pomniejszona wartość poszczególnych faktur sprzedażowych wystawionych przez Spółkę są dokumentowane na Platformie i są dostępne dla Spółki w formie zestawienia, które można wydrukować dla celów udokumentowania poniesionego kosztu. Na żądanie Spółki, wykaz kwot zmniejszających wartość poszczególnych faktur może być również przekazany przez Platformę w formie odrębnego dokumentu.

Poza kosztem wynikającym ze zmniejszenia wartości faktur z tytułu wcześniejszego otrzymania płatności, Spółka nie ponosi innych kosztów związanych z korzystaniem z Platformy.

Z regulaminu Platformy natomiast wynika, że Y.:

• nie pełni roli pośrednika w żadnej z transakcji realizowanych za pośrednictwem Platformy;
• działa wyłącznie jako dostawca usługi dostępu do Platformy, oferując jej funkcjonalności;
• nie działa w imieniu ani nie reprezentuje żadnej ze stron zaangażowanych w transakcje obsługiwane na Platformie, nie jest ich beneficjentem ani gwarantem ich wykonania;
• nie zobowiązuje się do otrzymywania ani przekazywania jakichkolwiek płatności uzgodnionych między stronami transakcji obsługiwanych przez Platformę;
• zawiera odrębną umowę z Kupującym, mającą na celu przetwarzanie dostarczonych przez niego faktur od autoryzowanych dostawców za pośrednictwem Platformy, aby zapewnić realizację przyspieszonej płatności tych faktur;
• może pobierać wynagrodzenie od Kupującego w zamian za świadczenie usług związanych z udostępnieniem Platformy.

Pytanie

Czy koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że wydatek poniesiony przez podatnika może stanowić koszt uzyskania przychodu, jeżeli spełnia następujące warunki:

a)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

b)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

e)został właściwie udokumentowany,

f)nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Uwzględniając powyżej przytoczone kryteria, w ocenie Wnioskodawcy koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego jest kosztem uzyskania przychodu dla Spółki.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że koszt Spółki ponoszony w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności jest pokrywany z zasobów majątkowych Spółki i ma charakter bezzwrotny, tzn. ciężar ekonomiczny otrzymania wcześniejszej płatności w ostatecznym rozrachunku będzie ponoszony przez Spółkę. W szczególności kwota pomniejszająca kwotę płatności za fakturę z tytułu otrzymania wcześniejszej płatności za pośrednictwem Platformy, nie będzie podlegała przeniesieniu na Kupującego. Nie ma przy tym znaczenia, że Spółka nie wypłaca Kupującemu żadnych środków pieniężnych w związku z poniesieniem kosztu, ponieważ koszt może zostać poniesiony również w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności. Z punktu widzenia poniesienia kosztu istotne jest, że wskutek dokonanej operacji aktywa Spółki uległy zmniejszeniu.

W ocenie Wnioskodawcy, istnieje również wyraźny związek pomiędzy poniesionym kosztem a działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ koszt ten jest związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością handlową (sprzedażą towarów).

Ponadto koszt ten niewątpliwie jest ponoszony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Poniesienie kosztu za wcześniejsze otrzymanie zapłaty pozostaje w ścisłym związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z faktur sprzedażowych. Ponadto, środki otrzymane przed terminem płatności służą zachowaniu płynności finansowej, gdyż są wykorzystywane do finansowania bieżącej działalności operacyjnej Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wysokość kosztu poniesionego w związku z wcześniejszym otrzymaniem płatności będzie również należycie udokumentowana. Spółka będzie w tym celu cyklicznie, np. po zakończeniu miesiąca, drukować z Platformy zestawienia kwot, o które została pomniejszona wartość poszczególnych faktur sprzedaży. Zestawienia te będzie można porównać z wysokością płatności otrzymanych za poszczególne faktury udokumentowaną w zestawieniu operacji zrealizowanych na rachunku bankowym Spółki.

Zauważyć należy, że przepisy Ustawy o CIT nie precyzują, w jaki sposób powinny być dokumentowane poniesione koszty. W przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe należy odwołać się w tym zakresie do przepisów Ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 Ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej (zwane „dowodami źródłowymi”), które dzielą się na zewnętrzne obce (otrzymane od kontrahentów), zewnętrzne własne (przekazywane w oryginale kontrahentom) oraz wewnętrzne (dotyczące operacji wewnątrz jednostki). Ponadto, stosownie do art. 20 ust. 3 Ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe zbiorcze (służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione), korygujące poprzednie zapisy, zastępcze (wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego) oraz rozliczeniowe (ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych).

