Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 stycznia 2025 r. za pośrednictwem Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy zaległe wynagrodzenie z 2022, 2023 i 2024 roku wypłacone na podstawie zawartych ugód i wyroków sądowych stanowi koszty uzyskania przychodu w miesiącu, w którym dokonano wypłaty środków;

-czy wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie stanowią koszty uzyskania przychodu.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 marca 2025 r. (data wpływu 21 marca 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 marca 2025 r.)

(…) 2024 roku Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (…) (Sąd II instancji) wydał niekorzystne dla Szpitala wyroki zasądzające dalsze częściowe wynagrodzenie za jeden miesiąc w rozumieniu ustawy z dnia 8 czerwca 2017 roku o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Wyroki są prawomocne, w związku z powyższym, w celu uniknięcia kolejnych procesów sądowych dotyczących dopłat do wynagrodzeń wynikających z ww. ustawy i dodatkowych kosztów procesu z tym związanych, Szpital zawarł ugody z (...), które są w sytuacjach analogicznych jak w sprawach zakończonych prawomocnymi wyrokami. Na podstawie zawartych ugód Szpital wypłaca pracownikom (...) różnicę wynikającą z należnego wynagrodzenia, a faktycznie wypłaconego wynagrodzenia począwszy od 1 lipca 2022 roku do 30 czerwca 2024 roku wraz z odsetkami liczonymi od dnia wymagalności wynagrodzenia do dnia 31 października 2024 roku. Zaległe dodatkowe wynagrodzenia dla (...) są wypłacane w 4 ratach począwszy od listopada 2024 roku do lutego 2025 roku. Zgodnie z postanowieniami zawieranych ugód odsetki od zaległych wynagrodzeń zostaną wypłacone w marcu 2025 roku.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 14 marca 2025 r. wskazali Państwo ponadto, że:

odsetki ustawowe za opóźnienie (od wynagrodzeń) będą wypłacone z dochodów uzyskanych w poprzednich latach (2024 r.). Dochody te nie podlegają opodatkowaniu, gdyż są zwolnione z opodatkowania na podstawie art 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 roku.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 marca 2025 r.)

1.Czy zaległe wynagrodzenie z 2022, 2023 i 2024 roku wypłacone na podstawie zawartych ugód i wyroków sądowych stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu, w którym dokonano wypłaty środków?

2.Czy wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie stanowią koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 marca 2025 r.)

Ad 1.

Nie, wypłacone zaległe wynagrodzenie z tytułu zawartych ugód jak i na podstawie wyroków sądowych stanowią koszty uzyskania przychodów w 2024 roku.

Zasady rozliczania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami określone zostały w art. 15 ust. 4 i 4b-4c ustawy o pdop oraz art. 22 ust. 5 i 5a-5b ustawy o pdof.

Z przepisów tych wynika, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Także koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

-sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

-złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody skoro wynagrodzenie zaległe z zawartych ugód jak i na podstawie wyroków sądowych zostanie wypłacone do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego i zostało zaksięgowane w roku 2024 roku, będzie stanowiło koszty uzyskania przychodu w roku 2024.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna z dnia 11 lutego 2022 roku Dyrektora KIS: „iż dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych na jakimkolwiek koncie, niekoniecznie kosztowym. Dzień uznania wydatku za koszt podatkowy nie jest uzależniony od dnia uznania tego wydatku za koszt bilansowy”.

Ad 2.

Tak, wypłacone odsetki ustawowe za opóźnienie stanowią koszty uzyskania przychodu.

Gdyż, zgodnie z art 16 ust 1 pkt 22 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów. Wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis ten należy rozumieć w sposób ścisły - tylko wymienione w nim tytuły kar umownych i odszkodowań nie stanowią kosztów podatkowych (tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 8 października 2020 roku, sygn. Akt.: I SA/WR 370/20, który stwierdził, że „błędem jest kwalifikowanie do zakresu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT kar umownych i odszkodowań z tytułów innych, niż ściśle w nim określonych” w związku z tym, iż charakter wypłat nie nosi znamion odszkodowania, a wydatku pracowniczego związanego z działalnością statutową wypłacone odsetki z tego tytułu stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”),

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

Systematyka wskazanego powyżej przepisu w praktycznym aspekcie pozwala zatem podatnikowi na ustalenie zakresu opodatkowania podatkiem dochodowym poprzez odniesienie się do legalnych definicji dochodu/straty w myśl przepisów ustawy podatkowej i sposobu ich obliczania dla potrzeb określenia w sposób właściwy podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem ze źródła przychodów a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł, z których dochód jest wolny od podatku oraz kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy). Oznacza to, że dochody wolne od podatku nie są uwzględniane przy wyliczeniu podstawy opodatkowania.

W tym miejscu wskazać także należy, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Mając na uwadze wskazanie Wnioskodawcy, że jest podatnikiem który korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wymienianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, kwestie kosztów należy rozpatrywać w sposób szczególny.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności należy rozróżnić wydatki będące kosztami uzyskania przychodów od wydatków poniesionych na realizację celów statutowych.

I tak, w przypadku kiedy podmiot uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy:

1.wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, to stanowi on koszt uzyskania przychodów,

2.wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu ale wiąże się z realizacją celów statutowych, to równowartość dochodu odpowiadająca temu wydatkowi będzie wolna od podatku dochodowego.

Jak wynika bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT,

W myśl art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 17 ust. 1b ustawy o CIT,

Mając zatem na uwadze powyższe, należy wskazać, że w przypadku, gdy podatnik korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ponoszone przez niego wydatki należy rozpatrywać najpierw pod kątem ich związku z przychodem (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) z uwzględnieniem przepisu art. 16 ust. 1 ww. ustawy, a następnie, jeżeli takich kosztów nie stanowią (co skutkuje zwiększeniem dochodu do opodatkowania), należy określić, czy ich równowartość może być wolna od podatku dochodowego z racji tej, że wiążą się one z celami statutowymi podatnika. Jeżeli bowiem wydatki dotyczą realizacji celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę do skorzystania ze zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca tym wydatkom będzie zwolniona z opodatkowania.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy wskazać należy że ustawodawca powiązał prawo do zwolnienia podatkowego z rzeczywistym wydatkowaniem dochodu na cele zasługujące na taki rodzaj preferencji. Umożliwiając korzystanie ze zwolnienia podatkowego w czasie, uczynił z wydatkowania dochodu na inne cele warunek rozwiązujący, a więc pozbawiający podatnika prawa do zwolnienia podatkowego. Oznacza to ustawowy obowiązek uiszczenia podatku od dochodu wydatkowanego na cel niestatutowy.

Ustawodawca dopuścił rozdzielenie w czasie „przeznaczenia” dochodu, którego przejawem jest jedynie zadeklarowanie zamiaru, od „wydatkowania” tego dochodu. Zatem dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego lub jego utraty ma zasadnicze znaczenie ocena czy zarówno „przeznaczenie” jak i „wydatkowanie” nastąpiło na cele określone w przepisach.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24aa, art. 24b, art. 24ca, art. 24d, art. 24f i art. 28h, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu enumeratywnie wymienionych w nim wartości. Opodatkowaniu nie podlega dochód przeznaczony i wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 (m.in. ochrony zdrowia). W przypadku natomiast wydatkowania tego dochodu na inne cele niż określone w tym przepisie, będzie on opodatkowany podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT,

Jednocześnie, przepis ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3a, nie ma zastosowania do podatników, których dochody w całości są wolne od podatku, z wyjątkiem podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie (art. 25 ust. 3 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy o CIT,