Wymogi formalne dowodów księgowych zostały określone w art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej: i) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego; ii) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej; iii) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych; iv) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu; v) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów; vi) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania. Ustawa o rachunkowości przewiduje również pewne odstępstwa w tym zakresie, gdyż można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w pkt i)-iii) i v) powyżej, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów, oraz w pkt vi), jeżeli wynika to z techniki dokumentowania zapisów księgowych (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Dowody księgowe powinny spełniać również określone wymagania merytoryczne, a mianowicie - stosownie do art. 22 ust. 1 Ustawy o rachunkowości, powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 ww. ustawy, oraz wolne od błędów rachunkowych. Niedopuszczalne jest dokonywanie w dowodach księgowych wymazywania i przeróbek.

W ocenie Wnioskodawcy, zestawienia poniesionych kosztów wydrukowane z systemu Platformy należy zakwalifikować do zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, gdyż nie pochodzą one od Spółki i nie zostały przez nią sporządzone. Powyższe zestawienia będą spełniały wymogi formalne określone dla dowodów księgowych w Ustawie o rachunkowości. Będą one również rzetelne i zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, co można sprawdzić porównując z wysokością płatności za poszczególne faktury otrzymanych na rachunek bankowy Spółki. W sytuacji gdy Spółka nie dysponuje fakturami, rachunkami lub notami obciążeniowymi, wydrukowane zestawienie z systemu Platformy, znajdujące potwierdzenie w płatnościach otrzymanych na rachunek bankowy, będzie wystarczające dla udokumentowania poniesionego przez Spółkę kosztu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności będzie należycie udokumentowany oraz będzie wykazywał związek z osiąganym przez Spółkę przychodem. Jednocześnie koszty tego rodzaju nie będą mieściły się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu zamieszczonym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Reasumując, koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności spełnia wszystkie przesłanki prowadzące do uznania go za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” lub „udpop”).

A zatem wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Związek kosztów podatkowych z przychodami jest zatem podstawowym warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy. W większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozpatrywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zatem dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami są to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 omawianej ustawy stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (…).

Z opisu sprawy wynika, że dokonują Państwo sprzedaży towarów w ramach oferowanego przez grupę kapitałową B. programu „A”. Zgodnie z zasadami tego programu, Kupujący ma 60 dni na dokonanie płatności za faktury VAT wystawiane przez Spółkę. Kupujący oferuje Spółce możliwość wcześniejszego otrzymania płatności za wybrane faktury za pośrednictwem platformy internetowej (dalej: „Platforma”). Platforma jest zarządzana przez niezależny podmiot. Za pośrednictwem Platformy korzystają Państwo z programu „F”, który umożliwia przyspieszenie płatności dokonywanych na rzecz Spółki przez Kupującego. Dzięki temu rozwiązaniu mogą Państwo otrzymać od Kupującego wcześniejszą płatność za zatwierdzone faktury. W praktyce proces korzystania z Platformy przez Spółkę polega na wyborze udostępnionej przez Kupującego na Platformie odpowiedniej faktury, która dokumentuje dostawę towarów odebranych przez Kupującego. Nie mają Państwo możliwości samodzielnego ustalania wysokości przyspieszonej płatności ani nowego terminu płatności. Spółka może jedynie wybierać proponowaną opcję przez Platformę z spośród kilku dostępnych. Ostateczne parametry rozliczenia, które Państwo wybiorą, muszą być zaakceptowane przez Kupującego. Otrzymana szybsza płatność w pełni zaspokaja wszelkie należności, które przysługiwały Spółce w ramach wierzytelności. Kwoty, o które została pomniejszona wartość poszczególnych faktur są dokumentowane na Platformie i są dostępne dla Spółki w formie zestawienia, które można wydrukować dla celów udokumentowania poniesionego kosztu. Na Państwa żądanie, wykaz kwot zmniejszających wartość poszczególnych faktur może być również przekazany przez Platformę w formie odrębnego dokumentu. Poza kosztem wynikającym ze zmniejszenia wartości faktur z tytułu wcześniejszego otrzymania płatności, nie ponoszą Państwo innych kosztów związanych z korzystaniem z Platformy.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Państwa zdaniem, koszt poniesiony przez Spółkę w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Z powyższym stanowiskiem nie można się jednak zgodzić.