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że (…) 2024 roku Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (…) wydał niekorzystne dla Szpitala wyroki zasądzające dalsze częściowe wynagrodzenie za jeden miesiąc w rozumieniu ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Wyroki są prawomocne, w związku z powyższym, w celu uniknięcia kolejnych procesów sądowych dotyczących dopłat do wynagrodzeń wynikających z ww. ustawy i dodatkowych kosztów procesu z tym związanych, Szpital zawarł ugody z (...), które są w sytuacjach analogicznych jak w sprawach zakończonych prawomocnymi wyrokami. Na podstawie zawartych ugód Szpital wypłaca pracownikom (...) różnicę wynikającą z należnego wynagrodzenia, a faktycznie wypłaconego wynagrodzenia począwszy od 1 lipca 2022 roku do 30 czerwca 2024 roku wraz z odsetkami liczonymi od dnia wymagalności wynagrodzenia do dnia 31 października 2024 roku. Zaległe dodatkowe wynagrodzenia dla (...) będą wypłacane w 4 ratach począwszy od listopada 2024 roku do lutego 2025 roku . Zgodnie z postanowieniami zawieranych ugód odsetki od zaległych wynagrodzeń zostaną wypłacone w marcu 2025 roku.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wyrażonych w pytaniu Nr 1 zauważyć należy, że przepisy ustawy o CIT zawierają szczegółowe regulacje dotyczące potrącalności wynagrodzeń pracowników.

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT,

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej). Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty wynagrodzenia, powyższe regulacje prawne odsyłają do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT,

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro Szpital wypłaci pracownikom (...) dopłatę do wynagrodzeń (różnicę pomiędzy faktycznie wypłaconym a należnym wynagrodzeniem) za lata 2022-2024, które stanowić będą należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tym samym stosuje się do nich przepisy zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz art. 15 ust. 4g ustawy o CIT. W konsekwencji prowadzi to do uznania, iż Szpital ma prawo do kwalifikowania tego typu wydatków jako wynagrodzeń, a tym samym zaliczenia ich do kosztów podatkowych.

Skoro Szpital dokona wypłaty dopłat do wynagrodzeń z 2022, 2023 i 2024 w czterech ratach od listopada 2024 r. do lutego 2025 r., a więc po terminie wynikającym z przepisów prawa pracy albo zawartej umowy lub innego dokumentu (np. regulaminu pracy), to będzie miał prawo zaliczyć wydatki z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich wypłaty.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wskazujące, że ww. wydatki, jako koszty bezpośrednie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w 2024 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek ustawowych od wypłacanych wynagrodzeń wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT,

Tym samym, możliwość zaliczania ww. odsetek do kosztów podatkowych warunkowana jest faktem ich zapłaty.

Z wniosku wynika przy tym, że odsetki ustawowe za opóźnienie (od wynagrodzeń) będą wypłacone przez Państwa z dochodów uzyskanych w poprzednich latach (2024 r.), zwolnionych od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Jak już wskazano, w przypadku, gdy podatnik korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ponoszone przez niego wydatki należy rozpatrywać najpierw pod kątem ich związku z przychodem (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) i w kontekście przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a następnie, jeżeli takich kosztów nie stanowią (co skutkuje zwiększeniem dochodu do opodatkowania), należy określić, czy ich równowartość może być wolna od podatku dochodowego z racji tej, że wiążą się one z celami statutowymi podatnika. Jeżeli bowiem wydatki dotyczą realizacji celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę do skorzystania ze zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca tym wydatkom będzie zwolniona z opodatkowania. W sytuacji natomiast, niewydatkowania lub wydatkowaniu po terminie dochodu uprzednio zadeklarowanego jako zwolniony, na cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, koniecznym jest uiszczenie podatku od tego dochodu (art. 25 ust. 4 ustawy o CIT).

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że skoro odsetki ustawowe za opóźnienie wypłaty wynagrodzeń sfinansowane zostały z dochodów zadeklarowanych jako zwolnione od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, to wydatki z tego tytułu nie mogą, na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, stanowić kosztów podatkowych (pomniejszać dochód stanowiący podstawę opodatkowania).

Jednocześnie wydatek ten poniesiony zostanie w celach statutowych, a więc nie spowoduje powstania dochodu, o którym mowa w art. 25 ust. 4 ustawy o CIT.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.