Odnosząc się do regulacji zawartych w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 updop podkreślić należy, że warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest wykazanie jego związku ze spodziewanymi przychodami, jakkolwiek przychody te nie muszą zostać realizowane, ewentualnie, że celem poniesienia kosztów jest zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Tak więc jedynie taki wydatek, który spełnia wymienione warunki może być uznany za koszt uzyskania przychodu oraz uczestniczyć w obliczeniu dochodu do opodatkowania (art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop). Konieczność uchwycenia „celowościowego” związku pomiędzy wydatkiem, a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów, wymaga oceny przesłanek jakimi kierował się podatnik oraz uwarunkowań determinujących poniesienie wydatku, z których powinna wynikać racjonalność i gospodarcze uzasadnienie określonego działania podatnika.

Celowość kosztu oznacza jego nakierowanie na osiągnięcie przychodu, zachowanie zabezpieczenie źródła przychodu. Przy czym za celowe można uznać jedynie takie wydatki, które oceniane przez pryzmat całokształtu okoliczności faktycznych pozwalają na przyjęcie, że Państwa zamiarem w momencie poniesienia wydatku było właśnie albo osiągniecie przychodu albo ewentualnie jego zachowanie, czy też zabezpieczenie. Badanie całokształtu okoliczności faktycznych ma w sprawie kluczowe znaczenie, albowiem kategoria „kosztu podatkowego” nie ma charakteru czysto obiektywnego, rozumianego w sposób formalistyczny, lecz zakłada istnienie elementów subiektywnych zależnych od oceny tych okoliczności. Skoro bowiem ustawodawca zakłada, że wydatek musi być celowy, to tym samym konieczne jest przeprowadzenie analizy owej celowości, która możliwa jest jedynie w oparciu o fakty przedstawione przez Państwa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

W rozpatrywanej sprawie kluczowe znaczenie ma właśnie prawidłowe zbadanie okoliczności faktycznych przez pryzmat zamiaru podatnika w poniesieniu wydatku.

Państwa „wydatek” w postaci rezygnacji z części wartości faktury za wcześniejsze otrzymanie „pomniejszonej” płatności za sprzedane towary - w istocie kreuje „stratę” na sprzedaży towarów. Poniesienie takiej straty na sprzedaży towarów nie ma zatem na celu osiągania przychodów albo ewentualnie ich zachowania, czy też zabezpieczenia. Między zmniejszeniem wartości faktury, a osiąganym przychodem nie zachodzi związek przyczynowy mający wpływ na zwiększenie Państwa przychodów ponieważ wartość pomniejszająca faktury faktycznie obniża Państwa przychód.

W związku z osiąganiem przychodów ze sprzedaży towarów z pewnością ponoszą Państwo koszty bezpośrednio związane z przychodem oraz koszty inne niż bezpośrednie natomiast zmniejszenie przychodu należnego z wystawionej faktury nie stanowi Państwa wydatku poniesionego w celu uzyskania, zachowania czy też zabezpieczenie źródła przychodów.

Niewątpliwie nie ma uzasadnienia do negowania racjonalności uzyskania wcześniejszej płatności celem zachowania płynności finansowej w prowadzonej przez Państwa działalności, jednak nie oznacza to, że wydatek uznany za racjonalny w trakcie prowadzonej działalności jest w każdym przypadku wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów.

Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to cel ten musi być widoczny w momencie poniesienia wydatku.

Oznacza to, że ustawodawca konstruując normę z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT nie wskazał, że wystarczającym dla podatkowej kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów jest racjonalność prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było położenie nacisku na ową racjonalność, treść art. 15 ust. 1 ww. ustawy przybrałaby z pewnością inne brzmienie, sprowadzające się do formuły, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Brzmienie ustawy w aktualnym kształcie nie pozwala jednak na takie przełożenie zakładając, że każdy wydatek musi być celowy, a zatem winien on wpływać na zachowanie czy też zabezpieczenie źródła przychodów (również jego osiągnięcie).

Ponadto ustawodawca w żadnym miejscu ustawy o CIT nie odnosi się do możliwości ujęcia w kosztach podatkowych wartości zmniejszającej należności z faktury w związku z autonomiczną rezygnacją z części Państwa przychodu w zamian za otrzymanie wcześniejszej płatności.

Przez wzgląd na powyższe wyjaśnienia, w sytuacji pomniejszenia wartości faktury w zamian za przyspieszoną płatność od Kupującego nie ponoszą Państwo kosztu odpowiadającemu zmniejszeniu płatności za fakturę.

W konsekwencji, brak jest podstaw do zwiększenia wartości kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem wcześniejszej płatności od Kupującego, ponieważ wartość pomniejszająca faktury faktycznie obniża wartość sprzedaży i skutkuje zmniejszeniem Państwa przychodów.

W konsekwencji, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.